 |
| Ο νεαρός ηθοποιός Γιάννης Μπισμπικόπουλος μιλά στο Πινάκιο |
«Η παράσταση
είναι πολύ διαδραστική και το κοινό βοηθάει σ' αυτό όταν είναι ανοιχτό και
θέλει να συμμετέχει. Μέχρι στιγμής αυτό γίνεται με πολύ κέφι και με τον Γιάννη
Ζουγανέλη να το καθοδηγεί όπως πολύ καλά ξέρει»
«Πιστεύω ότι το Life-Style είναι καθαρά
θέμα επιλογής του καθενός. Νομίζω ότι όσο θες να προβάλεις την δουλειά σου και
τίποτα άλλο παραπάνω , ο κόσμος θα σε μάθει μέσα απ' την δουλειά σου. Δεν
κατηγορώ όποιον κάνει Life-style αλλά προτιμώ να απέχω απ' αυτό το είδος
προβολής»
«Οι νέοι πρέπει να βάζουν
στόχους στην ζωή τους και να παίρνουν το
ρίσκο να τους πραγματοποιήσουν δίχως ίχνος φόβου»
«Από τις δύο στράτες που έχει η ζωή, εγώ διάλεξα την πιο δύσκολη…τον ανήφορο», έχει γράψει ο Μεγάλος Νίκος Καζαντζάκης…κι αυτή η φράση είναι που μου στριφογυρνούσε στο μυαλό όταν πήγαινα να συναντήσω τον Γιάννη Μπισμπικόπουλο. Νέος ηθοποιός στην Ελλάδα του 2014, εδώ όπου το μαύρο και οι cult διαφημίσεις κυριαρχούν στις τηλεοπτικές οθόνες, ενώ οι «φθασμένοι» του χώρου του έχουν κατακλύσει τα θέατρα αφού κι αυτοί βιώνουν την κρίση. Που χώρος για έναν νέο άνθρωπο να καταθέσει το πνεύμα του και την ενέργεια του;
Καθώς πάρκαρα το αυτοκίνητο
μου στο Γκάζι αναρωτιόμουν πόσο πίστη θέλει ένας νέος άνθρωπος της γενιάς της δικιάς
μας να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα και να μη σταθεί εκεί αλλά να
βιοπορίσει μέσα από αυτό…
Τον Γιάννη τον απόλαυσα πριν
από λίγες ημέρες στην σκηνή του Μικρού Παλάς εκεί που ενσάρκωνε τον Ζαχαρία στο
έργο του Θοδωρή Αθερίδη «Πράματα και Θάματα»… Μου έκανε κλικ γιατί και ό ρόλος
του αλλά και οι κινήσεις του πάνω στην σκηνή μου θύμιζαν σε πολλά σημεία εμένα…
Ζήτησα να τον συναντήσω με σκοπό να του κάνω μια συνέντευξη με αφορμή το έργο.
Όταν βγήκαμε και μιλήσαμε
επιβεβαιώθηκα… Ένας νέος άνθρωπος που έχει σπουδάσει και έχει μοχθήσει για κάτι
το οποίο ποθεί και από την άλλη με πολλούς προβληματισμούς και έντονες
ανησυχίες.
Είναι χαρά και τιμή για μένα που σήμερα στο Πινάκιο θα
παρουσιάσω τον Γιάννη Μπισμικόπουλο.
Ο ίδιος προτρέπει τους ανθρώπους
της γενιάς του -και όχι μόνο- να βάζουν στόχους στην ζωή
τους και να παίρνουν το ρίσκο να τους
πραγματοποιήσουν δίχως ίχνος φόβου… Την ίδια ώρα στέκεται σεβαστικός και μιλά
με τα καλύτερα για τους συντελεστές του έργου, χωρίς όμως δημοσιοσχετίστικο
τρόπο (σ.σ που κάνουν πολλοί ενώ στα καμαρίνια γίνονται ομηρικές μάχες),
ιδιαίτερη μνεία κάνει για τον Γιάννη Ζουγανέλη τον οποίο χαρακτηρίζει φαινόμενο…
Ακολουθεί η συνέντευξη του Γιάννη Μπισμικόπουλου…παρακαλώ
διαβάστε την γιατί αν η μετοχική τιμή του καλλιτέχνη είναι το ήθος του, τότε η
αξία του νεαρού θα εκτοξευτεί τα επόμενα χρόνια…
Συνέντευξη
στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο
Γιάννης Μπισμπικόπουλος…ένας νέος με όνειρα και
προσδοκίες και ένα από αυτά είναι να διαγράψεις την δική σου πορεία στην
υποκριτική… Συστήσου μας… Ποιος είσαι, τι κάνεις…
 |
| Ταλαντούχος και πολλά υποσχόμενος |
Ξέρεις τι μου κάνει εντύπωση που είσαι νέος και θα
μπορούσες να φύγεις και να ακολουθήσεις τις ορδές των νέων στο εξωτερικό. Τι σε
κρατάει εδώ;
«Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο χρόνο, έχω έντονη την επιθυμία να βγω
προς τα έξω αλλά έχει να κάνει με καλλιτεχνικές αναζητήσεις και όχι λόγω της
γενικής κρίσης που υπάρχει. Με κρατάει εδώ το γεγονός ότι από τότε που τελείωσα
την σχολή , δουλεύω στο θέατρο σε δουλειές που μ' αρέσουν και φυσικά ότι πρέπει
να έχω κάποιες εμπειρίες για να μπορέσω να κάνω ένα τέτοιο βήμα».
Η ομάδα «Καταλάθος» υπάρχει ακόμη; Τι έκανε αυτή η
ομάδα…;
«Η ομάδα «Καταλάθος» υπάρχει ακόμα, απλώς θα αλλάξει όνομα και ετοιμάζει
κάτι καινούργιο. Η ομάδα αυτή συστάθηκε με προτροπή της Φωτεινής Αθερίδου όταν
και έγραψε ένα θεατρικό βασισμένο σε πέντε
χαρακτήρες. Ο Γιάννης Καπελέρης, η Φωτεινή Μπακλατζίογλου, ο Κώστας
Σιλβέστρος, η Φωτεινή Αθερίδου και εγώ ήμασταν στο ίδιο έτος στη σχολή και με
το πέρασμα των χρόνων γίναμε μια καλή παρέα. Αυτή η ομάδα λοιπόν έκανε την
πρώτη της παράσταση στο Faust με τίτλο “Supernova”, ώπου ήταν δύο έργα 45λεπτα,
το ένα γραμμένο απο την Φωτεινή Αθερίδου με τίτλο “ Και μετά , και μετά” και το
άλλο από τον Βασίλη Μαυρογεωργίου με τίτλο
“ Dying Sweetly”. Από αυτήν την συνεργασία προέκυψε και ο μονόλογος “ Γκιγιόμ
γλυκιά μου” , του Γκιγιόμ Γκαλιέν στο ίδρυμα Κακογιάννη σε σκηνοθεσία Μαριάννας
Κάλμπαρη και σε πρωταγωνιστικό ρόλο τον Βασίλη Μαυρογεωργίου».
 |
| Με την ομάδα "Καταλάθος" |
Και από το
«Καταλάθος» στα «Πράματα και Θάματα»…Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
«Η συνεργασία αυτή προέκυψε πολύ απλά. Ένα απόγευμα
καθόμουν σπίτι και με πήρε τηλέφωνο ο Θοδωρής και μου λέει, “ αγοράκι μου θα
συνεργαστούμε;” και είπα ναι , με πολύ μεγάλη χαρά».
Τον Γιάννη
Ζουγανέλη και τον Θοδωρή Αθερίδη τους είχες συναντήσει ποτέ ξανά;
 |
| Ο Γιάννης Ζουγανέλης και ο Θοδωρής Αθερίδης |
«Τον
Γιάννη Ζουγανέλη τον συναντώ πρώτη φορά. Τον Θοδωρή Αθερίδη τον συνάντησα πριν
έξι χρόνια όταν είχα παρακολουθήσει ένα τετράμηνο μάθημα υποκριτικής στο
“Θέατρο των αλλαγών”».
Πως αντέδρασες
όταν σου είπαν οκ…είσαι ο Ζαχαρίας και αρχίζουμε πρόβες;
«Η αλήθεια είναι
ότι δεν πρόλαβα να συνειδητοποιήσω τι συνέβαινε ακριβώς, γιατί ξεκινούσα πρόβες
την επόμενη μέρα. Όσο περνούσαν οι μέρες όμως χαιρόμουν και πιο πολύ και
απολάμβανα αυτό που ζω».
Είναι μια
πρόκληση για την συγκεκριμένη χρονική στιγμή το έργο αυτό και γιατί;
«Δεν το θεωρώ
προκλητικό γι την συγκεκριμένη χρονική στιγμή διότι είναι πράγματα που τα
βιώνουμε τα τελευταία 3 χρόνια φανερά».
Έχω την αίσθηση
πως το «Πράματα και Θάματα» είναι μια πολύ διαδραστική παράσταση που σε κάποια
σημεία απαιτεί και την συμμετοχή του κοινού. Αυτό για εσάς που είστε στην σκηνή
απαιτεί περισσότερη συγκέντρωση προκειμένου να διαχειριστείτε καταστάσεις;
 |
| Συμμετέχει στο έργο "Πράματα και Θάματα" |
«Η παράσταση
είναι πολύ διαδραστική και το κοινό βοηθάει σ' αυτό όταν είναι ανοιχτό και
θέλει να συμμετέχει. Μέχρι στιγμής αυτό γίνεται με πολύ κέφι και με τον Γιάννη
Ζουγανέλη να το καθοδηγεί όπως πολύ καλά ξέρει. Εμείς τώρα που είμαστε στη
σκηνή πρέπει να είμαστε πολύ συγκεντρωμένοι γιατί πολλές φορές όταν γελάει το
κοινό ασταμάτητα και χειροκροτεί μας συνεπαίρνει. Εμένα ας πούμε έχει τύχει να
με πιάσει νευρικό γέλιο δύο φορές στη σκηνή μου με τον Λευτέρη».
Υποδύεσαι τον
«Ζαχαρία»…Τι τύπος είναι; Ταιριάζει με την δική σου προσωπικότητα στην αληθινή
διάσταση;
«Ο Ζαχαρίας είναι
ένας πολύ χαλαρός τύπος που έχει καλλιτεχνική φλέβα. Είναι καλό παιδί και
ταυτόχρονα αναρχικό στοιχείο.Τον απασχολεί πολύ ό,τι συμβαίνει στην ανθρωπότητα,του
αρέσει η ελευθερία του λόγου και γίνεται σκληρός όταν αδικείται.Βέβαια δεν ξέρω
αν βγαίνουν όλα αυτά στη σκηνή αλλά κάπως έτσι τον έχω στο μυαλό μου.έχει κοινά
στοιχεία με μένα και αυτό μου αρέσει».
Εσένα ποια
προσωπικότητα του έργου σ’ αρέσει πιο πολύ και γιατί;
 |
| Η Νάντια Κοντογεώργη υποκρίνεται την Αδαμαντία στο έργο του Θοδωρή Αθερίδη |
«Μ’ αρέσει πάρα πολύ
ο ρόλος της Αδαμαντίας που υποδύεται με τρομερή επιτυχία η ταλαντούχα Νάντια
Κοντογεώργη. Είναι ωραίος γιατί είναι ηθοποιός και θεατής ταυτόχρονα σ' αυτό
που συμβαίνει. Το θεωρώ τρομερό εύρημα απ' τον Θοδωρή και είναι από τις
καταστάσεις όπου τέτοιου είδους άνθρωποι υπάρχουν πολύ συχνά στη καθημερινότητα
μας, δηλαδή να ανακατεύονται παντού με το έτσι θέλω».
Με ποια επίθετα
θα χαρακτήριζες τους συνεργάτες σου στην συγκεκριμένη δουλειά;
 |
| Όλος ο θίασος του "Πράματα και Θάματα" |
«Ζουγανέλης:
τρελός με την καλή έννοια, Αθερίδης:
έξυπνος και ευρηματικός, Ελευθερίου: χαρισματικός, Κοντογεώργη: ταλεντάρα και Τριανταφυλλίδου:δοτική και αστεία (με την
καλή έννοια)».
Ποιο είναι το
σημείο του έργου που εσένα σ’ αρέσει περισσότερο και γιατί;
«Είναι η σκηνή
που έρχεται η Βαλμπούργκα στην φυλακή να
με βρει και μιλάμε Γερμανικά. Μ' αρέσει πολύ γιατί ξαφνικά έρχεται ο παλιός μου
έρωτας και γίνεται ένας παροξυσμός στο να καταλάβουμε όλοι τι συμβαίνει. Και το
αποτελειώνει η μετάφραση του Θοδωρή και του Λευτέρη και η νοηματική του Γιάννη».
Στην τηλεόραση
έχεις εργαστεί ποτέ; Θα ήθελες;
 |
| Συμμετείχε στο "Ψυχή Βαθιά' |
«Στην τηλεόραση
δεν έχω εργαστεί αλλά έχω κάνει μία διαφήμιση και συμμετείχα σε μια ταινία του
Παντελή Βούλγαρη (Ψυχή Βαθιά) , σε ρόλο στρατιώτη στον κινηματογράφο. Δεν θα
έλεγα όχι σε μία πρόταση που θα μου άρεσε».
Υπήρχαν σειρές
που έβλεπες μικρός και είχε ταυτιστεί με ρόλο;
«Υπήρχαν πολλές σειρές που μου άρεσαν με κορυφαίες τα
“Εγκλήματα”και το “Είσαι το ταίρι μου” , ώπου στο ένα ταυτίστικα με τον ρόλο του Χαραλαμπόπουλου και στο άλλο
με τον ρόλο του Σερβετάλη».
Αλήθεια, ποια
ήταν η αγαπημένη σου ελληνική τηλεοπτική σειρά;
«Κορυφαία
αγαπημένη μου σειρά είναι “Οι Απαράδεκτοι”».
Αυτό το life-style που
περικλείεται γύρω από τα μεγάλα ονόματα του χώρου σου σε ενοχλεί εσένα;
«Πιστεύω ότι το Life-Style είναι καθαρά θέμα επιλογής
του καθενός. Νομίζω ότι όσο θες να προβάλεις την δουλειά σου και τίποτα άλλο
παραπάνω , ο κόσμος θα σε μάθει μέσα απ' την δουλειά σου. Δεν κατηγορώ όποιον
κάνει Life-style αλλά προτιμώ να απέχω απ' αυτό το είδος προβολής».
Εσύ προφανώς και
πρόλαβες να παίξεις λίγο στις αλάνες ή στα γηπεδάκια…Όμως τα μικρά παιδιά τώρα
παίζουν μέσα από τα tablets και τα
ηλεκτρονικά. Φοβάσαι πως είναι η γενιά που έρχεται μετά από εμάς θα είναι
εθισμένη ηλεκτρονικά άρα και πιο εύκολα μπορεί να χειραγωγηθεί;
«Το παιχνίδι στις
αλάνες και στα γηπεδάκια το έζησα πολύ και είναι απ' τις πιο ωραίες στιγμές της
ζωής μου που δύσκολα θα ξεχάσω. Όσο για την γενιά που ακολουθεί , ισχύει ότι
είναι η γενιά της τεχνολογίας αφού αυτό υπάρχει αυτή τη στιγμή, αλλά λυπάμαι
γιατί δεν θα ζήσουν την ιδέα της “γειτονιάς” όπως την ζήσαμε εμείς. Το μόνο
σίγουρο είναι ότι θα είναι πιο ενημερωμένοι και προοδευτικοί από εμάς».
Θεωρείς πως οι
νέοι της γενιάς μας μπορούν να αντιδράσουν κόντρα σε αυτόν τον κυκεώνα των
μέτρων και των φόρων…και αν ναι πως;
Μπορείς μέσα από
την τέχνη σου να αντισταθείς στο σύστημα;
«Μπορείς να
αντισταθείς με το να δίνεις ερεθίσματα στον θεατή να προβληματιστεί και να
εξελιχθεί ως προς το καλύτερο για τον ίδιο και για το σύνολο. Επίσης πολλές
φορές να περνάει καλά και να λαμβάνει μηνύματα αισιοδοξίας για ένα καλύτερο
αύριο».
Στο έργο κάποια
στιγμή ο Ζαχαρίας πιάνεται από τον παλιό του έρωτα και τον ακολουθεί αφήνοντας
πίσω του έναν στόχο ζωής…Εσύ θα το έκανες στην πραγματικότητα αυτό;
«Θα το έκανα γιατί δεν θα μπορούσα να ζήσω με
απωθημένα και να αναρωτιέμαι αν έκανα την σωστή επιλογή».
Τελικά ο Γιάννης
Ζουγανέλης είναι φαινόμενο;
 |
| "Ο Γιάννης Ζουγανέλης είναι φαινόμενο" |
«Είναι
φαινόμενο και έχω πάθει πλάκα με το πως αντιμετωπίζει το κοινό και πως το κοινό
του δίνει πάσα για να παράγει το δικό του ξεχωριστό χιούμορ. Έχει τρομερή
ενέργεια πάνω στην σκηνή και τον θεωρώ έναν από τους καλύτερους κωμικούς
performer».
Όταν τελείωσε η
πρεμιέρα και ο κόσμος χειροκροτούσε τι ένιωθες;
«Ικανοποίηση και
χαρά και κίνητρο για να συνεχίσω το όνειρο μου».
Ποιοι ήταν οι
πρώτοι άνθρωποι που ήρθαν στο καμαρίνι σου και τι σου είπαν;
«Οι
πρώτοι άνθρωποι ήταν οι φίλοι μου και μου είπαν ότι τους άρεσα πολύ με
ορισμένες εύστοχες παρατηρήσεις κατ' εμέ».
Πως φαντάζεσαι
τον εαυτό σου στα επόμενα 3 χρόνια;
«Δεν το
φαντάζομαι κάπως γιατί μ' αρέσει να ζω το τώρα».
Τέλος, ένα
μήνυμα για τους συνομηλίκους σου που φοβούνται να τολμήσουν…
«Να βάζουν στόχους στην ζωή τους και να παίρνουν το ρίσκο να τους
πραγματοποιήσουν δίχως ίχνος φόβου».
Ακούστε ένα απόσπασμα από την συνέντευξη που έδωσε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου