Αλίκη Ζαχαροπούλου: Ακουμπώ την ψυχή μου στους θεατές

Η ηθοποιός συγκινεί στο θεατρικό έργο «Γκέμμα» του Λιαντίνη σε μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης

Σπάνια ως άνθρωπος, μοναδική, σπουδαία ηθοποιός. Η Αλίκη Ζαχαροπούλου συνεχίζει να διαγράφει μια πορεία στην Τέχνη της, στο Θέατρο με γνώμονα την ψυχή της. Αθόρυβη μα ουσιαστική. Την συναντήσαμε σε μια περίοδο της επαγγελματικής της ζωής όπου βιώνει μια πρόκληση και αυτή δεν είναι άλλη από την συμμετοχή της στην Γκέμμα του Λιαντίνη.

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο

Φωτογραφίες: Κώστας Δημητριάδης

Μιλάει για το εξαίρετο έργο, για την συνεργασία της με τον σκηνοθέτη Πάνο Αγγελόπουλο.

Ταυτίζεται με κομμάτια του ρόλου της, ενώ δηλώνει πως «υποκλίνεται» με την έννοια που δίνει στον έρωτα ο Λιαντίνης.  Μοιράζεται μαζί μας τα όνειρα τα οποία τα αφήνει ελεύθερα στο άπειρο, να πετούν ως χαρταετοί.

Δεν είναι λίγοι οι θεατές που συγκινούνται από τον τρόπο που παίζει και κάποιοι ακόμη δακρύζουν φορτισμένοι από την συγκίνηση που τους μεταδίδει.

Ηθοποιοί όπως η Αλίκη προσδίδουν στο Θέατρο ένα χρώμα πιο ιδιαίτερο, ένα χρώμα που βάση του έχει την ανθρώπινη επικοινωνία με πρόσημο τον Πολιτισμό.

Κα. Ζαχαροπούλου σας βρίσκουμε αυτή την στιγμή στην θεατρική παράσταση Γκέμμα του Λιαντίνη. Θαρρείτε πως είναι ένας σταθμός για την καριέρα σας;

«Χαμογελώ και σας απαντώ πως ασφαλώς και είναι σταθμός…

Με αφορμή αυτή τη υπέροχη συνεργασία με τον σκηνοθέτη Πάνο Αγγελόπουλο και την ξεχωριστή ματιά κι ευαισθησία που έχει απέναντι σε τέτοια κείμενα- άνοιξε για μένα ένα παράθυρο και μου αποκαλύφθηκε ο ψυχικός κόσμος, οι αλήθειες ενός ανθρώπου με πίστη και συμπόνια απέναντι στον άνθρωπο , μιας σπουδαίας φυσιογνωμίας ,ενός σύγχρονου φιλόσοφου, του Δημήτρη Λιαντίνη. Συνηθιζω να λέω τελευταία πως η επαφή μου με το έργο Γκέμμα είναι το ξυπνητήρι της ζωής μου».

«Ο έρωτας είναι γνώση. Ο έρωτας είναι ευγένεια και αρχοντιά. Είναι το μειδίαμα της σπατάλης ενός φρόνιμου Άσωτου. Πως η φύση ορίζει το αρσενικό να γίνεται ατέλειωτη προσφορά και θεία στέρηση για το θηλυκό», είναι ένα από τα αποσπάσματα που αναφέρετε κατά την διάρκεια του ρόλου σας στην Γκέμμα.

Αλήθεια η Αλίκη Ζαχαροπούλου πως τον ορίζει τον έρωτα;

«Ο ορισμός που δίνει ο Λιαντίνης για τον έρωτα με κάνει να υποκλίνομαι.. .

Λίγο πιο κάτω λέει πως :"Όλα στον έρωτα γίνονται για το θηλυκό. Η μάχη και η σφαγή του έρωτα έχει το νόημα να πεθάνεις το θηλυκό και να το αναστήσεις μέσα στα λαμπρά ερείπια των ημερών σου" Αυτά τα λόγια μόνο ένα απόλυτο αρσενικό μπορεί να τα παραδεχτεί . Δεν ερωτεύομαι εύκολα αλλά όταν αυτό συμβαίνει νιώθω ταυτόχρονα γέννηση και θάνατο μαζί..Κάποτε πίστευα πως έρωτας είναι το πάθος, η φλόγα και μια ακατανίκητη ανάγκη να καταβροχθίσεις τον άλλον .

Αυτός ο έρωτας που δυστυχώς ενέχει τόσο εγωισμό , για κάποιες ψυχοσυνθέσεις σαν τη δική μου , γίνεται δυσβάσταχτος. Θέλω πια στη ζωή μου ο έρωτας να έχει ομορφιά και πέταγμα.. Όχι γκρέμισμα!».

Στην σκηνή του θεάτρου Βρετάνια βγάζετε μία ένταση, δίνετε χρώμα και ενέργεια στους θεατές. Στο τέλος της παράστασης με την ερμηνεία σας θεατές έκλαιγαν… Ακόμη και η ανταπόκριση αυτή είναι μια επιβράβευση ως προς τον τρόπο προσέγγισης της δουλειάς σας; 

«Αυτό είναι το πιο γλυκό χάδι για τον ηθοποιό...συνήθως δακρύζω κι εγώ όταν βλέπω δακρυσμένο θεατή!

Όταν σταλεί το μήνυμα στους θεατές, όταν αισθανθείς πως κατάφερες να αγγίξεις πραγματικά έστω έναν από τους θεατές/κοινωνούς σε αυτό που τελείται τη δεδομένη στιγμή επί σκηνής..έχεις καταφέρει το σπουδαιότερο !

Δε ζητώ όμως απλά επιβράβευση από τους θεατές αναζητώ κάπου να ακουμπήσω την ψυχή μου και μια αλάνα να ξεδιπλώνω το όνειρο μου και το δικό τους, την ελπίδα τους και τη δική μου».

Ζούμε για να κατακτούμε τα όνειρα μας; Αν το ενστερνίζεστε αυτό, τότε ποιο είναι το δικό σας όνειρο που θέλετε να κατακτήσετε;

«Αφήνω τα όνειρά μου στο άπειρο σαν χαρταετό, και δεν ξέρω τι θα φέρουν πίσω, μια καινούργια ζωή, μια καινούργια αγάπη ή μια καινούργια χώρα… Κάνω όνειρα! Από αυτά τα απλά και ταπεινά, χωρίς μεγάλες προσδοκίες. Θέλω να μπορώ να χαίρομαι τα μικρά της ζωής, να αγαπώ και να αγαπιέμαι άνευ όρων . Ένα όνειρο που είχα από παιδί ήταν να γίνω ηθοποιός.. Έγινα λοιπόν!..και τώρα πια σας αποκαλύπτω πως μεγαλύτερό μου όνειρο είναι αυτό το παιδί που ήμουν κάποτε να είναι Περήφανο. Τίποτα άλλο».

Υπάρχει κάποιος ρόλος που να έχετε πει «αυτός ο ρόλος είναι στα μέτρα μου, έχει γραφτεί για εμένα». Και αν ναι, ποιος ήταν και γιατί;

«Ναι! Υπάρχει ρόλος που..ποθώ! Η Κάρμεν.. Αυτό το αυτόνομο, παθιασμενο, ανερμήνευτο αγρίμι που στο όνομα της ελευθερίας ,με τόση ευκολία ,καμία άλλη ηρωίδα δεν έχω δει να χάνει τη ζωή της… Θαυμάζω τα πλάσματα που έχουν τη δύναμη να υποστηρίζουν τα ένστικτα, τις λεπτές αποχρώσεις της ζωής και το βαθύ τους χτυποκάρδι».

Ο Πλιάτσικας σε ένα παλιότερο τραγούδι του έλεγε, «Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα θα ξανά έβαφα γαλάζια την θάλασσα». Η Αλίκη Ζαχαροπούλου τι θα έκανε για να αλλάξει τον κόσμο;

 «Η Αλίκη, εσείς ή οι αναγνώστες δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι συγκεκριμένο για να αλλάξουμε τον κόσμο. Ας ξεκινήσουμε όλοι μας  να ανοικοδομούμε τους ίδιους μας τους εαυτούς, τις ψυχές μας… Να περιβάλλουμε με φροντίδα και ζεστασιά το μικρόκοσμο μας και αυτό θα έχει άμεσο αντίκτυπο στο ευρύτερο φάσμα της κοινωνίας.

Για να μην  αναδιατυπώνουμε γενικότητες θα σας πω το εξής, το θέατρο έχει μια αποκρυπτογραφημένη μαγεία, μια έλξη ανάμεσα σε εμάς τους ηθοποιούς με τους θεατές. Αν αυτή η μαγική εξίσωση, το πάρε-δώσε, το μοίρασμα,   η εναλλαγή συγκινήσεων θα μπορούσε να αποτυπωθεί στις συνειδήσεις μας τότε ο κόσμος θα ήταν σίγουρα διαφορετικός.  Άλλωστε η ζωή μας είναι μια σπουδαία παράσταση!».

Η συνέντευξη έχει δημοσιευθεί στην εφημερίδα Καρφί το Σάββατο 18 Μαϊού 2019

Η συνέντευξη έχει δημοσιευθεί στην εφημερίδα Καρφί το Σάββατο 18 Μαϊού 2019