Σταύρος Νικολαΐδης: Δεν έχουμε μάθει να χτίζουμε με υπομονή και δυσκολία

Το στοίχημα του είναι το Φεστιβάλ Βράχων να βρει τη χαμένη του αίγλη

Έχει γράψει εκατοντάδες χιλιόμετρα στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Έχει κερδίσει την αγάπη του κοινού μέσω της Τέχνης που υπηρετεί με προσήλωση εδώ και δυόμισι δεκαετίες.

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο για το Πινάκιο

Ο λόγος για τον Σταύρο Νικολαΐδη.  Σε λίγες ημέρες ετοιμάζεται για μια ακόμη μάχη, αυτή του σταυρού. Νιώθει έτοιμος να προσφέρει για τον Πολιτισμό της πόλης του τον Βύρωνα  και να συμβάλει στην παιδεία του κόσμου.

Μια απόφαση  που ήρθε σε μια πολύ ώριμη στιγμή της ζωής του γιατί «χαρτογραφεί» μια πόλη όπως θα θέλει να ζει το παιδί του σε αυτήν.

Πολλοί θα πουν πως ένας ακόμη ηθοποιός θέτει υποψηφιότητα για να εκμεταλλευτεί την αναγνωρισιμότητα  του, διεκδικώντας μια θέση στο δήμο. Τι απαντάτε σε αυτούς;

«Ο καθένας μεταχειρίζεται ότι όπλο έχει, για να πετύχει τον σκοπό του. Υπάρχουν υποψήφιοι που έχουν πολύ περισσότερες κοινωνικές επαφές με τους πολίτες του δήμου. Ένας επιχειρηματίας εστίασης, ας πούμε, δεν είναι πολύ γνωστός στον δήμο του; Σημασία έχει τι θα κάνεις, αν και αφού εκλεγείς. Και ποιος μπορεί να διαφωνήσει ότι υπάρχει καταλληλότερος να ασχοληθεί με τα πολιτιστικά;».

Τι μπορεί να προσφέρει ο Σταύρος Νικολαΐδης στον Πολιτισμό της πόλης; 

«Την γνώση μου, την εμπειρία μου, τις επαφές μου, την όρεξη μου να ασχοληθώ με έναν από τους πιο ενεργούς πολιτιστικά δήμους. Σε αυτή την περιοχή γεννήθηκα, ανατράφηκα και είχα τις πρώτες μου θεατρικές εμπειρίες ως ερασιτέχνης». 

Το θέατρο Βράχων είναι ένα ζωντανό κύτταρο της πόλης, πόλος έλξης για πολίτες από όλο το λεκανοπέδιο. Ποια είναι τα σχέδια σας γι’ αυτό;

«Το φεστιβάλ Βράχων υπήρξε από τα πιο σημαντικά όλης της χώρας. Πολλοί θίασοι ζητούσαν η πρεμιέρα τους στην Αττική να γίνει εκεί. Τα τελευταία χρόνια όμως, και το θέατρο και ο ίδιος ο θεσμός έχει παραμεληθεί. Και δυστυχώς και αυτό έχει χρησιμοποιηθεί, ώστε κάποιοι να κερδοφορησουν.  Το φεστιβάλ πρέπει να ξαναβρεί την αίγλη του. Να συνεχιστεί η καλή δουλειά που είχε γίνει παλαιότερα, αλλά και να ανανεωθεί με νέες ιδέες». 

Θεωρείτε πως ο Πολιτισμός και η Παιδεία είναι οι πυλώνες της Δημοκρατίας μας;

 «Θεωρώ ότι έτσι πρέπει να είναι, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Οι πολιτικές των τελευταίων χρόνων έχουν απαξιώσει, για να μην πω καταστρέψει και το ένα και το άλλο. Ζούμε σε μια κοινωνία που αυτά τα δυο τα θεωρεί επουσιώδη, γι’ αυτό δίνει προτεραιότητα σε άλλα έργα πιο επιφανειακά, με πιο άμεσα αποτελέσματα στα μάτια των ψηφοφόρων, άρα και στην κάλπη. Η βιασύνη άλλωστε μας χαρακτηρίζει σαν λαό. Δεν έχουμε μάθει να χτίζουμε με υπομονή και δυσκολία, ώστε να απολαύσουμε τα αποτελέσματα αργότερα». 

Τέλος, πως έχετε ονειρευτεί την πόλη σας, πως θέλετε αυτή να διαμορφωθεί για το παιδί σας;

 Σίγουρα πιο καθαρή και πιο ασφαλή. Όπως και πιο πράσινη. Δυστυχώς αυτή η ασχήμια χτίζεται χρόνια τώρα. Γνωρίζεις ότι από όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, είμαστε στην τελευταία θέση, για το ποσοστό πρασίνου που αντιστοιχεί ανά κάτοικο; Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να φτιάξουμε τις γειτονιές που μεγαλώσαμε. Δεν ταμείο όμως η βοήθεια της πολιτείας. Αυτό ξεκινάει από τη νοοτροπία του καθενός μας. Όπως θες να έχεις όμορφο το σπίτι σου, έτσι πρέπει να θες να είναι και η γειτονιά γύρω από αυτό. Φαντάσου ένα όμορφο παλάτι, χτισμένο μέσα σε μια χωματερή.