Γεωργία Δρακάκη: Η ποίηση, θυμηθείτε το, θα φέρει την…επανάσταση

Η συγγραφέας της Τριανδρίας «αποκαλύπτεται» στο Πινάκιο

Λένε πως οι καιροί και οι καταστάσεις που βιώνουμε δεν αφήνουν πεδίο δράσης στα ταλέντα να επεκτείνουν την δράση τους. Τελικά αυτό είναι μύθος, αν αναλογιστεί κανείς την περίπτωση της Γεωργίας Δρακάκη.

Μια νεαρή κοπέλα με ανησυχίες με έντονη σκέψη και άποψη έχει αφήσει πίσω της τις Κασσάνδρες και αυτή την στιγμή βλέπει το θεατρικό της έργο να έχει πάρει σάρκα και οστά και να έχει ανέβει στο σανίδι του Θεάτρου Λύχνος που βρίσκεται στην  Ιερά Οδό 59 & Χαλκιδικής 83,  στο Γκάζι. Ωστόσο η Γεωργία ως γνήσιο ανήσυχο πνεύμα θέτει συνεχώς νέα όρια στον εαυτό της. Έχει περάσει από τα δημοσιογραφικά γραφεία και μέχρι και σήμερα υπηρετεί την μάχιμη δημοσιογραφία σε δημοφιλείς ειδησεογραφικές σελίδες, ενώ έχει κάνει εκπομπές σε web-radio με μεγάλη μάλιστα επιτυχία. Δεσπόζουσα θέση στην ζωή της έχει το ρεμπέτικο τραγούδι και η παράδοση. Θεωρεί ότι η ποίηση είναι επανάσταση ενώ στην συνέντευξη που παραχωρεί στο Πινάκιο μιλά για τον έρωτα στην εποχή του facebook. Θέλει να αλλάξει τον κόσμο σπέρνοντας  ένα κουκί αγάπης στις ψυχές όλων των ανθρώπων… Κυρίες και κύριοι αναγνώστες διαβάστε την συνέντευξη της Γεωργίας Δρακάκη που ακολουθεί καθώς το μόνο σίγουρο είναι πως θα σας απασχολήσει έντονα τα επόμενα χρόνια με την δράση της.

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο για το Πινακιο

Φωτογραφίες: Τζοβάνα Χασίμι

Θαρρώ πως είσαι μια ιδιάζουσα περίπτωση...ασχολείσαι τόσο ενεργά με τον Πολιτισμό που αυτή την περίοδο έχει ανέβει σε θεατρικό σανίδι της Αθήνας το β' σου έργο. Θα μας πεις λίγα λόγια γι' αυτό

«Ευχαριστώ και μόνο για την αναφορά της λέξης «πολιτισμός», όταν αρκετοί είναι αυτοί που θεωρούν το ανέβασμα ενός θεατρικού έργου μια τρέλα κι ένα ψώνιο, παραβλέποντας τα όσα-πολλά και ζόρικα- είναι πέραν αυτού. Έγραψα το κείμενο επειδή δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Μόλις το διάβασα, έκρινα ότι ήταν για να το δουν και να το ακούσουν οι άνθρωποι, όχι τόσο να το διαβάσουν. Τη στάση μου αυτή στήριξε ένα σπουδαίο θέατρο και ο σκηνοθέτης Κώστας Δράκος».

Πώς νιώθεις που πήρε σάρκα και οστά η «Τριανδρία» σου;

«Περήφανη και τρομοκρατημένη-πώς αλλιώς; Να σας πω ότι εκτός από την Τριανδρία, φέτος το χειμώνα, θα βρεθεί και άλλο... παιδί δικό μου επί σκηνής. Η σκηνοθέτιδα Ζωή Ξανθοπούλου πήρε έναν μονόλογο από το βιβλίο μου «18 ντεσιμπέλ» και τον ανεβάζει στο Θέατρο Φούρνος, σε συνεργασία με την ηθοποιό Αννίτα Καπουσίζη και τον μουσικό Σωτήρη Καστάνη. Μια τρέλα νιώθω, μια ανείπωτη χαρά, αυτό!».

Καταρχάς θα συστηθείς…ποια είσαι και τι κάνεις, από τον ενθουσιασμό μου άρχισα λίγο παράδοξα…

«Καθόλου παράδοξα! Το έργο με ενδιαφέρει να μάθει ο κόσμος, όχι τη Γεωργία! Αλλά επειδή η Γεωργία το έγραψε, για την ιστορία, τελειώνω τις σπουδές μου στη Νομική και ασχολούμαι με το γράψιμο από πολύ μικρή ηλικία. Διαβάζω πολύ, μου αρέσει το θέατρο, το σινεμά και η μουσική. Αγαπώ τους άντρες, τις γυναίκες και τα ζώα. Μιλάω αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά. Θέλω να δοκιμάζομαι σε ό, τι νομίζω πως μπορώ να κάνω καλά. Τα υπόλοιπα συνηθίζω να τα λέω με καφέ και τσιγάρο!».

Από ποια ηλικία άρχισες να γράφεις;

«Από δύο χρονών, εξαιρετικά ανορθόδοξα και ανορθόγραφα. Στα χρόνια του δημοτικού άρχισα να κατεβάζω από το κεφάλι μου λέξεις εκτός της διδακτέας ύλης και να φτιάχνω τις πρώτες ιστορίες. Η γραφή ,για μένα, είναι η πιο πολύτιμη εκδοχή του Λόγου».

Τι σημαίνει για εσένα η έννοια Πολιτισμός;

«Η ένταση και η διάρκεια μιας χειραψίας, ο ήχος που κάνει το ποτήρι κάποιου όταν το τσουγκρίζει, το χιούμορ του, ο τρόπος που διαχειρίζεται τα ένστικτα. Πολιτισμός ,ας πούμε, θα μπορούσε να είναι μια βόλτα με τις αισθήσεις διάπλατες στην Istiklal της Κωνσταντινούπολης, μια κουβέντα με έναν άγνωστο στη στάση του λεωφορείου, η κατάθεση των τελευταίων χρημάτων μας σ’ένα δισκάδικο ή ένα βιβλιοπωλείο...»

«Η ποίηση, να το θυμάσαι, μια μέρα θα φέρει την επανάσταση», έχεις γράψει...θα μας το αναλύσεις;

«Ποίηση ίσον ομορφιά και αυτό, ως ιδέα, προέκυψε από την παρέα με την αγαπημένη μου Εσμεράλδα Γκέκα, συμφοιτήτρια και ποιήτρια με σπάνιες ευαισθησίες. Της χρωστάω αυτή την έμπνευση, η οποία έφερε στο φως μια δική μου, επίσης, βαθιά πίστη: πριν βγούμε στους δρόμους να φωνάξουμε και να γκρεμίσουμε, πρέπει να χτίσουμε τις ψυχές και τα μυαλά μας. Πέρα από την καταστροφή που συμβαίνει καθημερινά γύρω μας, υπάρχει ένα χρέος αδιαπραγμάτευτα δικό μας: η δημιουργία. Εμείς οφείλουμε να στεκόμαστε αρχηγοί του εαυτού μας, έτοιμοι να τον θυσιάσουμε στον μεγάλο αγώνα μεν, προπονημένο και δυνατό, δε. Αλλιώς θα μας πουν ρομαντικούς και ηλίθιους και θα έχουνε δίκιο! Πιστεύω, ξέρεις, στην Επανάσταση. Μα πιο πολύ στην Ποίηση πιστεύω, εντός ή εκτός εισαγωγικών».

Έχεις μια αγάπη στο ρεμπέτικο τραγούδι, θαρρείς πως είναι ένα παζλ του Πολιτισμού μας;

«Ο Πολιτισμός μας δεν είχε θέση για το ρεμπέτικο ποτέ και το ρεμπέτικο έγραφε τον πολιτισμό εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Το ρεμπέτικο ήταν, και ίσως είναι ακόμα, κάτι πέρα από τον Πολιτισμό: στάση ζωής και γεύση ψυχής. Δεξιοί και αριστεροί το κατηγόρησαν και το απαγόρευσαν. Τώρα, οι κυρίες και οι κύριοι που απλώνουν τους μεταξωτούς τους κώλους στο Ηρώδειο για να ακούσουν τα τραγούδια του Τσιτσάνη και του Μάρκου, μου προκαλούν αηδία. Το ρεμπέτικο είναι ένα δύσκολο μεθύσι του εαυτού. Δε λέω πως ξέρω από ρεμπέτικο-πώς θα μπορούσα άλλωστε, μέσα στα κοσμικά και πρες παπιέ ταβερνάκια του 21ου αιώνα; Αλλά το ψάχνω, το ζυμώνω εντός μου, κλαίω όταν ακούω τέτοια τραγούδια και πιστεύω ότι υπάρχουν άξιοι συνεχιστές».

«Ο έρωτας είναι πάντα νικητής»;

«Ναι. Αυτό είναι το μότο της Τριανδρίας. Απλώς, οι άνθρωποι μπερδευόμαστε και κρίνουμε πως οι νικητές πρέπει να είμαστε εμείς συνεχώς. Στο τερέν που νικά ο έρωτας, ηττώνται άλλες αξίες: η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η ηρεμία, η σιγουριά. Ακούγεται ελπιδοφόρος ως νίκη, όμως  αλίμονό μας! Ο έρωτας είναι αμείλικτος και σκληρός και αυτό το ξέρουμε ιδίως εμείς οι νέοι και οι νέες. Να μας ακούτε».

Οι νέοι φοβούνται να ερωτευτούν σήμερα, ειδικά στην εποχή του facebook κρύβονται πίσω από την εικόνα του προφίλ τους;

«Όχι! Ερωτευόμαστε και παθιαζόμαστε, απλώς με τρόπο και με μέσα αταίριαστα με τις παλαιότερες γενιές. Ξέρετε πόσα ραντεβού κλεισμένα μέσω facebook κατέληξαν σε φλογοβόλες συνουσίες και δεσμούς; Ο κόσμος θα πάψει να γυρνά όταν οι άνθρωποι σταματήσουν να ερωτεύονται. Μην κατηγορούμε για τα πάντα τις νέες τεχνολογίες!».

Και πέρα από τον έρωτα σε ενοχλεί που βλέπεις μικρά παιδιά να είναι καθηλωμένα σε μια οθόνη αντί να παίζουν με μπάλες ή με κούκλες;

«Αυτό ναι. Η ανιψιά του συντρόφου μου, ένα κουκλάκι 6 χρονών, ξέρει να χειρίζεται άψογα το  tablet της και το κινητό του μπαμπά της. Όμως, κάθε φορά που την παρασύρω σ’ ένα παιχνίδι με κούκλες, μπάλες, ζωγραφιές παρατάει τις ηλεκτρονικές της συσκευές! Μήπως κατηγορούμε τα παιδιά, ξεχνώντας πως κι οι γονείς δεν έχουν πια τον χρόνο να ασχοληθούν μαζί τους ή την δυνατότητα να τους πουν να πάνε να παίξουνε έξω, στον δρόμο;».

Έχεις περάσει και από τα λημέρια της δημοσιογραφίας. Πού ήσουν και τι έκανες;

«Ακόμα εκεί είμαι καλέ! Δεν αφήνεις εύκολα λημέρια σαν αυτά... Έχω κάνει από αρχισυνταξία και σύνταξη ύλης, μέχρι αρθρογραφία και συνεντεύξεις, ρεπορτάζ, ραδιόφωνο, βίντεο! Άλλοτε με αμοιβή, άλλοτε από την καλή μου την καρδιά. Αυτή την περίοδο, γράφω για το MyPenteli.com και το Popaganda.gr και είμαι πολύ ευχαριστημένη!».

Σε χαλάει η μορφή που έχει πάρει σήμερα η ενημέρωση;

«Δεν κρύβω πως ναι. Μου αρέσει το χαρτί, ο τύπος και η καλή ραδιοτηλεόραση. Τα χαχαχούχα, οι πουλημένοι εκδότες, τα μοντέλα που παρουσιάζουν (;) εκπομπές, οι ανορθόγραφοι φοιτητές των sites, αλλά και αυτός ο άνευ αξίας καταιγισμός ειδήσεων, εικόνων και πληροφοριών είναι για μένα εξόχως μπανάλ έως ντεκαυλέ. Το τζάμπα και το χύμα φέρανε μεγάλα κακά και σε αυτόν τον τομέα, τον πολύ σοβαρό για μια πολιτισμένη δημοκρατία. Στο σημείο αυτό, να σου πω ότι εκτιμώ ιδαιτέρως το pinakio σου, για τα θέματα που φιλοξενεί. Ξέρω πόσο σοβαρά κάνεις τη δουλειά σου, Λευτέρη, και εύγε! Μακάρι να υπήρχαν πολλοί σαν εσένα, ευτυχώς όμως που υπάρχουν έστω λίγοι».

Αν σου δινόταν η ευκαιρία να θέσεις 3 ερωτήματα στον υπουργό Πολιτισμού ποια θα ήταν αυτά;

«Αχ, θα προτιμούσα να μην μου δοθεί η ευκαιρία! Δεν πιστεύω και πολύ στους πολιτικούς. Αλλά, αν, λέμε τώρα, αν... θα τον ρώταγα ποιο είναι το αγαπημένο του βιβλίο, τι σκοπεύει να κάνει με τη διδασκαλία της Λογοτεχνίας στα σχολεία και αν θα έρθει να δει την Τριανδρία μου. (γελώ)».

Είσαι γέννημα-θρέμμα Αθηναία, τι σε συγκλονίζει αλλά και τι σε χαλά σε αυτήν την πόλη;

«Αυτή η πόλη ξέρει καλά να δολοφονεί τις ομορφιές... Αλλά είναι τόσο όμορφη κι η ίδια! Δεν θα ήθελα να απαντήσω τα συνηθισμένα που με χαλάνε, είναι μάλλον αυτά που χαλούν τον μέσο πολίτη, ο οποίος κινείται στην Αθήνα. Μου αρέσουν συγκεκριμένα πράγματα σε αυτή, όμως, όπως: ο Αύγουστός της κι ο Δεκέμβρης της, τα Εξάρχειά της, το street food της, η Ακρόπολη, η Καστέλλα, η Ερμού, τα περιστέρια της».

Τέλος, αν θα μπορούσες τον κόσμο να άλλαζες θα...

«Έσπερνα ένα κουκί αγάπης στις ψυχές όλων των ανθρώπων κι ένα κουκί λογικής στα μυαλά τους. Νομίζω πως θα θέριευαν και θα άνθιζαν με αποτέλεσμα να εξαλειφθεί μεγάλο μέρος της παγκόσμιας αδικίας».

Info για την «Τριανδρία»

Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στο θέατρο Λύχνος,  οι παραστάσεις του θεατρικού έργου «Η Τριανδρία», το οποίο βασίζεται σε ένα κείμενο της Γεωργίας Δρακάκη, σε σκηνοθεσία Κώστα Δράκου.
Θέμα του θεατρικού έργου είναι οι αναμνήσεις μιας γυναίκας από τους τρεις σημαντικούς άνδρες που πέρασαν από τη ζωή της. Όπως αναφέρει η συγγραφέας «τα σύνορα ονείρου και πραγματικότητας διαρρηγνύονται. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον προσκαλούν τους απανταχού ερωτευμένους σε ένα αισθησιακό δείπνο για τέσσερις».

Στο θεατρικό έργο πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοι Κωνσταντίνα Σιλεβρή Κωστής Μακριδάκης, Γιάννης Κωσταράς και Ανδρέας Μαριανός.

Τετάρτη 18, Πέμπτη 19 Νοεμβρίου και κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.00 για λίγες παραστάσεις

Θέατρο Λύχνος: Ιερά Οδός 59 & Χαλκιδικής 83, Γκάζι

Παράσταση: «Η Τριανδρία»

Διάρκεια παράστασης: περίπου 60'

Εισιτήρια: 10 ευρώ, 8 ευρώ  (φοιτητές, άνεργοι, συνταξιούχοι)

Ειδικές τιμές για group άνω των 10 ατόμων

Τηλέφωνα κρατήσεων εισιτηρίων: 211-0121686 & 697-1734003