Την εποχή που η επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες επιβάλλεται
για να διατηρηθεί η συνείδηση και η ταυτότητα μας συναντά κανείς πραγματικά
διαμάντια.
Ένα τέτοιο (σ.σ διαμάντι) σας παρουσιάζουμε σήμερα. Πρόκειται
για την νεαρή τραγουδίστρια Βούλα Παπά η οποία ερμηνεύει κυρίως δημοτικά και
παραδοσιακά τραγούδια.
Συνέντευξη: Λευτέρης Χ. Θεοδωρακόπουλος για το Πινάκιο
Η νεαρή ζει και εξελίσσεται στην Κοζάνη και μας εξηγεί τι είναι
τα «Χάλκινα» αλλά και την ιεροτελεστία των «Φανών».
Εξηγεί γιατί είναι απαραίτητη η δημοτική μουσική και κατά επέκταση
παράδοση στην ζωή μας, ενώ αν θα μπορούσε τον κόσμο να άλλαζε θα τον «πλημμύριζε»
με νότες…
Το σίγουρο είναι ότι η Βούλα Παπά είναι μια κοπέλα της διπλανής
πόρτας που με την αγάπη της γι’ αυτό που κάνει κρατά όρθια την παράδοση και την
μεταδίδει με υγιή τρόπο στους συνομηλίκους της.
Βούλα
Παπά, ποια είσαι…συστήσου μας…
«Ονομάζομαι Βούλα Παπά είμαι από την όμορφη
Κοζάνη και ασχολούμαι εδώ και 4 χρόνια επαγγελματικά με το παραδοσιακό και λαϊκό τραγούδι».
Τι
ήταν αυτό που σε ώθησε να ασχοληθείς με το τραγούδι;
«Το τραγούδι ήταν από πάντα η αγάπη μου.
Μου άρεσε να τραγουδώ αλλά ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι θα ερχόταν η στιγμή που θα
το έκανα επάγγελμα !
Όμως επειδή και ο ποτέρας μου είναι
μουσικός και μεγάλωσα και σε ένα σπίτι μουσικό και μαζί με τα παραπάνω όλα
συνετέλεσαν στο να ασχοληθώ με αυτό!!!».
Γιατί
επέλεξες το Δημοτικό;
«Παρόλο που ξεκίνησα με το λαϊκό μετά από
λίγο καιρό με τράβηξε το δημοτικό και αυτό γιατί είναι η παράδοση μας με αυτήν
μεγάλωσαν γενιές και γενιές .
Είναι τραγούδια βγαλμένα από πραγματικά
γεγονότα που είναι και επίκαιρα όπως για παράδειγμα μέλανε για την ξενιτιά»
Πόσα
χρόνια ασχολείσαι με την μουσική;
«Ασχολούμαι εδώ και 4 χρόνια
Ζεις
σε μια περιοχή πλούσια σε παράδοση. Μίλησε μας για τα «Χάλκινα», τι ακριβώς
είναι;
«Τα χάλκινα είναι πνευστά όργανα όπως η
τρομπέτα το τρομπόνι, είναι μια μπάντα που αποτελείται από αυτού του είδους τα
όργανα των πνευστών που βέβαια τον πρώτο ρολό τον έχει το κλαρίνο. Εννίοτε έχει και τραγούδι παραδοσιακό για να
συνοδέψει κάποια τραγούδια.
Θα
μας περιγράψεις το έθιμο των «Φανών»;
«Το έθιμο των φανών ξεκίνα από παλιά στην
Κοζάνη .Κάθε γειτονιά της Κοζάνης έχει έναν πολιτιστικό σύλλογο όπου μέλη του
συλλόγου αλλά και άλλοι άνθρωποι από την κάθε γειτονιά φορούν παραδοσιακές
στολές και ανεβαίνουν στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης υπό τους ήχους των χαλινών. Αφού χορέψουν στην πλατεία
γυρίζει ο κάθε σύλλογος στην γειτονιά του στον τόπο αφετηρίας του και εκεί
ξεκίνα το γλέντι με άφθονο κρασί, παραδοσιακά τοπικά Κοζανιτικα κιχια και πολύ
χορό αλλά και τραγούδια σκωπτικά με το Κοζανιτικο ιδίωμα !!!Όλο αυτό το γλέντι
κρατάει έως τις πρώτες πρωινές ώρες!!!».
Θυμάσαι
την πρώτη φορά που τραγούδησες;
«Ναι, την θυμάμαι σαν να ήταν χθες. Ήταν σε
ένα γάμο με περίπου 700 καλεσμένους και είχα παρά πολύ άγχος. Από το άγχος
έτρεμαν τα πόδια μου αλλά όταν εισέπραξα το πρώτο μου χειροκρότημα όλοι μου οι φόβοι
έσβησαν μονομιάς».
Αλήθεια
Βούλα εκτιμάς πως η εικόνα ενός καλλιτέχνη είναι πιο πάνω από την φωνή του;
«Σίγουρα σε αυτήν την δουλειά παίζουν όλα
ρόλο και η εμφάνιση και η φωνή, αλλά δυστυχώς σήμερα αυτό που βλέπω είναι ότι
επικεντρωνόμαστε πιο πολύ στην εμφάνιση και καθόλου ή πάρα πολύ λίγο στην φωνή».
Σε ενοχλούν αυτή που σε κρίνουν από την εικόνα
και όχι από την φωνή;
«Δεν μου έχει συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο»
Έχεις
νιώσει ποτέ δεύτερη επειδή έχουν προτιμήσει κάποια άλλη που δεν έχει τα δικά
σου φωνητικά προσόντα αλλά είχε πιο θηλυκή εμφάνιση και συμπεριφορά;
«Όχι, ιδιαίτερα»
Εκτιμάς
ότι ο έρωτας ο βαθύς έρωτας είναι σημείο αναφοράς για την τέχνη σου;
«Σαφώς, άλλωστε όλα τα τραγούδια έχουν ως
σημείο αναφοράς τον ερώτα αλλά όχι μόνο».
Σε
ενοχλεί το γεγονός ότι στα σχολεία δεν διδάσκεται καν η Μουσική;
«Ναι με ενοχλεί γιατί πιστεύω ότι η μουσική
σε χαλαρώνει και σε αποφορτίζει. αλλά τελευταία βλέπω ότι γίνονται προσπάθειες
για να μπει η μουσική στα σχολεία και μου αρέσει το γεγονός αυτό γιατί αντιλαμβάνονται την σημασία της».
Οι
νέοι άνθρωποι πρέπει να ακούν δημοτική μουσική;
«Βλέπω ότι τελευταία όλο και πιο πολύ η νεολαία
ακούει δημοτική μουσική και αυτό το παρατηρώ και στα πανηγύρια όπου πλέον ίσως οι νέοι άνθρωποι
είναι περισσότεροι από τον τους μεγαλύτερους και μάλιστα κάθονται και μέχρι αργά».
Στην Ελλάδα της κρίσης η παράδοση δείχνει ένα
δρόμο ασφαλή;
«Βεβαίως γιατί η παράδοση υπάρχει και θα υπάρχει
εις τους αιώνες των αιώνων άλλωστε όλοι οι λαοί στην παράδοση δεν στηρίζονται;».
Αν
θα μπορούσες τον κόσμο να άλλαζες θα…
«Ήθελα πιο πολύ τραγούδι για να κυριαρχεί η
χαρά. Η μουσική ενώνει τον κόσμο και εξημερώνει τα ήθη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου