Καταγραφή μιας μέρας κυβερνητικής αλαζονείας…

Και ένα σύνθημα πιο επίκαιρο από ποτέ…. "Τόση δημοκρατία από τη χούντα είχαμε να δούμε"

Περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας αντίκρισα την παραπάνω εικόνα…Και σκέφτηκα πως ήταν το πιο επίκαιρο σύνθημα που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό.

Πέρα από κομματικές ταυτότητες και πιστεύω –που κατά τη γνώμη μου πλέον δεν υπάρχουν και στα δέκα σχεδόν χρόνια που κάνω ρεπορτάζ τόσο αλαζονική και αδιάλλακτη Κυβέρνηση δεν έχω ξαναδεί….

Μόνο οι χθεσινές εξελίξεις θαρρώ πως επιβεβαιώνουν το σκεπτικό μου…Σας τις παραθέτω όπως αυτές γράφτηκαν.

Και θα μου επιτρέψετε και ένα σχόλιο κάτω από κάθε παράγραφο, γιατί στη δημοσιογραφία χρειάζεται η είδηση αλλά το σχόλιο είναι το απαραίτητο συστατικό…

Γυρίστε πίσω ή απλώς απολύεστε

Έμμεση απειλή για διακοπή της μισθοδοσίας στους απεργούντες υπαλλήλους των συγκοινωνιακών ΔΕΚΟ, εάν δεν δείξουν «υπευθυνότητα», «διατύπωσε» τη Δευτέρα ο υπουργός Υποδομών, κ. Ι. Ραγκούσης. Ο υπουργός Υποδομών καλεί τους συνδικαλιστές των μεταφορικών εταιριών να αναλογιστούν τη θέση τους και να σταματήσουν να επιδιώκουν τον κοινωνικό αυτοματισμό.

Επίσης, για πρώτη φορά το υπουργείο Υποδομών παραδέχεται ότι τα επιχειρησιακά σχέδια των αστικών συγκοινωνιών και του σιδηροδρόμου έχουν εκτροχιαστεί, κάνοντας λόγο για την «τραγική αλήθεια» της υπέρβασης των προϋπολογισθέντων ελλειμμάτων κατά 150 εκατ. ευρώ στις μεταφορικές ΔΕΚΟ.

«Τη στιγμή που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί δύο και εξαγγέλονται και άλλες συνδυασμένες καθολικές 24ωρες ή 48ωρες απεργίες στις ΔΕΚΟ των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς με αποτέλεσμα ο πολίτης να μην έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τις βασικές συγκοινωνιακές δυνατότητες που σήμερα χρηματοδοτεί, είναι υποχρέωση της πολιτείας να κάνει γνωστή στους πολίτες την πλήρη αλήθεια όσον αφορά την οικονομική κατάσταση των ΔΕΚΟ ΜΜΜ» αναφέρεται στην ανακοίνωση του υπουργείου.

Σχόλιο: Η απεργία απ’ όσο ξέρω είναι θεμελιώδες δικαίωμα στον εργαζόμενο. Στην προκειμένη περίπτωση όταν βάζατε τους ανθρώπους σωρηδόν στις ΔΕΚΟ τους υποσχόσασταν κ. Υπουργέ δουλειά δεν τους είχατε πει ότι θα τους διώχνατε, έτσι δεν είναι; Όταν αυτοί οι άνθρωποι που είναι στους δρόμους της Αθήνας και αντιμετωπίζουν όλη την πραγματικότητα που εσείς δεν ζείτε γιατί σας συνοδεύουν 4 αστυνομικοί και σας ανοίγουν τους δρόμους και ξαφνικά τους πετάτε στην εφεδρεία τι θέλετε να κάνουν εε; Να σου χτυπήσουν και παλαμάκια κιόλας και να σου πούνε ευχαριστώ; Αυτοί είναι οι άνθρωποι που σε έκαναν υπουργό. Και οι πρακτικές γυρίστε πίσω αλλιώς σας απολύω –μεταξύ μας κ. Ραγκούση- δεν παραπέμπουν σε εργασιακό Μεσαίωνα;; λέω εγω τώρα

Κατέθεσε ο Όθωνας την μήνυση

Η 33χρονη κατηγορείται για εξύβριση, καθώς ο υφυπουργός κατέθεσε τελικά μήνυση σε βάρος της.
Ο υφυπουργός, βασικός μάρτυρας του επεισοδίου, δεν παρέστη στην αυτόφωρη διαδικασία και το δικαστήριο, μετά από αίτημα της υπεράσπισης της 33χρονης, αποφάσισε να εκδικαστεί η υπόθεση στις 10 Οκτωβρίου, ώστε να παρίσταται και ο υφυπουργός.

Σχόλιο: Όλη η αξιοπρέπεια σου υπουργέ θίχτηκε από ένα αυγό και μια βρισιά;

Μιας που είσαι υπουργός της προστασίας του πολίτη έχεις κάνει ποτέ μόνος σου τη διαδρομή που κάνω εγώ όταν σχολάω από τη δουλειά στις 11, από την Κουμουνδούρου μέχρι το μετρό της Ομόνοιας; Για την αξιοπρέπεια της οικογένειας που σκότωσαν τον νεαρό πατέρα στην Αχαρνών για μια φωτογραφική μηχανή έκανες τίποτα;; ε;

Ποιο ποιοτικό επίπεδο κ. Βενιζέλε;

Με την «ερώτηση – αγόρευση» η δημοσιογράφος από το πρακτορείο ειδήσεων Ην - Ων έστρεψε επάνω της όλα τα βλέμματα, εκτός από αυτό του υπουργού Οικονομικών.

Η Δήμητρα Γκαλονάκη, σε έντονο ύφος, έκανε την εξής ερώτηση στον κ. Βενιζέλο: "Στην Ελλάδα έχουμε ακόμα υψηλό επίπεδο ζωής. Θα ήθελα να σας ρωτήσω από που το κρίνετε, όταν πλέον έχουμε φτάσει τα 400 ευρώ -εργασιακά εκεί πάτε τους δημόσιους υπαλλήλους. Έχετε δίκιο ότι έχουμε υψηλό επίπεδο ζωής, γιατί μας χρωστάει η γερμανία 1,3 τρισ. και πάλι ξαναδίνουμε κατοχικό δάνειο στη Γερμανία για να βγάλουν λεφτά οι Γερμανοί".
"Αφού έχουμε μια δημοκρατική, ελληνική κυβέρνηση, το 60% του ελληνικού λαού ζητάει εκλογές. Κάντε εκλογές τώρα κύριε υπουργέ! Τώρα εκλογές"!

Ο Βενιζέλος δεν της απάντησε ποτέ….

Σχόλιο: Μια δημοσιογράφος, μια συνάδελφος που αξίζει…Καλά του έκανες Δήμητρα Γκαλονάκη και λίγα του είπες. Και εύχομαι το παράδειγμα σου να ακολουθήσουμε κι άλλοι και πάλι μπράβο…

Όταν η πέννα γίνεται «όπλο»

Τη στιγμή που οι πολιτικοί ξεπουλούν μπροστά στα μάτια μας τα πάντα γύρω μας και οι περισσότεροι από εμάς είμαστε δεσμιοι των υποχρεώσεων μας και δεν μπορούμε να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας κάποιοι με το μολυβάκι τους δηλώνουν παρών και με ευθείες βολές μέσα από την τέχνη τους πολεμούν το σαθρό πολιτικό σύστημα. Οι «πολεμιστές της τέχνης» που κρατάνε ψηλά το λάβαρο της αντίστασης μέσα από τα σκίτσα τους είναι οι: Βλάχος Κώστας, Γεωργοπάλης Δημήτρης (εφημ. Realnews), Γρηγοριάδης Κώστας (εφημ. Ριζοσπάστης), Ζάχαρης Πάνος/ Πάνος (εφημ. Το ποντίκι), Ζερβός Πέτρο ς (εφημ. Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία), Καλαιτζής Γιάννης (εφημ. Ελευθεροτυπία), Κουντούρης Μιχάλης (εφημ. Ελεύθερος Τύπος), Κυριακόπουλος Γιάννης /ΚΥΡ (εφημ. Το Βήμα), Μακρής Ηλίας (εφημ. Η Καθημερινή), Μαραγκός Πάνος (εφημ. Έθνος), Μητρόπουλος Βασίλης/ BAS, Μητρόπουλος Κώστας (εφημ. Τα Νέα), Ξένου Εφη (εφημ. Τα Νέα), Παπαγεωργίου Βασίλης (εφημ. Ριζοσπάστης), Παυλίδης Βαγγέλης, Πετρουλάκης Ανδρέας (εφημ. Η Καθημερινή), Σχοινά Κατερίνα, SOLOUP (εφημ. Το ποντίκι), Σταυρόπουλος Στάθης/Στάθης (εφημ. Ελευθεροτυπία), Ταμπακέας Ηλίας (εφημ. Ελευθεροτυπία), Χαντζόπουλος Δημήτρης (εφημ. Τα Νέα), Μήλας Παναγιώτης, Δερβενιώτης Σπύρος (εφημ.free Sunday) και Τζαμπούρα Μαρία (εφημ. Πρώτο Θέμα).

Στη δύσκολη αυτή εποχή που διανύουμε η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων και το Μουσείο Μπενάκη διοργανώνουν στο αίθριο του Κτηρίου της οδού Πειραιώς έκθεση με τίτλο «Με το Μ…πενάκι των γελοιογράφων», η οποία θα διαρκέσει από τις 21 Σεπτεμβρίου έως τις 2 Οκτωβρίου 2011. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011 στις 8.00 μ.μ.
Πρόκειται για μια εικαστική και χιουμοριστική παρέμβαση στο προαύλιο χώρο του Μουσείου που οργανώνεται για πρώτη φορά। Στην έκθεση παρουσιάζονται γελοιογραφίες επικαιρότητας από 24 δημιουργούς τυπωμένες πάνω σε μουσαμάδες προσαρμοσμένους σε ειδικούς ορθοστάτες। Σας παρουσιάζουμε κάποια από τα σκίτσα που εκτίθενται, στον πρόλογο χρησιμοποιήσαμε το σκίτσο του κ Πέτρου Ζερβού



Σκίτσο του Σπύρου Δερβενιώτη























Σκίτσο του Πάνου Μαραγκού












Σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου
















Σκίτσο της Έφης Ξένου
















Σκίτσο του Κώστα Βλάχου





















Σκίτσο του ΚΥΡ

















Σκίτσο του Κώστα Γρηγοριάδη
















Σκίτσο του Ηλία Μακρή

















Σκίτσο του Δημήτρη Γεωργοπάλη










Σκίτσο του Solup

Η Πηγή….της υπερηφάνειας μας

Όταν μιλάμε για κλασικό αθλητισμό, άλματα και τριπλούν, το μυαλό όλων θα πρέπει να πηγαίνει κατευθείαν στη Χρυσοπηγή Δεβετζή, την πιο πετυχημένη αθλήτρια της τελευταίας τετραετίας και από τις πιο πετυχημένες όλων των εποχών σε όλα τα αθλήματα. Αυτή η γλυκιά μονοτονία της κορυφής για την πρωταθλήτρια από την Αλεξανδρούπολη, δε φαίνεται να την έχει κουράσει, αφού κάθε χρόνο είναι καλύτερη και μάλλον είναι ένα από τα μεγαλύτερα κίνητρα για να συνεχίσει να αγωνίζεται και να πρωταγωνιστεί.
Η ίδια σε συνέντευξη της στην «Άλμα Υγείας της ΕΔΡΑΣ» για τους στόχους της, για την καριέρα της αλλά και τη μεγάλη της αδυναμία που δεν είναι άλλη από τα παιδιά.
Ο στόχος της δεν είναι άλλος, από ένα ακόμη Ολυμπιακό μετάλλιο για να κλείσει με το καλύτερο δυνατό τρόπο την ένδοξη καριέρα της, μια καριέρα που σίγουρα ποτέ δε θα ξεχάσει κανένας Έλληνας.
Εκ μέρους της «Άλμα Υγείας», της «Έδρας» αλλά και των αναγνωστών, Πηγή σ’ ευχαριστούμε για όλα….



Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο


Έχεις κάνει όλους τους Έλληνες υπερήφανους, κάποιους να κλαίνε από συγκίνηση κάποιους να χειροκροτούν συνέχεια, εσύ πως νιώθεις που φτάνεις την Ελλάδα ψηλά;
«Νιώθω πολύ συγκινημένη. Νιώθω ότι φτάνω στο στόχο μου και αφήνω πίσω μου όλες τις δύσκολες στιγμές.
Αισθάνομαι πολύ όμορφα, οι προσπάθειές μου έχουν πιάσει τόπο όλα αυτά τα χρόνια, ήταν πολύ δύσκολα χρόνια αλλά πρέπει να το θέλει και η ψυχή σου για να τα κάνεις όλα αυτά. Και είναι και η αγάπη του κόσμου, η στήριξη του κόσμου, τα μηνύματα που έπαιρνα πριν τους αγώνες και μετά τους αγώνες ήταν πάρα πολλά και ακόμη παίρνω μηνύματα και είναι πολύ σημαντικό να πιστεύει ο κόσμος εσένα, να σε ενθαρρύνει και αυτό είναι που μετράει για εμάς τους αθλητές πιο πολύ.
Είναι μία εμπειρία που σε γεμίζει δηλαδή και συναισθηματικά, αλλά και σου δίνει ακριβώς αυτό που θέλεις να εισπράξεις από τον κόσμο.
Τα λόγια δε στέκουν ικανά να περιγράψουν τα συναισθήματα που νιώθω στο βάθρο και εύχομαι και στο μέλλον να τα ξανανιώσω και εγώ αλλά και οι Έλληνες».


Παρά τις επιτυχίες του ελληνικού στίβου και φυσικά τις δικές σου, δεν προβάλλεται όπως θα έπρεπε…. Γιατί συμβαίνει αυτό;
«Δεν προβάλλεται ο στίβος όσο θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου. Προτεραιότητα στην Ελλάδα φαίνεται πως έχουν τα ομαδικά αθλήματα, όπως είναι το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ και αυτό σε κάποιο βαθμό είναι λογικό, καθώς τα αθλήματα αυτά προβάλλονται κάθε εβδομάδα. Ωστόσο ο στίβος, όπως όλοι παραδέχονται, είναι ο «βασιλιάς» των Ολυμπιακών Αγώνων και γι’ αυτό και μόνο θα έπρεπε να είχε καλύτερη αντιμετώπιση. Για παράδειγμα στη Ρωσία το στίβο τον έχουν στην πρώτη γραμμή της αθλητικής επικαιρότητας και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος που πολλά παιδιά από τη συγκεκριμένη χώρα ασχολούνται με το άθλημα ανεβάζοντας ακόμη πιο ψηλά τον πήχη».


Ο αθλητισμός διδάσκεται σωστά στα σχολεία;
«Προσωπικά, θεωρώ πως στα περισσότερα σχολεία δε διδάσκεται ο αθλητισμός όπως θα έπρεπε. Οι γυμναστές πετάνε στα παιδιά μια μπάλα και δεν ασχολούνται καθόλου.
Εγώ επισκέπτομαι σχολεία και μιλάω στα παιδιά για τον αθλητισμό και το μεγαλείο του. Θα ήθελα όμως και άλλοι διακεκριμένοι και μη αθλητές να επισκέπτονται σχολεία, γιατί τα μικρά παιδιά είναι το μέλλον μας»


Τα αθλήματα όπως ο στίβος θεωρείς ότι βοηθάνε τα ΑΜΕΑ;
«Φυσικά! Καταρχάς ο κάθε άνθρωπος που αθλείται νιώθει μια ελευθερία στις κινήσεις του, στην σκέψη του.
Όμως θα έλεγα πως η άθληση είναι απαραίτητη καθώς δεν μένουν καθηλωμένοι στα καροτσάκια τους ή οπουδήποτε αλλού και παράλληλα γυμνάζουν το σώμα τους και απελευθερώνονται έστω και για λίγες στιγμές»

Τι έχεις στο μυαλό σου λίγα λεπτά πριν «απογειωθείς»;
«Το μόνο που σκέφτομαι είναι να κάνω έγκυρο άλμα. Άλλωστε πολλοί είναι αυτοί που με ξέρουν….ως αθλήτρια του πρώτου άλματος και αυτό είναι αλήθεια. Θέλω με το πρώτο κιόλας άλμα να ξεκαθαρίζω την κατάσταση για να αποκτώ θετική ενέργεια, για την συνέχεια».



Μετά από το 2004 πολλές υποσχέσεις από την πολιτεία…τελικά έμειναν στα χαρτιά όλα τα μεγάλα λόγια και οι εξαγγελείες
«Τελικά όλα ήταν μια μεγάλη διαφήμιση; Μετά από τις επιτυχίες της Ολυμπιάδας του 2004 μαζί με τους προβολείς έσβησαν τα πάντα οι υποσχέσεις., οι εξαγγελίες, τα πάντα



Πώς αισθάνθηκες με ορισμένους ανθρώπους που ενώ πριν από λίγα χρόνια στριμώχνονταν για μια θέση στο κάδρο της φωτογραφίας δίπλα σε Ολυμπιονίκες, με την ίδια άνεση άνεση ρίχνουν σήμερα τους ίδιους ανθρώπους στην πυρά;
«Ελλάδα είμαστε, εκεί που ανεβάζουν κάποιον εκεί τον θάβουν αφού πρώτα τον είχαν πλησιάσει για να βγουν φωτογραφία μόνο και μόνο για προσωπικό τους όφελος και όχι επειδή αισθάνθηκαν κάτι γι’αυτόν τον άνθρωπο »

Το μέλλον
«Στο μυαλό μου κυριαρχούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2012 στο Λονδίνο. Θέλω με ένα μετάλλιο και αν γίνεται το χρυσό για να κλείσω την καριέρα μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο».

Όταν οι γονείς χωρίζουν

-Πως το ανακοινώνετε στο παιδί…
-Τι πρέπει να προσέξετε και τι να αποφύγετε


Από τη Ψυχολόγο Μαρία Τσαλμαζά

Ένα διαζύγιο είναι πάντα οδυνηρό τόσο για το ζευγάρι, όσο και για τα παιδιά. Δεν υπάρχει τρόπος να μην επηρεαστούν τα παιδιά από το χωρισμό των γονιών τους, είτε αυτός απλώς ειπωθεί, είτε πραγματοποιηθεί, είτε βιώνεται μέσα από συμπεριφορές ενός ζευγαριού που δεν μπορεί να χωρίσει στην πράξη.
Ένα διαζύγιο ποτέ δεν είναι ανώδυνο αλλά δεν είναι και ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί.
Ένα ζευγάρι που δεν αγαπιέται και που δεν μπορεί να ζήσει καλά, όσο και να υποκριθεί μια «δήθεν καλή σχέση» για «χάρη των παιδιών», δεν υπάρχει περίπτωση να πείσει τα παιδιά. Οι επιπτώσεις στο παιδί μπορεί να είναι χειρότερες, αν οι γονείς του εγκλωβίζονται σε μια καθημερινότητα δυστυχίας και αδυνατούν συνεπώς να έχουν πραγματική σχέση τόσο μεταξύ τους όσο και με τα παιδιά τους. Το παιδί είναι σε θέση να αντιληφθεί, έστω και σε μη συνειδητό επίπεδο, τη διαφορά ανάμεσα στο «αυθεντικό» και το «ψεύτικο».
Έχει φανεί σε αρκετές περιπτώσεις ότι για τα παιδιά η πιο οδυνηρή περίοδος είναι η περίοδος πριν από το διαζύγιο, περίοδος που οι γονείς είτε έχουν πολύ ένταση και συγκρούσεις, είτε απλά συνυπάρχουν και ανέχονται ο ένας τον άλλον και είναι αναποφάσιστοι ως προς το αν θα υπερασπίσουν το γάμο τους ή θα προχωρήσουν σε διαζύγιο. Σε μια τέτοια περίπτωση οι γονείς κινδυνεύουν είτε να παραμελήσουν τις ανάγκες των παιδιών τους, είτε να επενδύσουν όλη τους την ενέργεια και τις προσδοκίες τους σε αυτά, είτε να τα εντάξουν στις συγκρούσεις τους. Κάτι τέτοιο βέβαια είναι πιθανό να συμβεί και μετά το διαζύγιο, γι αυτό και οι γονείς οφείλουν να είναι αρκετά προσεκτικοί ως προς το γονεϊκό τους ρόλο.


Ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος για να ανακοινωθεί το διαζύγιο στο παιδί;
Οι γονείς οφείλουν να ενημερώσουν τα παιδιά για το επερχόμενο διαζύγιο το συντομότερο δυνατό, ώστε να τους δώσουν το χρόνο να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, τα ερωτήματά τους και οφείλουν να είναι διαθέσιμοι να απαντήσουν σε αυτά.
Το να μιλήσουν βέβαια στο παιδί για το διαζύγιο δε σημαίνει ότι πρέπει να του πουν ωμά όλα όσα σκέφτονται (π.χ. ο πατέρας σου μας παρατάει για μια άλλη γυναίκα, ή ή μητέρα σου είναι ανεύθυνη και ανώριμη). Σε τέτοιες στιγμές κρίσης οι κατηγόριες ή η προσπάθεια να αποδειχθεί ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο δεν βοηθούν κανένα. Πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας ότι το παιδί χρειάζεται μια καλή εικόνα της μητέρας του και του πατέρα του για να μπορέσει να αναπτυχθεί σωστά.
Όταν οι γονείς μιλήσουν στο παιδί είναι καλό να διαχωρίσουν δύο θέματα:
τη σχέση του ζευγαριού από τη σχέση των γονιών με το παιδί.
Οι γονείς χωρίζουν γιατί δεν μπορούν να ζήσουν άλλο μαζί. Το αποφάσισαν με την απαραίτητη υπευθυνότητα. Δεν θα βοηθούσε σε καμία περίπτωση να πουν στο παιδί «χωρίζουμε για το καλό σου», καθώς τα παιδιά, ιδίως μικρότερης ηλικίας, έχουν την τάση να πιστεύουν ότι τα ίδια φταίνε για το διαζύγιο των γονιών.
Πρέπει να τα διαβεβαιώσουν το παιδί ότι, σε καμία περίπτωση, το διαζύγιο δεν σχετίζεται με συμπεριφορά των παιδιών. Επίσης, είναι καλό να τους μιλήσουν για το ότι θα συνεχίσουν να υπάρχουν ως γονείς για τα παιδιά τους και ότι το διαζύγιο δεν θα αλλάξει τα συναισθήματά τους απέναντί τους. Για παράδειγμα, «η μητέρα σου κι εγώ δεν αγαπιόμαστε πια, αλλά εγώ εξακολουθώ να αγαπάω εσένα». Αντίστοιχα, «όταν παντρευτήκαμε και κάναμε εσένα αγαπιόμασταν και εξακολουθούμε να είμαστε ευτυχισμένοι που υπάρχεις».
Επίσης, τα παιδιά πολλές φορές φαντασιώνονται ότι οι γονείς τους μπορεί να είναι ξανά μαζί. Είναι καλό η ανακοίνωση να είναι ξεκάθαρη για την οριστικότητα της μέλλουσας κατάστασης και να μην αφήσουν περιθώρια στα παιδιά ότι μπορεί να τα ξαναβρούν, καθώς κάτι τέτοιο μπορεί να προκαλέσει περισσότερη σύγχυση σε αυτά, παρά ανακούφιση.
Όσο άχαρη και δυσάρεστη απόφαση και αν είναι ένα διαζύγιο, έχει φανεί ότι τα μακροπρόθεσμα οφέλη ενός «καλού» διαζυγίου (ώριμη και υπεύθυνη αντιμετώπιση εκ μέρους των γονιών, αποφυγή αλληλοκατηγόριας, κάλυψη των παιδιών σε συναισθηματικό και πρακτικό επίπεδο και από τους δύο γονείς, προσωπική εξέλιξη των γονιών) είναι περισσότερα για τα παιδιά από το να παραμείνουν σε ένα δυστυχισμένο σπίτι.
Γεγονός είναι ότι τα παιδιά επηρεάζονται πιο πολύ από το πως οι ενήλικες χειρίζονται τις καταστάσεις και τα συναισθήματά τους πριν και μετά το διαζύγιο, παρά από το ίδιο το διαζύγιο.

Η μοναδική κωφή Βουλευτής του Ελληνικού κράτους Δήμητρα Αράπογλου στο ΠΙΝΑΚΙΟ

Ποιοι βουλευτές την πέταξαν έξω από την πολιτική και γιατί;

Ευθείες βολές σε ΛΑ.Ο.Σ και Ανατολάκη

Είμαστε ίσοι όλοι και έχουμε ίσα δικαιώματα. Η αναπηρία δεν είναι αρρώστια για να μας κάνετε πέρα ! Ο καθένας από μας έχει μια αναπηρία στην πορεία της ζωής του. Αυτό δεν σημαίνει ότι τελείωσε η ζωή του, ότι δεν έχει δικαιώματα.

Του Λευτέρη Χ Θεοδωρακόπουλου

Πολλοί ήταν οι αναγνώστες του ΠΙΝΑΚΙΟΥ που βούρκωσαν διαβάζοντας το θέμα της Λορένας Σιούτη, το «ενοχλητικό παιδί», που διαδραματίζεται σ’ ένα βαγόνι του ηλεκτρικού με ένα κωφάλαλο παιδί και άλλοι τόσοι προβληματίστηκαν για την συμπεριφορά όλων μας, σε συνανθρώπους μας που ζητάν από εμάς τους υπολοίπους να μην τους καταπατάμε την αξιοπρέπεια τους.

Είναι πραγματικά τιμή για το ΠΙΝΑΚΙΟ που φιλοξενεί συνέντευξη της Δήμητρας Αράπογλου, πρώην Βουλευτή (ΛΑ.Ο.Σ.) Β Πειραιά και Α Επιλαχούσα, η οποία είναι κωφάλαλη. Στην συνέντευξη που μας παραχωρεί μας τονίζει ότι η σημερινή κυβέρνηση παρέσυρε τα ΑΜΕΑ στον Καιάδα, ενώ δεν παραλείπει να πει για την κακή και τη ρατσιστική διάθεση που είχαν όταν την αντιμετώπισαν βουλευτές ακόμη και από το ίδιο της το κόμμα.

Καταγγέλλει πως το ΛΑΟΣ επέλεξε τον Ανατολάκη για να την εκτοπίσει από την έδρα της. Δηλώνει πως τα 2 χρόνια που ήταν βουλευτής δεν κατάφερε να κάνει όλα είχε στο μυαλό της, παρά το μεγάλο της έργο (Σχόλιο Πινακίου). Κάποια στιγμή στην συνέντευξη διερωτάται γιατί ο κόσμος δεν έχει παιδεία και απαντά μόνη της πως ο κοινωνικός ρατσισμός είναι δείγμα μιας κοινωνίας που δεν έχει ουσιαστική Παιδεία.

Οι πολιτικές που ασκούνται ειδικά το τελευταίο διάστημα έθιξαν πρώτα από όλους τα ΑΜΕΑ. Έτσι δεν είναι; Θα θέλατε να μας πείτε ακριβώς τι συνέβη και τι επιπτώσεις έχουν αυτές οι πολιτικές σε χιλιάδες ανθρώπους;

Δυστυχώς με το πολιτικό σύστημα της κυβέρνησης σχετικά με τα ΑμεΑ είχαν και έχουν άσχημες επιπτώσεις σε χιλιάδες ανθρώπους με αναπηρία. Πήγαμε δυστυχώς κατά 300 χρόνια πίσω στον μεσαίωνα Εκτός από περικοπές μισθών, έγιναν καταργήσεις και συγχωνεύσεις ειδικών σχολείων (άδικο για τα άτομα με αναπηρία) , κατάργηση αναπηρικών επιδομάτων/συντάξεων ( άδικο για όσα ΑμεΑ είναι άνεργοι και δεν έχουν πόρους για να επιβιώσουν), περικοπή επιχορήγησης προς την Ομοσπονδία Κωφών Ελλάδος για την υλοποίηση του προγράμματος Διερμηνείας στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα για τις επικοινωνιακές ανάγκες των κωφών ( άδικο καθώς οι κωφοί μέσω της παρουσίας του διερμηνέα απολαμβάνουν αμφίδρομη και αποτελεσματική επικοινωνία πανελλαδικά τις πάσης φύσεως επικοινωνιακές ανάγκες της κοινότητας σε δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς,νοσοκομεια,ιατρεία,σχολεία,πανεπιστήμια,δικαστήρια κ.λ.π.), Ακύρωση της διοργάνωσης από την Ελλάδα της Ολυμπιάδας κωφών 2013 ( special olympics) με απόφαση της κυβέρνησης,λόγω οικονομικής κρίσης! κ.λ.π.. Με τόσες καταργήσεις και περικοπές το μέλλον των ατόμων με αναπηρία εξακολουθει να είναι αβέβαιο και να βρίσκονται στην αφάνεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Το τι συνέβη το βλέπουμε μπροστά μας ! Με την Οικονομική κρίση και την λειτουργία του πολιτικού συστήματος οδήγησαν την χώρα στο χαος και στην ανασφάλεια. Η Οικονομική κατάρρευση θα φέρει πολλές άσχημες επιπτώσεις σε χιλιάδες ανθρώπους δυστυχώς.

Ήσασταν μέλος της Βουλής και κάνατε πολλά έργα και παρεμβάσεις και είμαι σίγουρος πως θα κάνατε ακόμη περισσότερα, γιατί όμως δεν επανεκλεγήκατε;

Ναι ήμουνα μέλος της Βουλής και η μοναδική κωφή Βουλευτής του Ελληνικού κράτους. Ναι όντως έκανα πολλά έργα και παρεμβάσεις. Δεν μπόρεσα δυστυχώς να ολοκληρώσω τα έργα μου καθώς μέσα σε 2 έτη είχαμε πολλά νομοσχέδια και ο χρόνος ήταν λίγος . Λυπάμαι που δεν επανεκλεγηκα για να συνεχίσω να βοηθώ. Το γιατί δεν επανεκλεγηκα είναι προφανές ! Άν και πήρα περισσότερους ψήφους από το 2007 κατά τις βουλευτικές εκλογές του 2009 και ευχαριστώ όσους με στήριξαν και με ψήφισαν, δυστυχώς δεν επανεκλέγηκα καθώς δεν είχα την στήριξη του κόμματος! Είχαν άλλα σχέδια και άλλες επιλογές. Προτίμησαν να με βγάλουν εκτός άν και έδωσα σκληρή μάχη.

Τον λόγο θα πρέπει να σας το δώσει το ίδιο το κόμμα ! Δεν εκτίμησαν τα έργα μου και δεν τους ενδιαφεραν !!!

Όπως και να έχει εγώ ήμουν η κερδισμένη ! Η Νίκη ήταν δική μου !

Θεωρείτε πως ο κόσμος συμπεριφέρεται όπως αρμόζει σε κάποιον συνάνθρωπο του με ειδικές ανάγκες;

Ο κόσμος έχει ακόμα πολλά να μάθει σχετικά για τα άτομα με αναπηρία και ειδικά για τα άτομα με προβλήματα ακοής. Η Έλλειψη πληροφόρησης και ενημέρωσης είναι που οδηγεί εμάς όλους στον κοινωνικό αποκλεισμό. Ο κόσμος ακόμα συμπεριφέρεται εκεί που δεν αρμόζει! Τα άτομα με αναπηρία όποιας μορφής αναπηρία και να έχουν, έχουν δικαιώματα τα οποία δεν είναι σεβαστά από τον κόσμο!

Τα άτομα με αναπηρία έχουν την δική τους προσωπικότητα και δεν πρέπει να την υποβιβάζουν, ούτε να την υποτιμούν!

Οι βουλευτές που τους ζήσατε, του κόμματος με το οποίο εκλεχτήκατε πως σας συμπεριφέρονταν;

Τα όσα έζησα μέσα στο Ελληνικό κοινοβούλιο ήταν μια εμπειρία για μένα. Είτε θετική ,είτε αρνητική έζησα όλες τις πλευρές της ζωής μου άσχετα αν δεν είχα καλή συνεργασία με βουλευτές και μη του κόμματος. Στα δυο έτη βουλευτικής μου θητείας (2007-2009) πάλεψα μόνη χωρίς την βοήθεια και την στήριξη κανενός ! Μόνο οι συνεργάτες μου ήταν δίπλα μου. Όπως και να έχει έζησα πολλές εμπειρίες στην ζωή μου και καλές και άσχημες. Η κώφωση μου ήταν αυτή που έκαναν τους άλλους να με βλέπουν διαφορετικά. Η συμπεριφορά τους προς εμένα δεν ήταν αυτή που έπρεπε! Επιβιωσα όμως ! Όντας πρώην Βουλευτής η πολιτεία δεν με εξυπηρέτησε στις ανάγκες μου και αφού έχασα την βουλευτική μου έδρα, έκλεισα αναγκαστικά το πολιτικό μου γραφείο για πολλούς λόγους. Έτσι τώρα πια δεν έχω ούτε συνεργάτες, ούτε διερμηνείς Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας να με εξυπηρετήσουν στις οποίες επαφές μου.

Πιστεύετε πως ο Ανατολάκης σας εκτόπισε από τη περιφέρεια σας, είχε περισσότερη στήριξη μέσα από το κόμμα;

Ο Ανατολάκης μπήκε ακριβώς για τον λόγο αυτό από το κόμμα! Σκοπός τους ήταν να με βγάλουν εκτός και επειδή ήμουν δυνατή αντίπαλος έκαναν τα αδύνατα δύνατα να δώσουν περισσότερο στήριξη στον Ανατολάκη με όποιο κόστος συνεπάγεται!!!

Η παρούσα Κυβέρνηση έκανε κάτι ουσιαστικό για τα ΑΜΕΑ;

Η παρούσα Κυβέρνηση δυστυχώς δεν έκανε κάτι ουσιαστικό για τα ΑμεΑ. Τους διέλυσε κυριολεκτικά σε οικονομικό, κοινωνικό, ασφαλιστικό, εκπαιδευτικό και εργασιακό επίπεδο. Είναι σαν να μην μας υπολογίζουν. Για τον ΚΑΙΑΔΑ είμαστε με άλλα λόγια ! Πρέπει να αλλάξει αυτό. Το δικό μου αποτέλεσμα το δείχνει αυτό. Βασικά υπάρχουν μαιμούδες ΑμεΑ, αλλά αν υπάρχει σωστή οργάνωση,συντονισμός των παραγωγικών δυνάμεων, ελεγχος και καταμέτρηση απογραφης τότε τα πράγματα θα ήταν αλλιώς.

Πολλά θα ήθελα να πω σχετικά με το θέμα αυτό αλλά .............................................Πιστεύω ότι δεν υπάρχει σωστή οργάνωση, σεβασμός και η έλλειψη υποδομής είναι αυτή που κάποια πράγματα έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο !

Στην Ελλάδα γιατί δεν υπάρχει ΠΑΙΔΕΙΑ σε αντίθεση με τις άλλες χώρες; Και όταν λέω ΠΑΙΔΕΙΑ εννοώ στον τρόπο συμπεριφοράς όταν κάποιος συμπολίτης αντιμετωπίζει πρόβλημα υγείας;

Το γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει ΠΑΙΔΕΙΑ. Αυτό θα πρέπει να αναλογιστείτε όλοι σας κοιτώντας τον εαυτό σας. Ας πούμε εσείς κ. Θεοδωρακόπουλε πώς νοιώθετε και πώς βλέπετε τον συμπολίτη με αναπηρία ; Τι ακριβώς σκεφτόσαστε ; Μπορείτε να τον εντάξετε στον δικό σας κόσμο; Το γιατί είναι εξαιτίας όλων μας. Όσο υπάρχει ο Ρατσισμός , η αδιαφορία, η ελλείψη πληροφόρησης/ενημερωσης μέσω ΜΜΕ, σχολεία και η έλλειψη σεβασμού που ξεκινά από το περιβάλλον, από το σχολείο τότε δυστυχώς είναι αυτό που λέμε ότι δεν υπάρχει ΠΑΙΔΕΙΑ εδώ στην ΕΛΛΑΔΑ! Σχέση έχει όμως και το οικονομικό θέμα όλο αυτό.

Το καλοκαίρι ο κόσμος επαναστάτησε στις πλατείες, αυτό το γεγονός εκτιμάτε πως είναι ένα σημάδι πλέον μηδενικής ανοχής;

Δεν είναι μόνο το Καλοκαίρι που ο κόσμος επαναστάτησε στις πλατείες. Όλο τον χρόνο επαναστατεί. Η υπομονή είναι σε σημείο μηδενικής ανοχής. Το γεγονός είναι κατανοητό από όλους μας. Ως πότε θα υπομένουμε όλοι μας με τέτοιες καταστάσεις και με το πολιτικό σύστημα να μας βγάλει από τα ρούχα μας ; Δικαια ο κόσμος επαναστάτησε. Το ποτήρι ξεχείλισε εν μη τι άλλο. Εκτιμώ ότι η κυβέρνηση πρέπει να πάρει θέση απέναντι σε αυτά που ζητάει η ΤΡΟΙΚΑ!

Το καλοκαίρι στο Σύνταγμα είχαμε τους Αγανακτισμένους, τα ΑΜΕΑ θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν με τον ίδιο χαρακτηρισμό;

Ναι ,είχαμε τους Αγανακτισμένους φέτος και γιατί να μην μπορούσαν τα ΑμεΑ να χαρακτηριστούν με τον ίδιο χαρακτηρισμό; Το λέτε και εσείς ο ίδιος ότι τα ΑμεΑ είναι διαφορετικοί άνθρωποι!!! Είμαστε ίσοι όλοι και έχουμε ίσα δικαιώματα. Η αναπηρία δεν είναι αρρώστια για να μας κάνετε πέρα ! Ο καθένας από μας έχει μια αναπηρία στην πορεία της ζωής του. Αυτό δεν σημαίνει ότι τελείωσε η ζωή του, ότι δεν έχει δικαιώματα. Ο Αγανακτισμένος είναι αγανακτισμένος άσχετα άν είναι ανάπηρος ή μη. Η οργή δεν έχει σύνορα, κανονες,πρωτοκολλα.

Θα ασχολιόσασταν ξανά με την πολιτική;

Δεν μπορώ να πω από τώρα αν θα ασχοληθώ ξανά με την πολιτική. Εξαρτάται από την πορεία που θα έχει η ζωή μου. Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Αν με βλέπουν στα σοβαρά ανθρώποι του πολιτικού χώρου και όχι μόνο τότε ίσως σκεφθώ να κάνω το βήμα. Να μην με βλέπουν μειονέκτημα αλλά πλεονέκτημα ! Η κώφωση μεν έχει τα προβλήματα της αλλά ο καθένας μάχεται για ένα σκοπό. Όντως δεν είναι εύκολο πράγμα να είσαι πολιτικός. Να έχεις το συναίσθημα υπευθυνότητας, ευθύνης και να πράττεις δικαια για το καλό του κοινωνικού συνόλου. Το βάρος της ευθύνης πέφτει πάνω σου.

Τι συναισθήματα σας άφησε η ενασχόληση σας με τα κοινά;

Συναισθήματα ; Τι μου άφησε; χμ..α).χαρά, έκπληξη όταν εκλέγηκα Βουλευτής το 2007 , β) εύθυνη, σοβαρότητα κατά την ορκωμοσία, συνεδρίασεις, ολομέλεια και επιτροπές. γ) ικανοποίηση όταν πετυχαίνα κάποιες παρεμβάσεις μου με θετικό αποτέλεσμα ,δ) παράπονο όταν με αγνοούν ή δεν γίνεται δεκτό κάποιο αίτημα μου ,ε) Απογοήτευση όταν δεν πέρασαν οι τροπολογίες μου και οι προτάσεις μου. ζ) Οργή κάποιες φορές όταν υπάρχει το άδικο. Τόσα συναισθήματα αναιμικτά και έχω περάσει τόσα στην ζωή μου. Είχα ασχοληθεί εθελοντικά 13 χρόνια ως Γεν. Γραμματέας στην Ένωση κωφών Ελλάδος και του Αθλητικού Ομίλου Κωφών, οργάνωνα και πρόσφερα τόσα στα 13 χρόνια εθελοντικής εργασίας. Ήμουν υποψήφια στις δημοτικές εκλογές Κερατσινίου-Δραπετσώνας το 2010 χωρίς όμως ικανοποίηση. Σκληρά εργαζομένη στον ιδιωτικό τομέα επί 33 χρόνια ! Επίσης 9 χρόνια είμαι παρουσιάστρια ειδήσεων στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα. Η κώφωση μου δεν με εμποδίζει να κάνω πράγματα που επιθυμώ, εξαρτάται όμως από πολλούς παράγοντες το να ενταχθώ σε πολλά πράγματα.

Έτσι είναι τα πράγματα κ. Λευτέρη. Πάντως δεν είμαι ικανοποιημένη από το πολιτικό σύστημα του σήμερα. Κοίτα με εμένα και πώς με βλέπει η κυβέρνηση και οι 300 της Βουλής ; Δεν υπάρχει σεβασμός και εκτίμηση ! Το πολιτικό σύστημα είναι άδικο.

Αυτή είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα. Όλα έχουν αρχή και τέλος.

Το «ενοχλητικό παιδί»

Της Λορένας Σιούτη
Έχοντας τελειώσει τη δουλειά, 7 η ώρα το απόγευμα. Καλωδιωμένος με τα ακουστικά του mp3 σου κατευθύνεσαι προς την αποβάθρα του μετρό για να πας επιτέλους σπίτι. Ως συνήθως δεν δίνεις ιδιαίτερη σημασία στο τι συμβαίνει γύρω σου αφού το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται σε καθημερινή βάση. Κόσμος πάει και έρχεται προς κάθε κατεύθυνση.
Σήμερα όμως δεν είναι το ίδιο, κάτι σου τράβηξε την προσοχή. Δεν ήταν κάποιος γνωστός σου ή κάποιος που σου ζητάει 50 λεπτά για να «φάει» μιας και είναι άνεργος εδώ και καιρό, μένει στο δρόμο και συν τοις άλλοις είναι και ορφανός(!).
Σήμερα σε ενόχλησε ένα παιδάκι. Ναι, ένα παιδάκι. Όχι όμως εκείνος ο μικρός ζωηρός τρισχαριτωμένος μπόμπιρας που όποτε τύχει να δεις στο μετρό γίνεται το επίκεντρο της αποβάθρας με τον κόσμο να λέει «Τι χαριτωμένο», « να σας ζήσει», «είναι πολύ όμορφο», του τσιμπάει το μαγουλάκι και του σκάει ένα χαμόγελο γεμάτο αγάπη (όσο αυτό είναι δυνατό). Εκείνο κοιτάζει με τα μεγάλα του μάτια μέσα στα δικά σου, σου χαμογελάει σου απλώνει το χέρι του, ίσως σου ψιθυρίσει κάτι το οποίο συνήθως δεν καταλαβαίνεις κι απλά χαμογελάς. Αυτό ήταν! Σου έφτιαξε τη μέρα.
Όχι όμως, το «δικό μου» παιδάκι σήμερα δεν ήταν σαν τα άλλα. Θα ήταν περίπου 7 χρονών και το κρατούσαν οι γονείς του σφιχτά από το χέρι ενώ εκείνο προσπαθούσε απεγνωσμένα να απελευθερωθεί βγάζοντας κραυγές.
Πόσο αυστηροί και καταπιεστικοί γονείς, σκέφτεσαι. Δεν είναι μωρό, είναι αρκετά μεγάλο για να μπορέσει να σταθεί πλέον δίπλα τους και όχι ανάμεσα τους. Ή μήπως δεν αισθάνονται ασφαλείς για κάποιο λόγο;
Κι αυτό όμως τι κακομαθημένο που είναι. Ποιος ο λόγος να αντιδρά τόσο υστερικά; Λες και δεν έχει ξαναδεί κόσμο κάνει. Έρχεται το μετρό, απομακρύνεσαι και ευτυχώς στο παρά τσακ καταφέρνεις να μην μπουν στο ίδιο βαγόνι με σένα. Αυτό που σου έλειπε μετά από μια τέτοια μέρα είναι οι κραυγές ενός 7χρονου κακομαθημένου και των καταπιεστικών γονιών του. Δυναμώνεις την ένταση για να μην σε ενοχλήσει ξανά κανένας θόρυβος.
Φτάνεις Αττική, περιμένεις στις κυλιόμενες μιας και δεν αντέχεις να ανέβεις τις σκάλες σήμερα, την ώρα που αρχίζει το αγαπημένο σου τραγούδι κάποιος ενοχλητικός σε αποσπά και πάλι. Πάει, έχασες την αρχή! Ξαφνικά βρίσκεται δίπλα σου να σε τραβά από το μπουφάν το «ενοχλητικό παιδάκι», δεν φτάνουν οι φωνές του που σε βγάλανε από τη συνήθειά σου προηγουμένως, τώρα βρέθηκε δίπλα σου και μάλιστα να σε ακουμπά;
Το κοιτάζεις (έχοντας νευριάσει) και απλά αναγκάζεσαι να χαμογελάσεις συγκαταβατικά, θέλοντας να του πεις «Τι σου έχω κάνει και έχεις βαλθεί να με κάνεις να αλλάξω συνήθειες σήμερα; Εγώ έχω συνηθίσει να μην ασχολούμαι με τα άτομα που βρίσκονται γύρω μου εσύ τι θέλεις, αφού σε απέφυγα πριν, αφού δεν κατέβηκες σε άλλο σταθμό έπρεπε τώρα να πέσεις πάλι πάνω μου......;
Οι γονείς του το τραβούν προσπαθώντας να το περιορίσουν, χαμογελούν ντροπαλά σαν να θέλουν να απολογηθούν. Εσύ απλά αδιαφορείς φυσικά. Δεν σε νοιάζει η συγγνώμη τους, την ηρεμία σου θέλεις και στην χαλάει το «κακομαθημένο» τους.
Το «ενοχλητικό παιδί» βάζει και πάλι τις φωνές. Απλώνει και πάλι τα χέρια του και προσπαθεί μανιωδώς να αγγίξει όποιον και ότι βρίσκεται γύρω του. Τι να θέλει άραγε; Ποιος νοιάζεται όμως; Δεν θα προσπαθήσει κανείς να καταλάβει τι θέλει να πει ούτε όμως εκείνο θα καταφέρει ποτέ να πει αυτό που θέλει.
Τώρα λοιπόν που κατάλαβες πως είναι κωφάλαλο αλλά και αδικημένο από τη φύση να έχει νοητική στέρηση, κατευθείαν νιώθεις την υποχρέωση να αποκαταστήσεις την εικόνα σου γι’ αυτόν. Το «ενοχλητικό παιδί» γίνεται το «καημένο παιδί».
Έχεις ήδη γίνει μέρος στον κύκλο που έχει σχηματιστεί γύρω του και τα δικά σου μάτια είναι καρφωμένα πάνω του μαζί με των υπολοίπων και το κοιτάζουν με περίλυπο ύφος. Βλέπεις ότι κάτι ψάχνει αλλά δεν καταλαβαίνεις τι, δεν μπορείς να ρωτήσεις τους γονείς του αφενός διότι ντρέπεσαι και αφετέρου διότι δεν θα μπορέσουν να σου απαντήσουν με τρόπο να τους καταλάβεις.




Απλώνει τα χεράκια του μήπως τελικά καταφέρει να αγγίξει τον στόχο του ο οποίος αυτή τη φορά ήταν μια χοντρή κυρία με σακούλες στο χέρι. Αν δεν τραβιόταν αυτή τη φορά θα τα κατάφερνε! Όλοι τον κοιτάζουν με οίκτο ίσως και φόβο. Δίκιο έχουν άλλωστε είναι κάτι «προβληματικό»... μακριά από μας. Θα το λυπηθείς αλλά ως εκεί, άλλωστε σήμερα είσαι πολύ κουρασμένος, δεν μπορείς να ασχοληθείς. Το καλύτερο σου σήμερα είναι ένα περίλυπο βλέμμα.
Οι γονείς του έχοντας ξαφνικά βρεθεί στο «κέντρο του κύκλου» κοιτάζουν γύρω τους σαν να λένε «μας συγχωρείτε για την αναστάτωση......δεν θα ξαναγίνει». Η μαμά του το χτυπά μαλακά στο χέρι κάνοντάς του νόημα να σταματήσει επιτέλους διότι κοιτάζει ο κόσμος.
Το παιδί σταματά, και αυτό ήταν...μια ζωή θα σταματά διότι ο κόσμος ενοχλείται, ο κόσμος είναι κουρασμένος και ανίκανος να δεχτεί το διαιρετικό. Το παιδί θα είναι πάντα το ενοχλητικό και προβληματικό παιδί που δεν προσπαθεί μόνο να αγγίξει το μπουφάν και τις σακούλες αλλά και την ψυχή των ανθρώπων μόνο που αυτή δεν θα καταφέρει να την αγγίξει ούτε καν κατά λάθος όσο εκείνοι δεν του το επιτρέπουν...

Αποκάλυψη: Η γκάφα που θα ζημίωνε το κράτος κατά 1,43 δισ. ευρώ

Οι λάθος κωδικοί και η τριπλή γκάφα του 1,43 δισ. ευρώ από το Οικονομικών

Ποιοι και πώς απέτρεψαν το λάθος...

Τελευταία στιγμή απετράπη τριπλή «γκάφα» του Υπουργείου Οικονομικών που θα είχε ως αποτέλεσμα η χώρα μας να ζημιωθεί κατά 1,43 δισ. ευρώ προς την Ευρώπη, την ώρα μάλιστα που η κυβέρνηση εξαγγέλλει εξοντωτικά για το λαό μέτρα, προσπαθώντας να μαζέψει έσοδα με το σταγονόμετρο.

Με τη διαγραφή ενός και μόνο κωδικού, στο πλαίσιο της μείωσης των δαπανών, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, από μια σημαντική λεπτομέρεια και λάθος, θα προχωρούσε στην περικοπή κονδυλίων που δίνονται στη χώρα μας, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να συνεχίζει να υπάρχει και να λειτουργεί το δίκτυο φορέων ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης και ψυχικής υγείας «ΑΡΓΩΣ».

Αυτομάτως οι περικοπή του συγκεκριμένου κονδυλίου θα ανάγκαζε το ελληνικό κράτος να επιστρέψει στην Ευρωπαϊκή Ένωση 1,43 δισ. ευρώ καθώς υπάρχει ειδική ρήτρα στο μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και της εκάστοτε ηγεσίας του υπουργείου Υγείας για την ψυχική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα που υποχρεώνει το κράτος να επιστρέφει αθροιστικά όλα τα χρήματα που λαμβάνει για το σκοπό αυτό από τη χρονιά που υπεγράφη το μνημόνιο έως σήμερα.

Ωστόσο το πρόβλημα δεν σταματάει εκεί αφού πέραν της οικονομικής δυσλειτουργίας είναι και βαθύτερα κοινωνικό καθώς αν τελικά δεν δίνονταν τα 45 εκατ. ευρώ που δικαιούται σήμερα ο φορέας, θα σηματοδοτούσε το άμεσο κλείσιμο 210 μονάδων ψυχικής υγείας (83 οικοτροφεία, 16 ξενώνες, 32 προστατευόμενα διαμερίσματα, 42 κέντρα ημέρας, 13 κινητές μονάδες, 2 κέντρα Αλτσχάιμερ, 6 κέντρα ημέρας αυτισμού, 16 άλλες εξειδικευμένες μονάδες και προγράμματα), την απόλυση και αποζημίωση με 6 μισθούς 3050 εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και την επιστροφή στα ψυχιατρεία 1500 ψυχικά πασχόντων.

Ο πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής του Δικτύου «ΑΡΓΩΣ», Μενέλαος Θεοδωρουλάκης εξηγεί στην Dealnews και στο ΠΙΝΑΚΙΟ πως με τις παρεμβάσεις του «ΑΡΓΩΣ», αλλά και με την επιμονή του υπουργείου Υγείας –όπως τους πληροφόρησε και ο υφυπουργός Οικονομικών, Φίλιππος Σαχινίδης- τελικά θα μειωθεί το ποσό της περικοπής από τα 45 εκατ। που είχαν υπολογιστεί αρχικά, στα 12 και έτσι δεν θα συμβεί τίποτα από τα όσα αναφέρθηκαν προηγουμένως।

«Μας βλέπουν ως κωδικούς»

Συνεχίζοντας, ο κ. Θεοδωρουλάκης απέδωσε το λάθος στο ότι το υπουργείο τους βλέπει ως κωδικούς χωρίς να τους ενδιαφέρει τι υπάρχει από πίσω.

«Το γενικό λογιστήριο του κράτους βλέπει απλώς κωδικούς και κανέναν δεν απασχολεί εάν πίσω από τους κωδικούς υπάρχουν άνθρωποι. Γι' αυτούς αν πίσω από το κωδικό υπάρχει ένα χαρτί ή μια ανθρώπινη ζωή είναι το ίδιο και το αυτό.

Αν συνέχιζαν θα διέπρατταν ένα κοινωνικό έγκλημα Αν πάρουνε τους οικότροφους και τους γυρίσουν πίσω θα ήταν έγκλημα, δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω γιατί δεν τους το επιτρέπουν οι συνθήκες είτε οι σωματικές είτε οι ψυχικές.

Ο Βενιζέλος και ο Σαχινίδης ήταν προ των πυλών ενός οικονομικό-κοινωνικού εγκλήματος».

«Μπροστά στον κίνδυνο να ξαναέχουμε μια νέα Λέρο»

Σε άρθρο που απέστειλε στo ΠΙΝΑΚΙΟ ο επιστημονικά υπεύθυνος της ΕΔΡΑΣ (συγκαταλέγεται στον φορέα του ΑΡΓΩΣ) Αλέξανδρος Οικονόμου επισημαίνει

«Οι μεγάλες περικοπές που οραματίζεται το Υπουργείο Οικονομικών, που φθάνουν στο ύψος του 50%, αλλά και ο ανεξήγητος πόλεμος μερίδας του Τύπου (Ελευθεροτυπία) με τις μεγάλες ανακρίβειες δήθεν για νέες άδειες και για δήθεν χρήματα που θα δοθούν, όταν αυτές οι άδειες εκκρεμούσαν εδώ και μια δεκαετία (π.χ. Μ.Κ.Ο. ΜετάΒασης - χωρίς δημοσιογραφική έρευνα) ρίχνουν λάδι στην φωτιά που θα' χει σαν αποτέλεσμα να βρεθούν στον δρόμο χιλιάδες εργαζόμενοι και κάποιες άλλες χιλιάδες ασθενείς να βρεθούν ξανά στον δρόμο ή να στοιβαχτούν ξανά σε ψυχιατρεία, αφού είναι γνωστό ότι το δημόσιο ιδιαίτερα σήμερα αδυνατεί να ανταποκριθεί και να ανταπεξέλθει στην προσπάθεια της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.

Αυτός είναι και ο λόγος που οι Φορείς ανέλαβαν δράση μετά από πρόσκληση του Υπουργείου Υγείας. Στόχος δικός μας αλλά και του Υπουργείου Υγείας νομίζουμε ότι πρέπει να' ναι η βελτίωση του υπάρχοντος συστήματος και η επέκτασή του σε προγράμματα πρόληψης και ανάπτυξη κοινοτικών δομών που να ανακόπτουν το κύμα ψυχικά πασχόντων (που μέρα με την μέρα αυξάνει ολοένα και περισσότερο) προς τα νοσοκομεία».

Παραμύθι χωρίς happy end

Από τη Λορένα Σιούτη

Βασιλιάδες, έρωτες, πάθη, ίντριγκες, λεφτά, μυστικά και «δράκοι», όλα περιτυλιγμένα σε έναπακέτο γεμάτο χρυσόσκονη. Αυτό είναι το σκηνικό στο οποίο καλείται να «παίξει» η πριγκίπισσα του παραμυθιού, μια πριγκίπισσα ηοποία διαφέρει από όλες τις άλλες και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως η «θλιμμένη πριγκίπισσα». Μια πριγκίπισσα η οποία δεν έριξε αυλαία πάνω στο άσπρο άλογο του πρίγκιπά της που ήρθε για να τη σώσει αλλά μέσα στη μαύρη Mercedes κάπου στους δρόμους του Παρισιού, ψάχνοντας την ευτυχία.

Μια φορά και έναν καιρό λοιπόν, γεννιέται κάπου στο Σάντριγχαμ της Ανατολικής Αγγλίας η κόρη του Έντουαρτ Τζον Σπένσερ, ακολούθου της Αυλής η οποία όμως προορίζεται μια μέρα να κατακτήσει όχι μόνο την Αυλή και τη Μ. Βρετανία αλλά και τον κόσμο ολόκληρο. Το ημερολόγιο γράφει 1 Ιουλίου 1961.

Η ευτυχία που φέρνει στην οικογένεια Σπένσερ η μικρή Νταϊάνα δεν είναι αρκετή για να κρατήσει τους γονείς της μαζί. Σε ηλικία μόλις 8 χρονών, το μικρό ξανθό κοριτσάκι με τα γαλάζια μάτια είναι πλέον παιδί χωρισμένων γονιών και τα πρώτα σημάδια θλίψης τα οποία είναι οιωνός για ότι πρόκειται να ακολουθήσει, αρχίζουν να γίνονται αισθητά στο παιδικό της προσωπάκι.

Μια παραλίγο ευτυχία

Μεγαλώνοντας σε ένα λαμπερό περιβάλλον γεμάτο βασιλείς και δούκες ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένο να μπει στους κύκλους των γαλαζοαίματων, πράγμα όχι και τόσο σύνηθες. Σε ηλικία μόλις 20 ετών όντας τρελά ερωτευμένη με τον νεαρό πρίγκιπα Κάρολο, αρραβωνιάζεται και αργότερα τον παντρεύεται. Το ημερολόγιο γράφει 29 Ιουλίου 1981.
Το μυστήριο τελείται στον Ιερό Ναό του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο και χαρακτηρίζεται, όχι άδικα, ως το γεγονός του αιώνα που είχε όλη την πολυτέλεια και τη μεγαλοπρέπεια που αρμόζει σε έναν μελλοντικό βασιλιά.

Είναι ένας βασιλικός γάμος με τα όλα του, με πάνω από 750 εκατομμύρια ζευγάρια μάτια να έχουν καρφωθεί πάνω της, με νυφικό το οποίο είχε ουρά 8 μέτρα, με διαμάντια και ρουμπίνια και τη νεαρή πριγκίπισσα να λάμπει από ευτυχία.
Πολύ σύντομα μετατρέπεται σε είδωλο εκατομμυρίων κοριτσιών ανά τον κόσμο αλλά και το αγαπημένο παιδί των media.

Η πριγκίπισσα της Ουαλίας δέχεται εγκωμιαστικά σχόλια από τους δημοσιογράφους οι οποίοι την έχουν ανάγει πλέον σε «ιερό δισκοπότηρο». Έχοντας αποκτήσει μια σχέση λατρείας η οποία αργότερα θα αποδειχθεί μοιραία, με τους paparazzi οι οποίοι την ακολουθούν σε κάθε της βήμα, η Νταϊάνα χωρίς να κουνήσει το μικρό της δαχτυλάκι γίνεται το νέο παγκόσμιο είδωλο πράγμα το οποίο θα ζήλευαν πολλοί star του Hollywood.

Ωστόσο η παραμυθένια ζωή δεν κρατάει για πολύ. Σύντομα τα tabloids αρχίζουν να κάνουν λόγο για τα πρώτα σύννεφα που εμφανίζονται στη σχέση τους. Η ίδια αντιλαμβάνεται την ύπαρξη «τρίτου» προσώπου στη σχέση της, το οποίο δεν ήταν άλλο απ' την Καμίλα. Μη μπορώντας να το αντιμετωπίσει και έχοντας καταρρεύσει ψυχολογικά ξεσπάει την οργή της στο φαγητό. Οι πρώτες βουλιμικές κρίσεις σβήνουν το χαμόγελο από τα χείλη της και ζωγραφίζουν τη θλίψη στα γαλάζια μάτια της.

Νότα αισιοδοξίας στη ζωή της αποτελεί ο ερχομός των δύο γιων της ο ερχομός των οποίον την έκανε να ξεφύγει από το τέλμα στο οποίο είχε πέσει και να επαναφέρει το χαμόγελο στα όμορφα χείλη της. Η Νταϊάνα χάρισε στον διάδοχο δύο απογόνους, τον Γουίλιαμ στις και τον Χάρι. Το ημερολόγιο έδειχνε 21 Ιουνίου του 1982 και 15 Σεπτεμβρίου του 1984 αντίστοιχα.
Η σχέση του ζευγαριού όμως φαίνεται πως έχει πάρει την κάτω βόλτα με τον Κάρολο να μην δείχνει ευχαριστημένος με τίποτα. Ο ίδιος την ημέρα της γέννησης του Χάρι δεν διστάζει να δείξει τη δυσαρέσκειά του καθώς όπως είπε ήθελε κόρη ενώ λίγο αργότερα αποσύρεται για να πάει να παίξει γκολφ (!).


Τα μέσα έχοντας βρει το νέο «θήραμά» τους και έτοιμα να το κατασπαράξουν επιμένουν να ασχολούνται με την κακή σχέση του πριγκιπικού ζεύγους. Ο ίδιος ο Κάρολος σε τηλεοπτική του συνέντευξη παραδέχεται ότι δεν ήταν πιστός στη σύζυγό του χωρίς να κατονομάζει την ερωμένη του, αν και ο κόσμος το είχε «τούμπανο» ότι το τρίτο πρόσωπο δεν ήταν άλλο από την Καμίλα. Τα πράγματα έχουν φτάσει πλέον σε τέτοιο σημείο με την ίδια τη βασίλισσα Ελισάβετ να παρεμβαίνει ζητώντας από το ζευγάρι να προχωρήσει στην έκδοση του διαζυγίου. Όχι ότι η Νταϊάνα ήταν ποτέ συμπαθής στην πεθερά της. Το διαζύγιο εκδίδεται και το ημερολόγιο γράφει 28 Αυγούστου 1996.

Τίτλοι τέλους

Ύστερα από 15 χρόνια γάμου οι δύο «ήρωες» του παραμυθιού ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους. Εκείνος επιστρέφει στη παλιά και αιώνια αγαπημένη του την Καμίλα. Εκείνη, απελευθερωμένη πλέον από το χρυσό κλουβί της και γεμάτη αισιοδοξία για το μέλλον, ερωτεύεται τον Πακιστανό καρδιοχειρουργό, Χασνάτ Χαν. Ο πραγματικός, όμως, έρωτας που δεν κρατά πάνω από 6 εβδομάδες, θα χτυπήσει την πόρτα της στο πρόσωπο του Ντόντι Αλ Φαγιέντ, γιο του Αιγύπτιου μεγιστάνα ο οποίος εκτός των άλλων είναι και ιδιοκτήτης των πολυκαταστημάτων Harrods. Ο Ντόντι, μεγάλος λάτρης της κοκαΐνης αλλά και bon viveur, το μοιραίο βράδυ ήθελε να δείξει στην πριγκίπισσά του το Παρίσι by night χωρίς όμως να έχει φροντίσει αρκετά για την ασφάλειά της, καθώς ο οδηγός είναι μεθυσμένος, αλλά και τους paparazzi που παραμονεύουν σε όλες τις εξόδους του ξενοδοχείου.
Αναχωρούν από το ξενοδοχείο με τους paparazzi φυσικά να τους «μυρίζονται» και να τους καταδιώκουν και την ίδια να λάμπει από ευτυχία. Τα αδηφάγα ΜΜΕ σφίγγουν κι άλλο τη θηλιά. Η καταδίωξη του ζευγαριού από τους paparazzi θα οδηγήσει στο τραγικό τέλος στις όχθες του Σηκουάνα μέσα σε μια μαύρη λιμουζίνα. Ένα τόσο κοινότυπο μέρος για να πεθάνει μια πριγκίπισσα με έναν τόσο πεζό τρόπο.


Τα χαμόγελα σβήνουν... Ένα εκατομμύριο σιωπηλές φιγούρες συνόδευσαν τη σορό της στο αβαείο του Ουέστμινστερ στο Λονδίνο με τις πιο τραγικές φιγούρες τον Χάρι και τον Ούλιαμ οι οποίοι έχασαν το στήριγμά τους. Ίσως οι μοναδικοί που θα έδιναν τα πάντα για να δουν την αγαπημένη τους μητέρα να επιστρέφει στο παλάτι. Αυτό είναι το τέλος του παραμυθιού από το οποίο λείπει η φράση... «και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Αυτοί σίγουρα δεν ζήσανε καλά αλλά μάλλον ο θάνατος της πριγκίπισσας βόλεψε κάποιους...

Τι έγινε στ’αλήθεα;

Μετά τον θάνατο της «πριγκίπισσας του λαού» ο οποίος βύθισε στο πένθος όχι μόνο τη Μεγάλη Βρετανία αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη, πολλά είναι τα ερωτήματα τα οποία έμειναν αναπάντητα. Ερωτηματικά προκαλεί η εμπλοκή των παπαράτσι τη μοιραία νύχτα στη σήραγγα του τραγικού γεγονότος.

Η παρουσία του Τύπου και των παπαράτσι ήταν συνεχής σε όλη τη διάρκεια των διακοπών της πριγκίπισσας, ακόμα και κατά την άφιξη (με ιδιωτικό τζετ) του ζεύγους στο Παρίσι καθιστώντας σίγουρο ότι κάποιος έδινε πληροφορίες στους παπαράτσι. Παρ’ όλ’ αυτά, το διάσημο ζεύγος ήταν συνηθισμένο στην παρουσία αλλά δεν δικαιολογείται το γεγονός ότι ο οδηγός αδικαιολόγητα ανέπτυξε ταχύτητα και τελικά έχασε τον έλεγχο από λάθος.
Πώς όμως έγινε αυτό, δεν θυμάται ούτε ο ίδιος. Ο Ρις, ως αποτέλεσμα της πρόσκρουσης, έπαθε απώλεια μνήμης και το μόνο που θυμάται είναι διάφορα οχήματα να τους ακολουθούν μέχρι την είσοδο στη σήραγγα! Ούτε πιο πριν, ούτε τότε οι κάμερες δεν κατέγραφαν.

Θεωρίες συνωμοσίας

Αυτά είναι τα μεγαλύτερα ερωτηματικά που αφορούν το θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνας και που πιθανότατα δεν θα απαντηθούν ποτέ! Σε ό,τι αφορά το ποιος θα μπορούσε να είχε σχεδιάσει και υλοποιήσει μια τέτοια επιχείρηση, είναι επίσης άγνωστο. Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν μόνο μερικές χιλιάδες εκδοχές και παραλλαγές τους. Τέσσερις όμως που στηρίζονται σε προφανή κίνητρα είναι οι πιο δημοφιλείς:

Μυστικές υπηρεσίες – SIS: Οι μυστικές υπηρεσίες οργάνωσαν την εξόντωση της πριγκίπισσας, όταν έκριναν ότι πλέον αποτελούσε απειλή για τη σταθερότητα της πολιτικής κατάστασης στη Βρετανία και ειδικότερα για το θρόνο. Κατά καιρούς έχουν γίνει ισχυρισμοί, χωρίς βάσιμες όμως ενδείξεις, ότι το ζεύγος σκόπευε να παντρευτεί και ότι η Νταϊάνα ήταν έγκυος και με ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το παλάτι δεν θα μπορούσε παρά να είναι εξαιρετικά δυσαρεστημένο.

Ο Ντόντι ήταν ο πραγματικός στόχος: Διάφορα σενάρια επεκτείνονται και στους επιχειρηματικούς αντιπάλους του Μοχάμεντ Αλ Φαγιέντ και μιλούν για ξεκαθάρισμα λογαριασμών, με τη Νταϊάνα να αποτελεί την ιδανική συγκάλυψη. Ο Μοχάμεντ Αλ Φαγιέντ ξεκίνησε από το μηδέν και στην πορεία του για την κορυφή, θα πρέπει να δημιούργησε αρκετούς αντιπάλους στο εμπορικό κατεστημένο του Λονδίνου. Στην ύπαρξη αντιπάλων συνηγορεί και το γεγονός ότι το βρετανικό κράτος του είχε αρνηθεί τη βρετανική υπηκοότητα, μετά από ερωτηματικά που αφορούσαν τις επιχειρηματικές τους πρακτικές.

Οι εταιρείες πολεμικών εφοδίων: Κατά τη διάρκεια της ακτιβιστικής της δράσης, η Νταϊάνα είχε δημιουργήσει αρκετούς εχθρούς και ειδικότερα τις εταιρείες που κατασκευάζουν νάρκες. Μάλιστα, μέσω των προσωπικών της γνωριμιών, είχε πείσει διάφορους ηγέτες να υπογράψουν τη συμφωνία κατάργησης της χρήσης ναρκών κατά προσωπικού. Ένας από τους ηγέτες ήταν και ο Μπιλ Κλίντον, κάτι που σίγουρα είχε δυσαρεστήσει το πανίσχυρο λόμπι της αμερικάνικης πολεμικής βιομηχανίας.

Το ατύχημα δεν υπήρξε ποτέ: Η πριγκίπισσα Νταϊάνα σκηνοθέτησε το θάνατό της για να απαλλαχτεί οριστικά από τους παπαράτσι και να αρχίσει μια καινούρια ζωή. Η θεωρία αυτή υποστηρίζεται από το γεγονός ότι δεν έγινε αυτοψία πριν την ταφή της Νταίανας, παρά μόνο εκ των υστέρων και για να διαπιστωθεί αν ήταν έγκυος. Η αυτοψία είναι υποχρεωτική από το νόμο στην Αγγλία για θύματα αυτοκινητικών ατυχημάτων αλλά δεν είναι σίγουρο ότι το ίδιο ισχύει και στη Γαλλία.


Ζωή σαν παραμύθι;... Όχι απλά ένα παραμύθι για μικρά παιδιά αλλά ένα best seller το οποίο χάρισε τη μεγαλύτερη ευτυχία στα Μέσα Ενημέρωσης, τη δίψα στο κοινό να μάθει το κάθε τι που αφορά την πριγκίπισσα της καρδιάς του αλλά και στην ίδια την «κατάρα» να ξεψυχήσει στο Παρίσι, στην πόλη του φωτός, του έρωτα, του μπαρόκ και της μόδας που όμως με μιας μετατράπηκε σε αιώνιο τάφο για την ίδια. Έφυγε αφήνοντας πίσω της τα δυό της αγόρια αλλά και το άπιαστο όνειρο μιας...ευτυχισμένης ή έστω γαλήνιας ζωής.