Γεωργία- Χριστίνα Θεοδόση: Η αέναη απόκτηση ύλης αλλοίωσε το DNA της Πίστης μας

Η νεαρή (ερασιτέχνις) αγιογράφος μιλά στο Πινάκιο για την ιερή τέχνη της 

Μια από τις πιο σημαντικές συνεντεύξεις που έχω φιλοξενήσει στο Πινάκιο αυτά τα 5 χρόνια είναι αυτή που ακολουθεί. Δεν πρόκειται για κάποιο πρόσωπο αναγνωρίσιμο ή της showbiz όπως συνηθίζεται να λέγεται αλλά της Γεωργίας-Χριστίνας Θεοδόση. Μιας νεαρής κοπέλας που ασχολείται με την τέχνη της Αγιογραφίας, την οποία μάλιστα την χαρακτηρίζει ιερή.  

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο για το Πινάκιο

Στο Πινάκιο εξηγεί τι σημαίνει για εκείνη ο όρος θρησκεία, «θρησκεία σημαίνει πιστεύω σε οτιδήποτε ιδανικό και ανώτερο από εμένα, αφοσιώνομαι σε αυτό που με κάνει καλύτερο και ανώτερο ον. Αυτό σημαίνει και Άνθρωπος άλλωστε».

Στην συνέχεια εξηγεί γιατί θα ζωγράφιζε και θα χάριζε σε φυλακισμένους ανθρώπους την εικόνα του Αγίου  Ονήσιμου ενώ για όλο τον κόσμο θα έφτιαχνε μία κόκκινη καρδιά «να πάλλεται που να υποδηλώνει το πάθος και τον παλμό της ζωής», όπως λέει η ίδια χαρακτηριστικά.

Η Γεωργία-Χριστίνα Θεοδόση έχει βρει το δικό της μονοπάτι ας ακολουθήσουμε και εμείς το δικό της παράδειγμα και να ανιχνεύσουμε το δρόμο που θα μας γεμίζει ως οντότητες τον καθένα από εμάς ξεχωριστά. Ίσως αυτό το μονοπάτι αποτινάξει την κρίση που βιώνουμε.

Γεωργία-Χριστίνα Θεοδόση, ασχολείσαι με την αγιογραφία. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε στην συγκεκριμένη Τέχνη;

Εικόνα της Λεοντίνης Δρετάκη- Θεοδόση της μητέρας της Γεωργίας - Χριστίνας

«H ενασχόλησή μου με αυτή την ιερή Τέχνη της βυζαντινής αγιογραφίας ξεκίνησε το 2011, με αφορμή την τότε επιθυμία της μητέρας μου Λεοντίνης να ασχοληθεί εκείνη στον ελεύθερο της χρόνο με την αγιογραφία ερασιτεχνικά! Εγώ έπειτα, ως δικής της θαυμάστρια για τα όσα είχε ζωγραφίσει ως αρχάρια ζωγράφος, θέλησα να

«πειραματιστώ» και εγώ με την αγιογραφία επειδή με ενθουσίαζε πάντα το ανέφικτο και συνάμα ιερό στοιχείο που αποπνέει η εν λόγω τέχνη, πάντα με σεβασμό!».

Φαντάζει δύσκολη… είναι τόσο πολύ;

Επί τω έργω

«Καθετί νέο είναι δύσκολο στην αρχή όταν δεν ξέρεις να το διαχειριστείς ή αν δεν έχεις πάθος γι’ αυτό να το τελειοποιήσεις. Εγώ είχα και τα δύο συν τον θαυμασμό για τους ανθρώπους που είχαν και έχουν ως κύριο λειτούργημά τους την αγιογραφία!».

Ποια ήταν η πρώτη σου εικόνα;

«Ξεκίνησα με την αποτύπωση των μορφών της Παναγίας και του Χριστού ως τις βασικές μορφές της Χριστιανοσύνης».

Πόσες αγιογραφίες έχεις δημιουργήσει μέχρι σήμερα;

«Μέχρι στιγμής έχω ολοκληρώσει 5, εκ των οποίων οι 4 είναι φορητές εικόνες και η 5η είναι τοιχογραφία σε μουσαμά. Ακόμα μία η 6η μου είναι σε εξέλιξη «το θαύμα του αγ.Σπυριδωνα». Σε αυτό το σημείο να τονίσω πως καμία εικόνα δεν είναι προς εκμετάλλευση εμπορική, παρά μόνο για ιδιωτική χρήση. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιείται η παραδοσιακή τεχνική της αυγοτέμπερας, η οποία καταστεί την εικόνα πιο δύσκολη στην ολοκλήρωση της με σεβασμό στην τελετουργία της».

Έχεις κάποιον Άγιο προστάτη που τον «αποτυπώνεις» περισσότερο;

«Ως κύριο προστάτη άγιο έχω τον ομώνυμο μου άγιο Γεώργιο, τον οποίο αγιογράφησα σε μουσαμά τοιχογραφία το 2014. Ένα έργο ζωής για μένα, δουλεμένο με αγάπη, σεβασμό και μεράκι!».

Πιστεύεις ότι μέρος της κρίσης είναι και αποκοπή από την θρησκεία μας και τις παραδόσεις μας;

«Σίγουρα, θεωρώ πως μέρος της κρίσης είναι και αυτό. Σαν έθνος και λαός δώσαμε μεγάλο βάρος προ κρίσης στο οικονομικό και ό, τι αυτό περιλαμβάνει όπως τον καταναλωτισμό, την αέναη απόκτηση ύλης, καμία καλλιέργεια πνεύματος ή παιδείας, με αποτέλεσμα η κρίση που ακολούθησε να μας πτωχύνει πνευματικά και ηθικά. Διότι τι να κάνεις την θρησκεία χωρίς γνώση, χωρίς πίστη, χωρίς ελπίδα… θρησκεία σημαίνει πιστεύω σε οτιδήποτε ιδανικό και ανώτερο από εμένα, αφοσιώνομαι σε αυτό που με κάνει καλύτερο και ανώτερο ον. Αυτό σημαίνει και Άνθρωπος άλλωστε. Και όταν όλα αυτά εκλείψουν νιώθεις άδειος, όχι μόνο ως τσέπη αλλά ως ον».

Αν σου δινόταν η ευκαιρία να χαρίσεις μια εικόνα, ποιος Άγιος θα ήταν και που θα την χάριζες; Σε κάποιο ορφανοτροφείο, σε κάποια φυλακή, σε κάποιο ίδρυμα, σε κάποιο σχολείο…;

«Αν μου δινόταν η ευκαιρία αλλά και χωρίς να μου δοθεί, θα επέλεγα να δωρίσω σε κάποια φυλακή τον άγιο Ονήσιμο, τον προστάτη των φυλακισμένων και βασανισμένων ψυχών διότι πιστεύω πως εκεί κατέληξαν οι άνθρωποι που γεννήθηκαν σε ορφανοτροφεία, ιδρύματα αλλά βίωσαν κ το σκληρό σχολείο της ζωής. Άνθρωποι και νέοι χωρίς ελπίδα, απογοητευμένοι με βαριές σκέψεις και σκιές να κουβαλούν τον δικό τους σταυρό!».

Αν θα μπορούσες τον κόσμο να ζωγράφιζες τι μορφή θα έκανες και τι χρώματα θα χρησιμοποιούσες;

«Αν ζωγράφιζα τον κόσμο θα έφτιαχνα μία κόκκινη καρδιά να πάλλεται που να υποδηλώνει το πάθος και τον παλμό της ζωής ώστε να μην ξεχνάμε πως όλοι είμαστε άνθρωποι να αφουγκραζόμαστε τον παλμό και τις ανάγκες του διπλανού μας».

Τέλος, γιατί τα νέα παιδιά να ασχοληθούν με την Τέχνη της Αγιογραφίας;

«Σε τι θα τους ωφελήσει; Εξαιρετική ερώτηση. Προτρέπω τους πάντες να ασχοληθούν με την ιερή αυτή τέχνη όχι μόνο τα μικρά παιδιά, επειδή σου «προσφέρει» πολλά!! Σου προσφέρει ψυχική γαλήνη η οποία λείπει στις μέρες μας, ύψιστη καλλιτεχνική δημιουργία καθώς και την

αίσθηση πως μετέχεις σε ιερή αποστολή να αποτυπώσεις δηλαδή ένα θεϊκό πρόσωπο το οποίο μαρτύρησε και εσύ με σεβασμό και πίστη οφείλεις να το αποδώσεις όσο πιο άρτια γίνεται πάνω στο ξύλο! Από την άλλη μεριά, στα μικρά παιδιά θα προσφέρει εμψύχωση και ενδυνάμωση στο πνεύμα τους ώστε όποια δυσκολία και αν αντιμετωπίσουν να την επιλύσουν με εφόδια πνευματικά κ ψυχικά!!».