Μια στιγμή αιώνια, λες και αναδύθηκε από παραμύθι μοιράστηκαν
πριν δύο 24ωρα η Λένια και ο Θέμης…με δεκάδες φίλους,συγγενείς, γείτονες στην
μικρή και γραφική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στα Κάτω Λεχώνια στο Βόλο.
Όλα ήταν έτοιμα από νωρίς. Το νυφικό έστεκε αγέρωχο πίσω από
την Λένια λίγη ώρα πριν ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας, την ώρα που το πατρικό της
σπίτι γέμιζε από γέλια και ευχές, ενώ η μητέρα της και η αδερφή της κερνούσαν
τον κόσμο γλυκά για το καλό.
Όταν έβαλε το νυφικό έλαμψε ολόκληρη και οι δικοί της άνθρωποι
με δυσκολία συγκράτησαν τα δάκρυα τους, δάκρυα χαράς και ευτυχίας.
Λίγα μέτρα πιο μακριά ο Θέμης περίμενε καρτερικά στην εκκλησία
έχοντας στο πλευρό τους γονείς του, αλλά και τους κουμπάρους του Έλενα και Γιάννη.
Και εκεί που ήταν χαλαρός και ήρεμος, ένας κόμπος έφθασε στο λαιμό του, από την
αγωνία και το άγχος όταν την είδε να κατεβαίνει από το αυτοκίνητο και με αργά βήματα
συνοδευόμενη από τους γονείς της κατευθυνόταν προς το μέρος του.
Η βροχή που έπεφτε ακατάπαυστα προσέδιδε μια ακόμη πιο
ρομαντική νότα σε όλο το σκηνικό που θύμιζε ευτυχές τέλος ταινίας.
Ο κόσμος κατέκλυσε την εκκλησία και όλοι περίμεναν να ευχηθούν
στο ζευγάρι τα καλύτερα…
Εμείς που βρεθήκαμε εκεί και εκμεταλλευόμενοι το Βήμα του
Πινακίου ευχόμαστε η ζωή τους να έχει πολλές στιγμές σαν αυτές της ημέρας του γάμου
τους, ευτυχισμένες σχεδόν παραμυθένιες…
Και στα «κουμπαράκια» τους, Έλενα και Γιάννη να συνεχίσουν
να είναι κάτι παραπάνω από άξια, όπως είναι τώρα ;-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου