Η ΓΑΛΕΡΑ ταξιδεύει ακόμη....στις ψυχές μας

Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, τι γίνεται όμως όταν η εικόνα αυτή δεν είνα απλή αλλά είναι μια γελοιογραφία ή ένα μικρό κελί κόμικ....Σίγουρα αξίζει περισσότερες... Μου έλεγε κάποτε ένας διευθυντής μου στη “Χώρα” πως για να διαπιστώσεις το περιεχόμενο του πολιτικού λόγου πρέπει να ξέρεις να διαβάζεις πίσω από τις γραμμές....Και είχε δίκιο. Έτσι αντιλαμβανόμουν νοήματα που άλλοι δύσκολα θα “έπιαναν¨. Όμως είχα βρει και ένα άλλο κόλπο το οποίο ήταν εξίσου καλό. Παρακολουθούσα πολιτικές εξελίξεις αλλά και κοινωνικές μέσα από κόμικ ή από γελοιογραφίες.
Ήμουν μάλιστα φανατικός αναγνώστης του περιοδικού ΓΑΛΕΡΑ. Ένα περιοδικό διαφορετικό από τα άλλα καθώς μέσα από τις γελεοιγραφίες του σε ταξίδευε σε πολιτικοκοινωνικούς προορισμούς.
Δυστυχώς όμως η Γαλέρα δεν κυκλοφορεί πλέον ένα χρόνο τώρα γεγονός το οποίο επιβεβαιώνει μια λιτή ανακοίνωση: Η ΓΑΛΕΡΑ αναστέλλει την έκδοσή της για λόγους οικονομικούς.
Το τελευταίο τεύχος που κυκλοφόρησε στα περίπτερα ήταν το #51 (Ιανουάριος 2010). Το τεύχος Φεβρουαρίου 2010 μπορείτε να το διαβάσετε μόνο εδώ, στην ιστοσελίδα της ΓΑΛΕΡΑΣ, η οποία θα παραμείνει ενεργή.
Ωστόσο πριν κλείσει είχα την ευκαιρία να πάρω συνέντευξη σε έναν απο τους συντελεστές του περιοδικού τον κ. Γιάννη Κουκουλά. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να το βρω στο τηλέφωνο που είχα αλλά αποφάσισα να αναδημοσιεύσω τη συνέντευξη που του είχα πάρει στη “Χώρα” στις 2 Μαρτίου του 2007, απλά για να θυμούνται οι μεγάλοι και να μαθαίνουν οι μικροί πως πέρα από τα σύνορα της τέχνης υπάρχουν τρόποι για να υψωθούν φωνές αλλά και απόψεις διαμαρτυρίας ενάντια στο σύστημα που μας κατακρεουργεί.

Για ακόμη μια φορά να σημειώσω πως η συνέντευξη αλλά και οι εικόνες είναι αναδημοσίευση της εφημερίδας η ¨ΧΩΡΑ” και να θυμάστε η εικόνα λέει πάντα την αλήθεια και είναι το καρε του φιλμ της ιστορίας.

Οι Έλληνες διαβάζουν κόμικ;- Τι τους αρέσει περισσότερο σε αυτά;

Τα κόμικς δεν είναι ένα ενιαίο πράγμα, όπως δεν είναι ούτε ο
κινηματογράφος ούτε η λογοτεχνία ούτε κάθε μορφή τέχνης. Οι Έλληνες διαβάζουν κόμικς και ο καθένας μπορεί να βρει αυτά που του αρέσουν, κοινωνικά, περιπέτειες, χιουμοριστικά, ερωτικά κλπ. Άρα, υπάρχουν κόμικς για κάθε ηλικία και για κάθε γούστο. Παρόλα αυτά, όπως οι Έλληνες δε διαβάζουν γενικά πολύ, δε διαβάζουν και κόμικς πολύ. Η αλήθεια είναι, ευτυχώς, οτι τα
τελευταία χρόνια στη χώρα μας υπάρχει μια ραγδαία ανάπτυξη των κόμικς
τόσο σε επίπεδο αναγνωστών, όσο και σε επίπεδο δημιουργώνκαι εκδόσεων.

Ποια είναι τα μηνύματα που περνάνε τα κόμικς στους αναγνώστες τους;

Όπως προείπα, τα κόμικς δεν είναι ενιαία. Δεν υπάρχουν κάποια
συγκεκριμένα μηνύματα που μπορεί κάποιος να προσλάβει όπως δεν υπάρχουν μηνύματα σε καμιά άλλη τέχνη. Ίσως το μόνο μήνυμα είναι οτι τα κόμικς είναι
τέχνη και εξοικειώνουν τον αναγνώστη τους με την τέχνη, με την ανάγνωση,
με την απόλαυση.

Γιατί κατά την άποψη σας θεωρούνται τα κόμικς ως έννατη τέχνη;

Γιατί η ημερομηνία γέννησής τους (τέλη του 19ου αιώνα) έπεται των
υπολοίπων 8 που χρονολογικά προηγήθηκαν (μουσική, θέατρο κλπ). Και σίγουρα είναι μια μορφή τέχνης εφάμιλλη των υπολοίπων και συναρπαστική όσο κάθε άλλη.


Στη χώρα μας μπορεί κάποιος εύκολα να γίνει σκιτσογράφος, υπάρχουν
υποδομές;

Η αλήθεια είναι οτι δεν υπάρχουν πολλές υποδομές. Υπάρχουν κάποιες
ιδιωτικές σχολές που κάνουν πράγματι πολύ καλή δουλειά αλλά πρέπει να
υπάρξουν και πανεπιστημιακά τμήματα επικεντρωμένα στο σκίτσο. Εύκολο,
φυσικά δεν είναι αλλά όποιος έχει τις ικανότητες είναι σίγουρο πως θα τα
καταφέρει. Και φυσικά πρέπει να κάνουμε ένα διαχωρισμό. Άλλο σκιτσογράφος και άλλο δημιουργός κόμικς.

Ποιες είναι οι ηλικίες που διαβάζουν κόμικς

Οι μικρές ηλικίες διαβάζουν περισσότερο αλλά τα τελευταία χρόνια τόσο
με την ανάπτυξη του είδους στην Ελλάδα, όσο και με την ύπαρξη πληθώρας
καλών "ενήλικων" κόμικς ο μέσος όρος ηλικίας αυξάνεται. Επαναλαμβάνω,
υπάρχουν κόμικς για όλες τις ηλικίες και για όλα τα γούστα. Όρεξη να
έχεις να ψάξεις και θα βρεις οτι θες.

Πωλητήριο παντού αλλά σσσσ....!!! θα ξυπνήσουν οι πολιτικοί

Προφητικό το δημοσίευμα της BILD: «Πουλήστε τα νησιά σας και την Ακρόπολη μαζί» αφού τα θέλουν όλα και δημόσια περιουσία και δημόσιες επιχείρησεις


Στο Κόκκινο η ανεργία στην Ελλάδα και ο Πάγκαλος κόβει κορδέλες στη Βουλγαρία



Η Ελλάδα σβήνει απο το χάρτη και κανείς δεν μιλάει και όποιος πάλι μιλάει είναι παράνομος. Αυτή είναι η Δημοκρατία... Συγχαρητήρια ρε μάγκες

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου




Ένας χρόνος πέρασε περίπου από τότε που γερμανικά δημοσιεύματα είχαν προκαλέσει την οργή της ελληνικής κοινής γνώμης καθώς πρόετρεπαν την κυβέρνηση να πουλήσει την Ακρόπολη και τα νησιά του Αιγαίου....για βγούμε από το οικονομικό αδιέξοδο।Συγκεκριμένα το πρωτοσέλιδο της Bild είχε κυκλοφορήσει στις 4 Μαρτίου του 2010 έγραφε: «Πουλήστε τα νησιά σας και την Ακρόπολη μαζί»।

Οι κυβερνώντες αλλά και οι υπόλοιποι κατέχοντες -και μη- του βουλευτικού αξιώματος είχαν αντιδράσει αλλά όπως έδειξε ο χρόνος, η αντίδραση ήταν καθαρά επικοινωνιακή και παράλληλα καθυσηχαστική προς τον κόσμο.
Στις 2 Φλεβάρη του 2011 ο Σερβάας Ντερούζ επικεφαλής του κλιμακίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μέλος της τροϊκας ζήτησε να πουληθούν...όλα, ΔΕΗ, ΟΤΕ, λιμάνια, δημόσια ακίνητα προκειμένου να συγκεντωθούν 50 δις ευρώ για να υπάρξουν καλύτερες προοπτικές στην αποπληρωμή του χρέους.
Επομένως το σχέδιο είναι καλά οργανωμένο καθώς όπως δείχνουν τα γεγονότα αλλά και οι εξελίξεις της οικονομικής πολιτικής οι “σωτήρες” μας θέλουν να μας αφανίσουν καθώς το πρωτοσελίδο της γερμανικής εφμερίδας της 4ης Μαρτίου του 2010 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και προφητικό, γιατί πολύ απλά μετά τη δημόσια περιουσία και τις δημόσιες επιχειρήσεις τι υπάρχει;; Οι αρχαιολογικοί χώροι και τα νησιά..


Το άγχος του Παπανδρέου
Κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει πως οδηγηθήκαμε εδώ και όμως δεν φταίω εγώ που είμαι 27 χρονών άνεργος, ή εσύ που δουλεύεις και δούλευες μια ζωή μεροκάματο, αλλά δεν μπορώ να κάθομαι και να ακούω μαλακίες. Για παράδειγμα χτες από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός είχε έννοια του αυτούς τους Ευρωπάιους πολίτες που μας δάνεισαν...
“Μας δάνεισαν οι λαοί της Ευρώπης. Δεν έχει ξαναδοθεί τέτοιο δάνειο. Οι φορολογούμενοι και οι συνταξιούχοι αυτών των χωρών πληρώνουν για την Ελλάδα. Αλλοι με συναισθήματα αλληλεγγύης κι άλλοι διερωτώμενοι γιατί. Στη Φινλανδία με ρώταγαν αν θα επιστρέψουμε τα χρήματα. Και τους είπα ότι θα τα επιστρέψουμε, γιατί η Ελλάδα τιμάει το λόγο της». Στην ερώτηση του Τσίπρα «θα μας απεμπλέξετε από το μνημόνιο της χρεοκοπίας ή θα το ξεπληρώνουν τα εγγόνια μας;», αντέτεινε: «Τι να πούμε στους λαούς των άλλων χωρών; Να επαναστατήσουν ενάντια στο ΔΝΤ και το διεθνές κεφάλαιο; Και τι θα τους πούμε; Οτι είμαστε τζαμπατζήδες; Οτι έχουμε κάνει και κίνημα γι' αυτό, το "δεν πληρώνω";». Συνέστησε μάλιστα στον πολιτικό αντίπαλό του «να προσχωρήσει σε ένα άλλο, διαφορετικό κίνημα, αυτό δηλαδή που λέει "δεν πληρώνω φακελάκι στο γιατρό, μίζα για το δίπλωμα οδήγησης και χρήματα κάτω από το τραπέζι στον εφοριακό"».
Και σεβαστά και ωραία αυτά που είπε ο πρωθυπουργός χθες από το Βήμα της Βουλής αλλά να θέσω και εγώ δύο ερωτήματα ως “χαζός” πολίτης- αφου έτσι με αντιμετωπίζουν- τα λεφτά από τα υποβρύχια τα οποία τα πληρώσαμε διπλάσια χρήματα από τους Τούρκους και ο Βενιζέλος δεν ήθελε να βγει παραέξω η είδηση αυτή, σύμφωνα με το πρωτοσέλιδο του Θέματος, οι συνταξιούχοι των Ευρωπαϊκών χωρών από τους “τζαμπατζήδες” της Ευρωζώνης δεν τα πήραν; Και ποιος φταίει με το γιατρό με το φακελάκι ή με τον εφοριακό που έφτιαξε αμύθητη περιουσία στα 20 χρόνια που εργάζεται; Αυτός δεν έτρεχε στις προηγούμενες εκλογές με τη σημαία του κόμματος σας στους δρόμους και όχι μόνο στις τελευταίες εκλογές αλλά από το '80 με τον πατέρα σας, όπως και αντίστοιχα με τη Ν.Δ. Θέλατε λεφτά για να μη χρωστάμε λύστε το “μυστήριο” με το Βατοπαίδι και με τη “Siemens” και το “Παραδικαστικό” και των “Ομολόγων” και του “Χρηματιστηρίου” και όχι μόνο θα ξεχρεώσουμε το ΔΝΤ αλλά θα γίνουμε και Υπερδύναμη. Οι λύσεις στα διπλανά σας έδρανα. Δεν μπορεί να το ξέρουμε εμείς που απέχουμε από την πολιτική και να είστε εσείς δίπλα και να κοιμάστε. Οπότε ή συνένοχος είστε ή πολύ χαζός.


Ντέρμπι: ΔΝΤ- Ελλάδα
Και μία ακόμη παρατήρηση επικοινωνία τρικ της δεκαετίας του 70 και του 80 δεν περνάνε στη δική μας γενιά। Θεωρείτε πως εμείς οι νέοι είχαμε περισσότερ άχτι τι έγινε στο ντέρμπι των αιωνίων, παρά από τις εξελίξεις του ΔΝΤ।
Αυτά παλιά, όχι εδώ σε εμάς που διψάμεγια ζωή και εργασία. Ναι και εγώ παρακολούθησα το ντέρμπι και είμαι και Παναθηναϊκός και θαρρώ πως αδικήθηκα, αλλά ο Παναθηναϊκός ή ο Ολυμπιακός δεν μας καθορίζουν τη ζωή, αλλά οι κινήσεις σας και να πτωχεύσει η χώρα μας νοιάζει. Μη μας ρίχντε στάχτυ στα μάτια λοιπόν, εσείς και τα Mediaka μαγαζιά σας και βγάλτε τα όλα στο φως....έτσι είχατε υποσχεθεί και ο λαός σας πίστεψε, μη του γυρίζετε την πλάτη με τον πιο αισχρό τρόπο. Το ίδιο ισχύει και για σας κ. Σαμαρά. Δώστε προτάσεις και όχι αερολογίες και θεωρίες του κώλου. Χανόμαστε και όλοι σας κοιμάστε εκτός αν είστε πράκτορες. Τότε οκ συνεχίστε την καλή δουλειά αλλά θα μας βρείτε απέναντι.

Ανεργεία στο Κόκκινο
Και όλα αυτά συμβαίνουν την ίδια ώρα που η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο στην Ελλάδα, που οι νέοι δεν έχουν επαγγελματικές διεξόδους στην ίδια τους τη χώρα , που οι έμποροι παραμιλάνε, που η αγορά έχει καθίσει όσο ποτέ και οι κυβερνόντες σφίγγουν ολό και περισσότερο το ζωνάρι του λαού επιβάλλοντας νέα χαράτσια.

Εν μέσω της πιο επικίνδυνης αλλά και πιο πονηρής περιόδου που περνάμε σα χώρα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ταξιδεύει στη Βουλγαρία και κόβει κορδέλες σε επιχειρήσεις Ελλήνων επιχειρηματιών, αδιαφορόντας πόσες ελληνικές οικογένειες ζουν στο χείλος της φτώχιας. Δεν δίνουν πρωτοβουλία για νέες επενδύσεις, άσε ένα νεαρό να στήσει μια επιχείρηση και μην εισπράξεις ΦΠΑ για 5 χρόνια να δεις πως θα ακμάσει η οκονομία, τι σκατά έχετε στο κεφάλι σας...; Αλλά να μου πεις οι Εβραίοι και οι Αμερικάνοι και λοιπών εθνοτήτων πράκτορες κάνουν καλά τη δουλειά τους. Η Ελλάδα σβήνει απο το χάρτη και κανείς δεν μιλάει και όποιος πάλι μιλάει είναι παράνομος. Αυτή είναι η Δημοκρατία... Συγχαρητήρια ρε μάγκες

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΛΤΑΜΠΑΣΗΣ: Μέσα απο την τέχνη μου επιβιώνω σαν άνθρωπος, σαν οντότητα

-Κάποια στιγμή αποφάσισα πως δεν ήθελα να πιέζω τον εαυτό μου, ούτε μέρα. Σηκώθηκα σε μια νύχτα και την κοπάνησα. Κυνήγησα το όνειρο μου και να ΄μαι...”

-Είμαι απο αυτούς που πιστεύουν πως το θέατρο εκτός από τέχνη είναι και επιστήμη

-Θεωρώ πως σε δύο μήνες δεν μπορείς να γίνεις ηθοποιός

-Όταν συναντώ ανθρώπους που δεν είναι ευγενικοί, δεν έχουν παιδεία κοινωνική ενοχλούμαι πολύ. Την ευγένια μπορείς να τη συναντήσεις πιο εύκολα σε έναν άνθρωπο που δεν έχει μόρφωση -και όχι από επιλογή του πολλές φορές- αλλά έχει την παιδεία και το σεβασμό όταν σου απευθύνει το λόγο και οταν σου απευθύνεται.

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ Θεοδωρακόπουλο

Πριν από 1,5 περίπου χρόνο στα βραβεία Status, ένας νεαρός ηθοποιός δάκρυσε όταν βραβευτηκε ως καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος και μαζί του συγκινηθήκαμε και εμείς από το σπίτι γιατί είναι ένας άνθρωπος που αξίζει πολλά. Ο λόγος για το Θανάση Τσαλταμπάση ο οποίος είναι νέο παιδί, με αστείρευτη ενέργεια, με τρομακτικό βιογραφικό -αναλογικά με την ηλικιά του και την παρουσία του στο χώρο- και προπαντώς όπου και αν το συναντήσεις και όποια στιγμή είναι πάντα χαμογελαστός, μεταδίδωντας θετική ενέργεια. Πίνωντας καφέ μαζί του λίγη ώρα πριν αρχίσει η παράσταση που πρωταγωνιστεί “Μαύρη Κωμωδία” στο θέατρο Μουσούρη, διαπίστωσα πως πρόκειται για ένα πολύ ευγενικό και συνεσταλμένο παιδί, που η παιδεία του, δεν τον αφήνει να παρασυρθεί από τις ηχούς των σειρήνων της επιτυχίας που σημειώνει συνεχώς. Μιλήσαμε για το θέατρο, για την Παιδεία, για τον κόσμο αλλά και για τις εξελίξεις στην κοινωνία.

Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης είχε θέση και άποψη για όλα επιδεικνύωντας έτσι τον πραγματικό ρόλο του καλλιτέχνη οποίος δεν είναι άλλος πέρα απο το να ευαισθητοποιεί τον κόσμο. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει : “Δεν ανεβαίνω στην σκηνή με το σκεπτικό πως θέλω να περάσω κάποιο συγκεκριμένο μήνυνμα. Το μήνυμα περνάει από μόνο του προφανώς από τη φιλοσοφία που έχω εγώ για τα πράγματα και βγαίνει στο παίξιμο μου και με αυτό τον τρόπο περνάνε μηνήματα. Εγώ από μόνος μου δεν πάω να δείξω κάτι αλλά ουσιαστικά υπερασπίζομαι τα θέλω της γενιάς μου γιατί έχω προσαρμόσει τη φιλοσοφία μου στο παίξιμο μου”, λέει χαρακτηριστικά στο ΠΙΝΑΚΙΟ.

Ο Θανάσης είναι ένας άνθρωπος που δεν ξεχνά και δε γυρίζει την πλάτη σε αυτούς που του στάθηκαν τα παλαιότερα χρόνια. Έχει να θυμάται και να διηγείται για τα πρώτα του βήματα στην τηλεόραση που έγιναν σε έναν περιφερειακό τηλεοπτικό σταθμό, το WEST της Κοζάνης, “ η εκεί εμπειρία μου με βοήθησε πάρα πολύ στα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα ως ηθοποιός πλέον στην Αθήνα। Ο λόγος; Είχα εξικοιωθεί με την κάμερα, που όσο να ναι ένα δύσκολο πέρασμα για τον κάθε ηθοποιό। Στο διαφημιστικό που γύρισα -που ήταν και η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά- ένιωθα εξικιωμένος άνετος και χαλαρός, γεγονός που με βοήθησε πολύ στα γυρίσματα”Στη συνέντευξη στο ΠΙΝΑΚΙΟ μας αναφέρει για ποιους λόγους είναι αντίθετος σε ένα τηλεοπτικό τάλεντ σόου που θα παρήγαγε ηθοποιούς, ενώ θα ήθελε τα σχολεία να είχαν μάθημα θεατρολογίας με τη προϋπόθεση να το δίδασκαν άνθρωποι με μεράκι και όχι δημόσιοι υπάλληλοι। Μας εξομογείται πως κάθε φορά σε κάθε παράσταση τα πρώτα λεπτά στην σκηνή έχει απίστευτο άγχος. Είμαστε περήφανοι σαν γενιά που μας εκπροσωπεί ένας ηθοποιός όπως ο Θανάσης Τσαλταμπάσης.

Κάθε φορά που σε βλέπουμε στην τηλεόραση ή στο θέατρο, βγάζεις πολύ ενέργεια. Πως τα καταφέρνεις κάθε φορά; Υπάρχει κάτι που σε ανεβάζει;

“Μ'αρέσει πάρα πολύ αυτό που κάνω. Είναι η δουλειά μου και θέλω να την υπηρετώ με όλες μου τις δυνάμεις. Στη ζωή μου την προσωπική δεν δίνω τόσο πολύ ενέργεια, στη δουλειά μου “ξεσπάω”. Έγινα ηθοποιός για να διοχετεύσω στην τέχνη μου αυτή την ενέργεια. Αντίθετα στην καθημερινότητα μου είμαι πολύ ντροπαλός και πολύ μαζεμένος. Καμία σχέση με αυτό που κάνω πάνω στη σκηνή. Στη σκηνή θέλω να τα δίνω όλα”

Είσαι πολύ νέος και όμως πολύ επιτυχημένος -όπως κρίνει πάντα ο κόσμος- δεν είναι επικίνδυνο αυτή η επιτυχία να σε ζαλίζει;

“Όσο σύσκολο μπορεί να φαίνεται τόσο εύκολο είναι και όσο εύκολο πάλι φαίνεται τόσο δύσκολο είναι. Νομίζω πως είναι πολύ απλό. Αν είσαι συνειδητοποιημένος και έχεις τα μυαλά στο κεφάλι σου και αγαπάς αυτό που κάνεις και το κάνεις συνειδητά και όχι για να βγάζεις αποκλειστικά λεφτά ή να είσαι γνωστός -σίγουρα και αυτά μας αφορούνε- τότε ο δρόμος είναι ο σωστός. Ο στόχος μου είναι να παίζω και κάνω την αγάπη μου, την τέχνη μου. Αν τα κάνω αυτά δεν νομίζω κάτι να μπορέσει να με επηρεάσει ή να μη μπορέσω να διαχειριστώ αυτό που γίνεται γύρω μου. Προσωπικά δεν υποτιμάω αλλά ούτε υπερτιμάω τον εαυτό μου, ξέρω τι κάνω. Μέσα απο την τέχνη μου επιβιώνω σαν άνθρωπος, σαν οντότητα. Σε μια άλλη δουλειά δεν θα “επιβίωνα¨ θα ήμουνα δυστυχισμένος.

Πριν πάρεις τη μεγάλη σου απόφαση να στραφείς στην υποκριτική υπήρξες φοιτητής Μηχανολογίας στην Κοζάνη; Πως στην έδωσε και τα άλλαξες όλα . Σήμερα θα μπορούσες να ήσουν ένας επαγγελματίας Μηχανικός – Μηχανολογός και να είχες μια τελείως διαφορετική ζωή;

“Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω ηθοποιός. Πάντα αυτή η σκέψη κυριαρχούσε στο μυαλό μου. Από την άλλη ήθελα να πάρω και το πτυχίο μου, γιατί με περιμένε μια θέση εργασίας στην δουλειά του πατέρα μου, που είναι μηχανικός-μηχανολόγος. Στο τελευταίο έτος όμως δεν άντεξα και δεν ήθελα να το κάνω ούτε για αυτόν το λόγο. Κάποια στιγμή αποφάσισα πως δεν ήθελα να πιέζω τον εαυτό μου, ούτε μέρα. Σηκώθηκα σε μια νύχτα και την κοπάνησα. Κυνήγησα το όνειρο μου και να ΄μαι...”

Πως ξεκίνησε η φάση με το West Channel και τι ακριβώς έκανες εκεί;

“Τυχαία έγινε. Ήμουν σε ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες στην Κοζανη. Κάποια στιγμή ήρθαν τα τοπικά μέσα να καλύψουν μια παράσταση μας και ανάμεσα τους και το West. Εκεί με πλησίασε η Διευθύντρια του καναλιού και μου πρότεινε να κάνουμε ένα δοκιμαστικό για μία εκπομπή. Πήγε πολύ καλά και η εκπομπή προβαλόταν για τρία χρόνια περίπου. Μάλιστα η εκεί εμπειρία μου με βοήθησε πάρα πολύ στα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα ως ηθοποιός πλέον στην Αθήνα. Ο λόγος; Είχα εξικοιωθεί με την κάμερα, που όσο να ναι ένα δύσκολο πέρασμα για τον κάθε ηθοποιό. Στο διαφημιστικό που γύρισα -που ήταν και η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά- ένιωθα εξικιωμένος άνετος και χαλαρός, γεγονός που με βοήθησε πολύ στα γυρίσματα.

Έχεις παίξει πολλούς ρόλους οι οποιοι διαφέρουν πολύ μεταξύ τους κι όμως τους δίνεις λίγο το αποτύπωμα σου και ο θεατής νιώθει οικεία μαζί σου। Αυτό είναι εύκολο, δύσκολο ή υπάρχει κάτι μαγικό στην προσέγγιση του κάθε ρόλου και μας φαίνεται εμάς εύκολο;


Είμαι απο αυτούς που πιστεύουν πως το θέατρο εκτός από τέχνη είναι και επιστήμη। Γι' αυτό υπάρχουν και οι σχολές . Δεν μπορώ να σου απαντήσω πάνω σε 2 προτάσεις, πρόκειται για έναν ολόκληρο μηχανισμό. Είναι μια μέθοδος που ακολουθώ. Μια μέθοδος που συνδέεται με το ανθρώπινο στοιχείο την έμπνευση, τη φαντασία που σε συνδυασμό όλων των παραπάνω παράγεται το αποτέλεσμα”

Ανήκεις σε μια γενιά ανθρώπων που αρχίζει να νιώθει την κρίση στην καθημερινότητα της. Εσύ ως καλλιτέχνης της γενιάς αυτής τι θα έλεγες στη “σειρά σου” αλλά και πως θα αντιδράσεις την περίοδο αυτή;

“Δεν ανεβαίνω στην σκηνή με το σκεπτικό πως θέλω να περάσω κάποιο συγκεκριμένο μήνυνμα. Το μήνυμα περνάει από μόνο του προφανώς από τη φιλοσοφία που έχω εγώ για τα πράγματα και βγαίνει στο παίξιμο μου και με αυτό τον τρόπο περνάνε μηνήματα. Εγώ από μόνος μου δεν πάω να δείξω κάτι αλλά ουσιαστικά υπερασπίζομαι τα θέλω της γενιάς μου γιατί έχω προσαρμόσει τη φιλοσοφία μου στο παίξιμο μου. Παράδειγμα όταν υποδυόμουν το Φώτη, στους “Ευτυχισμένους Μαζί” όταν δεν είχε πιάσει η κρίση καλά-καλά και επειδή είχα κάνει ανάλογη δουλειά στο παρελθόν, δεν μπορούσα να δω αφ' υψηλού τον Φώτη κάθε άλλο....το ζούσα και μέσα απο αυτό προσπαθούσα να βγάλω προς τα έξω θέματα και προβληματισμούς που έχει ένας σερβιτόρος σε ένα καφέ σε μια μπυραρία ή σε μια ταβέρνα”.

Τι σε ενοχλεί στον κόσμο;

“Με ενοχλεί η αγένια, η υποκρισία, η αδιαφορία. Όταν συναντώ ανθρώπους που δεν είναι ευγενικοί, δεν έχουν παιδεία κοινωνική ενοχλούμαι πολύ. Την ευγένια μπορείς να τη συναντήσεις πιο εύκολα σε έναν άνθρωπο που δεν έχει μόρφωση -και όχι από επιλογή του πολλές φορές- αλλά έχει την παιδεία και το σεβασμό όταν σου απευθύνει το λόγο και οταν σου απευθύνεται. Εγώ από την οικογένεια μου έχω μάθει να είμαι από μικρός ευγενικός και όταν εννοώ ευγενία δεν την εννοώ το στημένο, το τυπικό, αλλά πραγματική και θέλω και οι άλλοι να είναι ευγενικοί.

Στην Ελλάδα θεωρείς πως έπρεπε να διδάσκεται θεατρολογία στα σχολεία;

“Αν γινόταν από ανθώπους που θα είχαν μεράκι για να το διδάξουνε ναι συμφωνώ...αν γίνει όμως έτσι απλά για να γίνει μπορεί να έχει τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Μακάρυ για εμένα να υπήρχε ένα τέτοιο μάθημα, με την προϋπόθεση να γινότανε σωστά. Γιατί το θέατρο είναι ένας ωραίος τρόπος να μάθεις πράγματα, να ψυχαγωγηθείς, να συγκινηθείς, να γελάσεις και θα ήταν ωραία όλη αυτή η μαγεία του να βρισκόταν και στα σχολεία. Μάλιστα όταν έρχονται στα θέατρα που παίζω σχολεία να παρακολουθήσουν την παράσταση, νιώθω πάρα πολύ ωραία γιατί νιώθω ότι τα παιδιά έχουν να πάρουν πολλά φεύγοντας από την αίθουσα. Μέσα από μία παράσταση μπορούν να ακούσουν τη γλώσσα σωστά, να μάθουν να σκέφτονται, να τροφοδοτούν τη φαντασία τους. Με το θέατρο, σπας και ξεπερνάς τις ανασφάλειες σου. Θα ήταν πολύ ωραίο να γίνει στα σχολεία για τα παιδιά, για τις γενιές που έρχονται αλλά το τονίζω ξανά να γίνει σωστά αλλιώς όλη η μαγεία χάνεται...”

Θα ήσουν υπέρ ενός τάλεντ σόου που θα “παρήγαγε” ηθοποιούς;

“Επιλογή του καθενός είναι αυτή η κίνηση. Εμένα δεν θα με έβρισκε σύμφωνο απόλυτα γιατί θεωρώ πως σε δύο μήνες δεν μπορείς να γίνεις ηθοποιός. Στη σχολή που πήγαινα εγώ είδα παιδιά που μετά από δύο χρόνια ξεδίπλωσαν το ταλέντο τους και συνέχισαν. Οπότε στους δύο μήνες δεν μπορείς να κρίνεις αν κάποιος είναι καλός ή όχι. Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που το αξίζουν πραγματικά και με μια λάθος κίνηση να τους καταστρέψεις εφ' όρου ζωής”

Θεωρείς πως υπάρχουν ατάλαντοι που απλώς έχουν την ετικέτα του ηθοποιού και την εύνοια των ΜΜΕ και κάνουν καριέρα, ενώ πολλοί αξιόλογοι συνάδελφοι σου είναι χωρίς μεροκάματο αυτή τη στιγμή;

““Κάπου στη μέση είναι η αλήθεια. Εγώ θα συμφωνήσω εν μέρει μαζί σου αλλά από την άλλη δεν μπορώ να κατηγορήσω αυτούς που παίζουν και δεν το αξίζουνε αλλά αυτούς που τους παίρνουνε και παίζουνε. Γιατί ένας ηθοποιός δεν το καταλαβαίνει αν δεν είναι καλός. Αν σε έναν ηθοποιό γίνει μια πρόταση έλα να παίξεις εκεί με τόσα λεφτά το μήνα δύσκολα θα σου πει όχι. Για μένα φταίει αυτός που παίρνει αυτόν τον ηθοποιό που δεν αξίζει. Νομίζω πως αυτοί που αξίζουν θα τη βρουν την άκρη αργά η γρήγορα. Και οι αδικίες είναι μές τη ζωή μακάρυ να μην υπήρχαν αλλά μάθαμε να ζουμε με αυτές για να τις προσπερνάμε. Από την άλλη πολλές φορές αυτοί που δεν παίζουνε κάπουν νομίζουν ότι είναι καλοί, λένε μόνοι τους για τον εαυτό τους πως είναι καλοί και δεν ξέρω αν όλοι αυτοί είναι καλοί. Ωστόσο σίγουρα υπάρχουνε άνθρωποι που δουλεύουν και δεν το αξίζουν”.

Τα πρώτα λεπτά όταν είσαι πάνω στην σκηνή έχεις πάντα άγχος;

“Εννοείται, κάθε μέρα, σε κάθε παράσταση κάνω το σταυρό μου πριν βγω

Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια από σήμερα;

“Θέλω να υπάρχω στη δουλειά, να είναι τα συναισθηματικά μου καλά και όλοι οι άνθρωποι που αγαπώ και με αγαπάνε να είναι δίπλα μου”¨.

Κώστας Μπαλάφας: Ο φακός του κορυφαίου Έλληνα φωτογράφου που “αιχμαλώτησε” τις ομηρικές μάχες στα ελληνοαλβανικά σύνορα

Στο Μουσείο Μπενάκη βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο ιστορικός φωτογραφικός θυσαυρός

“Θέλω να δώσω ένα γνήσιο ντοκουμέντο, καταχωρημένο σε εικόνα, με τον αμείλικτο ρεαλισμό του φωτογραφικού φακού, όπως τον είδα και τον κατέγραψα με την φωτογραφική μου μηχανή”

(ΕΝΔΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ)

Χιλιάδες τόνοι μελανιού έχουν χυθεί εδώ και δεκαετίες προκειμένου να “απομαγνητοφωήσουν” την ελληνική ιστορία. Όμως πολλοί από τους συγγραφείς παρασύρονται σε κάποια σημεία απο τα πολιτικά τους πιστεύω οδηγώντας τους αναγνώστεςκαι τους ιστορικούς αναλυτές σε αδιέξοδα. Ο μόνος αδιάψευστος μάρτυρας είναι ο φωτογραφικός φακός, οποίος αποδίδει την αλήθεια, τον πόνο, την προσπάθεια, τις εξελίξεις και όλες τις λοιπές έννοιες που άμα τις ενώσει κάποιος σχηματίζει το παζλ της ιστορίας. Μεγάλη προσωπικότητα είναι αναμφίβολα ο Κώστας Μπαλάφας ο οποίος συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους Έλληνες εκπροσώπους της ανθρωπιστικής φωτογραφίας κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Χάρις τον Κώστα Μπαλάφα έχουμε στοιχεία, γνώσεις και αποδείξεις για το Αντάρτικο στην Ήπειρο. Ένα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας που δεν διδάσκεται στα σχολικά εγχειρίδια και οι νεοέλληνες τείνουν να το αποβάλλουν τελείως από το γνωστικό τους πεδίο. Ο “σκελετός” του έργου του είναι αφιερωμένος στον απλό άνθρωπο του μόχθου και ιδιαίτερα στους κατοίκους των απομακρυσμένων χωριών της Ηπείρου, έχει προβληθεί επανειλημμένα τα τελευταία 20 χρόνια μέσα από εκθέσεις και εκδόσεις.

“Αιχμαλωτούσε τον ορατό κόσμο”

Γεννήθηκε το 1920 σ’ ένα ορεινό χωριό της Ηπείρου, την Κυψέλη της Άρτας από γονείς αγρότες.
Σε μικρή ηλικία κατέβηκε στην Αθήνα να δουλέψει, το βράδυ σχολείο την ημέρα δουλειά, γύρω στα 1928-29 δούλευε ως υπάλληλος σ’ ένα μαγαζί, εκεί είχε την πρώτη του επαφή με τη φωτογραφία.
Το αφεντικό του δέχτηκε επίσκεψη απ’ τα αδέλφια του απ’ την Αμερική και θέλησε να τους ξεναγήσει. Είχαν ένα κουτί Kodak που το χειρίστηκε ο Κώστας Μπαλάφας, όπως λέει ο ίδιος ενθουσιάστηκε τόσο πολύ που μπορούσε αιχμαλωτίσει τον ορατό κόσμο.

(Σύνθημα σε τοίχο) : Η ηρωνεία επίκαιρο όσο ποτέ σήμερα


Αποθανάτισε καρέ-καρέ τις ομηρικές μάχες στο ελληνοαλβανικό μέτωπο
Όταν σπούδαζε στα Ιωάννινα, κατάφερε ν' αγοράσει μια Τζούνιορ Κόντακ πουλώντας και το ρολόι του για να συμπληρώσει το ποσό. Την εποχή που βρισκόταν στην Ιταλία, αντικατέστησε τη μηχανή του με μία Ρομπότ. Έγινε φίλος με κάποιον υπάλληλο ενός γειτονικού φωτογραφείου, καθόταν δίπλα του κι έτσι έμαθε και την τέχνη του σκοτεινού θαλάμου.
Με αυτή τη μηχανή, ο νεαρός τότε φωτογράφος έμελλε ν' απαθανατίσει την πορεία του ελληνικού στρατού προς το αλβανικό μέτωπο, την Κατοχή και τον ένοπλο αγώνα του ΕΛΑΣ στην Ήπειρο. Τα φιλμ ήταν δυσεύρετα, αλλά η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς! Το Νοέμβρη του 1940, τα ελληνικά στρατεύματα κατέρριψαν κι έπεσε στην Καλούτσιανη Ιωαννίνων ένα από τα πρώτα ιταλικά βομβαρδιστικά. Στα σκορπισμένα συντρίμμια του αεροπλάνου βρέθηκε από τους χωρικούς και το περιμάζεψαν ένα σφραγισμένο μεταλλικό κουτί με πολλά μέτρα αεροπορικού φιλμ Ferrania Capelli. Γι' αυτούς ήταν άχρηστο, για τον ερασιτέχνη τότε φωτογράφο πολύτιμο. Το απέκτησε με αντίτιμο μερικές οκάδες καλαμποκάλευρου, περιζήτητο προϊόν για την περίοδο της Κατοχής.
Χρησιμοποιώντας αυτό το φιλμ στη μικρή του ιταλική Ρομπότ, ο Κώστας Μπαλάφας κατέγραψε πολλά από τα εγκλήματα των κατακτητών στην Ήπειρο και, αμέσως μετά, τη δραστηριότητα του αντάρτικου στην ίδια περιοχή. Δεν υπήρξε επαγγελματίας φωτορεπόρτερ, ούτε βρέθηκε τυχαία στο μέτωπο των πολεμικών επιχειρήσεων: ήταν αντάρτης-τυφεκιοφόρος και παράτολμος φωτογράφος.
Το παράτολμο του χαρακτήρα και των πράξεων του αποδείχτηκε περίτρανα, όταν απαθανάτιζε φοβερά εγκλήματα και σκηνές μπροστά στους Ιταλογερμανούς κατακτητές, με κίνδυνο την άμεση εκτέλεση του με συνοπτικές διαδικασίες, ή φωτογραφίζοντας ολόρθος τους διπλανούς συμπολεμιστές του την ώρα της μάχης.
Αδιάψευστος μάρτυρας της παράτολμης ιδιοσυγκρασίας και εφευρετικότητας του είναι η φωτογράφιση των σωμάτων των πατριωτών Τόδουλου και Φαρίδη, που αιωρούνταν άψυχα ανάμεσα σε δύο πλατάνια στις όχθες της λίμνης των Ιωαννίνων τον Μάρτη του 1944.

Σε μια σακούλα κρεμμύδια
Οι Γερμανοί κατακτητές άφηναν αλλά και υποχρέωναν το πλήθος να πλησιάσει την επιτηρούμενη από φρουρούς περιοχή, για λόγους παραδειγματισμού και εκφοβισμού. 0 Κώστας Μπαλάφας έκανε πρώτα μια πρόχειρη αυτοψία, υπολόγιζε τις αποστάσεις και ξαναγύριζε κρατώντας στην αγκαλιά του μια σακούλα με κρεμμύδια. Μέσα όμως είχε κρύψει τη φωτογραφική του μηχανή με ανοιχτή μια τρύπα μπροστά στο φακό. Περνώντας μπροστά απ' τους κρεμασμένους, και από ικανή απόσταση, απαθανάτισε το γεγονός, αφήνοντας έτσι στην ιστορία μία από τις πιο χαρακτηριστικές φωτογραφίες της Κατοχής.
Εξάλλου, η φωτογράφιση του οπλοπολυβολητή αντάρτη την ώρα που έπεφτε με το όπλο στα χέρια, χτυπημένος σε γερμανική ενέδρα στα Γραμμενοχώρια, τον αναδεικνύει άφοβο στις μάχες, καταδεικνύει ότι σκοπός του ήταν να φωτογραφίσει πάση θυσία την Εθνική Αντίσταση στην Ήπειρο.
Το 1942 συνελήφθη και πέρασε στο Μεσολόγγι ιταλικό στρατο-δικείο, όχι για κάποια σημαντική πράξη αντίστασης, αλλά από μια «απροσεξία», όπως λέει ο ίδιος: Από κάποιους Αλβανούς μαυραγορίτες είχε αγοράσει ένα ασφράγιστο τρανζίστορ. Απ' αυτό, κρυμμένος σ' ένα υπόγειο με φίλους του, άκουγαν καθημερινά τα νέα από το BBC. Δεν αρκέστηκαν σ' αυτό, βέβαια, και σιγά-σιγά άρχισαν να κυκλοφορούν ένα δελτίο με τα νέα που μεταδίδονταν. Κάτι τέτοιο, φυσικά, δεν μπορούσε να κρατηθεί μυστικό για πολύ καιρό. Μαθεύτηκε και τους έπιασαν.
Το στρατοδικείο από κάποια σύμπτωση έδειξε επιείκεια και τους καταδίκασε μόνο σε τρεις μήνες φυλακή με αναστολή. Έτσι, αφέθηκαν ελεύθεροι.





(εικόνα κάτω ορειβατικό πυροβόλο του ΕΛΑΣ λάφυρο απο τις δυνάμεις κατοχής)

Το φωτογραφικό υλικό του διασώθηκε κρυμμένο απ' το 1944 στο ξύλινο ταβάνι
Τότε ο Μπαλάφας ανέβηκε στο βουνό και κατατάχθηκε στον ΕΛΑΣ. Στο Ζαγόρι, στο Χάνι του Καμπέραγα, έχοντας πάντα μαζί τη φωτογραφική του μηχανή, συνάντησε το φίλο του Λέανδρο Βρανούση, εθνοσύμβουλο Ηπείρου στην Κυβέρνηση του Βουνού - και μετέπειτα Διευθυντή του Κέντρου Έρευνας του Μεσαιωνικού και Νέου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών. Εντάχθηκε στο 85ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ με διοικητή τον γενναίο Γιώργο Καλλιανέση και υπήρξε μόνιμος συνοδοιπόρος, σε ατελείωτες πορείες από περιοχή σε περιοχή, με το φίλο του Λέανδρο.
Ο Βρανούσης, διακατεχόμενος από την ίδια ζέση με τον Μπαλάφα. κρατούσε σημειωματάριο των γεγονότων που ο φίλος του αποτύπωνε με τη φωτογραφική του μηχανή. Το πολύτιμο μπλοκάκι με τις σημειώσεις του Βρανούση καταστράφηκε αργότερα από τον πατέρα του, όπως αφηγείται ο υπερήλικας πλέον φωτογράφος. Το ιστορικό φωτογραφικό υλικό του Μπαλάφα διασώθηκε κρυμμένο απ' το 1944 στο ξύλινο ταβάνι του σπιτιού της πατριώτισσας Ιουλίας Γοργόλη. στα Γιάννενα. Ένα μέρος καταστράφηκε από την υγρασία, αλλά το υπόλοιπο έμεινε άθικτο και το παρέλαβε ο ίδιος, χωρίς κανέναν πλέον κίνδυνο, το 1975. Φιλμ που δεν θεωρούνταν επικίνδυνα ώστε να τα κρύψουν, όπως εκείνα με θέμα τη μαζική μεταφορά των Εβραίων από τα Γιάννενα σε γερμανικά στρατόπεδα, έπεσαν στα χέρια των αρχών ασφαλείας το c 1944 και δυστυχώς εξαφανίστηκαν.
Η εποχή του πολέμου του '40, η Κατοχή και η συμμετοχή του Κώστα Μπαλάφα στο αντάρτικο αποτέλεσαν σταθμό στη ζωή του, χαράζοντας τη μετέπειτα πορεία του. Το αξιόλογο ιστορικό και καλλιτεχνικό του έργο. και ιδιαίτερα η φωτογραφική καταγραφή της Εθνικής Αντίστασης στην Ήπειρο, είναι ευτύχημα που ο ίδιος αποτύπωσε σ' ένα υπέροχο λεύκωμα-βιβλίο, εμπλουτισμένο με αυτούσιες δραματικές αφηγήσεις του ιδίου.

Κάντε επανεκκίνηση στη ζωή σας

-ΔΙΑΔΡΑΣΙΣ: Μια εθελοντική πρωτοβουλία μιας ομάδας νέων ανθρώπων για δράσεις και ενέργειες πρόληψης κατά του ηλεκτρονικού εθισμού.

-Παγκόσμια ημέρα ασφαλούς πλοήγησης στο Διαδίκτυο

-Προλάβετε τους κινδύνους πριν το...GAME OVER

Παγκόσμια ημέρα ασφαλούς πλοήγησης στο Διαδίκτυο η σημερινή, γεγονός το οποίο δεν μπορούμε να παραβλέψουμε αφού το ίντερνετ δεν έχει μπει απλά αλλά έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Όπως θα έχετε προσέξει από την ημέρα ίδρυσης του Πινακίου, υπάρχει στη δεξιά στήλη ένα link το Διάδρασις. Πρόκειται για μια εθελοντική πρωτοβουλία μιας ομάδας νέων ανθρώπων για δράσεις και ενέργειες πρόληψης κατά του ηλεκτρονικού εθισμού। Στην Ελλάδα πρώτη φορά εμφανίζεται ένας τέτοιος φορέας που δρα και προλαμβάνει κινδύνους που παραμονεύουν στο διαδίκτυο,αλλα και μάχεται κατά του ηλεκτρονικού εθισμού που μας έχει κυριέψει όλους μας.

Σήμερα Παγκόσμια ημέρα ασφαλούς πλοήγησης στο Διαδίκτυο ένα από τα βασικά στελέχη της Διάδρασις, ο Χρήστος Κακούρος μας μιλά για την αφορμή που ξεκίνησε ο φορέας αλλά και για τον ηλεκτρονικό εθισμό.

Η αφορμή....
Αν και λιγοστές, οι ηλιόλουστες χειμωνιάτικες μέρες στη Δυτική Ελλάδα είναι από τις πιο όμορφες και τις πιο μοναδικές. Είναι οι μέρες που η κατά τα άλλα βροχερή και σκοτεινή αχαϊκή πρωτεύουσα ντύνεται στα καλά της και βουτάει στα δροσερά νερά του Πατραϊκού να συναντήσει τις υπόλοιπες νύμφες του Ιονίου.

Μια τέτοια μέρα ήταν και η δική του. Δώδεκα το μεσημέρι και ο ουρανός ήταν καθαρός με έναν ήλιο να ακτινοβολεί σε όλο του το μεγαλείο τους καλύτερους οιωνούς για την έκβαση της ημέρας. Είχε ξυπνήσει νωρίτερα και στο αντίκρυσμα της μέρας είχε αποφασίσει να κάνει μια βόλτα μέχρι την παραλία, ίσως στο Θεατράκι, ίσως στον Φάρο. Ήταν σίγουρος ότι τίποτε δεν επρόκειτο να τον ενοχλήσει, να τον αναστατώσει σήμερα. Πήρε το δρόμο κατηφορικά προς το λιμάνι αφουγκραζόμενος την πολύβουη πόλη με τον ήλιο και το ελαφρύ αεράκι να τον χαϊδεύουν στο πρόσωπο. Μόλις είχε βγει στην παραλιακή, όταν ένιωσε το τηλέφωνο του να δονείται στην πίσω τσέπη του παντελονιού. "Άγνωστος αριθμός... ποιος να 'ναι; Να το σηκώσω; μπααα... άστο... κι αν είναι σημαντικό;"
- Παρακαλώ;
- Καλησπέρα, Χάρη, Τί κάνεις; μήπως σε ενοχλώ;
"Η μητέρα του Γιάννη. Τί να θέλει; Μάλλον θα τον ψάχνουν πάλι. Αυτό το παιδί μυαλό δε βάζει ποτέ. Ποιος ξέρει τί ώρα κοιμήθηκε πάλι χθες." Ο Γιάννης, συμφοιτητής του στη σχολή, πολύ καλό παιδί με προοπτικές, αγαπητός στην παρέα αν και σπάνια παρόν. Προτιμούσε να περνά μοναχικά το χρόνο του ώρες μπροστά από τον υπολογιστή του. Τι κι αν προσπαθούσαν όλοι να τον κάνουν να ξεκόψει, αυτός εκεί, κολλημένος στην καρέκλα του να σκοτώνει τέρατα και μάγισσες σε μια οθόνη 60x40. Έτσι και χθες το βράδυ.
- Έλα βρε Γιάννη να βγούμε απόψε. Θα πάμε για φαγητό. Θα είναι και η Μαρία με την Αγγελική. Έλα θα περάσουμε ωραία.
- Δεν έχω όρεξη. Μια άλλη φορά...

Άρχισε να ανεβαίνει τον όμορφο πεζόδρομο με τις νεραντζιές και γρήγορα έφτασε στις σκάλες που οδηγούσαν στην πλατεία. Προχώρησε λίγα μέτρα κάθετα σε αυτήν και έστριψε στο δεύτερο στενό. Σε λίγα λεπτά ήταν στην εξώπορτα του Γιάννη και του χτυπούσε την πόρτα. Πρέπει να είχαν περάσει δέκα λεπτά αναμονής, όταν εμφανίστηκε και ο Θάνος.
- Τί γίνεται; Καλησπέρα. Δεν έχει ανοίξει ακόμη;
- Έχω δέκα λεπτά τον παίρνω τηλέφωνο, του χτυπάω τίποτε. Σε πήρε κι εσένα η μητέρα του;
- Ναι. Μου έχουν αφήσει κάτι κλειδιά οι δικοί του για ώρες ανάγκης. Για να δούμε. Είναι καθόλου μέσα;

Μπαίνοντας στο μικρό χολ της γκαρσονιέρας, η μυρωδιά από καμένο ψωμί τους τρύπησε τα ρουθούνια. Εκείνος πήγε στην μικρή κουζίνα και ο Θάνος στο δωμάτιο. Η τοστιέρα ακόμη στην πρίζα έψηνε το μαυρισμένο ψωμί. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Πριν σκεφτεί οτιδήποτε, η κραυγή του Θάνου του έσφιξε την καρδιά. Με ένα σάλτο βρέθηκε στο διπλανό δωμάτιο. Ο Θάνος έντρομος ταρακουνούσε τον αναίσθητο Γιάννη στο πάτωμα λίγα βήματα μπροστά από το γραφείο του. Το μυαλό του θόλωσε. Το αίμα ανέβηκε στα μάτια και οι κινήσεις του από εκεί και πέρα ήταν μόνο μηχανικές. Το μόνο που θυμάται καθώς έβγαζαν τον Γιάννη από το δωμάτιό του πάνω στο φορείο ήταν η οθόνη του αναμμένου ακόμη υπολογιστή, τα μεγάλα κόκκινα γράμματα που αναβόσβηναν "GAME OVER".

Λίγες ώρες αργότερα ο Γιάννης δε θυμόταν τίποτε, η μητέρα του έφτανε στην Πάτρα και ο Θάνος την καθησύχαζε στο τηλέφωνο. Οι γιατροί είχαν διαγνώσει κρίση επιληψίας από υπερβολική χρήση του υπολογιστή. Είχε σπαταλήσει 15 διαδοχικές ώρες από την πολύτιμη ζωή του, 15 ολόκληρες ώρες από τα νεανικά του χρόνια μπροστά από ένα μουντό και ακαλαίσθητο κουτί. Στο μυαλό του Χάρη μόνο ένα πράγμα στριφογυρνούσε. "Κάτι πρέπει να κάνουμε. Κάτι πρέπει να γίνει".
Πόσοι απο εμάς έχουμε περάσει ατελείωτες ώρες μπροστά από την οθόνη ενός λάπτοπ έχοντας παραμερίσει στιγμές που ίσως ήταν διαφορετικές και γιατί όχι μοναδικές. Στην εποχή λοιπόν της παγκοσμιοποίησης ή αν προτιμάτε του facebook και του twitter εμείς αποφασίσαμε να μην υποταχθούμε σε αυτά που μας προστάζουν τα “ενδιαφέροντα” λινκς και να μην περιορίζουμε τις ανθρώπινες σχέσεις μας στα κλικ ενός ποντικιού. Αποφασίσαμε να δραπετεύσουμε στην αληθινή διάσταση.
Η συνέχεια , λοιπόν, ακούει στο όνομα "Διάδρασις", μιας νέας εθελοντικής προσπάθειας για δράσεις πρόληψης κατά του ηλεκτρονικού εθισμού. Για εμάς αυτή ήταν η πραγματικότητα του Γιάννη, για εσάς ίσως η ιστορία του φίλου, του παιδιού σας, ίσως η δική σας...
Κάντε επανεκκίνηση στη ζωή σας


Ο Χ. Κακούρος μας μιλά για τον ηλεκτρονικό εθισμό
Τι ακριβώς είναι το Διάδρασις;
Είναι μια εθελοντική πρωτοβουλία μιας ομάδας νέων ανθρώπων για δράσεις και ενέργειες πρόληψης κατά του ηλεκτρονικού εθισμού. Οι αποδέκτες αυτών των προσπαθειών είναι κυρίως παιδιά και έφηβοι. Σε μια εποχή που το διαδίκτυο έχει εισβάλει σε κάθε σπίτι και έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας, εμείς θέλουμε να επισημάνουμε τους κινδύνους που μπορεί να ελλοχεύουν πίσω από κάθε κλικ….Το πιο σημαντικό είναι πως τα νέα παιδιά αλλά και εμείς χάνουμε κομμάτια του εαυτού μας στον παγκόσμιο ιστό περιορίζοντας τις προσωπικότητες μας σε προφίλ ιστοτόπων κοινωνικής δικτύωσης όπως είναι το facebook ή το twitter.

Ηλεκτρονικός εθισμός είναι μόνο το διαδίκτυο;
Όχι δεν είναι μόνο το διαδίκτυο αλλά ότι σχετίζεται με αλόγιστη χρήση ηλεκτρονικών μέσων….

Όταν λέτε αλόγιστη;
Οι πολύωρες και οι άσκοπες ενασχολήσεις με ηλεκτρονικά μέσα, σε σημείο που να νιώθεις πως εξαρτάται η ζωή σου από αυτά όταν καθορίζουν πλήρως το πρόγραμμα σου και σε αποκόβουν από τις ουσιαστικές κοινωνικές δραστηριότητες.

Είστε ενάντια των ηλεκτρικών μέσων;
Όχι σε καμία περίπτωση, τα ηλεκτρονικά μέσα είναι ένα πολύτιμο εργαλείο. Το ζητούμενο όμως είναι η χρήση τους. Υπάρχει μια πολύ λεπτή αλλά σαφής γραμμή που διαχωρίζει τον εθισμό από την ορθή χρήση. Ο βασικός μας στόχος είναι η σωστή διαχείριση των παραπάνω μέσων από τους νέους ανθρώπους έτσι ώστε να μπορέσουν να βρουν διέξοδο σε άλλα πεδία δράσης όπως ο αθλητισμός, η μουσική οι τέχνες, ζητήματα πολύ σημαντικά (ειδικά στις νεαρές ηλικίες) που συμβάλουν στην ομαλή κοινωνική τους ανάπτυξη.

Έχετε βρει ανταπόκριση σε αυτές σας τις προσπάθειες;
Έχουμε ξεκινήσει μόλις πριν λίγο καιρό τη δράση μας δημιουργώντας το Διάδρασις, αλλά έχουμε βρει ήδη έναν πολύτιμο συνεργάτη στο όραμα και την προσπάθεια μας. Η ΕΔΡΑ και ειδικότερα ο επιστημονικά υπεύθυνος της ΕΔΡΑΣ κ. Αλέξανδρος Οικονόμου, αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή την πρωτοβουλία μας αυτή. Ως Διάδρασις ευχαριστούμε την ΕΔΡΑ και εκείνον προσωπικά και προσδοκούμε σε αποδοτική και καρποφόρα συνεργασία.

Σε γυάλινο Πύργο ή σε άλλη πραγματικότητα είναι κλειδωμένοι οι “πνευματικοί άνθρωποι”

Ο Παλαμάς ενέπνευσε ανθρώπους και βγήκαν στους δρόμους εν μέσω στρατιωτικής γερμανικής κατοχής. Σήμερα εν μέσω οικονομικής (γερμανικής) κατοχής... που στο διάολο είναι αυτοί οι Πνευματικοί;
Την ίδια ώρα στη γειτονική Ιταλία οι διανοούμενοι της χώρας με πρωτοβουλία τους ζητούν την παραίτηση του Μπερλουσκόνι εκτιμώντας ότι η Δημοκρατία τους βρίσκεται σε ομηρία



Απογοήτευση, αδιαφορία και έντονο προβληματισμό σκόρπισε η στάση των - δήθεν - Πνευματικών Ανθρώπων του τόπου στο σύνολο της κοινής γνώμης. Και ένα ερώτημα πλανιέται από τότε, υπάρχουν σήμερα Πνευματικοί Άνθρωποι στον τόπο αυτό ή πρόκειται για μια ετικέτα μερικών βολεψάκιδων.
Η αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις δόθηκε από το περιστατικό της περασμένης εβδομάδας στο κτίριο της Νομικής στην οδό Σόλωνος, με τους Πακιστανούς λαθρομετανάστες αλλά και την πρόσφατη ανακοίνωση για την αναγόρευση του πρόεδρου του Εurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ σε επίτιμο διδάκτορα της Νομικής. Πολλά τα θέματα, ακόμη περισσότερες οι συζητήσεις που τέθηκαν επί τάπητος... μα αυτό το περιστατικό έδειξε το πρόβλημα στην Πανεπιστημιακή κοινότητα και παράλληλα το χάσμα που τη χωρίζει από τον απλό Έλληνα πολίτη.

Θυμηθείτε απλά την περασμένη εβδομάδα τις παρελάσεις που έκαναν στα τηλεοπτικά παράθυρα φορείς των Πανεπιστημίων, πολιτικοί, υπουργοί αφού κανένας από αυτούς τους γραβατοφορεμένους δεν αναλάμβανε ευθύνη για τίποτα και για κανέναν. Κάπως έτσι κυλάει και το σύστημα της “δωρεάν” παιδείας στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, ωθώντας τις νέες γενιές και τα νέα μυαλά που έρχονται στο προσκήνιο σε διεξόδους μετανάστευσης και φυγής από την πατρίδα του "κατεστημένου"...


Η γύμνια τους...

Και ενώ επικρατούσε το απόλυτο μπάχαλο, ο πρύτανης της Νομικής, Θ. Πελεγρίνης, με συνέντευξη τύπου που παραχώρησε κατήγγειλε κατάχρηση του ασύλου και ζήτησε με πρωτοβουλία του Υπουργείου Εσωτερικών να εκκενωθεί η Νομική. Ανέφερε ότι πρόκειται για θέμα μεταναστευτικής πολιτικής και χαρακτήρισε την κατάληψη υποκινούμενη. Οk. Όλα καλά και άγια μέχρι εδώ. Και εντάξει εγώ σου λέω ότι ήταν υποκινούμενη και σε όλα όσα είπε είχε δίκιο ο Πελεγρίνης. Όμως, τι έκανε για να μη φτάσει το θέμα εκεί; Μια εκ των υστέρων συνέντευξη Τύπου; Δεν είχε ενημερωθεί από τις φοιτητικές παρατάξεις ότι θα προέβαιναν σε αυτήν την πράξη; Διαβάζουμε από την επικαιρότητα ότι οι φοιτητικές παρατάξεις είχαν λάβει απόφαση φοιτητικού συλλόγου για το ζήτημα. Αν είναι έτσι, δεν ενημερώθηκε η πρυτανική αρχή; Και αν ενημερώθηκε δεν μπορούσε να έρθει σε επαφή με την πολιτική ηγεσία;

Πλειάδα Πανεπιστημιακών φορέων παρέλασαν σε όλα τα τηλεοπτικά παράθυρα... Δεκάδες τα άρθρα σε εφημερίδες και blogs υπέρ του κ. Πελεγρίνη και σε άλλα τόσα αντίστοιχα υπέρ της κυβέρνησης και των υπουργών. Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει στην τελική ποιος φταίει, αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό που έχει σημασία. Η πολιτική όχι μόνο έχει απογοητεύσει τους πολίτες, αλλά τους έχει φτάσει στα όρια τους και από την άλλη ψάχνει κανείς μετρημένους στα δάχτυλα αυτούς από τις Πανεπιστημιακές κοινότητες που μπορούν να εμπνεύσουν... να εμπνεύσουν και να βοηθήσουν σε μια εποχή δύσκολη, σε μια εποχή που οι άνθρωποι έχουν χάσει την ελευθερία τους και έχουν μετατραπεί σε γρανάζια ενός πειραματικού συστήματος...

Θέλει τόλμη να ισχυριστεί κανείς ότι τον ρόλο που οι πολίτες προσδοκούν από τους «πνευματικούς ανθρώπους» τον αναλαμβάνουν σήμερα, σποράδην και χωρίς τυμπανοκρουσίες, κάποιες γραφίδες ουσιαστικής επαγγελματικής δημοσιογραφίας. Θέλει τόλμη, γιατί η δημοσιογραφία του τόπου έφτασε να θεωρεί την κυρίαρχη στη δημοσιότητα εκδοχή του αδίστακτου κιτρινισμού, την πλημμυρίδα της ευτέλειας, το πρακτοριλίκι συμφερόντων, ντόπιων και ξένων σαν ύψιστη προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της χώρας.


Δωρεάν Παιδεία...Ποια Δωρεάν Παιδεία;

Την ίδια ώρα από την έρευνα που διεξήγαγε το Κέντρο Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της Γ.Σ.Ε.Ε. φαίνεται για πολλοστή φορά ότι η ελληνική οικογένεια καλείται να πληρώσει, και μάλιστα ακριβά, τη δωρεάν παιδεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το 2008 οι οικογένειες πλήρωσαν 5,2 δισ. ευρώ για να καλύψουν τα κενά του δημόσιου σχολείου. Το αντίστοιχο ποσό το 2006 ήταν 4,4 δισ. ευρώ. Ένα μεγάλο κομμάτι από τα 5,2 δισ., τα 645 εκατομμύρια ευρώ, πηγαίνει στις ξένες γλώσσες (για Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο) παρά το γεγονός ότι διδάσκονται πλέον από την Α' Δημοτικού. Για φροντιστήρια δαπανήθηκαν 595 εκατομμύρια ευρώ. Για ιδιαίτερα μαθήματα 306 εκατομμύρια ευρώ.
Το μέγεθος στις εκπαιδευτικές ανισότητες προβάλλει καθαρά μέσα από τα ποσοστά σχολικής αποτυχίας που εμφανίζει ο μαθητικός πληθυσμός στους νομούς της χώρας.

Εδώ δεν βγαίνουν συνολικά συμπεράσματα, αφού για κάθε περιοχή υπάρχουν διαφορετικά εκπαιδευτικά δεδομένα. Τα μεγαλύτερα ποσοστά αποτυχίας εμφανίζονται στα ΤΕΕ και στο Λύκειο, ενώ οι περιοχές που κρατούν τα πρωτεία στις χαμηλές επιδόσεις δεν είναι μόνο οι απομακρυσμένες και οι νησιωτικές. Τα υψηλά ποσοστά αποτυχίας στη Δυτική Αττική, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα δείχνουν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα αγνοεί τις γεωγραφικές ανισότητες, τα μικρά μεγέθη της εκπαίδευσης και αδυνατεί να διασφαλίσει την ίδια ποιότητα σε όλη την επικράτεια. Τα στοιχεία του ΚΑΝΕΠ δείχνουν ότι κάθε χρόνο ένας στους 3 μαθητές στο Λύκειο δεν προάγεται ή προάγεται οριακά. Ένας στους 2 μαθητές στα ΤΕΕ δεν προάγεται, ενώ στο Γυμνάσιο δεν προάγεται ο ένας στους 6 μαθητές.

Δεν εμπνέουν

Οι άνθρωποι της Πανεπιστημιακής κοινότητας δεν διαβάζουν έρευνες σαν την παραπάνω; Τι κάνουν οι ίδιοι για να βελτιώσουν την εικόνα της ελληνικής Παιδείας; Αυτοί που ξέρουν καλύτερα από τον καθένα μας τι σημαίνει για μια χώρα ο ορισμός της (Παιδείας); Έχει κάνει ποτέ κάποιος από αυτούς μία βόλτα στα δημόσια σχολεία να δει τι επικρατεί; Μια μερίδα άξιων και ικανών ανθρώπων παραμένει μόνο στις επάλξεις. Η πλειοψηφία τους παραμένει στο ίδιο έργο θεατής: κάθε φορά που διαδέχεται η μία κυβέρνηση την άλλη, αλλάζει και το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτοί τι κάνουν πέρα από το να σφυρίζουν αδιάφορα; Δεν χρειάζονται πελατειακές σχέσεις ανάμεσα στην Πανεπιστημιακή κοινότητα και τις Κυβερνήσεις. Δε χρειάζονται κομματικά αλισβερίσια μεταξύ καθηγητών και φοιτητών. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης της σημερινής κατάστασης των Πανεπιστημίων οφείλεται σε αυτό τ φαινόμενο. Ας μπουν επιτέλους διαφανείς διαδικασίες κρίσης Πανεπιστημιακών και παραγόμενου έργου, έτσι ώστε να βρεθούν στα έδρανα άνθρωποι με όραμα και προοπτικές. Η δουλειά των Πανεπιστημιακών δεν είναι μόνο να γράφουν συγγράμματα, να κάνουν έρευνα (συχνά αμφιβόλου ποιότητας) και να κλειδώνονται στο Γυάλινο τους Πύργο πεπεισμένοι ότι όλα κυλούν σωστά. Σκατά είναι όλα και μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν και οι ίδιοι οι άνθρωποι του Πνεύματος. Κάποτε ο Παλαμάς ενέπνευσε ανθρώπους και βγήκαν στους δρόμους εν μέσω στρατιωτικής γερμανικής κατοχής. Σήμερα που έχουμε οικονομική (γερμανική) κατοχή... που στο διάολο είναι αυτοί οι Πνευματικοί; Η θέση τους επιτάσσει το να εμπνέουν και να επεμβαίνουν σε νευραλγικά σημεία της Παιδείας και της ζωής της Πολιτείας, έστω με την απλή κατάθεση μιας γνώμης και όχι να κάνουν βόλτα στα τηλεοπτικά παράθυρα και σε δεξιώσεις.


Αυτοί που κρατούν ζωντανή την "Ιδέα"

Κλείνοντας να τονίσουμε το εξής. Πρόθεση του κειμένου δεν είναι να μπει σε λογικές απαξίωσης του Ελληνικού Πανεπιστημίου, ούτε σε συζητήσεις ιδιωτικοποίησης του. Είναι βαθιά και ζωτικής σημασίας η προστασία δωρεάν Παιδείας που κατοχυρώνει ο νομοθέτης. Είναι βαθιά και ζωτικής σημασίας για μια κοινωνία να εμπιστεύεται έναν τόσο νευραλγικό για την επιβίωση της τομέα όπως είναι η εκπαίδευση των παιδιών της στα ίδια της τα χέρια και όχι στα αμφιβόλου σκοπιμότητας χέρια του κέρδους. Πρόθεση μας λοιπόν είναι να εκφράσουμε την αγανάκτησή μας απέναντι στο "καθηγητικό κατεστημένο" που μαζί με κόμματα και μηχανισμούς απαξιώνει το χαρακτήρα αυτόν του Πανεπιστημίου. Και φυσικά πρόθεσή μας είναι να αποτίσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής σε όλους εκείνους τους Καθηγητές με Κ οι οποίοι εργάζονται με προσωπικό μεράκι, ανιδιοτελώς, κόντρα στο κατεστημένο. Είναι εκείνοι οι καθηγητές που στην πλειοψηφία τους μακριά από καρέκλες και αξιώματα κρατούν ζωντανό και όρθιο το Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Και αν δεν είναι πολλοί, είναι τουλάχιστον αρκετοί, άσχετα από το τι προσπαθούν να μας πείσουν οι πολιτικοί και τα παπαγαλάκια των 9:00 που απεργάζονται την ιδιωτικοποίηση και την απαξίωση αυτού που πήρε 200 χρόνια Ιστορίας να στηθεί, του Δημόσιου Ελληνικού Πανεπιστημίου.

Τα “Αληθινά Σενάρια” της ζωής μας παρουσιάζονται από τον Ν. Ασλανίδη

Αναμφισβήτητα πολλά ρεπορτάζ των «Αληθινών σεναρίων» αποτελούν πολύτιμο αρχειακό υλικό: μια σύγχρονη οπτικοακουστική πατριδογνωσία

Οι πρωταγωνιστές μας ούτε διάσημοι είναι, ούτε πλούσιοι, ούτε προύχοντες. Ξέρουν όμως ότι άλλο είναι επιτυχία και άλλο ευτυχία...

Με ενοχλεί ότι διανύουμε περίοδο οικονομικής κρίσης, υπάρχει κόσμος που έχει σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης και την ίδια ώρα αν κάνεις ζάπινγκ στην τηλεόραση νιώθεις σαν να ζεις σε άλλη χώρα. Βλέπεις στα παράθυρα κοριτσόπουλα να ξεκατινιάζονται και σεφ να μαγειρεύουν αστακούς και γαρίδες..

Τι σημαίνει ο όρος “δημοσιογραφία”; Κανείς δεν ξέρει τον ουσιαστικό ορισμό και είναι λογικό, αφού στους τηλεοπτικούς μας δέκτες, στις εφημερίδες που αγοράζουμε από το περίπτερο δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι που να σε εμπνέουν, να σε ταξιδεύουν ή να σου δώσουν μια άλλη προοπτική σκέψης πέρα από τα τετριμμένα. Ελάχιστοι έχουν απομείνει που ασκούν το λειτούργημα με θρησκευτική ευλάβεια. Ένας από αυτούς είναι ο κ. Νίκος Ασλανίδης που παρουσιάζει επί 11 συναπτά έτη τα αληθινά σενάρια στην ΕΡΤ3. Δεν τον είχα δάσκαλο στη σχολή ή στις εφημερίδες που δούλεψα, αλλά με δίδαξε μέσα από τις εκπομπές του. Παρουσιάζει και συνεχίζει να παρουσιάζει τον άνθρωπο και όχι το περιτύλιγμα όπως συμβαίνει στην πλειονότητα των τηλεοπτικών εκπομπών αλλά και των κειμένων σε εφημερίδες και περιοδικά.

Ο άνθρωπος αυτός και η ομάδα του, έχουν αφιερώσει κομμάτια της ψυχής τους στα θέματα τους γεγονός που αποτυπώνεται στους τηλεοπτικούς μας δέκτες.
Θέματα που καλύπτει ο κ. Ασλανίδης δεν έχουν σύνορα, όπως άλλωστε και η ανθρώπινη ψυχή. Από τον Έλληνα που μπορεί να σύρει αμάξια με το στόμα του έως τον Γέροντα Παΐσιο (ένα αφιέρωμα επικό κατά την γνώμη μου). Από την Αφρική και τον Έλληνα ιερέα γιατρό στο Καμερούν έως τις οροσειρές της Πίνδου στα πιο απόμακρα ελληνικά σπίτια.
Από τον μοναδικό Έλληνα ιεραπόστολο που ζει και δρα στη Σιέρα Λεόνε έως τις αλησμόνητες Πατρίδες του Πόντου.

Αναμφισβήτητα πολλά ρεπορτάζ των «Αληθινών σεναρίων» αποτελούν πολύτιμο αρχειακό υλικό: μια σύγχρονη οπτικοακουστική πατριδογνωσία. Κυρίως αυτή η εκπομπή δεν μας ψυχοπλακώνει, όπως συμβαίνει με αρκετές ενημερωτικές εκπομπές. Βέβαια, γι' αυτό δεν φταίει πάντα η τηλεόραση: η ίδια η πραγματικότητα συχνά είναι καταθλιπτική.
Ζούμε σε δύσκολους καιρούς, όλοι το ξέρουμε. Η εκπομπή αυτή δεν μας χαρίζει τεχνητή αισιοδοξία, δεν υποκαθιστά την ανάγκη να μαθαίνουμε για τον μεγάλο, τον σκληρό κόσμο, όμως φέρνει ένα αεράκι τρυφερότητας και ανθρωπιάς.
Ο τρόπος που έστηναν τις εκπομπές, ο σεβασμός στα πρόσωπα που φιλοξενούσε και η αγάπη γι' αυτό που έκανε εμένα προσωπικά με δίδαξαν πολλά, όχι μόνο ως προς τον τρόπο αλλά ως προς τη φιλοσοφία μου. Για εμένα είναι μεγάλη μου τιμή που φιλοξενώ στο Πινάκιο τη συνέντευξη του κ. Ασλανίδη.
Μια συνέντευξη που θα συζητηθεί καθώς μας για τους πιο σημαντικούς σταθμούς και συγκλονιστικούς παράλληλα των Αληθινών Σεναρίων, για την ιδιωτική αλλά και για τη δημόσια τηλεόραση, ενώ μας αποκαλύπτει ότι ο στόχος του αυτή την περίοδο είναι να συναντήσει και να πάρει συνέντευξη από τον Ελληνικής καταγωγής Ρώσο κοσμοναύτη Θεόδωρο Γιουρτσίχιν.
Βάλτε τους δέκτες σας 8:30 κάθε Πέμπτη στην ΕΡΤ 3. 

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο

Αληθινά Σενάρια μια εκπομπή που οι πρωταγωνιστές της δεν είναι πρόσωπα της σόουμπιζ (όπως συμβαίνει στην πλειονότητα των εκπομπών της ελληνικής τηλεόρασης) αλλά ο απλός κόσμος, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Αναμφίβολα για την εποχή μας είναι μια εκπομπή μη εμπορική κι όμως έχει το δικό της κοινό. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας;
Δεν υπάρχει μυστικό। Απλώς τα «Αληθινά σενάρια» παρουσιάζουν Έλληνες που κατάφεραν να διαπρέψουν σε διάφορους τομείς. Είναι αυθεντικοί και όχι δήθεν. Έχουν μεγάλη καρδιά και δεν είναι μίζεροι. Γι αυτό τους αγάπησε το κοινό. Κακώς χαρακτηρίζονται οι εκπομπές σε εμπορικές και μη εμπορικές. Όπως προέκυψε πρόσφατα από έρευνες, είναι μύθος η αγοραστική δύναμη που έχει το περιβόητο κοινό 15 - 44, αλλά δεν είδαμε να το αναφέρουν τα κανάλια. Βλέπετε δεν τους συμφέρει κάτι τέτοιο γιατί πάνω σε αυτή τη «φιλοσοφία» δουλεύουν οι διαφημιστές. Εμείς οι δημοσιογράφοι όμως πρέπει να λέμε την αλήθεια στον κόσμο. Να αγωνιζόμαστε γι αυτήν και για την προάσπιση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Ας μην ξεχνάμε εξάλλου μια βασική αρχή: Η ενημέρωση του κοινού δε μπορεί να χρησιμοποιείται ως εμπόρευμα γιατί είναι κοινωνικό αγαθό.

Πόσα χρόνια προβάλλεται;

Έχουμε μπει στον εντέκατο χρόνο και συνεχίζουμε απτόητοι.

Ποιο είναι το δικό σας αγαπημένο αφιέρωμα από αυτά που έχετε κάνει; Μπορείτε να μας το περιγράψετε;
Ειλικρινά νιώθω ότι όλες οι εκπομπές είναι σαν παιδιά μου. Δε μπορώ να τις ξεχωρίσω. Τις αγαπώ όλες το ίδιο γιατί πραγματοποιήθηκαν με πολύ μεράκι. Βέβαια σε κάποιες γελάσαμε γιατί οι πρωταγωνιστές μας ήταν «έξω καρδιά» ενώ σε άλλες όπως στις εκπομπές στην Αφρική δακρύσαμε με αυτά που είδαμε.

Υπάρχουν αληθινοί Έλληνες και όταν λέω αληθινοί εννοώ αυθεντικοί;

Φυσικά και υπάρχουν. Η τηλεόραση βέβαια διαφημίζει ότι επιτυχημένοι και διάσημοι, διαθέτουν χρήματα και εξουσία. Οι πρωταγωνιστές μας ούτε διάσημοι είναι, ούτε πλούσιοι, ούτε προύχοντες. Ξέρουν όμως ότι άλλο είναι επιτυχία και άλλο ευτυχία... Προσπαθούν να είναι ευτυχισμένοι. 

Η τηλεόραση που έχουμε είναι αυτή που μας αξίζει;
Σίγουρα όχι. Ξέρω πολλούς φίλους που εξαιτίας της κακής ποιότητας των τηλεοπτικών προγραμμάτων έχουν κλείσει τις τηλεοράσεις τους. Άλλοι βλέπουν επιλεκτικά μόνο κάποιες ποιοτικές εκπομπές. Αυτοί είναι και το κοινό μας. Άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι που δεν παρακολουθούν μόνο άλλα συμμετέχουν κι όταν χρειαστεί. Το έκαναν πολλές φορές μετά από εκπομπές μας και βοήθησαν είτε τα θύματα του πολέμου στη Σερβία, είτε τα παιδιά των ορφανοτροφείων στην Αλβανία είτε τα παιδιά της Αφρικής.

Τι σας ενοχλεί στην ελληνική τηλεόραση;
Με ενοχλεί ότι διανύουμε περίοδο οικονομικής κρίσης, υπάρχει κόσμος που έχει σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης και την ίδια ώρα αν κάνεις ζάπινγκ στην τηλεόραση νιώθεις σαν να ζεις σε άλλη χώρα Βλέπεις στα παράθυρα κοριτσόπουλα να ξεκατινιάζονται και σεφ να μαγειρεύουν αστακούς και γαρίδες. Και από την άλλη οι κριτές να δοκιμάζουν τους αστακούς και να τους φτύνουν γιατί δεν τους άρεσε ο τρόπος που τον μαγείρεψαν. Ζούμε την… εποχή του καραγκιόζη που λέει θα φάμε θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε... Έλεος...

Τα Αληθινά σενάρια θα χώραγαν σε ένα κανάλι εμπορικό ή στην ΕΡΤ3 που προβάλλονται έχουν αποκτήσει τη δική τους ταυτότητα;
Τα «Αληθινά σενάρια» έχουν αποκτήσει την ταυτότητα τους. Στην ΕΤ3 βρέθηκα από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης της και έχω δεθεί μαζί της. Γι αυτό και δεν δέχτηκα κάποιες προτάσεις από «εμπορικά» όπως χαρακτηρίζονται κανάλια.

Μέσω των ρεπορταζ σας γνωρίζετε τους ανθρώπους της περιφέρειας, των πόλεων αλλά και τους ομογενείς. Ποιές είναι οι διαφορές τους;
Νομίζω ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το που ζεις. Σίγουρα οι ομογενείς λατρεύουν την Ελλάδα περισσότερο απo ότι εμείς που ζούμε σ αυτήν τη χώρα. Αλλά από την άλλη συνάντησα και ομογενείς που ντρέπονταν να πούνε ότι είναι Έλληνες. Ύστερα στην περιφέρεια λένε ότι ειδικά στα χωριά οι κάτοικοι δεν έχουν ιδιαίτερο άγχος. Κι όμως συνάντησα ανθρώπους με πολύ άγχος στα όρια της κατάθλιψης. Νομίζω ότι δε μπορούμε πάντα να γενικεύουμε.

Θεωρείτε πως ο κόσμος σνομπάρει την κρατική τηλεόραση, η ερώτηση μου βασίζεται πάνω στην τηλεθέαση όπως αυτή ανακοινώνεται;
Δε νομίζω ότι ο κόσμος σνομπάρει τη δημόσια τηλεόραση. Ίσα - ίσα τελευταία ακούω πολύ κόσμο να λέει ότι την προτιμάει γιατί έχει κουραστεί από τις αθλιότητες των ιδιωτικών καναλιών. Όσο για την τηλεθέαση δε νομίζω ότι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Πρέπει κάποτε να σταματήσει το μονοπώλιο της A.G.B. Πρέπει επιτέλους να δημιουργηθεί μια ανεξάρτητη αρχή που να ελέγχει με ποια κριτήρια επιλέγουν αυτό το περιβόητο δείγμα τηλεθεατών. Εγώ δεν πιστεύω ότι οι Έλληνες τηλεθεατές έχουν τόσο κακό γούστο και βλέπουν μόνο τα «σκουπίδια» της t.v.

Υπάρχει κάποιος που δεν έχετε πάρει συνέντευξη και θα θέλατε; Θα μας αποκαλύψετε ποιος είναι αυτός;
Υπάρχουν πολλοί που θα ήθελαν να τους πάρω συνέντευξη αλλά δυστυχώς βρίσκονται αρκετά μακριά. Αυτήν την περίοδο προσπαθούμε να έρθουμε σε επαφή με τον Ελληνικής καταγωγής Ρώσο κοσμοναύτη Θεόδωρο Γιουρτσίχιν. Ελπίζω να τον συναντήσουμε στη Ρωσία.

Ένας υπέροχος άνθρωπος

Ο Γιάννης Χειμώνας ιδρυτής του Συλλόγου Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων Αυτιστικών Ατόμων "Άγιος Νικόλαος

Βραβεύεται για την πρσφορά του από το Μαζί για το Παιδί

Μέσα από την πολύχρονη προσωπική μου δοκιμασία γνώρισα το Θεό και μου έδωσε τη Δύναμη" λέει χαρακτηριστικά στο Πινάκιο

Σε μια περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη για τη χώρα μας τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μας κατακλύζουν με άσχημες και γκρίζες ειδήσεις που αφορούν την οικονομία, την πολιτική και την κοινωνία। Κι όμως μέσα σε αυτό το σκότος τρεμοπαίζουν ηλιαχτίδες φωτός, που πας αποδικνύουν ότι τίποτα δεν τελείωσε ακόμη και με γνώμωνες εμάς τους ίδιους ως μονάδες αλλά και ως σύνολο, η κοινωνία κοιτάει μπροστά.Στα ψιλά των εφημερίδων πέρασε η είδηση ότι Η Ένωση «Μαζί για το Παιδί» εισάγει ένα νέο θεσμό βραβείων αφιερωμένο στους πρωταγωνιστές της καθημερινής ζωής. Με αφετηρία το 2011, τα βραβεία «Μαζί για το Παιδί» θα απονέμονται κάθε χρόνο στις 2 Φεβρουαρίου, φιλοδοξώντας να αναδείξουν το Έργο Ζωής καθημερινών ανθρώπων. Η Ένωση «Μαζί για το Παιδί» στρέφει τους προβολείς σε εθελοντές που έχουν προσφέρει σημαντικό κοινωνικό έργο και σε ανθρώπους που ανήκουν στην οικογένεια των ευπαθών κοινωνικά ομάδων και επιβραβεύει το ψυχικό τους σθένος και τη θετική τους στάση απέναντι στη ζωή. Βραβεύει αφανείς ήρωες της καθημερινότητας που ανατρέπουν τα κοινωνικά δεδομένα και προσφέρουν ανιδιοτελώς και διαχρονικά, παρά το πρόβλημά τους, σημαντικό έργο για τους συνανθρώπους τους, δίνοντας σε όλους ένα πραγματικό Μάθημα ζωής.

Σήμερα λοιπόν θα τιμηθεί γι ατο έργο του και για την προσφορά του από την ελληνική κοινωνία ο Γιάννης Χειμώνας। Ο κ Χειμώνας σήμερα είναι 60 ετών και τα τελευταία 24 χρόνια δεν εργάζεται, αφού έχει πάρει σύνταξη, για να μπορεί να είναι κοντά στα 2 αυτιστικά παιδιά του και να τα βοηθάει όσο μπορεί, μαζί με τη σύζυγό του। Για αρκετά χρόνια συμμετείχε ως απλό μέλος σε συλλόγους που αγωνίζονταν για τα δικαιώματα των αυτιστικών ατόμων.

Ζώντας και βιώνοντας τα προβλήματα των οικογενειών με αυτιστικά παιδιά και λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη κρατικής μέριμνας για τα άτομα με αυτισμό, το 2001 πήρε την απόφαση και ίδρυσε το Φιλανθρωπικό Μη Κερδοσκοπικό Σωματείο Σύλλογος Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων Αυτιστικών Ατόμων «Άγιος Νικόλαος». Σκοπός του Σωματείου είναι να συμβάλλει, για μία καλύτερη και αξιοπρεπή ζωή των Αυτιστικών Ατόμων και των οικογενειών τους. Ο ίδιος μιλάει στο Πινάκιο και αποκαλύπτει πως ο Θεός του έδωσε δύναμη για να ερμηνεύει τις προσωπικές του δυσκολίες ως μια επίσκεψη του Θεού και όχι ως ατυχία της ζωής, όπως λέει ο ίδιος.

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στην ίδρυση του Μη Κυβερνητικού Σωματείου που απευθύνεται σε άτομα με αυτισμό;

“Τα προσωπικά μου βιώματα από τα δίδυμα παιδιά μου με αυτισμό που λόγω της σωματικής αναπηρίας (παραπληγικοί) τόσο εμένας όσο και της συζύγου μου δεν μπορούσαμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες τους। Επίσης, λόγω της έλλειψης Οικοτροφείων και ημερίσιων σχολείων ειδικά για Άτομα με Αυτισμό καθώς και η ανάγκη να φανούμε χρήσιμοι σε περισότερα παιδιά και οικογένειες που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα”.

Υπάρχει βοήθεια από την ελληνική Πολιτεία και αν ναι σε ποιο βαθμό;

“Το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης συμμετέχει στον αγώνα μας καλύπτοντας το 65% του ετήσιου κόστους του Οικοτροφείου και αφορα μέρος της μισθοδοσίας του προσωπικού και των λειτουργικών εξόδων”.

Ποιες ακριβώς είναι οι δραστηριότητες σας;

“Δραστηριοποιούμε με την ιδιότητα του προέδρου του Δ.Σ του Συλλόγου Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων Αυτιστικών Ατόμων "Άγιος Νικόλαος" και φροντίζω με διάφορες ενέργειες για την εξασφάλιση οικονομικών πόρων που αποβλέπουν στη στήριξη και στην καλή λειτουργία του Οικοτροφείου που διατηρούμε αλλά και σε ό,τι άλλο αφορά τις δραστηριότητες του Συλλόγου. Επίσης, συμμετέχω αφιλοκερδώς στην τριμελή διεύθυνση του Οικοτροφείου με καθημερινή οκτάωρη παρουσία στο χώρο”.

Είστε ένας άνθρωπος που ανήκειτε στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού όμως και εσείς και η οικογένεια σας όχι μόνο δεν το βάλατε κάτω αλλά δημιουργήσατε και "καταφύγιο" για πολλούς συνανθρώπους μας. Από που αντλείτε δύναμη και ενέργεια; Πιστεύετε βαθιά στο Θεό;

“Μέσα από την πολύχρονη προσωπική μου δοκιμασία γνώρισα το Θεό και μου έδωσε τη Δύναμη να μπορώ να πορεύομαι στον αγώνα της ζωής, ερμηνεύοντας τις προσωπικές μου δυσκολίες ως μια επίσκεψη του Θεού και όχι ως ατυχία της ζωής”.

Αν ήσασταν υπουργός υγείας τι θα αλλάζατε την επόμενη ημέρα;

“Θα έδινα προτεραιότητα στην επίλυση του κοινωνικού προβλήματος που αφορά τα άτομα με αυτισμό προσφέροντάς τους φροντίδα και εκπαίδευση αλλά και στήριξη στις οικογένειές τους”.

Η βράβευση σας από το Μαζί για το παιδί είναι σαν κάποια μικρή δικαίωση του αγώνα σας και των κόπων σας;

“Δεν περιμένω ούτε επιζητώ τη δικαίωση του αγώνα και των κόπων μου. Μέσα από τη βράβευσή μου δίνεται η δυνατότητα να συμμετέχω κι εγώ στο κοινωνικό μήνυμα, ότι πρέπει ως άνθρωποι να υπερβούμε το εγώ μας και να προσφέρουμε ενεργά και διαχρονικά στο "εμείς", συμβάλλοντας στην κοινωνική αναγέννηση του τόπου”.

Εμείς ως συνάνθρωποι πως μπορούμε να βοηθήσουμε στο έργο σας;

“Στηρίζοντας οικονομικά και με οποιοδήποτε άλλο τρόπο το έργο μας με σκοπό να συμβάλλουμε όλοι στην καλή λειτουργία του Οικοτροφείου για άτομα με αυτισμό "Άγιος Νικόλαος", στην Παιανία Αττικής। Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνείτε στα τηλέφωνα: 210 6641845 και 210 6641846, στο email: oikotrogeioagnikolaos@hotmail.com καθώς και να επισκεφθείτε την ιστιοσελίδα μας : www.autistika.gr”