Τι κρύβεται πίσω απο την επίσκεψη Νταβούτογλου στην Αθήνα

Του Φάνη Μαλκίδη

Η εικόνα που αντίκριζε κάποιος τόσο στο αεροδρόμιο της Αθήνας, όσο και στο κέντρο της πόλης, τις προηγούμενες ημέρες, όπου η χώρα περίμενε με κομμένη την ανάσα την άφιξη του Νταβούτογλου, θύμιζε τα λόγια του Ίωνα Δραγούμη στο βιβλίο του για τη Σαμοθράκη, όπου εκεί εξηγούσε την μία και μοναδική κατάσταση που ζούσαν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες στην περίοδο της οθωμανικής κατοχής: Από την μία ο πασάς και από την άλλη οι ραγιάδες.

Μία οθωμανική περίοδο εμπλουτισμένη με κεμαλικό φασισμό, που παρεπιπτόντως εσχάτως ονομάστηκε από τους εγχώριους θεσμικούς “εθνική κληρονομιά” (!). Έτσι οι δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού επί ελληνικού εδάφους απλώς επιβεβαίωσαν για ακόμη μία φορά την πολιτική της Τουρκίας για το Αιγαίο, την Κύπρο, για την ελληνική Θράκη, δηλαδή για τον Ελληνισμό και από την άλλη τη θλίψη που νοιώθει κανείς για τη χώρα που νίκησε αμέτρητες φορές το φασισμό.

Είναι γεγονός ότι μέχρι σήμερα η τουρκική πρακτική για τον Ελληνισμό έχει περάσει κάθε διπλωματική και πολιτική οδό και κινείται σε παρακρατικές και τρομοκρατικές λεωφόρους. Και αυτό εμφανίζεται από την Κομοτηνή μέχρι το Κόμπανι. Η επίσκεψη βεβαίως του Νταβούτογλου έδωσε την ευκαιρία σε όσους είχαν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις για τον τουρκικό ρόλο, να κατανοήσουν και στην πράξη ότι οι δομές του τουρκικού μηχανισμού, κράτος, στρατός, παρακράτος, λειτουργούν σε πλήρη αρμονία και καθολική συνεργασία, έχοντας σαν στόχους όχι μόνο μέσα στην τουρκική επικράτεια, αλλά και εκτός.

Και αυτές οι διαπιστώσεις αποτελούν την αρχή μόνο ενός μεγάλου παγόβουνου που το λιώσιμό του θα αποκαλύψει και άλλες πράξεις που αναιρούν τις διακηρύξεις για ειρηνική συμβίωση και συνεργασία και προετοιμάζουν ένταση και διαρκή κρίση.

Η Τουρκία προσπαθεί εδώ και χρόνια να αμφισβητήσει την ύπαρξη και άλλων συνιστωσών μέσα στους κόλπους των μουσουλμάνων στη Θράκη, τόσο θρησκευτικά όσο και εθνωτικά. Για αυτήν υπάρχουν μόνο σουνίτες και μόνο Τούρκοι. Μάλιστα με καθημερινές ενέργειές της προσπαθεί να επιβάλλει αυτήν την ρατσιστική πραγματικότητα.

Επίσης αμφισβητεί τα αυτονόητα ελληνικά δικαιώματα στο Αιγαίο, ενώ προβάλλει ως μοναδική λύση στην Κύπρο, την παραμονή του φασιστικού κατοχικού στρατού, των εποίκων και της συνέχειας του απαρτχαιντ.

Παρά τις ωραιοποιήσεις και τη γελοιοποίηση του αποκαλούμενου “πολιτικού προσωπικού” στην Ελλάδα, η συνεχής τουρκική υπονόμευση και αμφισβήτηση με κάθε μέσο της ελληνικής κυριαρχίας στην ελληνική Θράκη, στο Αιγαίο και την Κύπρο, είναι η (σκληρή) πραγματικότητα.

Ο τουρκικός φασισμός, όποιον μανδύα και εάν χρησιμοποιεί, αποτελεί την κυρίαρχη πολιτική. Ελπίζουμε ότι αυτό θα γίνει, επιτέλους, αντιληπτό.