Έλενα Μιχαλάκη: Η θεατρική σκηνή είναι ένας μαγικός, ανεξερεύνητος κόσμος

 Στα ταξίδια με προορισμό τα όνειρα τίποτα δεν είναι εύκολο. Οι δύσκολες ανηφορικές στροφές είναι πολλές , μα η πίστη και η προσήλωση στο στόχο σε κάνουν να πετάς.

Αυτό ένιωσε η Έλενα Μιχαλάκη την πρώτη φορά που πάτησε στο θεατρικό σανίδι. Πετούσε!

Η ίδια μιλάει στο Πινάκιο για τις ξεχωριστές στιγμές της στην επαγγελματική της πορεία,  για τις συνεργασίες της αλλά και για το πιο απαιτητικό κοινό που δεν είναι άλλο από τα παιδιά.

Αποκαλύπτει τα επόμενα της βήματα τόσο στην υποκριτική όσο και στη μουσική.

Αν δει κανείς από απόσταση το ταξίδι σου θα το χαρακτηρίσει μαγικό. Ποιοι είναι οι σταθμοί της έως τώρα πορείας σου;      

                         

 «Δεν ξέρω αν είναι μαγικό χτίζεται σιγά- σιγά με πολύ κόπο, πολλή δουλειά και ενίοτε πολλά δάκρυα…!

Είναι ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι που όμως δεν έχω τη δύναμη να κατέβω σε κανένα λιμάνι. Θέλω να μείνω για πάντα στο καράβι.

Το θέατρο είναι ένας σταθμός μαγικός με χιλιάδες δρομάκια και σκηνικά που δεν νιώθεις ποτέ ότι τον εξερεύνησες όλο.

Το τραγούδι είναι σταθμός ερωτικής συντροφιάς και έκφραση ψυχής. Αναμένω κάθε νέο σταθμό με περιέργεια και δίψα».

Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να γίνεις ηθοποιός;

«Η Αγάπη-Ανάγκη μου για μεταμόρφωση. Δεν φανταζόμουν ποτέ τον εαυτό μου σε  μια δουλειά που πνίγεται σε μια ρουτίνα. Ήθελα να δοκιμάσω μέσω των ρόλων όλα τα επαγγέλματα!!Επιπλέον η Μαγεία της Τέχνης..των συγγραφέων των έργων και της ιεροτελεστίας πάνω στη σκηνή. Απο  μικρή αντιμετώπιζα τη θεατρική σκηνή ως εναν άλλο κόσμο..και πράγματι μπορείς να πηγαινοέρχεσαι στον χωροχρόνο και να αλλάζεις τόσες μάσκες και τόσες ψυχές..που και πάλι μια ζωή δεν φτάνει..!».

Μπορείς να μας περιγράψεις τα πρώτα δευτερόλεπτα όταν πάτησες στο σανίδι;

«Ήμουν αρκετά μικρή όταν έπαιξα στο θέατρο του Νέου Κόσμου στην Τελετή του Μάτεση και δεν το πίστευα. Ήταν και είναι για μένα ένας ιερός χώρος που τον σέβομαι βαθιά και κατάλαβα εκείνα τα πρώτα δευτερόλεπτα ότι «Πετάω»και ότι Αυτό ήταν ακριβώς όπως το είχα Ονειρευτεί από μικρή. Ήμουν εγώ !Ήταν αυτό. Ήμασταν μαζί. Μαγεία».

Την τελευταία σεζόν ήσουν στον Τσάρο της Κάρμεν Ρουγγέρη, θα μας μιλήσεις για το έργο αυτό αλλά και για το ρόλο σου;                           

«Φέτος είχα τη χαρά και την ευτυχία να μου εμπιστευθεί δυο βασικούς ρόλους η αγαπημένη κυρία Ρουγγέρη στον Τσάρο με τη Μακριά Γενειάδα .Έπαιζα την Τσαρίνα και την Κακιά Βασίλισσα της Θάλασσας. Η πρόκληση υποκριτικά ήταν τεράστια για μένα, μιας και έπρεπε να υποδυθώ μια γλυκιά καλόκαρδη Τσαρίνα και παράλληλα την Κακία μοχθηρή Βασίλισσα του έργου που ήθελε να κόψει τα κεφάλια όλων. Ήταν ένα έργο με ανατροπές και πολλά μηνύματα για μικρούς και μεγάλους .Επιπλέον ο κύριος Κουλουμπής έγραψε στίχους για 4 Ρώσους κλασσικούς συνθέτες που αγκάλιασαν τραγουδιστικά την παράσταση που σκηνοθέτησε με πολύ μεράκι η Κάρμεν Ρουγγέρη ,σ´ένα ονειρεμένο σκηνικό της Χριστίνας Κουλουμπή και σε μαγικά κοστούμια της ίδιας που όταν τα παιδιά ανυπομονούσαν στο τέλος της παράστασης να φωτογραφηθούν μαζί μας τα αγγιζαν και μας κοιτούσαν μαγεμένα...!Ο Πέτρος Γάλλιας απογείωσε την παράσταση με τις χορογραφίες και τους φωτισμούς του. Ήταν ένα έργο που αγαπήσαμε όλος ο θίασος και στενοχωρηθήκαμε που λόγω της κατάστασης με τον κορονοιό..το αποχωριστήκαμε τόσο νωρίς».

Τα παιδιά είναι δύσκολοι κριτές;

«Τα παιδιά είναι οι πιο δύσκολοι και απαιτητικοί κριτές. Αν δεν τους αρέσει αυτό που βλέπουν δεν θα είναι ευγενικά θα πουν "Μαμάάάα Βαριέμαι!!!!Θέλω να Φύγω!!!" Αυτό λοιπόν είναι και η πρόκληση. Η ενέργεια σου και το είναι σου να είναι εκατό τοις εκατό εκεί.Όχι πως ισχύει κάτι διαφορετικό για το ενήλικο κοινό, απλά οι ενήλικες ξέρουν να κάνουν υπομονή αν κάτι δεν τους αρέσει».

Τι παίρνεις από  ένα παιδικό κοινό;

«Το παιδικό κοινό είναι τεράστιο σχολείο για τον ηθοποιό και μια τεράστια αγκαλιά επίσης. Είναι σχολείο ακριβώς γιατί όπως είπα παραπάνω σε αναγκάζει να είσαι 100τοις εκατό Παρών στη Σκηνή και μια Αγκαλιά γιατί είναι τόσο αθώα και ειλικρινή και σου λένε ακριβώς αυτό που αισθάνονται αφιλτράριστα, άρα προοδεύεις και σαν άνθρωπος και σαν καλλιτέχνης».

 Είχες  καταφέρει να μπεις στο voice και να σε επιλέξει μάλιστα ο Πάνος Μουζουράκης, θα μας μιλήσεις γι’ αυτή την εμπειρία σου;         

«Ήταν μια πολύ όμορφη μα και συνάμα αγχωτική εμπειρία. Στο μυαλό μου ήταν πιο ρομαντικά , τελικά πρόκειται για ακόμη ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα ! Είμαι ευγνώμων για την πορεία μου και τους ευχαριστώ όλους».

Ποιο είναι το αγαπημένο σου σήριαλ, στο οποίο θα ήθελες να είχες έναν ρόλο;

«Δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποιο. Θα ήθελα να είμαι σε δουλειές που σέβονται και εκτιμούν τον θεατή και δεν αντιμετωπίζουν σαν μάζα τους τηλεθεατές, αλλά σαν ξεχωριστές σκεπτόμενες οντότητες».

Η τηλεόραση είναι για εσένα μια πρόκληση, σε έχεις φανταστεί στην μικρή οθόνη;          

«Η τηλεόραση ενδέχεται να είναι το επόμενο βήμα μου . Συζητώ κάποιες προτάσεις και έχω αρχίσει να με φαντάζομαι ήδη».

Ποια είναι οι επόμενες κινήσεις και σχέδια σου;

«Δεν κάνω σχέδια. Ζω το παρόν .Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι λόγω Κορωναιού θα τινάζονταν οι δουλειές του χειμώνα αλλά και του καλοκαιριού στον αέρα. Τα θέατρα έκλεισαν και δεν ξέρουμε για πόσο. Το ίδιο και τα γυρίσματα.Είμαστε σε αναμονή. Ευτυχώς θα μπορώ μάλλον να μπω στο στούντιο να ηχογραφήσω, ετοιμάζουμε με τον σπουδαίο Γιάννη Ιωάννου ένα τραγούδι. Κάνω Όνειρα κι αυτό τουλάχιστον δεν μπορεί να μου το στερήσει κανείς ...αλλά με συγκρατημένη αισιοδοξία».

Ο Πλιάτσικας σε ένα παλιότερο τραγούδι του έλεγε, «Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα θα ξανά έβαφα γαλάζια την θάλασσα». Η  Έλενα Μιχαλάκη τι θα έκανε αν θα μπορούσε  αλλάξει τον κόσμο;              

«Θα ενστερνιστώ τους υπέροχους στίχους της Ντέπυ Χατζηκαμπάνη . Θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα με τη μεταφορική και κυριολεκτική σημασία της.

Θα έδιωχνα ό,τι κακό κρύβει μέσα της και της το βυθίσαμε εμείς οι άνθρωποι. Δεν θα ήθελα να μπορούσα να αλλάξω τον κόσμο ,αλλά κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Αν ο καθένας μας είχε λίγη καλοσύνη και μια πιο θετική ματιά στη ζωή νομίζω ότι ο κόσμος μας θα γέμιζε χαμόγελα και θα ήταν ασυγκρίτως πιο όμορφος».