ΕΛΣΑ ΠΟΙΜΕΝΙΔΟΥ: Δεν υπάρχουν τηλεοπτικοί ήρωες

Οι τηλεθεατές αναζητούν απλότητα και ειλικρίνεια

Έλειπε πολύ καιρό από τη μεσημβρινή-απογευματινή ζώνη, της ελληνικής τηλεόρασης μια εκπομπή ποιότητας και ουσίας. Σχεδόν είχαμε ξεχάσει τις δύο παραπάνω έννοιες.
Με έκπληξη μου και ενώ έκανα ζάπινγκ στις 14 Μαρτίου “έπεσα” πάνω στην ΕΤ 3 λίγο μετά τις 5 το απόγευμα. Μια νεαρή κοπέλα παρουσίαζε ενημερωτική εκπομπή. Στάθηκα και άρχιζα να παρακολυθώ, στην αρχή από περιέργεια αλλά όσο πέρναγε η ώρα, χωρίς να το καταλάβω είχα απορροφηθεί. Ο λόγος; Μα γιατί παρουσίαζε θέματα που περνάνε στα “ψιλά” -κυρίως στην τηλεόραση- και τα προσέγγιζε με έναν ανθρώπινο και όχι τον αδηφάγο -δημοσιογραφικό-τηλεοπτικό τρόπο.
Το όνομα της Έλσας Ποιμενίδου. Ήρθα σε επαφή μαζί της και της ζήτησα να παραχωρήσει μια συνέντευξη στο ΠΙΝΑΚΙΟ. Δέχθηκε με χαρά και από τις συζητήσεις μας στο τηλέφωνο κατάλαβα πως είναι γνήσια ρεπόρτερ και δεν κουβαλούσε σε καμία περίπτωση τον τηλεοπτικό αέρα των σταρ που συνήθως έχουν παρουσιαστές που δεν μπορούν να γράψουν μονόστηλο.
Η Έλσα μας μιλάει για τη δημοσιογραφική της πορεία, για την εκπομπής της που κέρδισε -και με το παραπάνω- το στοίχημα της απογευματινής ενημέρωσης. Παράλληλα μας λέει πως δεν υπάρχουν “τηλεοτικοί ήρωες” και πως οι τηλεθεατές επειδή έχουν κουραστεί από την τηλεόραση στρέφονται σε άλλα είδη ενημέρωσης.
Για όσους δεν το ξέρατε η Θεσσαλονικιά δημοσιογράφος, έχει ένα μικρό παιδί και μας εξηγεί γιατί οι γυναίκες-μητέρες είναι οι ηρωίδες της εποχής μας.
Το μήνυμα που εκπέμπει η Έλσα Ποιμενίδου και μέσω του ΠΙΝΑΚΙΟΥ είναι στις δύσκολες εποχές που διανύουμε να παραμένουμε αισιόδοξοι και δημιουργικοί.

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο

Από τις 14 του Μάρτη, εμφανίστηκε στις οθόνες μας το 5+ και κέρδισε το στοίχημα της απογευματινής ενημέρωσης. Πόσο εύκολο ήταν αυτό σε μία δύσκολη θεωρητικά ζώνη;

Ήταν πολύ δύσκολο, πρώτα από όλα για μένα, γιατί για πρώτη φορά ήμουν μέσα στο στούντιο και έπρεπε να κάνω εγώ «παιχνίδι». Τόσα χρόνια είχα συνηθίσει έξω στο ρεπορτάζ, στην ανταπόκριση. Έπειτα εκείνην την ώρα μέσα στον Μάρτη οι περισσότεροι έβλεπαν τα τούρκικα σίριαλ ή ψυχαγωγικές εκπομπές στα ιδιωτικά κανάλια και εμείς έπρεπε να κλείσουμε το μάτι στο κόσμο που βαρέθηκε το συγκεκριμένο τηλεοπτικό προϊόν. Ε, δεν ήταν καθόλου απλό σε αυτή την μεσημεριανή-απογευματινή ζώνη. Μπορεί να έχεις την καλύτερη ιδέα και στην πράξη να διαπιστώσεις ότι δεν τραβάει, τότε την προσαρμόζεις και παρατηρείς τις αλλαγές και το ενδιαφέρον του κόσμου και αυτό είναι το δελεαστικό αφού πρόκειται για άμεση επικοινωνία για ένας είδος καθημερινής μεταμόρφωσης.

Ποιες είναι οι ενότητες της εκπομπής και με ποια θέματα ασχολείται κυρίως;

Παρουσιάζουμε θέματα επικαιρότητας προσπαθώντας να αναδείξουμε αυτούς που είναι πίσω από κάθε είδηση, μας ενδιαφέρουν χρηστικές πληροφορίες, μικρά και πρακτικά πράγματα που βελτιώνουν τη ζωή μας και την κάνουν πιο ποιοτική. Επικεντρωνόμαστε σε νέες τεχνολογίες. Με τον καιρό καταλάβαμε ότι μπορεί μερικά θέματα να τα θεωρούμε αυτονόητα αλλά τελικά χρειάζεται να τα επαναπροσδιορίζουμε, έτσι εντάξαμε θέματα μητρότητας, θηλασμού, διατροφής προτείνοντας και μια άλλη άποψη από αυτήν που έχουμε συνηθίσει। Θέλουμε να είμαστε θετικοί και να μην ξεχνάμε ότι πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης για όλους μας. Για το καθημερινό ρεπορτάζ συνδεόμαστε με το κέντρο, με γειτονιές δυτικά της Θεσσαλονίκης που πιθανόν δεν τις γνωρίζουμε, με την περιφέρεια: Χαλκιδική, Γιάννενα, Θεσσαλία, Κομοτηνή, Κρήτη, Μυτιλήνη για να ακολουθήσουμε ανθρώπους και ρεύματα, μια διαφορετική δηλαδή στάση ζωής.

Θα μπορούσαμε να πούμε πως το 5+ είναι ένα εναλλακτικό μαγκαζίνο που δίνει βήμα σε θέματα σημαντικά που περνάνε στα “ψιλά” των κεντρικών δελτίων;

Ναι, γιατί ασχολούμαστε μεν με την επικαιρότητα με θέματα εκπαίδευσης, φορολογικά, χρηστικά, κοινωνικά αλλά επικεντρωνόμαστε στο πως αλλάζουν αυτά την ζωή μας και τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Έχουμε ασχοληθεί με ανθρώπους που θέλησαν και κατάφεραν πραγματικά να αλλάξουν τη ζωή τους, με ερευνητές, με μαθητές που διακρίνονται διεθνώς με ότι αξίζει και κρύβει αισιοδοξία. Θέλουμε να βάζουμε περισσότερο θετική ενεργεία στη ζωή μας, το έχουμε ανάγκη και προσπαθούμε να το μεταδώσουμε μέσα από τις οθόνες καθημερινά στην ΕΤ3 στις «Πέντε και».

Ο κόσμος αναζητά την ποιότητα στην ενημέρωση του ή “τρώει” ότι του “πλασσάρουν”;

Μάλλον έχει κουραστεί από τα δελτία ειδήσεων। Ας πούμε οι φίλοι μου δεν βλέπουν ειδήσεις ενημερώνονται από το διαδίκτυο. Από την άλλη ακούω κόσμο γύρω στα εξήντα να λέει ότι αν δεν δει πρώτα ειδήσεις το μεσημέρι δεν τρώει, τι να πω...εξαρτάται από τις ηλικίες και το πώς σκέφτεται ο καθένας. Όταν βγαίνεις όμως έξω για ρεπορτάζ το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνεσαι είναι η αγανάκτηση. Κάποτε έβαζες το μικρόφωνο μπροστά και σου απαντούσαν ευχαρίστως, τώρα ο κόσμος μπούχτισε.

Η πορεία σου για να φτάσεις να παρουσιάζεις μια καθημερινή εκπομπή ήταν εύκολη, δύσκολη, στρωμένη με ροδοπέταλα..ή...δρόμος με αγκάθια;

Εργάζομαι στην ΕΤ3 από το 1999, τόσα χρόνια έκανα ρεπορτάζ και ήθελα πάντα το έξω κλίμα το πώς ζουν και σκέπτονται οι άνθρωποι να το φέρνω μέσα, τώρα προσπαθώ να το κάνω αυτό από την εκπομπή. Ήταν και παραμένει μια μεγάλη δοκιμασία. Άνοιξε στην ουσία ένας άλλος κόσμος μπροστά μου. Στο ρεπορτάζ σημασία έχει για μένα η παρατηρητικότητα και το να πεις καλά την ιστορία που σου εμπιστεύονται, στην παρουσίαση χρειάζεται εκτός από παρατηρητικός να είσαι τόσο ευγενικός και οικείος ώστε να πει ο άλλος απευθείας την ιστορία του και να αποκαλυφθεί από μόνος του. Όλοι οι κόποι όμως από τα ρεπορτάζ των δώδεκα χρόνων ξαφνικά μετά την εκπομπή μετατράπηκαν σε εμπειρία και αυτό είναι συναρπαστικό. Τώρα αν ήταν με αγκάθια ή ροδοπέταλα αν εργάζεσαι και βασίζεσαι στις δυνάμεις σου δεν έχεις να φοβηθείς κανέναν και έρχεται τελικά μια στιγμή που κάποιος στο αναγνωρίζει και το βλέπει πριν από σένα.

Πολλά είναι τα παιδιά που βλέπουν στην τηλεόραση ανθρώπους και θέλουν να μπουν στη θέση τους, νομίζοντας ότι είναι όλα είναι απλά και ωραία. Αν τα είχες αυτά τα παιδιά απέναντι σου τι θα τους έλεγες;

Κάθε δουλειά έχει καλά και άσχημα το ξέρουμε αυτό. Σημασία έχει πέρα από τον ενθουσιασμό να γνωρίσεις ουσιαστικά αυτό που θέλεις να κάνεις και να αναζητάς πάντα την ποιότητα. Η τηλεόραση είναι σαν φούσκα που σκάει, το θέμα είναι τι μένει μετά.

Παρουσιάζεις μια καθημερινή εκπομπή, απαιτητική -προφανώς- και παράλληλα είσαι μητέρα ενός μωρού. Πως μπορείς και τα συνδυάζεις;

Ξέρω πολλές γυναίκες που το κάνουν αλλά είναι δύσκολο. Εγώ έχω μικρό παιδί και ακόμη δεν μπορεί να καταλάβει γιατί λείπω τόσες ώρες από το σπίτι. Είναι πολύ απαιτητικό να είσαι κάθε μέρα στον αέρα και να μην μπορείς να λείψεις ακόμη και αν ψήνεται το παιδί σου στον πυρετό ή αν είσαι ξενυχτισμένη και κουρασμένη γιατί το φρόντιζες. Αυτά βέβαια τα ζουν καθημερινά όλες οι μητέρες στις δουλειές τους. Απλά καμιά φορά σε βαραίνουν πολύ αλλά πρέπει να είσαι συνεπής και με χαμόγελο μπροστά στο φακό.

Οι γυναίκες -μάνες της εποχής μας είναι ηρωίδες;

Φυσικά και είναι. Έχουν τόσους πολλούς ρόλους καθημερινά και δουλεύουν σκληρά μέσα και έξω από το σπίτι. Ποτέ δεν σου φτάνει ο χρόνος για να φροντίσεις ή να παίξεις με το παιδί σου. Για κάθε βήμα που χάνεις από την ζωή του σε τρώνε οι ενοχές και οι τύψεις. Είσαι με ένα χρονόμετρο για να τα προλάβεις όλα. Θέλει όμως λίγα λεπτά κάθε μέρα να σταματάς από όλα, να σιωπάς και να ακούς μέσα σου, τον εαυτό σου.

Θα ήθελες το παιδί σου να γίνει δημοσιογράφος;

Όχι. Υπάρχουν τόσα άλλα ωραία πράγματα να κάνει κανείς. Εκτός αν δεν ασκούσε το επάγγελμα στην Ελλάδα.

Θα ήθελες το παιδί σου να γίνει δημοσιογράφος;

Όχι. Υπάρχουν τόσα άλλα ωραία πράγματα να κάνει κανείς. Εκτός αν δεν ασκούσε το επάγγελμα στην Ελλάδα.

Η κρίση έχει πλήξει και τα ΜΜΕ....ποιο εκτιμάς πως θα είναι το μέλλον του Τύπου στην Ελλάδα;

Ήδη μετράμε εκατοντάδες απολύσεις σε εφημερίδες Θεσσαλονίκης και Αθήνας. Η δημοσιογραφία ανήκει στα επαγγέλματα που δεν έχουν μέλλον τα επόμενα δέκα χρόνια. Το διαδίκτυο αντικατέστησε τις εφημερίδες είναι το νέο μέσο.

Καλύπτετε με ρεπορτάζ κάθε μέρα τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα, πως είναι τα πράγματα στην εποχή του Μεσοπρόθεσμου, μέσα από τη δημοσιογραφική σου ματιά;

Τι να σας πω, κόσμος που χρωστάει μας τηλεφωνεί κάθε μέρα από όλη την Ελλάδα για να πάρει πληροφορίες για το πως θα υπαχθεί στο νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Στη Θεσσαλονίκη οι επιχειρηματίες χρωστάνε δάνεια και νοίκια, από την άλλη ακούμε συνέχεια για απολύσεις. Στην επαρχία δουλειές δεν υπάρχουν ακόμη και σε σούπερ μάρκετ για να μπεις θέλει γνωστό να μεσολαβήσει. Από την άλλη υπάρχουν φωτεινά παραδείγματα νεαρών γυναικών στην Έδεσσα που επέστρεψαν στα χωριά τους έκαναν συνεταιρισμό και πωλούν κεράσια μέσω διαδικτύου. Βλέποντας και τα καλά λες δεν μπορεί θα υπάρχει τρόπος να γίνουμε παραγωγικοί…


Ο κόσμος τι σου λέει στο δρόμο....να ασκείς τη δική σου αντίσταση μέσα από την εκπομπή σου;

Δεν νομίζω ότι σκέφτονται πλέον ποιος μπορεί να αντισταθεί μέσα από την τηλεόραση. Δεν υπάρχουν τηλεοπτικοί ήρωες, οι τηλεθεατές αναζητούν απλότητα και ειλικρίνεια.

Φοβάσαι για την επόμενη ημέρα;

Και ποιος δεν φοβάται! Με όλα αυτά τα ζόρια και τα βάσανα στο κεφάλι μας. Σκέφτομαι ότι έχω και παιδί και πως θα είναι τα πράγματα στη χώρα μας όταν μεγαλώσει. Μέχρι πότε θα χρωστάει και αυτός;

Αν ήσουν υπουργός Τύπου και είχες πλήρη δικαιοδοσία σε τηλεόραση, εφημερίδες, ραδιόφωνα, τι θα άλλαζες και τι θα άφηνες....;

Στην τηλεόραση θα καταργούσα τα παράθυρα και τα πάνελ και όλες αυτές τις εκπομπές τύπου "ανάλυση του τίποτα" και θα μείωνα τον χρόνο των ειδήσεων. Οι εφημερίδες είναι μεγάλο θέμα υπάρχουν ένα δυο που στέκονται με αξιοπρέπεια ακόμη, με ενοχλούν και τα περιοδικά με κους-κους και ψεύτικα κουτσομπολιά αλλά ταμπλόιντ υπάρχουν σε όλον τον κόσμο τι να κάνεις, απλά στην Ελλάδα παράγινε το κακό. Ραδιόφωνο πέρα από ειδήσεις δεν προλαβαίνω να ακούσω και πολύ αλλά σκέφτομαι να καθιέρωνα σε όλα τα μέσα ένα ποίημα την ημέρα, τι λέτε;

Η ΕΡΤ3 πιστεύεις πως προσφέρει την ποιότητα που λείπει από την ελληνική τηλεόραση;

Η τηλεόραση στην Ελλάδα φαίνεται πια γερασμένη. Η ΕΡΤ3 έχει ποιότητα και παρά τις εργασιακές δυσκολίες που συνάντησα στα 12 χρόνια πάντα πίστευα ότι ήμουν τυχερή που ξεκίνησα από εκεί και έμαθα την δουλειά δίπλα σε ανθρώπους που πάνω από όλα ήταν αξιοπρεπείς και ηθικοί. Είναι περιφερειακό κανάλι πανελλαδικής βέβαια εμβέλειας και με τα μέσα που υπάρχουν νομίζω ότι κρατά παραγωγές που έχουν ενδιαφέρον και ντοκιμαντέρ που ο κόσμος μας λέει ότι του αρέσουν και τα βλέπει. Από την άλλη και οι εσωτερικές παραγωγές όπως η δική μας εκπομπή γίνονται με κόπο και με ανθρώπινο δυναμικό πολύ περιορισμένο σε σχέση με τα ιδιωτικά κανάλια.

Ποιες εκπομπές ξεχωρίζεις, τόσο από την ΕΡΤ3, όσο και από άλλα κανάλια;

Στην ΕΡΤ3 τα "Αληθινά Σενάρια" του Νίκου Ασλανίδη γιατί μετά από τόσα χρόνια παραμένει ένας καλός ρεπόρτερ και ανακαλύπτει απίθανες ιστορίες και ήρωες της ζωής σε όλη την Ελλάδα, το "Balcan Express" γιατί γνώρισα την γειτονιά μας τα Βαλκάνια και για την αισθητική του Θοδωρή Καλέση, τις πολιτιστικές εκπομπές της ΕΤ1, την εκπομπή «στα Άκρα» της ΝΕΤ και τους «Πρωταγωνιστές» του Σταύρου Θεοδωράκη. Και στο καθαρά ειδησεογραφικό κομμάτι νομίζω ότι η Πόπη Τσαπανίδου είναι άπιαστη.

Τι τίτλο θα έβαζες στη ζωή σου έως τώρα;

Μου αρέσει να βάζω τίτλους στα ρεπορτάζ, στη ζωή μου, όχι :)

Μετά από 25 εκατομμύρια χρόνια απειλείται όσο ποτέ

Κατοικεί στον πλανήτη γη εδώ και 25 εκατομμύρια χρόνια και αυτή τη στιγμή απειλείται με εφαφάνιση. Ο λόγος για τη μεσογειακή φώκια Μοναχός .Η Monachus -monachus σύμφωνα με το λατινικό της όνομα, είναι ένα από τα 3 είδη θαλάσσιας φώκιας. Εμφανίστηκε κάποτε στην Μεσόγειο θάλασσα και τον Ατλαντικό, ενώ τα άλλα δύο είδη στον Ειρηνικό και την Καραϊβική. Αντιπροσωπεύουν το μοναδικό γένος φώκιας στις θερμές θάλασσες. Ωστόσο ο λαός μας, εδώ και εκατοντάδες χρόνια έχει έρθει σε επαφή με το συγκεκριμένο θηλαστικό, ενώ μάλιστα η σχέση των Ελλήνων και της φώκιας χάνεται στα βάθη των αιώνων και μπερδεύεται ακόμη και με τους μύθους. Μάλιστα η φώκια της Μεσογείου έδωσε το όνομα της σε δυο αρχαίες ελληνικές πόλεις, την Φώκαια της Αττικής και την αποικία της στην Μικρά Ασία με το ίδιο όνομα. Μέχρι τον 15ο αιώνα ο πληθυσμός τους ήταν μεγάλος και γινόταν συστηματική θήρευση. Σήμερα υπολογίζεται ότι απομένουν περίπου 500 άτομα του είδους.
Στο ΠΙΝΑΚΙΟ, μιλάει η Σύλια Κρίνου η οποία είναι υπεύθυνη Τύπου της ΜΟm, της ΕΤΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗΣ ΦΩΚΙΑΣ, για το πως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση αυτή τη στιγμή για τις μοναδικές επιζήσαντες φώκιες που κολουμπούν στις ελληνικές θάλλασες. Επίσης η κα. Κρίνου μας επισημαίνει τι πρέπει να κάνουμε σε περίπτωση “συνάντησης” μας με φώκια, πως μπορούμε να τη προστατεύσουμε, αλλά και για το συνολικό έργο της Mom

Εικοσιπέντε εκατομμύρια χρόνια η μεσογειακή φώκια κατοικεί στον πλανήτη.... και ξαφνικά είναι είδος υπό εξαφάνιση. Τι έφταιξε και φτάσαμε σε αυτό το σημείο;
Οι πρώτες φώκιες εμφανίστηκαν στην Τηθύα Θάλασσα πριν από 20 περίπου εκατομμύρια χρόνια. Οι φώκιες, δεν ήταν τα πρώτα θηλαστικά που εμφανίστηκαν στο νερό. Είχαν προηγηθεί οι φάλαινες και τα δελφίνια, αρκετά εκατομμύρια χρόνια πριν. Οι πρόγονοι της φώκιας, πριν να εξελιχθούν σε ζώα της θάλασσας, ήταν τετράποδα θηλαστικά της ξηράς και ανήκαν στην Τάξη των Σαρκοφάγων. Επομένως οι σημερινές φώκιες συγγενεύουν με ορισμένα από τα σημερινά σαρκοφάγα ζώα. Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν πως συγγενεύουν με τις αρκούδες και τους σκύλους και άλλοι με τους ασβούς και τις νυφίτσες. Η μεσογειακή φώκια (Monachus monachus) ήταν γνωστή στους λαούς της Μεσογείου από τα αρχαία χρόνια και έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στους μύθους, τους θρύλους, την οικονομία, την ιατρική και τις επιστήμες τους. Η αρχαιότερη αναφορά για μεσογειακή φώκια εμφανίζεται στην Οδύσσεια. Ο Όμηρος περιγράφει τις φώκιες να λιάζονται στις παραλίες ή να ξαπλώνουν μέσα σε κουφωτές σπηλιές. Εκτός από τον Όμηρο και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς, όπως ο Αριστοφάνης, ο Πλούταρχος, ο Αριστοτέλης, ο Ηρόδοτος κ.ά. ανάφεραν τη μεσογειακή φώκια στα κείμενά τους. Ο Αριστοτέλης ήταν ο πρώτος που την περιέγραψε επιστημονικά στο βιβλίο του ''Περί Ζώων Ιστορίαι”.

Οι μεσογειακές φώκιες δεν άρχισαν να λιγοστεύουν από τη μια μέρα στην άλλη. Παρακολουθώντας την πορεία τους στο χρόνο, μέσα από ανασκαφές και αρχαία κείμενα, μαθαίνουμε πως ήδη οι παλαιολιθικοί άνθρωποι τις χρησιμοποιούσαν για το δέρμα και το κρέας τους. Δεν σκότωναν όμως μεγάλους αριθμούς από φώκιες παρά μόνο όσες τους χρειάζονταν για να ζήσουν. Έτσι, δεν δημιούργησαν πρόβλημα στους πληθυσμούς τους. Κατά τους αρχαίους χρόνους, το κυνήγι της μεσογειακής φώκιας για τη γούνα, το λίπος και το κρέας της συνεχίστηκε, και πάλι σε μικρούς αριθμούς, κυρίως από τους πιο φτωχούς ανθρώπους. Η μεγάλη συρρίκνωση του πληθυσμού της φαίνεται ότι ξεκίνησε κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους όπου το εμπόριο γύρω από τη μεσογειακή φώκια αναπτύχθηκε έντονα και ολόκληρα κοπάδια φώκιας εξολοθρεύτηκαν. Έτσι, τον 3ο-4ο μ.Χ. αιώνα οι μεσογειακές φώκιες είχαν ήδη μειωθεί πολύ. Τους τελευταίους αιώνες, το εμπόριο άρχισε σιγά σιγά να μειώνεται και να εμφανίζονται άλλοι κίνδυνοι που φτάνουν μέχρι τις μέρες μας. Η πιο σημαντική απειλή που αντιμετωπίζει σήμερα η Monachus monachus είναι ο ανταγωνισμός της με τους ψαράδες, επειδή προκαλεί ζημιές στα δίχτυα και τα παραγάδια τους και παίρνει τα ψάρια. Ο λόγος που το κάνει αυτό είναι γιατί δυσκολεύεται να βρει αρκετή τροφή επειδή τα μεγάλα αλιευτικά καΐκια όπως είναι τα γρι-γρι και οι ανεμότρατες, μαζεύουν καθημερινά τεράστιες ποσότητες ψαριών με αποτέλεσμα να μειώνεται η διαθέσιμη τροφή λόγω της υπεραλίευσης. Άλλες απειλές είναι:

-Η αλλοίωση και η προοδευτική καταστροφή των παράκτιων συστημάτων, και κατά συνέπεια των διαθέσιμων ενδιαιτημάτων του είδους, λόγω των αυξανόμενων ανθρώπινων δραστηριοτήτων (βιομηχανία, τουρισμός)
-Τυχαίοι θάνατοι φώκιας σε αλιευτικά εργαλεία (πνιγμός από ασφυξία)
-Η ρύπανση του θαλάσσιου περιβάλλοντος
-Τυχαία γεγονότα, όπως εμφάνιση ιού / ασθένειας μέσα σε ένα πληθυσμό

Στην Ελλάδα σε ποια σημεία μπορούμε να συναντήσουμε τη μεσογειακή φώκια;

Παρόλη τη μείωση του πληθυσμού της, στην Ελλάδα φιλοξενούμε το μεγαλύτερο πληθυσμό μεσογειακής φώκιας παγκοσμίως! Αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε πολλές ακτές (15.000 χλμ.) και πάνω από 9.000 νησιά, ερημονήσια και βραχονησίδες με πολλές σπηλιές.
Υπολογίζεται ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός της Monachus monachus είναι 500-600 άτομα από τα οποία τα 250-300 ζουν στις Ελληνικές θάλασσες. Στη χώρα μας οι φώκιες εξαπλώνονται σχεδόν παντού. Μεγαλύτερη προτίμηση όμως έχουν στις Βόρειες Σποράδες, την Κάρπαθο και την Κίμωλο με την Πολύαιγο. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Εκεί φαίνεται πως έχουν βρει ησυχία, καθαρές θάλασσες και κατάλληλες σπηλιές για να γεννήσουν και να μεγαλώσουν τα μικρά τους.

Σε περίπτωση που αφανιστεί η μεσογειακή φώκια τι αντίκτυπο θα έχει στην οικολογική αλυσίδα;

Η μεσογειακή φώκια, όπως και όλα τα θαλάσσια θηλαστικά, ζει σε υγιείς θάλασσες. Όπου δηλαδή υπάρχουν θαλάσσια θηλαστικά σημαίνει ότι οι θάλασσες αυτές είναι καθαρές και υγιείς. Επειδή τα θαλάσσια θηλαστικά είναι ανώτεροι θηρευτές, συσσωρεύουν στο σώμα τους ρυπαντές από όλο το τροφικό πλέγμα, έτσι η υγεία τους επηρεάζεται και τελικά η υποβάθμιση του θαλάσσιου περιβάλλοντος γίνεται ορατή μέσα από τη μείωση των πληθυσμών των θαλάσσιων θηλαστικών
Η μεσογειακή φώκια είναι κομμάτι της βιοποικιλότητας. Αυτό σημαίνει ότι όπως όλοι οι οργανισμοί έτσι και η μεσογειακή φώκια έχει τον δικό της συγκεκριμένο ρόλο και σκοπό. Όλοι οι οργανισμοί είναι αλληλένδετοι, άρα η οποιαδήποτε επέμβαση στις μεταξύ τους σχέσεις, μπορεί να έχει καταστροφικές και συχνά μη αναστρέψιμες συνέπειες.

Πως αντιδρούμε σε περίπτωση “τυχαίας” συνάντησης μας με μια μεσογειακή φώκια;

Γενικά: Στην περίπτωση που συναντήσουμε μεσογειακή φώκια είτε στη θάλασσα είτε σε κάποια ακτή δεν πλησιάζουμε το ζώο και δεν το ενοχλούμε. Ειδικά προς το τέλος του καλοκαιριού πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί αν δούμε θηλυκή φώκια με το νεογέννητο μικρό της, γιατί αν ενοχληθεί και νιώσει απειλή πιθανόν να εγκαταλείψει το μικρό της, το οποίο δε θα μπορέσει να επιβιώσει μόνο του στη συνέχεια

Είδα φώκια. Τι πρέπει να κάνω;

Σε περίπτωση που συναντήσεις μια φώκια ζωντανή, νεκρή ή τραυματισμένη σε κάποια παραλία, η MOm ζητάει την βοήθειά σου για να συγκεντρώσει πληροφορίες για την κατάσταση του ζώου
Είναι σημαντικό να γνωρίζεις τι πρέπει να κάνεις για να είσαι και εσύ και η φώκια ασφαλείς, ακολουθώντας τις παρακάτω οδηγίες:

Μείνε τουλάχιστον 30 μέτρα μακριά από το σημείο που βρίσκεται η φώκια και πάντα πίσω από τις προειδοποιητικές πινακίδες, κορδέλες ή κώνους του Λιμεναρχείου που πιθανόν να έχουν τοποθετηθεί γύρω από το ζώο. Προσπάθησε να μην κάνεις θορύβους κοντά στη φώκια, μην πετάς άμμο, πέτρες και άλλα αντικείμενα προκειμένου να της τραβήξεις την προσοχή. Όπως κάθε άγριο ζώο, απαιτεί ησυχία, απόσταση και σεβασμό για την καλύτερη δυνατόν παρατήρησή του.Μην βρέχεις τη φώκια.Αν είναι έξω από το νερό θέλει να παραμείνει στεγνη.Δεν πρέπει ποτέ να ταΐζεις τη φώκια, είτε στη στεριά είτε στη θάλασσα.

Μην εμποδίζεις την πρόσβαση της φώκιας προς τη θάλασσα και μην περνάς ποτέ πάνω ή δίπλα από το ζώο.

Μην αφήνεις παιδιά να πλησιάζουν τη φώκια, μπορεί να τραυματιστούν εφόσον είναι απρόβλεπτη η συμπεριφορά της.

Τα κατοικίδια ζώα θα πρέπει να απομακρυνθούν διότι είναι φορείς επικίνδυνων ασθενειών για τη μεσογειακή φώκια.

Παρατήρησε με προσοχή το μέγεθος και το χρώμα της, και αν τυχόν φέρει στο σώμα της χαρακτηριστικά σημάδια ή έχει κάποιο σοβαρό τραυματισμό.　

Έλα σε επαφή με το πλησιέστερο Λιμεναρχείο ή Λιμενική Αρχή για να αναφέρεις το περιστατικό και ειδοποίησε άμεσα τη MOm καλώντας στο: 210 5222 888

Ειδοποίησε άμεσα ακόμα και αν το ζώο είναι νεκρό. Η νεκροψία του πιθανόν να δώσει πολύτιμα στοιχεία για τη διάσωση των υπόλοιπων αντιπροσώπων του απειλούμενου αυτού είδους.Σε περίπτωση που καλέσεις σε ώρες εκτός γραφείου ή μέρα αργίας, μπορείς να αφήσεις το μήνυμά σου (όνομα και τηλέφωνο επικοινωνίας) στον τηλεφωνητή, ο οποίος ελέγχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, όλο το 24ωρο. Μόλις λάβει την πληροφορία η Ομάδα Διάσωσης, θα επικοινωνήσει μαζί σου και θα κινητοποιηθεί άμεσα.

Ποιο είναι ακριβώς το δικό σας έργο και η συμβολή σας στην επιβίωση της μεσογειακής φώκιας;

Η MOm/ Εταιρεία για τη Μελέτη και Προστασία της Μεσογειακής Φώκιας, είναι μια Ελληνική Μη Κυβερνητική Περιβαλλοντική Οργάνωση εθνικής εμβέλειας που Ιδρύθηκε το 1988 και έκτοτε έχει συνεχή παρουσία σε εθνικό και διεθνές επίπεδο ως μία από τις πιο δραστήριες και αξιόπιστες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις της Ελλάδας. Σκοπός της MOm είναι η προστασία των ελληνικών θαλασσών μέσω της προστασίας της απειλούμενης με εξαφάνιση μεσογειακής φώκιας. Στόχος η επιβίωση της Monachus monachus και ένα υγιές θαλάσσιο περιβάλλον για το σήμερα και το αύριο.

Από το 1996 η MOm είναι μέλος της IUCN (The World Conservation Union), της μεγαλύτερης οργάνωσης για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος στον κόσμο. Σήμερα, η MOm έχει περισσότερους από 8.500 υποστηρικτές σε Ελλάδα και εξωτερικό. Οι πόροι της προέρχονται από τις συνδρομές των υποστηρικτών, τη στήριξη ιδιωτικών φορέων και από επιλεγμένες συνεργασίες με φορείς της πολιτείας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μια αφοσιωμένη ομάδα ανθρώπων διαφόρων ειδικοτήτων (βιολόγοι, ερευνητές, τεχνικοί πεδίου, εκπαιδευτικοί και άνθρωποι της επικοινωνίας) καθώς και εθελοντές, υλοποιούν ολοκληρωμένες δράσεις σε 5 βασικούς τομείς:

-Έρευνα

- Διάσωση και Περίθαλψη

-Προστασία και Διαχείριση

- Ενημέρωση και Ευαισθητοποίηση
- Εκπαίδευση για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη

Επιστημονική έρευνα

Οι ερευνητικές δράσεις γίνονται με ειδική άδεια έρευνας που εκδίδει το Υ.ΠΕ.Κ.Α.

Στόχοι:

-Ο εντοπισμός, χαρτογράφηση και αξιολόγηση των βιοτόπων της μεσογειακής φώκιας. Μέχρι σήμερα έχουμε χαρτογραφήσει συνολικά 600 σπηλιές και 3500 χλμ ακτογραμμής.

- Η καταγραφή της κατάστασης των πληθυσμών.

- Η συλλογή νέων δεδομένων για τη βιολογία, οικολογία και συμπεριφορά του είδους. Τα νέα δεδομένα, τα οποία και χρησιμοποιούμε στον σχεδιασμό των μέτρων προστασίας, δημοσιεύονται σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά και παρουσιάζονται σε συνέδρια.

Το 2007 η MOm συνέταξε την αναφορά για τη κατάσταση του πληθυσμού της μεσογειακής φώκιας στην Ελλάδα, και από τότε καταθέτει κάθε χρόνο στα αρμόδια υπουργεία και φορείς την «ετήσια τεχνική έκθεση για τη κατάσταση του πληθυσμού της μεσογειακής φώκιας στην Ελλάδα», ενώ το 2009 διαμόρφωσε τη νέα «Εθνική Στρατηγική για την προστασία της μεσογειακής φώκιας στην Ελλάδα, για την περίοδο 2009 με 2015».
Εθνικό Δίκτυο Διάσωσης

Η MOm σχεδίασε και έθεσε σε λειτουργία από το 1990 το Εθνικό Δίκτυο Διάσωσης και Συλλογής Πληροφοριών για τη μεσογειακή φώκια, το οποίο αποτελεί το μοναδικό Εθνικό δίκτυο για την παρακολούθηση της κατάστασης των πληθυσμών του είδους και παρέχει μοναδικά στοιχεία σχετικά με τη βιολογία την οικολογία, την υγεία των πληθυσμών, τη γεωγραφική κατανομή και τις σημαντικές περιοχές αναπαραγωγής του είδος

Μέσω των μελών του, που σήμερα φτάνουν τις 2.000, συγκεντρώνονται συνεχώς δεδομένα απ’ όλη τη νησιωτική και παράκτια Ελλάδα, που αφορούν στην εμφάνιση νεογέννητων και τραυματισμένων ζώων που έχουν ανάγκη ανθρώπινης παρέμβασης για να επιβιώσουν, ή νεκρών στα οποία χρειάζεται να πραγματοποιηθεί νεκροψία. Το Δίκτυο Διάσωσης και Συλλογής πληροφοριών είναι το μοναδικό «εργαλείο» μέσω του οποίου μπορεί να εντοπιστούν έγκαιρα περιστατικά μαζικής θνησιμότητας του είδους δίνοντάς μας τη δυνατότητα για άμεση ανταπόκριση και αντιμετώπισή τους.

Από το 1991 μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί στη βάση περισσότερες από 4500 πληροφορίες εμφάνισης μεσογειακής φώκιας, η ομάδα διάσωσης της MOm έχει ανταποκριθεί σε 54 περιστατικά διάσωσης και έχει πραγματοποιήσει 120 νεκροψίες συντηρώντας έτσι τη μοναδική παγκοσμίως τράπεζα δειγμάτων μεσογειακής φώκιας με περισσότερα από 2000 δείγματα από 140 διαφορετικά ζώα.

Περίθαλψη

Το Κέντρο Περίθαλψης & Επανένταξης Φωκών λειτουργεί από το 1990 στην Αλόννησο στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Βορείων Σποράδων. Είναι το μοναδικό Κέντρο Περίθαλψης εξειδικευμένο για τη Monachus monachus στη Μεσόγειο. Το πρόγραμμα πραγματοποιείται με ειδική άδεια του Υ.ΠΕ.Κ.Α , με βάση συγκεκριμένα πρωτόκολλα και με τη συνεργασία του Marine Mammal Center στη Καλιφόρνια, της
Κτηνιατρικής Σχολής της Θεσσαλονίκης, και του πανεπιστημίου Erasmus της Ολλανδίας. Από το 1990 η ΜΟm καταθέτει στα υπουργεία και στους αρμόδιους φορείς λεπτομερή αναφορά της πορείας της περίθαλψης και ανταπόκρισης στη θεραπεία του ζώου. Μέχρι σήμερα 19 ζώα έχουν επιστρέψει υγιή στο φυσικό τους περιβάλλον.

Προστασία και Διαχείριση Προστατευόμενων Περιοχών

Η MOm συνέβαλε καθοριστικά στην ίδρυση, το σχεδιασμό και τη διαχείριση του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκο Αλοννήσου – Β. Σποράδων (ΕΘΠΑΒΣ)
-Ένα πρόγραμμα LIFE-Φύση (B-4/3200/500) με τίτλο: “The Mediterranean Monk Seal in Greece: Conservation in Action” εκπονήθηκε την περίοδο 1997-1999 από τη MOm. Κύριο αποτέλεσμα του προγράμματος ήταν η εκπόνηση σχεδίων διαχείρισης για τρεις νέες περιοχές (Ειδικές Ζώνες Διαχείρισης), την περιοχή Κιμώλου-Πολυαίγου, στις Κυκλάδες, την περιοχή Βόρειας Καρπάθου-Σαρίας στα Δωδεκάνησα και την Ζάκυνθο στο Ιόνιο.
-Ένα δεύτερο πρόγραμμα LIFE-Φύση (LIFE00NAT/GR/7248) με τίτλο: “The Monk Seal: Conservation actions in two Greek NATURA 2000 sites”, εκπονήθηκε σε δύο από αυτές τις περιοχές, στην περιοχή της Κιμώλου-Πολυαίγου, στο νότιο Αιγαίο, και στην περιοχή της Βόρειας Καρπάθου- Σαρίας στα Δωδεκάνησα την περίοδο 2001-2004. Μια σημαντική εξέλιξη ήταν η ίδρυση το 2003, από το Υπουργείο Περιβάλλοντος του Φορέα Διαχείρισης της περιοχής Β. Καρπάθου-Σαρίας. Επιπλέον, η Ελλάδα συμπεριέλαβε 61 διαφορετικές περιοχές της χώρας, ως σημαντικές για το είδος στο δίκτυο των Τόπων Κοινοτικής Σημασίας, σύμφωνα με την εφαρμογή της οδηγίας 92/43/EEC για την προστασία των φυσικών βιοτόπων και τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Δικτύου NATURA 2000.

-Η MOm ενισχύει το έργο των Φορέων Διαχείρισης παραχωρώντας υλικοτεχνική υποδομή όπως εκθέματα και ταχύπλοο σκάφος.
-Επίσης η MOm είναι μέλος των Φορέων Διαχείρισης από τη σύσταση τους και συνεργαζόμαστε με όλα τα εμπλεκόμενα μέλη για τη καθημερινή λειτουργία των προστατευόμενων περιοχών.

Ενημέρωση και ευαισθητοποίηση

Από το 1988 η MOm υλοποιεί ενημερωτικά προγράμματα και εκστρατείες ευαισθητοποίησης. Μέσα από το Καλοκαιρινό Εθελοντικό Πρόγραμμα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης, εκατοντάδες εθελοντές ενημερώνουν για τη μεσογειακή φώκια και τις ελληνικές θάλασσες στους, Σταθμούς και Κέντρα Ενημέρωσης σε διάφορα ελληνικά νησιά.

Περισσότεροι από 500.000 επισκέπτες νησιών μας έχουν ενημερωθεί για τη μεσογειακή φώκια.
Εκπαίδευση για τη βιώσιμη ανάπτυξη

Η Εκπαίδευση για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη ξεκίνησε το 1990, πραγματοποιείται από την Εκπαιδευτική Ομάδα της MOm και απευθύνεται τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες. Πάνω από 250.000 παιδιά έχουν συμμετάσχει σε περισσότερες από 2.000 παρουσιάσεις στα προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της MOm.

Τα παιδιά από μπορούν να αντλήσουν πληροφορίες και να υποστηρίξουν τις προσπάθειες σας; Μέσα από το εκπαιδευτική ιστοσελίδα της MOm www.monachoulis.gr που απευθύνεται σε παιδιά, εκπαιδευτικούς και γονείς. Τα παιδιά μέσα από την ιστοσελίδα μπορούν να γνωρίσουν τα πάντα για τη μεσογειακή φώκια, να διασκεδάσουν και να μάθουν μέσα από ποικίλες δραστηριότητες και παιχνίδια και να γίνουν μέλη στην ομάδα των συμμαχούληδων! “

Θανάσης Βισκαδουράκης: «Έχω το σύνδρομο του Πήτερ Παν»

«Κάποιοι άνθρωποι ήρθαν στο καμαρίνι και μου ζήτησαν αυτόγραφο. Πανικοβλήθηκα, ρε παιδιά τους είπα τι ήρθατε σε εμένα τόσοι καταξιωμένοι ηθοποιοί είναι εδώ. Η απάντηση τους αφοπλιστική, εσύ μας άρεσες πολύ. Εκεί λοιπόν συνειδητοποίησα πως ήμουν ηθοποιός»

«Έκανα λάθη και τολμώ να πω πως με αρέσουν γιατί μέσα από αυτά μαθαίνω. Απλώς αποφεύγω την ολοκληρωτική ήττα. Η ολοκληρωτική ήττα θα με διαλύσει και δεν θα μπορώ να σταθώ όρθιος, ενώ μια μερική αποτυχία μπορεί να γίνει μια ολοκληρωτική επιτυχία».

Τον Θανάση Βισκαδουράκη τον γνώρισα πριν λίγους μήνες σε κάποα εκδήλωση της ΕΔΡΑΣ. Είχε άκουσει για το έργο του φορέα και είχε έρθει στους φιλανθρωπικούς αγώνες μπάσκετ που είχαμε διοργανώσει.

Όταν του ζητήσαμε συνέντευξη για την ΑΛΜΑ ΥΓΕΙΑΣ δέχθηκε αμέσως και κλείστηκε το ραντεβού λίγη ώρα πριν από την παράσταστη στο θέατρο Αθηνά όπου και εμφανίζεται.

Η συζήτηση μαζί του άκρως ενδιαφέρουσα, θα το αντιληφθείτε διαβάζοντας τις γραμμές που ακολουθούν.

Ο ίδιος, ένα μεγάλο παιδί όπως συνηθίζει να λέει. Άλλα ένα παιδί συνειδητοποιημένο, χαμηλών τόνων παρά το πλούσιο βιογραφικό του.

Παραδέχεται, πως ποτέ δεν του είχε περάσει η ιδέα να γίνει ηθοποιός και αρχικά το έκανε για βιοποριστικούς λόγους, αλλά τώρα πλέον είναι συνειδητοποιημένος και η ψυχή του αναζητά όλο και νέα πράγματα μέσω της τέχνης της υποκριτικής.

Ο Θανάσης Βισκαδουράκης είναι ένας καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξης και πράγματι αυτός ο άνθρωπος ξεχωρίζει μόνο και μόνο από το χαμόγελο του και την καλοσύνη που ξεχειλίζει η ψυχή του. Καλή ανάγνωση...

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου

Πως τα καταφέρνετε να είστε κάθε φορά χαμογελαστός;«Είμαι φύση και θέση αιόδοξος άνθρωπος. Δεν θα ήμουν ποτε πεσιμιστής η απαισιόδοξος. Παρόλο που στη ζωή μου δεν ήταν εύκολα τα πράγματα και σε οικογενειακό επίπεδο και σε άλλα ακόμα πάντα χαμογελώ. Νομίζω πως έχω το σύνδρομο του Πήτερ Παν δεν θα μεγαλώσω ποτέ δεν το θέλω. Άρα παραμένω παιδί, αρα αυτό σημαίνει οτι χαμογελώ».

Είστε πολλά χρόνια θέατρο, στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο κι όμως στον κόσμο δεν φαίνεστε αναλώσιμος ή μάλλον δεν τον κουράζεται...που οφείλεται αυτό;

«Είχα την ευτυχία και την χαρά να έχω καλούς δασκάλους στο ξεκίνημα μου, τον Τίτο Δανβή, την Ελένη Τσακίρη, το Γιώργο Θεοσιάδη ήταν πολύ αυστηροί απέναντι μας. Όταν είσαι νέος είσαι συνεχώς επαναστάτης, συνεχώς κάνεις πως τα ξέρεις όλα, τα γνωρίζεις όλα, τα παίζεις όλα και ουσιαστικά τίποτα δεν κάνεις.

Οι δάσκαλοι μας λοιπόν μας ισορροπήσανε ώστε να μην μας κυριέυσει η ματαιοδοξία και η φιλοδοξία που τις φέρνει η αναγνωρισιμότητα.

Ο άλλος παράγοντας θαρρώ πως είναι να μη μένω αδιάφορος σε ότι συμβαίνει γύρω μου, να αφουγκράζομαι τα ερεθίσματα να μην είμαι μια αδιάφορη προσωπικότητα.

Αυτό συνεπάγεται πως καλλιεργώ τον εαυτό μου, διαβάζω, αποκτώ παιδεία, μόρφωση και καταφέρνω με αυτά τα όπλα να μη γίνομαι κουραστικός. Προσπαθώ να πιάνω τον παλμό του κόσμου. Οι κεραίες μου είναι ανοιχτές απο το πιο μικρό που συμβαίνει έως το μεγαλύτερο».

Θυμάστε την πρώτη φορά που ανεβήκατε στο σανίδι...Πως ήταν;

«Δεν ήθελα καθόλου να γίνω ηθοποιός. Το έχω πει και σε άλλες μου συνεντεύξεις. Δεν το έκανα απο ανάγκη ψυχής αλλά απο ανάγκη βιοπορισμού....έτυχε και έγινα ηθοποιός. Δούλευα καμαρινάκιας, έχω δουλέψει όλες τις δουλειές που μπορεί να φανταστεί κανείς. Πως άρχισε...Άργησε κάποιος καλλιτέχνης σε ένα γύρισμα του Γιάννη Ζουγανέλη και κάποιος παρότρυννε .... ανέβα ρε μικρέ πάνω στην σκηνή πάνω να παίξεις. Η Ισιδώρα Σιδέρη μου είπε μετά, γιατί δεν πας σε μια δραματική σχολή να παίξεις. Κι έτσι ξεκίνησα και μπήκα στο χώρο, καταλάθος, από το παράθυρο που λέμε.

Θα σου πως κάτι μου έκανε να συνειδητοποιήσω πως ήμουν ηθοποιός όταν σε μια επιθεώρηση του Γιάννη Ζουγανέλη, στο θέατρο ΜΙΝΩΑ κάποιοι άνθρωποι ήρθαν στο καμαρίνι και μου ζήτησαν αυτόγραφο. Πανικοβλήθηκα, ρε παιδιά τους είπα τι ήρθατε σε εμένα τόσοι καταξιωμένοι ηθοποιοί είναι εδώ. Η απάντηση τους αφοπλιστική, εσύ μας άρεσες πολύ. Εκεί λοιπόν συνειδητοποίησα πως ήμουν ηθοποιός, παρότι ακόμη σπούδαζα και ήμουν στο δεύτερο έτος της δραματικής σχολής. Από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πως έπρεπε να συνεχίσω με πολύ αγάπη και να πορευτώ σε αυτό το δρόμο».

Με την τηλεόραση πως προέκυψε;

«Ανήκω στην παλιά σχολή ηθοποιών, πρέπει να έχεις παίξει πρώτα στο θέατρο για να εμφανιστείς μετά στην τηλεόραση. Τώρα πια η τηλεόραση επιβάλεται στο θέατρο, παλιότερα το θέατρο επιβαλόταν στην τηλεόραση. Τώρα ζούμε στο 2010 προς 2011, έχουν αλλοτροιωθεί όλα σε σημείο που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό, ποιο είναι το σωστό και ποιο είναι το λάθος.

Θυμάμαι όταν πρωτοξεκίνησα την τηλεόραση ήταν όλα διαφορετικά. Οι πρώτες μου εμφανίσεις σε αυτήν ήταν με τον Γιάννη το Ζουγανέλη στα Απίστευτα και όμως Ελληνικά, το 1991. Κομπάρσος σε μικρούς ρόλους, δεν είχα διαλόγους και λόγια, κουβάλαγα ένα εξαπτέρυγο, ένα σκηνικό και ένιωθα πως να στο περιγράψω, πολύ όμορφα, χωρίς όμως να είχα την αίσθηση που συμμετείχα στην τηλεόραση. Για μένα ήταν σαν παιχνίδι αλλά ήταν πραγματικό παιχνίδι, αφού περίμενα να πληρωθώ να πάρω τότε πέντε χιλιάδες δραχμές να πληρώσω το νοίκι μου. Το έβλεπα και σαν δουλειά, καθώς η συμμετοχή μου σε ένα σήριαλ ή παίζοντας κάποιον ρόλο θα αμοιβόμουν και θα πλήρωνα το νοίκι μου και φυσικά θα κάλυπτα και τις υπόλοιπες μου ανάγκες. Δεν ξεκίνησα για την ανάγκη της ψυχής αλλά για την επιβίωση μου.

Κάνατε λάθη μέχρι να φτάσετε να δουλέυετε για τη ψυχική σας ανάγκη;

Η ανάγκη της ψυχής τώρα ήρθε σε μένα, με το πέρασμα του χρόνου και τώρα αυτό είναι πιο αυθεντικό γιατί τώρα πιο είμαι πιο ώριμος. Έκανα λάθη και τολμώ να πω πως με αρέσουν γιατί μέσα από αυτά μαθαίνω. Απλώς αποφεύγω την ολοκληρωτική ήττα. Η ολοκληρωτική ήττα θα με διαλύσει και δεν θα μπορώ να σταθώ όρθιος, ενώ μια μερική αποτυχία μπορεί να γίνει μια ολοκληρωτική επιτυχία. Κάνεις πολλά λάθη μέχρι να φτάσεις στην ολοκληρωτική επιτυχία κι αυτό κατά την άποψη μου δεν ισχύει μόνο στα επαγγελματικά αλλά και στις σχέσεις και στη ζωή. Αυτό σημαίνει πως είσαι ευσυνείδητος πως έχεις ανοιχτές κεραίες»

Το θέατρο σε βοηθάει στις σχέσεις σου...σε κάνει καλύτερο;

«Ναι δεν το συζητάω καν αυτό, ισχύει. Η επαφή με τον κόσμο σε βελτιώνει όχι μόνο ως προσωπικότητα αλλά και ως άνθρωπο. Όταν ο κόσμος σου μιλάει ειλικρινά, σε αγαπάει, σε ακολουθεί, διαβάζει τις συνεντεύξεις σου, νιώθεις κάτι μέσα σου που δεν μπορείς να το εκφράσεις με λέξεις κάτρι έντονα μαγικό»

Ως θεατές έχουμε άγχος πριν δούμε μια παράσταση, το ίδιο άγχος έχετε και εσείς;

«Κάθε μέρα εμείς έχουμε άλλη παράσταση. Άλλο κοινό κάθε μέρα, άλλα αντανακλαστικά και μάλιστα πολλές φορές μας προδίδουν κάποια κοινά, γιατί εκεί που λές μια ατάκα και περιμένεις να γελάσει ο κόσμος δε γελάει κανείς, αυτό με πανικοβάλει εκείνη τη στιγμή και εδώ έρχεται ο χρόνος, η εμπειρία του ηθοποιού που πρέπει να περάσω στο επόμενο κομμάτι και να σε κάνω να γελάσεις.

Σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε τις περιοδείες της παράστασης που συμμετέχει ο Θανάσης Βισκαδουράκης, σε ποια μέρη γίνονται και πότε, για να πάτε να απολαύσετε το «Δε βλέπω, δεν ακούω, δε μιλάω»

Ιούλιος

26. Τρίκαλα
27. Παλαμάς
28. Καρδίτσα
29. Πολύγυρος
30. Ασπροβάλτα

Αύγουστος
1. Ρόδος
2.Κως
9. Σκιάθος
10. Σκόπελος
21. Χανιά
22. Ηράκλειο
23. Συτία
24। Άγιος Νικόλαος
25,26,28,Κρήτη

ΟΝΑΡ: Η μπάντα της ψυχής μας

Πέννυ Ραμαντάτανη: Στη σκηνή τα δίνεις και δείχνεις σαν καλλιτέχνης όλο σου το είναι... είναι θείο δώρο να βγαίνεις από τον εαυτό σου και να τον κοιτάς απ' έξω

“Οι πολιτικοί είναι άνθρωποι τους οποίους έχουμε ψηφίσει εμείς, τά σκάνδαλα που βγαίνουνε στη φόρα και που μαθαίνονται είναι πράγματα που τα ξέραμε και ήταν κοινά μυστικά. Εμένα η γνώμη μου είναι πως η επανάσταση, είναι η επανάσταση της καθημερινότητας. Όταν η καθημερινότητα από τις πιο απλές συνήθειες αλλάξει τότε ίσως αλλάξουν κάποια πράγματα και η κοινωνία μας γίνει πιο ανθρώπινη και πιο ευαίσθητη”.

Το “Όσα αντίο μας μένουν” , είναι από το ομότιτλο τραγούδι ο τίτλος του δίσκου και λέει για εκείνη τη στιγμή που ίσως δεν υπάρχει πια άλλος χρόνος να δώσεις σε μία κατάσταση και πρέπει να πεις κάποιο αντίο, για να προχωρήσεις παρακάτω. Μια καινούργια αρχή είναι ίσως και πολύ καλύτερη, οπότε να τελειώνουμε με αυτά που μας έχουνε κουράσει”.

Όναρ...λέξη όνειρο , λέξη μαγική...ή απλά μουσική! Σε ένα πάρτυ μου, στην Δευτέρα Λυκείου, ένας αγαπημένος φίλος μου είχε φέρει δώρο το CD των πρωτοεμφανιζόμενων ΟΝΑΡ το 1999 -αν θυμάμαι καλά- το Έργο που παίζουν τα μάτια σου.
Οι μελωδικές φωνές της Πένυς και του Λευτέρη, με ταξίδεψαν σε φανταστικές περιπλανήσεις της ψυχής μου που είχαν μέσο τον πρώτο μου έρωτα. Εκεί στο Λύκειο άλλωστε είναι η ηλίκια που θες αλλά δεν μπορείς από ντροπή να κάνεις βήμα και κλείνεσαι στον εαυτό σου. Εκεί δεν ήμουν μόνος μου, είχα τη μουσική μου και φυσικά άκουγα σχεδόν κάθε μέρα, σε ένα παλιό πλέον ραδιοCD τους ΟΝΑΡ. Μετέπειτα τους παρακολουθούσα και πάντα έπαιρνα τους δίσκους τους. Πριν από λίγες ημέρες λοιπόν, με πήρε ο Σταύρος ο αδερφός μου και μου είπε τάξε μου ποια σου έχω κλείσει για συνέντευξη αλλά και για να μιλήσουμε για το ΔΙΑΔΡΑΣΙΣ. Την Πέννυ των ΌΝΑΡ. Αυτομάτως το μυαλό μου , γύρισε πίσω τις στιγμές που περίμενα να ακούσω καρτερικά τη νέα μπάντα μετά το φροντιστήριο.Ανασυγκρότησα τις σκέψεις μου και ετοίμασα τις ερωτήσεις. Η Πέννυ είχε έρθει στην ώρα της. Συζητήσαμε πριν κάνουμε την συνέντευξη και κατά τη διάρκεια της συζήτησης, αντιλήφθηκα, πως επρόκειτο για έναν πολύ ευαίσθητο άνθρωπο. Μιλήσαμε για την πορεία των ΟΝΑΡ και για την ποιότητα τους που στάθηκε η βάση να αντέξουν και να μείνουν χαραγμένοι στις μουσικές μας προτιμήσεις παρά την πάροδο μιας δεκαετίας και κάτι περισσότερο, φυσικά για τις εξελίξεις στα κοινωνικά αλλά και πολιτικά γίγνεσθαι. Για την τελευταία τους δουλειά, “Όσα αντίο μας μένουν”, για το συγγραφικό εγχείρημα της Πένυς που ακούει στον τίτλο “Υπέροχα Μόνοι”, αλλά και για τα παιδιά και τις κοινωνικές ομάδες που έχουν ανάγκη τη μικρή βοήθεια μας. Δεν θα σας κουράσω άλλο στο πρόλογο, κρατώντας σας παράλληλα σε αγωνία για το τι ειπώθηκε. Σε αυτό το σημείο μόνο, να προσθέσω ότι μπορείτε να στείλετε mail στο ΠΙΝΑΚΙΟ, για μια κλήρωση των ΟΝΑΡ, για να κερδίσετε την τελευταία δουλειά τους “Όσα αντίο μας μένουν” , την προτελευταία, “Δεν μπορώ να χαραμίσω άλλη ανάσα” και το βιβλίο της Πένυς: “Υπέροχα μόνη”

Καλή Ανάγνωση: Λευτέρης Χ. Θεοδωρακόπουλος

Σε ένα τραγούδι σας λέτε.... “Δεν πέθαινω έτσι εύκολα μάτια μου, μες στις στάχτες μου βρίσκω Θεό....” θα μπορούσε αυτό το τραγούδι να εκφράσει την Ελλάδα ειδικά αυτή τη στιγμή;

“Θα ήταν ευχής έργο να την εκφράσει γιατί ούτως εις άλλως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αλλά εμείς πιστεύουμε πάρα πολύ στον αστάθμητο παράγοντα που είναι πιο πάνω απο αυτόν της τύχης, είναι ο παράγων άνθρωπος. Εκεί δηλαδή που νομίζεις ότι είσαι στο χειρότερο σημείο σου μπορεί να γίνει ένα “κλικ” και ξαφνικά να αρχίσεις να πηγαίνεις προς τα πάνω. Για μένα αυτός ο παράγοντας που λέγεται άνθρωπος είναι πάρα πολύ σημαντικός. Και μπορεί να λειτουργεί καμιά φορά, ίσως λειτουργεί και αρνητικά αλλά αν λειτουργήσει πηγαίνει προς τα πάνω

-ΜΟΥΣΙΚΗ-

Οι Όναρ βρίσκονται στο προσκήνιο της ελληνικής μουσικής σκηνής εδώ και 12 χρόνια, τι έχετε αποκομίσει από την πορεία σας;

“Καμια πορεία δεν είναι εύκολη, είτε είναι μια πορεία σχέσης, είτε δουλειάς. Εμείς μέσα απο αυτή τη διαδικασία και γαλουχηθήκαμε και μεγαλώσαμε και μέσα σε αυτό το ταξίδι διαμορφώσαμε κάποιες απόψεις μας, μεγαλώσαμε με αυτό. Οπότε έχουμε αποκομίσει το μεγαλύτερο κομμάτι του εαυτού μας και το ποιοι είμαστε μέσα απο αυτή τη διαδρομή. Το σημαντικότερο για μένα είναι ότι έχουμε την ευκαιρία να γνωρίζουμε πολλούς ωραίους ανθρώπους είτε αυτοί είναι καλλιτέχνες είτε όχι. Είναι μια διαδικασία σου δίνει την ευκαιρία να γνωρίσεις ανθρώπους, καταστάσεις, μέρη που αν έκανα άλλη ενασχόληση σίγουρα δεν θα είχα αυτή τη δυνατότητα. Για μένα αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος. Και επίσης αυτή η αίσθηση της δημιουργίας το πως και το γιατί, αυτό που προσπαθύμε να έχουμε τα αυτιά μας και τις αισθήσεις μας ανοιχτές, να νιώθουμε τα πράγματα. Μπορεί να συναντούμε δυσκολίες ειδικά όταν μιλάμε για κάτι τόσο ρευστό, αλλά και για όταν εκτίθεσαι, από τη μία είναι ωραία αλλά από την άλλη είναι και σκληρό. Στη σκηνή τα δίνεις και δείχνεις σαν καλλιτέχνης όλο σου το είναι και ο θεατής τα βλέπει όλα. Η σκηνή με ένα μαγικό τρόπο σε κάνε διαφανή”.

Τι σημαίνει “Όναρ” και απο που προέκυψε η ονομασία;

“Όναρ σημαίνει όνειρο, είναι αρχαία ομηρική λέξη. Η ονομασία προέκυψε από έναν φίλο του Λευτέρη, που όταν ακόμη ηχογραφούσαμε τον πρώτο δίσκο και δεν είχαμε βρει όνομα και είχαμε ξεκινήσει και κάναμε κάποιες συναυλίες, ψάχναμε απεγνωσμένα να βρούμε ένα όνομα που θα μας κάτσει...Ο φίλος του Λευτέρη είχε φέρει ένα cd με επιλογές Σιδηρόπουλο, Ξύλινα Σπαθιά και το είχε ονομάσει ΟΝΑΡ, έναν τίτλο δικό του και τότε ψάξαμε τη λέξη και το νόημα της και είπαμε εδώ είμαστε. Και επειδή η αρχή ήταν πολύ όμορφη και μυθιστορηματική πως βγήκε ο πρώτος δίσκος και δεν είχαμε φανταστεί ούτε καν ονειρευτεί πως θα βγάλουμε δίσκο και έτσι όλες οι σκέψεις μας ήρθαν και έδεσαν...Όναρ λοιπόν”


Τα τραγούδια σας απευθύνονται κυρίως στην νέα γενιά, αυτή η γενιά βρίσκεται στις πλατείες διεκδικόντας τη ζωή που της κλέβουν. Θα μπορούσατε να εμπνευστείτε από τους “αγανακτισμένους¨ και να αποδώσετε ένα νέο τραγούδι;
“Εμάς η κατάσταση αυτή δεν είναι ότι μας εμπνέει. Μας δυσκολεύουν πάρα πολά πράγματα στην καθημερινότητα μας, έχουμε ένα παιδί και δεν ξέρουμε ποιο θα είναι το μέλλον του. Είναι κάτι που μας δίνει έναυσμα να γράφουμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Θυμάμαι όταν γράφαμε τον τελευταίο δίσκο, ο Λευτέρης έγραψε ένα τραγούδι “Ν' αλλάξεις τον κόσμο” . Περιγράφει την αγωνία της μεγαλύτερης γενιάς και τονίζει πως αφού εγώ δεν έκανα την αρχή για να αλλάξω τον κόσμο, δεν μπορώ να απαιτήσω από εσένα να κάνεις αυτή τη δουλειά. Είναι κάτι που μας απασχολεί εδώ και χρόνια γιατί μας απασχολεί στη ζωή μας, οπότε είναι ένα κομμάτι της θεματολογίας μας όλο αυτό που συμβαίνει και μέχρι και πριν κάποιο καιρό ίσως μας θεωρούσαν και γραφικούς που ασχολούμασταν με αυτά τα θέματα τη πολιτική, τους πολιτικούς. Δε θα μ' άρεσε να κάτσω σε ένα γραφείο και να γράψω ένα τραγούδι για την πλατεία, το θεωρώ ανήθικο. Θυμάμαι με τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 08 που όλοι δακρύζαμε και δεν ξέραμε τι μας συμβαίνει, δεν θέλαμε να μπούμε στην διαδικασία να γράψουμε επί τούτου, για ένα τόσο βαθύ και σοβαρό θέμα, γιατί θα μπορούσε να γίνει κάτι επιφανειακό και αν είναι να γίνει έτσι τότε καλύτερα μην το κάνεις καθόλου. Πρέπει κάποια πράγματα να κάθονται μέσα μας, να μας ποτίζουν, για να μπορούμε μετά εμείς να τα αγγίξουμε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα και να τα βγάλουμε προς τα έξω”.



Ποια είναι η αντίδραση σας, ενάντια στα πιο σκληρά μέτρα και στην πιο σκληρή πολιτική που ασκήθηκε ποτέ;

“Εγώ δεν το αποκόβω αυτό από τη γενικότερη ζωή που κάναμε τα τελευταία 30 χρόνια. Θεωρώ πως όλα αυτά είναι μια αλύσιδα και μία συνέχεια. Από προσπάθειες του κάθε ενός ξεχωριστά μπορεί να συμβεί κάτι πολύ καλό, έτσι από το ν' αλλάξουμε λίγο τον τρόπο που σκεφτόμαστε λίγο ο καθένας τότε άλλαζαν και πάρα πολύ τα πράγματα σε μεγάλη κλίμακα. Εμείς είμασταν από την πρώτη Τετάρτη που έγινε αυτό το κίνημα της πλατείας, στο Σύνταγμα, γιατί είχαμε ένα ένστικτο πως πρόκειται για κάτι καθαρό και όχι καθοδηγούμενο. Ήταν άνθρωποι σαν κι εμάς που κατέβηκαν στον δρόμο. Κατά την γνώμη μ πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε άρδην, από την πιο ασήμαντη επιλογή μας μέχρι την πιο σημαντική. Γενικά πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Το σίγουρο είναι πως αυτά τα μέτρα και αυτή η κατάσταση που ζούμε τώρα είναι πάρα πολύ δύσκολη και έχει αλλάξει η καθημερινότητα όλων μας, αλλά και ο τρόπος ζωής μας, αλλά έχει αλλάξει και ο τρόπος που σκεφτόμαστε. Αν τα πράγματα δεν φτάσουν σε ακραίες καταστάσεις, να κοιτάξουμε να αποκομίσουμε ότι πιο θετικό”.

Η μουσική είναι ταξίδι ψυχής;

“Το θεωρώ και μάλιστα έμενα αυτό είναι κάτι που μου συμβαίνει πιο έντονα στις συναυλίες, γιατί έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους που είναι το υπέρτατο αγαθό της μουσικής γιατί μπορεί να σου δοθεί η ευκαιρία με την ενέργεια που θα πάρεις από τους ανθρώπους τους άλλους και εκείνοι από εσένα και όλο αυτό που γίνεται, ξαφνικά να γνωρίσεις μια γωνιά της ψυχής σου και του εαυτού σου χωρίς να μπορείς να το ελέγξεις και γίνεται αυτόματα και κρατάει και λίγο, που δεν θα είχες την ευκαρία να το κάνεις αλλιώς...Αυτό είναι πολύ μεγάλο δώρο, να βγεις από τον εαυτό σου για λίγα δευτερόπτα. Αυτό είναι θείο δώρο να βγαίνεις από τον εαυτό σου και να τον κοιτάς απ' έξω

Η κρίση έπληξε τη μουσική και τις τέχνες;

“Πάρα πολύ και σε πολύ μεγάλο βαθμό. Σίγουρα είναι το πρώτο πράγμα που θυσιάζει ο άλλος για να ζήσει”

Πέρα απο το οικονομικό κομμάτι, η μουσική δεν είχε υποστεί στην Ελλάδα κρίση;

“Ναι και θεωρώ μέσα σε αυτό το πλαίσιο της σκέψης λίγο πιο βαθιά επειδή συμβαίνουν όλα αυτά τα πράγματα, ίσως αυτό να είναι και ένα από τα κέρδη, το να στραφούμε και να αγωνιάμε για πράγματα λίγο διαφορετικά απο αυτά που αγωνιούσαμε πριν πέντε ή δέκα χρόνια. Κι αυτό σίγουρα θα αποτυπωθεί και στις τέχνες. Οι τέχνες υπάρχουν για να αποτυπώνουν την κάθε εποχή. Μπορεί οι ενότητες να παραμένουν ίδιες ανά τους αιώνες: ο έρωτας, η αδικία, ο πόλεμος, ο αποχωρισμός, αλλά τα πράγματα ειπώνονται σε κάθε εποχή με διαφορετικό τρόπο, γιατί οι εποχές είναι διαφορετικές. Οπότε σίγουρα θα συμβεί αυτό στις τέχνες”.

-ΟΣΑ ΑΝΤΙΟ ΜΑΣ ΜΕΝΟΥΝ-

Θα μας πείτε δύο λόγια για την τελευταία σας δισκογραφική δουλειά; Πως προέκυψε;

“Είναι ένας δίσκος που τον χαρήκαμε πάρα πολύ σε επίπεδο δημιουργίας, γιατί τον φτιάξαμε στο σπίτι με τον συνεργάτη μας τον Λευτέρη τον Περγάμαλη, που παίζει πλήκτα. Καθίσαμε οι τρεις μας, αφιερώσαμε πολλές ώρες, πολύ κουβεντολόι, περάσαμε ωραία σε κάθε τραγούδι που φτιάξαμε, το χαρήκαμε γιατί του αφήσαμε το χρόνο του να ωριμάσει και θεματολογικά. Το “Όσα αντίο μας μένουν” , είναι από το ομότιτλο τραγούδι ο τίτλος του δίσκου και λέει για εκείνη τη στιγμή που ίσως δεν υπάρχει πια άλλος χρόνος να δώσεις σε μία κατάσταση και πρέπει να πεις κάποιο αντίο, για να προχωρήσεις παρακάτω. Μια καινούργια αρχή είναι ίσως και πολύ καλύτερη, οπότε να τελειώνουμε με αυτά που μας έχουνε κουράσει”.

Αγκαλίαστηκε από τον κόσμο;

“Δόξα τω Θεώ επειδή ξεκινήσαμε να παίζουμε αμέσως μετά την κυκλοφορία του, ο κόσμος αγάπησε πολλά τραγούδια και κάποια ακόμη τραγούδια που δεν είχαν ακουστεί. Κατά τη γνώμη μου, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει το ίντερνετ τώρα πια. Να πηγαίνεις σε μία συναυλία, μόλις έχει βγει ο δίσκος και να ζητάς το 10 τραγούδι, ενώ δεν το έχει παίξει κανένα ραδιόφωνο, σημαίνει ότι από κάποιο άλλο μέσο έχει λειτουργήσει. Και το παρατήρησα φέτος ειδικά πάρα πολύ. Δηλαδή, έβλεπα κομμάτια που διαδικτυακά έχουν βρει το δρόμο τους με κάποιον τρόπο”.

Ποιο τραγούδι ξεχωρίζειτε τα 12 χρόνια δικό σας;

“Θα σου πω όχι από άποψη γούστου αλλά αυτό που είμαι δεμένη πολύ. Αυτό είναι το “Με τρομάζεις” , από τον πρώτο δίσκο, το πρώτο τραγούδι. Ήταν το τραγούδι που γνωριστήκαμε σαν μπάντα, το πρώτο-πρώτο τραγούδι που κάναμε πρόβα, που πήγαμε στις εταιρίες, που έγινε βίντεο-κλιπ, που έπαιξε στο ραδιόφωνο. Δηλαδή είχε πολλές πρωτιές, συναισθηματικές.

Ποια έχετε “ζηλέψει” που θα θέλατε να είχατε ερμηνέψει εσείς;

“Πάρα πολλά. Δεν μπορώ να πω όμως πως τα έχω ζηλέψει, αλλά χαίρομαι και που τ' ακούω. Όταν ακούω ένα ωραίο τραγούδι είμαι πολύ χαρούμενη που το έχουμε, που το έγραψε ένας άνθρωπος.
Δεν έχω μπει ποτέ στο τρυπάκι γιατί όχι εγώ;;;

-ΥΠΕΡΟΧΑ ΜΟΝΟΙ-

Έχετε γράψει και ένα βιβλίο, το “Υπέροχα Μόνοι”, θα μας πείτε δύο λόγια γι' αυτό;

“Ξεκίνησα με κάποιες λέξεις να βρω ένα ρεφρέν κάτι. Μου βγήκε μια παράγραφος, με κάποιες σκέψεις. Μετά την επόμενη μέρα ξαναγύρισα σ' αυτό (που είχα γράψει) πρόσθεσα και κάτι άλλο. Και ξαφνικά μέρα με τη μέρα έγινε μια ιστορία, με πλοκή, απέκτησε χαρακτήρες. Αυτούς τους χαρακτήρες τους αγάπησα από τον τρόπο που γεννηθήκανε, δεν το πολυκατάλαβα πως έγινε και προχώρησε από δυο-τρεις σκέψεις σε κάτι με πλοκή και κάποια στιγμή έφτασε να είναι η βασική μου ενασχόληση για ένα μεγάλο διάστημα. Είχα την αγωνία να τελειώσουν όλες οι δουλειές και να καθίσω να δω τι θα γίνει παρακάτω, να δω τι θα γίνει με τις ζωές των ηρώων που δημιουργήθηκαν και έτσι τελείωσε. Δεν είχα σκοπό να γράψω μυθιστόρημα ή κάτι τέτοιο. Κάποια στιγμή τελείωσε και από κάποιες συγκοιρίες βρέθηκα σε μια συναυλία όπου και γνώρισα τον εκδότη του βιβλίου, των εκδόσεων Ταξιδευτής, τον Κώστα Παπαδόπουλο, ο Λευτέρης του είπε πως έχω γράψει κάτι και αν ήθελε να το δει. Το είδε του άρεσε και...προχώρησε

Γιατί αξίζει κάποιος να το διαβάσει;

“Υπάρχει μια συγκηνιασιάκή φόρτιση διαβάζοντας κάποιος αυτό το βιβλίο. Φτιάχνωντας κάτι λειτουργούν παράγοντες προσωπικοί, να αποφορτιστείς, να εκφράσεις κάποιες σκέψεις, να βγάλεις από πάνω σου μια ιστορία”.

Θα ακολουθήσει και άλλη απόπειρα συγγραφης;

“Ήδη ακολουθεί ένα παιδικό παραμύθι, το οποίο δεν ήταν δική μου ιδέα, ήταν του γιου μου του Κωστή. Κάθισα και την κατέγραψα γιατι μ' άρεσε ο τρόπος που σκέφτηκε κάτι...τόσο αγνό που μόνο τα παιδικά μάτια μπορούν να δουν. Έκατσα το κατέγραψα και γράψαμε μαζί με τον Λευτέρη μια μουσική για να συνοδεύει την αφήγηση. Και είναι μια ιδέα που την τελειώνουμε μές το Καλοκαίρι και το Χειμώνα ευελπιστώ να βρίσκεται στα χέρια των παιδιών

-ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ-

Είστε ένας άνθρωπος της τέχνης, η πορεία σας μαρτυρά πως υπάρχουν μέσα σας ευαισθησίες, οι ευιασθησίες αυτές ή παρόμοιες διακτέχουν τους πολιτικους;
“Τους πολιτικους (;;;;!!!) Μου κάνει εντύπωση η ερώτηση. Κοίταξε να δεις, ας μην κρίνω αυστηρά εκ του αποτελέσματος θα κρίνω. Εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως όχι. Δεν είναι ένα σύστημα με παντελή έλλειψη ευαισθησίας. Από το πιο απλό μέχρι το πιο βαθύ. Το βλέπουμε, το ζούμε καθημερινά οι ομάδες των ανθρώπων όπως οι άνθρωποι με ιδιαιτερότητες που δυσκολεύονται πάρα πολύ και δεν υπάρχουν οι βασικές προϋποθέσεις για την εξασφάλιση της.

Αν βρισκόσασταν στο Βήμα της Βουλής τι θα λέγατε απευθυνόμενοι στους 300;

“Αυτό που μου περιγράφεις θα ήταν ωραίο αν ήταν ταινία. Δεν νομίζω πως είναι τόσο απλό . Θεωρώ ότι θέλει πάρα πολύ δουλειά από όλους μας μεμονομένα σαν άτομα και αυτό καταλήγει και σαν ομάδες. Ωστόσο σαν λαός έχουμε ριζωμένα μέσα μας κάποια πολύ βαθιά κουσούρια, πως θα βολευτούμε, πως θα γίνουμε δημόσιοι υπάλληλοι, πως θα δουλέψουμε λίγο και θα βγάλουμε λεφτά και δεν αγιοποιώ τους άλλους λαούς, ότι οι άλλοι είναι τέλειοι και εμείς έχουμε όλα αυτά. Σε εμάς έχουν δυσκολέψει τη ζωή τη δική μας, αλλά και αυτήν που θα ζήσουν τα παιδιά μας. Οι πολιτικοί είναι άνθρωποι τους οποίους έχουμε ψηφίσει εμείς, τά σκάνδαλα που βγαίνουνε στη φόρα και που μαθαίνονται είναι πράγματα που τα ξέραμε και ήταν κοινά μυστικά. Εμένα η γνώμη μου είναι πως η επανάσταση, είναι η επανάσταση της καθημερινότητας. Όταν η καθημερινότητα από τις πιο απλές συνήθειες αλλάξει τότε ίσως αλλάξουν κάποια πράγματα και η κοινωνία μας γίνει πιο ανθρώπινη και πιο ευαίσθητη.

Τη γενιά μας την έχουν καταδικάσει ήδη στον αργό και επώδυνο θάνατο, μπορούμε να ανατιδράσουμε και πως;

“Είμαστε έτοιμοι, έχουμε αποδεχτεί πως πρέπει ν' αλλάξουμε και εμείς, γιατί συμφωνώ με το πρέπει να αντιδράσουμε, συμφωνώ πως τα μέτρα αυτά είναι απίστευτα σκληρά και θα περάσουμε πάρα πολύ δύσκολα, άλλα...όταν ήμουν μες τον κόσμο αναρωτιόμουνα ότι αν μας λέγανε παιδιά αυτή ήταν η μπόρα και τελείωσε , θα επιστρέψουμε όπως ήμασταν, θα θέλαμε να διεκδικήσουμε το κάτι καλύτερο ή θα επιστρέφαμε στη νιρβάνα που ήμασταν. Αυτό το κλικ δεν ξέρω αν είναι έτοιμη ακόμη η κοινωνία να το κάνει. Γκρινιάζουμε απλά ή θέλουμε να αλλάξουμε αυτό που συμβαίνει; Θέλω να πιστεύω πως ισχύει το δεύτερο.
Ποιο στίχο δικό σας ή αγαπημένο θα αφιερώνατε στη γενιά μας;

“Θα σου πω ένα κουπλέ που είχε φτιάξει ο Λευτέρης σε αυτό το δίσκο πριν συμβούν όλα αυτα κι εμένα μ' αρέσει να το σκέφτομαι και να το σιγοτραγουδώ ειδικά τώρα. Λέει το κουπλέ: Κάποιοι απόψε πρέπει ν' ακούσουν, αγόρια κορίτσια μεγάλα όνειρα, δεν είναι κεριά που πάνε να σβήσουν, μα μια φωτιά που καίει δυνατά. Αυτό θέλω να πιστεύω ότι ισχύει, η νέα γενιά, οι νέοι άνθρωποι είναι μια γενιά που καίει δυνατά και ελπίζω να καταφέρει να κάψει τα θέματα, τα βολέματα, τα κακώς κείμενα και να χτίσει πάνω σε αυτά κάτι καινούργιο”