Γιατί πάντα φταίνε οι άλλοι;

Πόσες φορές έχεις πιάσει τον εαυτό σου να αναρωτιέται «Τι θα συνέβαινε ΑΝ» ή « γιατί συνέβη αυτό τώρα» ,γιατί σκεφτόμαστε αυτές τις σκέψεις, γιατί βάζουμε τον εαυτό μας σε μια αέναη διαδικασία αναζήτησης του «Γιατί» ; είναι στην φύση μας να αναζητάμε το γιατί ; Είναι η ελεύθερη βούληση μας που μας παρακινεί, μας ωθεί να αναζητήσουμε το γιατί, είναι η περιέργεια μας, είναι η επιθυμία μας να ανελιχτούμε . Είναι όλα αυτά και συνάμα τίποτα . Όλα όσα ειπώθηκαν μπορεί να είναι σωστά ΑΛΛΑ υπάρχει σε όλη την σκέψη αυτή ένα πρόβλημα.

Γράφει ο Κυριακος Κοτζαχρήστος

Έχουμε μάθει να σκεπτόμαστε ότι όλοι οι υπόλοιποι φταίνε για ότι περνάμε. Αντί να κοιτάμε να κάνουμε κάτι ατομικά σωστό και να εξελιχτούμε εμείς οι ίδιοι, επιρρίπτουμε ευθύνες και κατακρίνουμε. 

Μπαίνουμε σε μια διαδικασία να κοιτάμε τι κάνει ο άλλος και αφηνόμαστε στο να μας επηρεάζει εμάς αυτό που κάνει, αυτό που λέει και το χειρότερο είναι ότι δεν καταλαβαίνουμε ότι μας φθείρει και μας γεμίζει με αρνητική ενέργεια και «παθητική μιζέρια». 

Όταν λέω «παθητική μιζέρια» εννοώ ότι μας βολεύει να λέμε ότι οι άλλοι φταίνε για την κατάσταση μας, μας συμφέρει να μην ξεβολευτούμε από μια κατάσταση που έχει γίνει ρουτίνα άσχετα που δεν είναι το θέλω μας.

Χάνουμε τους στόχους μας μόνο και μόνο επειδή «φταίνε οι άλλοι» όχι επειδή δεν έχουμε μάθει να τους κυνηγάμε.

Είναι πολύ ποιο εύκολο να επιρρίψεις ευθύνες από το να αποδεχτείς το λάθος σου να το διορθώσεις να κάνεις κάτι καλύτερο. Πόσες φόρες είπαμε σε μια παρατήρηση που δεχτήκαμε (από μικροί ακόμα) «μα έτσι γίνονταν πάντα» με αυτή την δήλωση βγάζαμε την «ουρά» μας από έξω, ταυτόχρονα ρίχναμε ευθύνες στους προηγούμενους και ούτε γάτα ούτε ζημία.

Αναρωτηθείτε τώρα πόσες φορές κάνατε μια τέτοια σκέψη μια τέτοια πράξη χωρίς να το καταλάβετε είναι εύκολο να είσαι στο παρασκήνιο είναι δύσκολο να βγεις στο προσκήνιο. Το πώς αντιδράμε σε μια δύσκολη κατάσταση καθορίζει ποιοι είμαστε και τι μπορούμε να πετύχουμε. Ο καθένας μας προσωπικά οφείλει να γίνει καλύτερος για να γίνει και καλύτερο το σύνολο. Όπως σε μια χημική αντίδραση οι καταλύτες βοηθούν σημαντικά στον χρόνο αντίδρασης της ας γίνουμε οι ίδιοι μας καταλύτες στην αυτοβελτιωση μας . Ας βγούμε μπροστά να παραδεχτούμε τα λάθη μας και να βελτιώσουμε τις ατέλειες μας. 

Ουδείς αλάθητος παρά μόνο αυτός που νομίζει ότι τα ξέρει όλα. Αν αντικαταστήσουμε όλα τα ΑΝ και όλα τα οι «άλλοι φταίνε» με το ΘΕΛΩ και ΜΠΟΡΩ θα δούμε ότι όχι μόνο θα μπορέσουμε αλλά δεν θα αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας. Ότι «ταΐσουμε» το μυαλό μας αυτό θα «παράγει» και θα μας ανταμείψει . Mήπως οφείλουμε να γίνουμε μια καλύτερη version του ίδιου μας του εαυτού;;;;