
Ο Guardian σκύβει πάνω σε αυτό το θέμα της ενδοευρωπαϊκής μετανάστευσης και το τοποθετεί σε δύο φάσεις. Η πρώτη συνέβη επισήμως το 1995 οπότε με τη συνθήκη Σέγκεν επετράπη η ελεύθερη μετακίνηση των ευρωπαίων πολιτών εντός των τειχών της ηπείρου.

Για τις περισσότερες χώρες αυτή η αποτίμηση δεν είναι εύκολη, καθώς η μετανάστευση των νέων δεν περιλαμβάνεται στις έρευνές τους.
Στην Πορτογαλία εκτιμούν πως περίπου 200.000 νέοι έφυγαν προς το βορρά. Στην Ισπανία η αντίστοιχη μετανάστευση φτάνει στις 133.000, ενώ για την Ελλάδα δεν υπάρχουν επίσημες στατιστικές. Ακόμα και η ΕΕ αδυνατεί να προσεγγίσει το φαινόμενο με απόλυτους αριθμούς. Μια εξήγηση είναι πως κάποιοι νέοι φεύγουν για κάποια χρόνια και στη συνέχεια επιστρέφουν στη βάση του, κάτι που κάνει τις μελέτες να βγάζουν επισφαλή αποτελέσματα.
Το Λονδίνο, αλλά και οι λοιπές πόλεις της Μεγάλης Βρετανίας είναι ένας προνομιακός τόπος για τους μετανάστες από τις νότιες χώρες. Η εθνική στατιστική υπηρεσία της Αγγλίας ανακοίνωσε προσφάτως πως υπήρξε μια αξιοσημείωτη αύξηση της μετανάστευσης προς τη χώρα (της τάξης των 58.000 μεταναστών) με ανθρώπους που έρχονται κυρίως από την Ιταλία, την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία, αλλά και την Πολωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου