Το 7ο οδοιπορικό του Νίκου Μάνεση μας
οδηγεί στις Τηλεβοΐδες Νήσους.
Τα νησιά που έλεγαν οι Τηλεβόες. Πειρατές…
οι οποίοι φώναζαν από νησί σε νησί ότι έρχεται εμπορικό πλοίο για να το
κουρσέψουν… Μεγανήσι, Κάλαμος, Καστός, τρία νησιά διαμάντια. Η εκπομπή ήταν
τυχερή γιατί παρότι τα γυρίσματα έγιναν στην καρδιά του χειμώνα, ο καιρός ήταν
ανοιξιάτικος.
Οι ιστορίες ξετυλίγονται…
Ξεκινάμε από το Νυδρί της Λευκάδας.
Πλησιάζουμε στον Σκορπιό του Ριμπολόβλεβ. Η θαλάσσια περιοχή είναι συνήθως
αποκλεισμένη για να μην ενοχλείται ο κροίσος και οι καλεσμένοι του.
Επόμενη στάση στο Μεγανήσι με τα
καταπράσινα φιόρδ. Η πρώτη μας συνάντηση είναι με τον «άρχοντα της μαρίνας». Ποιος
είναι; Ένας 32χρονος που ανέλαβε την εκμετάλλευση του λιμανιού και το απογείωσε
καθώς 6 μήνες το χρόνο, υψηλού εισοδήματος επισκέπτες ελλιμενίζονται στο νησί. Μέσα
στο λιμάνι, ένα βυθισμένο αεροσκάφος θυμίζει τα χρόνια του Ωνάση και το
κυνηγητό των φωτορεπόρτερ για να φωτογραφίσουν την Τζάκι.
Ακολουθεί, νυχτερινό ψάρεμα καλαμαριού,
συζήτηση με τον ψαρά που έβγαλε 30 τόνους παλαμίδες αλλά και ο περίπλους του
Μεγανησίου, που το μισό έχει αγοράσει ο τραπεζίτης Ρότσιλντ. Και από το…
καλαμαράκι στο… καφεδάκι. Καφές στον Βησσαρίωνα όπου δεσπόζει η πινακίδα «μην
πτύετε καταγής». Έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να… πτύσεις κατά πάνω!
Απόπλους για Κάλαμο και άφιξη στο νησί την
ώρα ακριβώς που φτάνουν και οι μαθητές από τον Μύτικα. Εν έτει 2015, στο
κατώφλι του 2016, η δημόσια δωρεάν Παιδεία περιλαμβάνει μια ναυτική περιπέτεια για
τους μαθητές του Λυκείου και του Γυμνασίου. Κάθε πρωί, επιβιβάζονται σε ένα μικρό
πλοίο που τους μεταφέρει στις ακτές της Αιτωλοακαρνανίας και τους επιστρέφει το μεσημέρι. Αν όμως
πιάσει κακοκαιρία, παιδάκια ηλικίας 12 έως 16 ετών αναγκάζονται να
διανυκτερεύσουν στον Μύτικα, μακριά από τις οικογένειές τους. Και όσοι μαθητές
ετοιμάζονται για τις πανελλήνιες; Μεταναστεύουν σε συγγενείς και φίλους για να
μπορέσουν να παρακολουθήσουν φροντιστήριο. Γιατί όπως είπαμε, στην Ελλάδα η
Παιδεία είναι δημόσια και οι ευκαιρίες ίσες!
Καστός… Κάτοικοι 25, κάποιοι λένε 26… Ένα
νησί για ερημίτες. Ένας τόπος για τον οποίο ένα ζευγάρι από το Παλαιό Φάληρο
παράτησε τα πάντα για να ανοίξει καφετέρια και να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής
του. Μόνο που δεν μπορούν να γίνουν γονείς, γιατί δεν υπάρχει γιατρός, δεν υπάρχει
σχολείο, δεν υπάρχει φαρμακείο. Υπάρχει όμως ήλιος και ακρογιάλια. Γι’ αυτό και
ο αρχιτέκτονας από την Αθήνα τα παράτησε όλα, μένει σε τροχόσπιτο και οργανώνει
το business plan.
Πρόσωπα πολλά διηγούνται στην κάμερα της
εκπομπής την ιστορία τους. Οι ντόπιοι και οι «ξένοι», που έγιναν όμως και αυτοί
ντόπιοι. Και όλοι, τηλεβοΐδες γαρ οι νήσοι, φωνάζουν για να τους ακούσουν. «Παράδεισος
τα νησιά μας, αλλά πρέπει να περάσουμε από τον 20ο στον 21ο αιώνα…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου