ΦΙΞ: Η μπύρα των Ελλήνων

Καλοκαιρινές ζεστές βραδιές στην Ελλάδα όπου και να είσαι είτε στο καλύτερο παραλιακό μαγαζί, είτε στην παραλία, ή ακόμη στη βεράντα του σπιτιού σου, μια κρύα μπύρα τραβιέται… Αναμφισβήτητα η μπύρα έχει μπει στη φιλοσοφία του Έλληνα παρότι οι ρίζες της δεν είναι ελληνικές.

Αυτός που την έφερε και έκανε σκοπό της ζωής του, της καθιέρωσης της, δεν ήταν άλλος από τον Γιάννη Φιξ. Όσο ίδιος αλλά και η οικογένεια του κατόρθωσαν να
εισχωρήσουν» την μπύρα στην ελληνική οικογένεια και στην καθημερινότητα της. Ωστόσο η μπύρα ΦΙΞ για λόγους ακόμη και πολιτικής σκοπιμότητας σταμάτησε να παράγεται, αφήνοντας εκκρεμή πολλά ερωτήματα.

Σήμερα εδώ και λίγους μήνες ο Γιάννη Χήτος και οι αδελφολι Γιώργος και Ηλίας Γκρέκης έφεραν ξανά στα τραπέζια μας την πρώτη ελληνική μπύρα, η οποία έλειπε για σχεδόν 20 χρόνια. Η ΦΙΞ είναι ξανά στα σπίτια μας. Το ΠΙΝΑΚΙΟ φιλοξενεί ένα αφιέρωμα στη ΦΙΞ την πρώτη ελληνική μπύρα. Τα κείμενα που μας έστειλαν δεν τα αλλοιώσαμε στο παραμικρό γιατί κρύβουν ιστορικές αλήθειες, που ήταν στο σκοτάδι εδώ και δεκάδες χρόνια. Ποιος έφτιαξε και γιατί τι ΦΙΞ, που ήταν τα πρώτα της εργαστήρια, πότε και πως σερβιρίστηκε παγωμένη όταν στην Ελλάδα δεν υπήρχαν ψυγεία, για το1965 που η τότε Κυβέρνηση έσπασε το μονοπώλειο της ως την εποχή του Χήτου και των αδελφών Γκρεκη σήμερα.

Να σημειώσω ότι το κείμενο δεν είναι διαφημιστικό, αλλά κυρίως ιστορικό που σκιαγραφεί μια πτυχή της ελληνικής κοινωνίας και η λογική της αναζήτησης του θέματος, είναι η προβολή των ελληνικών προϊόντων.

Από το Μόναχο… στο Κολωνάκι

Η μοίρα των ανθρώπων τις περισσότερες φορές τους παίζει παράξενα παιχνίδια και τους αλλάζει ολότελα τη ζωή. Άλλα έχεις στο νου σου να κάνεις και άλλα γίνονται παρ’ όλες τις προσπάθειες. Το 1850, ο Γιάννης Φιξ από το Μόναχο, ήρθε να συναντήσει τον πατέρα του, που ήταν μηχανικός μεταλλείων, στο λιγνιτωρυχείο της Κύμης. Έφτασε στον Πειραιά με μια γενοβέζικη σκούνα, ύστερα από μερικές ημέρες ταλαιπωρίας στη θάλασσα, που τον έκαναν να μετανιώσει για την απόφαση του τουριστικού του ταξιδιού. Η πρώτη εντύπωση από το λιμάνι των Αθηνών, ήταν μια σειρά γαϊδουράκια που περίμεναν υπομονετικά για να ανεβάσουν τους ταξιδιώτες στην Αθήνα. Την εποχή εκείνη, τα λεωφορεία, ακόμη και τα ποδήλατα, ήταν άγνωστα στον τόπο μας. Ο νεαρός Γιάννης εγκαταστάθηκε σε ένα σαμάρι με τις αποσκευές του και ξεκίνησε για το πατρικό του σπίτι, που βρισκόταν στο Π. Ηράκλειο. Κόντευε μεσημέρι όταν πλησίαζε στη Μαγκουφάνα, όταν ξαφνικά εκεί κοντά ακούστηκαν δυο πιστολιές. Ο νεαρός Γιάννης ξαφνιάζεται, όμως ο αγωγιάτης ήταν συνηθισμένος σε αυτά και τον καθησύχασε. Ωστόσο, στη στροφή του δρόμου βρίσκεται ξαπλωμένος ένας άνθρωπος.

Ο Γιάννης Φιξ αναγνωρίζει νεκρό τον πατέρα του, ο φόνος του οποίου ήταν έργο κάποιου από τους ληστές της περιοχής. Ο νεαρός στην αρχή τρομοκρατήθηκε. Αναπολεί για μια στιγμή το Μόναχο, σκέφτηκε τη μικρή πατρική περιουσία και αποφασίζει να μείνει εδώ που πέθανε ο πατέρας του. Σκέφτηκε να κάνει διάφορες επιχειρήσεις. Ο τόπος έχει λίγα χρόνια απελευθερωθεί από τους Τούρκους και ο Όθωνας μόλις έχει εκλεγεί βασιλιάς της Ελλάδας. Οι αρκετοί Βαυαροί αξιωματικοί, που είχαν έρθει στο καινούριο βασίλειο, του έδωσαν την ιδέα. Κανένας Έλληνας εκείνης της εποχής, δεν ήξερε να φτιάχνει μπύρα. Τα χρόνια της τουρκοκρατίας, τους είχαν κάνει να την ξεχάσουν. Πήρε την απόφασή του, έστησε το μικρό του εργαστήρι στο κοντινό προάστιο του Κολωνακίου και άρχισε να φτιάχνει μπύρα. Είχε ανάγκη από βοηθούς, όμως δεν είχε χρήματα. Η λύση ήταν να παντρευτεί, για να έχει και γυναίκα και βοηθό. Σε λίγα χρόνια ήρθαν και τα παιδιά και το πρώτο ήταν αγόρι, ένας ακόμα βοηθός. Τα χρόνια περνάνε γρήγορα και ο Γιάννης Φίξ είναι πια γέρος. Ευτυχώς τα παιδιά είναι καλοί δουλευτές και ο μεγάλος, ο Κάρολος, κρατά το μαγαζί όταν πέθανε ο πατέρας του. Η πελατεία όλο και μεγαλώνει. Ο χώρος δε φτάνει πια και ο Κάρολος Φιξ αποφασίζει να μεταφέρει το σπίτι του και το μαγαζί του στην εξοχική τότε λεωφόρο Συγγρού. Η πελατεία του τον ακολουθεί, γιατί η μπύρα του είναι εξαιρετική. Η μικρή χειροκίνητη βιοτεχνία από μέρα σε μέρα μεγαλώνει και σε λίγα χρόνια γίνεται ατμοκίνητο εργοστάσιο. Η παραγωγή της μπύρας έχει ανάγκη χαμηλής θερμοκρασίας και το μόνο μέσο της εποχής, είναι το χιόνι που φέρνουν οι αγωγιάτες με ζώα από την Πάρνηθα.

Και η ΦΙΞ «πάγωσε»

Ο Κάρολος Φιξ πληροφορείται ότι στην Ευρώπη αρχίζει η παραγωγή τεχνητού ψύχους. Δε χάνει καιρό, μαζεύει τις οικονομίες του, και εφοδιάζει το μικρό του εργοστάσιο με ψυκτικά μηχανήματα. Έτσι, έφερε στην Ελλάδα και τον τεχνητό πάγο. Ο Κάρολος Φιξ πέθανε το 1922, αφήνοντας το εργοστάσιό του στους δύο γιους του, το Γιάννη και τον Αντώνη, που από μικρούς τους είχε στρώσει στη δουλειά. Τα δύο αδέλφια δούλεψαν φιλότιμα και μεγάλωσαν την επιχείρηση. Συγχώνευσαν τις μικρές ζυθοβιομηχανίες και ίδρυσαν βυνοποιείο για την παρασκευή της βύνης, ώστε η μπύρα να γίνεται από ελληνικό κριθάρι, και τεράστιους ψυκτικούς χώρους για τη διατήρηση του πλεονάσματος της γεωργικής παραγωγής. Ο πόλεμος και η κατοχή υποχρέωσαν τη ζυθοβιομηχανία Φιξ να ανακόψει το ρυθμό της προόδου της.

Μια σειρά από καταστροφές μηχανημάτων και κτιριακών εγκαταστάσεων, ήταν μεγάλα πλήγματα. Όταν όμως ο πόλεμος πέρασε, αναδιοργανώθηκε πάνω σε νέες βάσεις. Εφοδίασε τα εργοστάσιά της με τα πιο τέλεια αυτόματα μηχανήματα παραγωγής και εμφιαλώσεως και πρόσθεσε στην παραγωγή καινούρια προϊόντα, όπως οι χυμοί και τα αναψυκτικά, αξιοποιώντας τα αδιάθετα περισσεύματα της γεωργικής παραγωγής. Εισήγαγε την καλλιέργεια του λυκίσκου, του φυτού που δίνει το άρωμα και τη γεύση στη μπύρα, στις ορεινές περιοχές της Ελλάδας, δημιουργώντας μια καινούρια πηγή αγροτικού εισοδήματος.

Τα εργοστάσια «Κάρολος Φιξ» δίνουν δουλειά σε χιλιάδες εργατικά και αγροτικά χέρια, ενώ αποτελούν γερά ακρογωνιαία λιθάρια στο οικοδόμημα της βιομηχανικής περιόδου.

Η αρχή του τέλους της αυτοκρατορίας Φιξ

Λίγα χρόνια αργότερα θα έρθει η αρχή του τέλους της αυτοκρατορίας Φιξ όταν το όνομα της οικογένειας ενεπλάκη με τις πολιτικές αντιπαραθέσεις της εποχής. Ο Πέτρος Γαρουφαλιάς πολιτικός της Ένωσης Κέντρου και μετέπειτα μέλος της κυβέρνησης της αποστασίας παντρεύεται τη χήρα του Ιωάννη Φίξ και ταυτίζει το όνομά του με την φίρμα της διάσημης μπίρας. Το 1965 η κυβέρνηση Παπανδρέου δίνει τη σύμφωνη γνώμη της για την είσοδο της ολλανδικής Amstel στην ελληνική αγορά και η εταιρεία Φιξ χάνει το μονοπώλιο «εισβάλλοντας» στην αγορά των αεριούχων ποτών. Λίγους μήνες αργότερα η επωνυμία Φιξ ταυτίζεται με τους αποστάτες λόγω της συμμετοχής του Γαρουφαλιά στην κυβέρνηση της αποστασίας και αρχίζει το τέλος μιας λαμπρής ιστορίας.

Οριστικό κλείσιμο το 1982

Ο έντονος ανταγωνισμός των επόμενων ετών από τις νέες μπίρες που κυκλοφορούσαν στην αγορά και η άσχημη φήμη που είχε αποκτήσει από τα χρόνια της αποστασίας οδήγησαν στην κατάρρευση της εταιρείας Φιξ το 1982 οπότε και πέρασε το εμπορικό σήμα στην Εθνική Τράπεζα λόγω χρεών.

Τον Ιούνιο του 1995 πωλήθηκαν τα εμπορικά σήματα στην εταιρεία Δ. Κουρτάκης Α.Ε. έναντι του ποσού των 120 εκατ. δρχ και πλέον 1,5% επί του τζίρου από την κυκλοφορία της μπύρας, δημιουργώντας ελπίδες για την αναγέννηση της διάσημης φίρμας. Τότε αποφάσισαν να λανσάρουν την επωνυμία Φίξ στις αγορές του εξωτερικού ο Ελληνοκαναδός Αντρέας Πέτρου με την «μπίρα Fix, την εθνική μπύρα Ελλάδος» στον Καναδά και ο Άρης Ζήσης που κατέθεσε το σήμα «Fix 1864 Special» στις αρμόδιες αμερικανικές αρχές. Ακολούθησαν πολυετείς δικαστικές διαμάχες για την κατοχή της επωνυμίας ενώ το 1997 ο Κάρολος Ι. Φιξ κυκλοφόρησε την μπίρα «Karolos I. Fix» που συσκευάστηκε στην Ολλανδία με αποκλειστική διακίνηση μέσω των σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλος. Η μπίρα ΦΙΞ τελικά κυκλοφόρησε από τον Βασίλη Κουρτάκη και την εταιρεία «Ολυμπιακή Ζυθοποιία» χωρίς μεγάλη επιτυχία.

«Η νέα σελίδα της Ιστορίας»

Την 1^η Ιανουαρίου του 2010, η εταιρεία Ελληνικές Μικροζυθοποιίες Α.Ε. προχώρησε σε αλλαγή της εταιρικής της επωνυμίας σε Ολυμπιακή Ζυθοποιία Α.Ε., σε συνέχεια της εξαγοράς – το Φεβρουάριο του 2009 – και μετέπειτα απορρόφησης της «παλαιάς» Ολυμπιακής Ζυθοποιίας Α.Ε., πρώην συμφερόντων του κ. Β. Κουρτάκη.

Στο τιμόνι της νέας πλέον Ολυμπιακής Ζυθοποιίας βρίσκονται τρεις Έλληνες επιχειρηματίες, οι οποίοι εκτός από την εμπειρία και τη γνώση τους για την αγορά, χαρακτηρίζονται και απ’ το μεράκι τους για αυτό που κάνουν. Και δεν είναι άλλοι από τους κ. Γιάννη Χήτο και αδελφούς Γιώργο και Ηλία Γκρέκη.

Οι τρεις τους, το Μάρτιο του 2010, ολοκλήρωσαν τη μεγάλη επένδυση εκσυγχρονισμού του εργοστασίου της Ολυμπιακής Ζυθοποιίας, στη Ριτσώνα, Ευβοίας, ύψους 16 εκατ. ευρώ περίπου. Με την ολοκλήρωση της επένδυσης αυτής, που είχε ως αποτέλεσμα ένα υπερσύγχρονο ζυθοποιείο, το σύνολο των κεφαλαίων που χρησιμοποιήθηκαν, από την ίδρυσή της, ξεπέρασε τα 30 εκατ. ευρώ.

Στο εργοστάσιο της Ολυμπιακής Ζυθοποιίας, που εκτείνεται σε χώρο 7.500 τ.μ., εντός οικοπέδου 25 στρεμμάτων, εμφιαλώθηκε το Μάρτιο του 2010 η πρώτη φιάλη της ιστορικότερης ελληνικής μπύρας, με αποτέλεσμα η Fix Hellas να κάνει το επίσημο επαναλανσάρισμά της στην ελληνική αγορά τον Απρίλιο του 2010.

Η μεγάλη «άΦΙξη» είναι πλέον γεγονός και η «παλιά αγαπημένη» είναι ξανά στη διάθεση των καταναλωτών σε συσκευασίες επιστρεφόμενων μπουκαλιών των 500 & 330 ml., αλουμινένιων κουτιών των 500 & 330 ml., σε βαρέλι των 30 lt., καθώς και σε «παραδοσιακό» one way μπουκάλι των 330 ml.

Ο αρχικός στόχος που είχε θέσει η Ολυμπιακή Ζυθοποιία, με την επανακυκλοφορία της Fix Hellas, ήταν η επίτευξη μεριδίου 5%, σε βάθος πενταετίας. Ωστόσο, η ιδιαίτερα θετική ανταπόκριση του καταναλωτικού κοινού, από τους πρώτους κιόλας μήνες, οδήγησε την εταιρεία σε κατάκτηση μεριδίου της τάξεως του 3%, σε διάστημα λίγων μόνο μηνών. Χαρακτηριστικό ήταν μάλιστα το γεγονός, ότι κατά τη διάρκεια του περασμένου καλοκαιριού, η ζήτηση ήταν τόσο μεγάλη, που η παραγωγή του εργοστασίου κατάφερε να καλύψει μόλις το 20% της συνολικής ζήτησης, για τη συγκεκριμένη περίοδο.

Με την εξαιρετική αυτή επίδοση, έχοντας ξεπεράσει και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις, η Ολυμπιακή Ζυθοποιία έκλεισε ην πρώτη της χρονιά, σημειώνοντας τζίρο της τάξεως των 11,6 εκατ. ευρώ.

Έτσι, από το φθινόπωρο του 2010, η διοίκηση της εταιρείας ξεκινά με εντατικούς ρυθμούς την υλοποίηση μιας νέας επένδυσης επέκτασης των εγκαταστάσεών της, με βασικό στόχο να ανταποκριθεί πλήρως στη διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση το 2011. Ήταν μια γενναία επιχειρηματική απόφαση, εν μέσω της παρατεταμένης κρίσης που διανύει η χώρα μας, καθώς η συγκεκριμένη επένδυση δεν εντάχθηκε στο πλαίσιο κάποιου αναπτυξιακού Νόμου, αλλά βασίστηκε σε ίδια κεφάλαια. Το ύψος της νέας αυτής επένδυσης - που ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του 2010 - ανέρχεται σε 25 εκατ. ευρώ περίπου, εκ των οποίων τα 15 εκατ. ευρώ διατέθηκαν για την επέκταση των εγκαταστάσεων του ζυθοποιείου, και τα 10 εκατ. ευρώ για τον πάγιο εξοπλισμό ανάπτυξης των πωλήσεών της εταιρείας, στα τελικά σημεία κατανάλωσης.

Με την ολοκλήρωση αυτής της επένδυσης, η παραγωγική δυνατότητα του εργοστασίου τετραπλασιάστηκε, συγκριτικά με τη δυνατότητα παραγωγής του το 2010, που αντιστοιχούσε σε περίπου 120.000 εκατόλιτρα. Η Ολυμπιακή Ζυθοποιία και οι μέτοχοί της, λοιπόν, χρηματοδότησαν αυτό το μεγάλο εγχείρημα, ακριβώς επειδή πιστεύουν απόλυτα στην επιτυχία της Fix Hellas στην ελληνική αγορά, στο άμεσο προσεχές διάστημα.

Τα άκρως ικανοποιητικά αποτελέσματα είχαν απήχηση και στον τομέα του ανθρώπινου δυναμικού της επιχείρησης, σημειώνοντας σημαντική αύξηση των θέσεων εργασίας. Συγκεκριμένα, η Ολυμπιακή Ζυθοποιία ξεκίνησε τη λειτουργία της απασχολώντας 30 εργαζόμενους, ενώ σήμερα το προσωπικό της εταιρείας έχει ξεπεράσει τους 150 εργαζόμενους.

Για το 2011, τα πλάνα της Ολυμπιακής Ζυθοποιίας προσανατολίζονται στην επίτευξη ενός φιλόδοξου στόχου, που είναι ο τριπλασιασμός σχεδόν του μεριδίου που είχε κατακτήσει η Fix Hellas κατά την πρώτη χρονιά κυκλοφορίας της. Η διοίκηση και τα στελέχη της εταιρείας, λοιπόν, φιλοδοξούν και θα προσπαθήσουν με όλες τους τις δυνάμεις, να πετύχουν μερίδιο αγοράς γύρω στο 10%, για το 2011. Παράλληλα, από το φθινόπωρο της τρέχουσας χρονιάς, η Ολυμπιακή Ζυθοποιία θα στραφεί και σε εξαγωγές του προϊόντος της.

Αλέξης Γούδας- Άννα Μπαλάσκα: Στην Καστοριά των ονείρων….

Τα δικά τους «όπλα» η κιθάρα, η φωνή τους και τα όνειρα τους

Στην Καστοριά και συγκεκριμένα στη Βόρεια Παραλία της πόλης ο νικητής του φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης Αλέξης Γούδας και η νεαρή τραγουδίστρια Άννα Μπαλάφα, θα αποχαιρετήσουν το καλοκαίρι , με το βλέμμα στραμμένο σε ένα αμφίβολο μέλλον.

Το ζευγάρι των καλλιτεχνών αποκαλύπτει τις αγωνίες του ,τις σκέψεις του, αναπολεί, ονειρεύεται, συγκρούεται και ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής ,με φόντο τραγούδια από όλες τις γωνιές του κόσμου .
Μια παράσταση world αισθητικής, παγκόσμιου συναισθήματος και επικαιρότητας .
Οι δύο τους μιλάνε στο Πινάκιο για τη μουσικοθεατρική παράσταση, για τα όνειρα τους, για την τέχνη, για την πόλη τους την Καστοριά, αλλά και για το μεγάλο θύμα της οικονομικό-κοινωνικής κρίσης που δεν είναι άλλο από τη γενιά μας.

Αξίζει να διαβάσετε τις σκέψεις που αποτύπωσαν στο ΠΙΝΑΚΙΟ οι δύο νέοι, καθώς εκφράζουν απόλυτα και τις δικές μας ανησυχίες και προσδοκίες για τις μέρες που έρχονται.

Αλέξης Γούδας

Mια αρνητική συγκυρία για τη χώρα και ένα αδιέξοδο απελπισίας ,σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εκλαμβάνονται απ τη νέα γενιά ως ανασταλτικοί παράγοντες στα σχέδια , τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της. Πάνω σ αυτό το μονοπάτι δημιουργήθηκε και στήθηκε η παράσταση. Η τέχνη δε σ αφήνει να κοιμηθείς.

Αυτός είναι ο ρόλος της να επαναφέρει τα κρίσιμα ερωτήματα και να ρευματοδοτεί τα μέσα μας ξυπνητήρια. Έτσι καταλήξαμε σ ένα έργο ποικίλων αναφορών και παγκόσμιας αισθητικής, σε μια μουσικοθεατρική βόλτα παρέα μ ένα νέο ζευγάρι ανθρώπων που μοιράζεται την καθημερινότητά του και τις ανησυχίες του.

Ειδυλλιακό φόντο της βραδιάς η Καστοριά. Μια πόλη που προσωπική μου φιλοδοξία είναι να αποτελέσει το πολιτιστικό ακρολούλουδο των Βαλκανίων. Αν η ασυνέπεια των ανθρώπων που χειρίζονται τις τύχες μας τόσα χρόνια μετατραπεί σε συντονισμένη και υπεύθυνη στάση απέναντι στο μέλλον μας μπορούμε να ελπίζουμε.. Άλλωστε οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι.

Με εκτίμηση Αλέξανδρος Γούδας

Άννα Μπαλάσκα

H παράσταση λειτουργεί σε τρεις αλληλοσυνδεόμενους άξονες : μουσικοθεραπευτικό, κοινωνικοπολιτικό , προσωπικό. Το ξαφνικό και παράδοξο της κρίσης που βιώνει η νέα γενιά και ο κομφορμισμός που την αποστασιοποίησε από ερεθίσματα ουμανιστικών πράξεων και από τη ν αληθινή γνώση του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι είναι η πλατφόρμα που οφείλουμε να ανατρέψουμε με εφόδια την παιδεία απ το σπίτι και την συνεχή ενημέρωση.

Η τέχνη δίνει σε τέτοιες περιστάσεις βροντερό παρόν και ορμώμενη απ τα ερεθίσματα και τα σημεία των καιρών λειτουργεί αναγεννησιακά καθώς κυοφορεί εντάσεις και ανθρώπινες διαθέσεις αγέννητες κ όμως τόσο ισχυρές. Και επειδή τέχνη σημαίνει επικοινωνία ..θα θελα ο καθένας να μπορεί άμεσα με τις συναναστροφές του να μεταδίδει πράγματα χρήσιμα στον άλλον ώστε να επικρατεί η καλή ψυχή του ανθρώπου με μια πλατωνική συνεχή ανταλλαγή ιδεών και που ξέρεις. .ίσως ακουμπήσουμε κ λίγο τον κόσμο των ιδεών του πλατωνα καποτε ..όταν υπερισχύσει το σθένος και η αγνή αγάπη ..

Με εκτίμηση Άννα Μπαλάσκα

Καλλιόπη Ντάλλα: Σκιτσογράφος της Νέας Γενιάς δηλώνει «ΠΑΡΩΝ» στο ΠΙΝΑΚΙΟ

Μια εικόνα ισοδυναμεί με 1000 λέξεις. Στις εφημερίδες η θέση την εικόνων και των φωτογραφιών είναι πολύ σημαντική, πόσο μάλλον στο ΠΙΝΑΚΙΟ.

Ωστόσο πάντα ξεχωριστές θέσεις, είχαν τα σκίτσα. Μέσα στις γραμμές και τα σχέδια των μυτών των μολυβιών χώραγε η πολιτική- και όχι μόνο- επικαιρότητα αλλά και μηνύματα σημαντικά.

Πάντα φοβόμουν και ακόμη το κάνω και προσέχω να μη γράψω κάτι μηνήσιμο.

Ο σκιτσογράφος δεν φοβόταν ποτέ, κάθε άλλο όσο επικριτικός και να ήταν ακόμη και οι πιο σκληροί και απρόσιτοι πολιτικοί, καλλιτέχνες κ.α υποκλινόντουσαν στο μοναδικό ταλέντο του ή χάρισμα αν προτιμάτε. Γιατί αγαπητοί μου αναγνώστες χάρισμα είναι να δίνεις μηνύματα ζωής μέσα από ένα σκίτσο. Η φιλοσοφία του ΠΙΝΑΚΙΟΥ είναι να δίνει βήμα σε νέους ανθρώπους.

Είμαι πολύ υπερήφανος γιατί θαρρώ πως ανακάλυψα ένα ταλέντο στο σκίτσο. Μια 27χρονη κοπέλα από την Κοζάνη την Καλλιόπη Ντάλλα, που δεν έχει πάει σε καμία σχολή αλλά το έχει έμφυτο το ταλέντο. Θα ήθελα να την ευχαριστήσω δημόσια όχι μόνο για τα σκίτσα που έφτιαξε για το ΠΙΝΑΚΙΟ, αλλά για όλα. Και είμαι σίγουρος πως θα φτάσει ψηλά, αν το κυνηγήσει.

Δύο σκίτσα…. Από την Καλλιόπη Ντάλλα. Στο ένα όταν ένα πλοίο βυθίζεται, εκείνη τη στιγμή δεν κοιτάς τι το βύθισε αλλά να το σώσεις και αν δεν μπορείς να σωθείς. (Σε αντίθεση με ότι γίνεται αυτή τη στιγμή που οδηγούμεθα στα άπατα).

Στο άλλο σκίτσο Σαμαράς και Παπανδρέου παίζουν ποδόσφαιρο με μπάλα την …Ελλάδα και ο κόσμος στο φόντο διαμαρτύρεται για τις απεργίες, τις απολύσεις, τη ζωή του, για τις αποκρατικοποιήσεις, για την ανεργία και για τις περικοπές των συντάξεων, ενώ ένα πανό διερωτάται ως πότε θα παίζουν μπάλα αυτοί;;

Ευγενία Τσουμάνη – Σπέντζα: Ατελές κοινωνικό κράτος

Στο περιθώριο παιδιά με αναπηρίες Η Κυβέρνηση για άλλη μια φορά αποδεικνύεται κατώτερη των αναγκών της κοινωνίας, όπως αποδεικνύεται κατώτερη των αναγκών της οικονομίας.

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου


Για πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας κάνει λόγο μιλώντας στο ΠΙΝΑΚΙΟ η βουλευτής της ΝΔ Ευγενίας Τσουμάνη – Σπέντζα αναφερόμενη στην εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος.
Η κα. Σπέντζα τονίζει πως οι κοινωνικές ομάδες που θα πληγούν άμεσα είναι αυτές που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού, οι άνεργοι νέοι και οι άνεργες γυναίκες, οι ηλικιωμένοι, οι πολύτεκνοι, οι μονογονεικές οικογένειες, τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους.
Επίσης η βουλευτής της ΝΔ ρίχνει στο τραπέζι ένα θέμα το οποίο αναμένεται να ανάψει φωτιές το Σεπτέμβρη και δεν είναι άλλο από αυτό από την κατάργηση Φορέων που εξυπηρετούν παιδιά αλλά και ανθρώπους που αντιμετωπίζουν αναπηρίες. Σχολίασε επίσης τα φαινόμενα του προπηλακισμού των συναδέλφων της, αλλά ταυτόχρονα επέκρινε και τη στάση των βουλευτών που χειροκρότησαν όταν ψηφίστηκε το Μεσοπρόθεσμο.
Τέλος η κα. Ευγενία Τσουμάνη – Σπέντζα καταθέτει και απόψεις –λύσεις προς εφαρμογή ενός πιο κοινωνικού κράτους που δεν θα επιτρέψει το κλείσιμο φορέων με ιστορία και παράδοση που παράγουν ουσιαστικό έργο και υπογραμμίζει πως χρειάζεται και αξιοποίηση του ΕΣΠΑ προς την κατεύθυνση της Δημόσιας Υγείας και του Κοινωνικού Κράτους.
Πριν ακολουθήσει η συνέντευξη θα μου επιτρέψετε μια μικρή επισήμανση. Την είχα παραδώσει σε ένα μεγάλο ειδησεογραφικό portal, το οποίο την έκοψε λόγω κομματικών πεποιθήσεων, αλλά συγχωρέστε με είμαι χαζός και δεν μπορώ να καταλάβω όταν κάποιος μιλάει για τις μειώσεις των επιδομάτων των ΑΜΕΑ , «κόβεται» λόγω κομματικής ταυτότητας. Αυτές οι λογικές οδήγησαν τη δημοσιογραφία εδώ σε αυτό το σημείο. Γι’ αυτό το λόγο τη δημοσιεύω σήμερα στο ΠΙΝΑΚΙΟ και όποιος θέλει μπορεί να κάνει σχόλιο ή να στείλει mail που και αυτό θα δημοσιευτεί.

Πως κρίνετε τις τελευταίες αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής για την Ελλάδα;
Οι αποφάσεις στήριξης της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους περιλαμβάνουν και θετικά σημεία, κυρίως σε ό,τι αφορά τα επιτόκια και το χρόνο αποπληρωμής. Θα αποδειχθούν, ωστόσο, ανεπαρκείς εάν δεν εγκαταλειφθεί οι αδιέξοδες πολιτικές προσαρμογής της Κυβέρνησης που εν τέλει προκάλεσαν τη νέα παρέμβαση των ευρωπαίων εταίρων μας. Πολιτικές που ενέτειναν την ύφεση, εξάντλησαν τη φοροδοτική δυνατότητα νοικοκυριών και επιχειρήσεων και εξώθησαν χιλιάδες πολίτες στην εργασιακή και κοινωνική περιθωριοποίηση. Η όποια ανακούφιση της οικονομίας θα είναι βραχύβια δίχως ένα σχέδιο ανάταξης και ανάπτυξης της οικονομίας μέσα από την αναδιάρθρωση της παραγωγικής διαδικασίας και την προσέλκυση επενδύσεων με διαρκές αναπτυξιακό αντίκρισμα. Εκτός αυτού, η αποτίμηση της συμφωνίας θα κριθεί και από το τίμημα που θα κληθεί να καταβάλει η χώρα, δηλαδή τη νέα δανειακή σύμβαση, αλλά και την υλοποίηση του επώδυνου Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος.

Τι επιπτώσεις εκτιμάτε ότι θα έχει για το κοινωνικό κράτος το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα;

Με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα συνεχίζεται μια πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας που οδηγεί στην άδικη περικοπή κοινωνικών παροχών, στη συρρίκνωση δομών και υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας και σε υψηλή ανεργία. Ενδεικτικά αναφέρω ότι βάσει του Εφαρμοστικού Νόμου του Μεσοπρόθεσμου γίνονται πιο αυστηρές οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση επιδόματος ανεργίας ενώ οι ρυθμίσεις για τις μειώσεις συντάξεων και τις περικοπές παροχών υπαγορεύονται αποκλειστικά από μια εισπρακτική λογική που επιδεινώνει την οικονομική κατάσταση και των χαμηλών εισοδημάτων. Κοινωνικά και πολιτικά μέτρα του Μεσοπρόθεσμου πλήττουν κυρίως ομάδες του πληθυσμού που αντιμετωπίζουν έντονα τον κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού και ήδη δοκιμάζονται από την κατάρρευση του συστήματος πρόνοιας, όπως οι άνεργοι νέοι και οι άνεργες γυναίκες, οι ηλικιωμένοι, οι πολύτεκνοι, οι μονογονεικές οικογένειες, τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους.


Υπάρχει κοινωνικό κράτος από τη στιγμή που οι μεγάλες αλλαγές αρχίζουν από τις περικοπές σε ανθρώπους με αναπηρίες; Μάλιστα στα σχέδια της Κυβέρνησης είναι οι συγχωνεύσεις αλλά και οι καταργήσεις φορέων που “φιλοξενούν” ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, όπως παιδιά με αναπηρίες ή ορφανά κοκ. Τι αντίκτυπο θα έχει αυτό στην κοινωνία; Και πόσο ηθικό είναι αυτό κατά τη γνώμη σας;

Το γεγονός ότι έως σήμερα δεν έχουμε δει κάποιο ολοκληρωμένο και συνεκτικό σχέδιο για την προστασία των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους ασφαλώς εγείρει σοβαρές αμφιβολίες για την ικανότητα του, παραπαίοντος και ατελούς, κοινωνικού κράτους να ανταποκριθεί ακόμα και σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις του όπως η λήψη υποστηρικτικών και προστατευτικών μέτρων για τις πλέον ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Πέραν αυτού, πολλοί μη κρατικοί, μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί και ιδρύματα με ιστορία εθελοντικής προσφοράς αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να κλείσουν καθώς γι’ αυτούς δεν υφίσταται καν το ενδεχόμενο συγχώνευσης. Εκτός του αυτονόητου προβλήματος διαβίωσης των ανάπηρων παιδιών που απολαμβάνουν των υπηρεσιών των φορέων αυτών, υπονομεύεται ένας βασικός παράγοντας της κοινωνικής αλληλεγγύης που υπό τις παρούσες συνθήκες είναι εξαιρετικά πολύτιμος.


Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αυτοί οι φορείς;
Είναι η σημαντική περικοπή τακτικών επιχορηγήσεων από το Υπουργείο Υγείας και τις Περιφέρειες - από 30% έως 70% - για τα έτη 2010 και 2011 και η συστηματική καθυστέρηση καταβολής νοσηλίων και τροφείων από τα συμβαλλόμενα ασφαλιστικά ταμεία με αποτέλεσμα οι φορείς να μη μπορούν να πληρώσουν τους εργαζόμενούς τους ή τις υποχρεώσεις τους προς το Κράτος. Πρόβλημα αποτελεί επίσης η φορολόγηση σημαντικών πηγών εσόδων για τα ιδρύματα αυτά, δηλαδή της ακίνητης περιουσίας τους και των δωρεών, φορολόγηση που λειτουργεί ως αντικίνητρο για όσους επιθυμούν να τα ενισχύσουν οικονομικά.
Μπορούν να επιλυθούν τα προβλήματα αυτά χωρίς να οδηγηθούν σε κλείσιμο και πως;
Κατ’ αρχάς είναι αναγκαίο να υπάρξει άμεση καταβολή των οφειλόμενων από το Κράτος επιχορηγήσεων και δυνατότητα συμψηφισμού των ασφαλιστικών υποχρεώσεών τους με τις οφειλές του Δημοσίου προς αυτούς. Επίσης θα πρέπει να αναθεωρηθούν οι φορολογικές ρυθμίσεις με τις οποίες καταργείται η έκπτωση της χρηματικής δωρεάς από το εισόδημα του δωρητή. Αναθεώρηση χρειάζεται και η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας των φορέων που τους αποφέρει απαραίτητους, συμπληρωματικούς πόρους.


Σε άρθρο σας είχατε γράψει «εφικτό να αξιοποιηθούν διαθέσιμοι πόροι του ΕΣΠΑ για τη στήριξη δομών και υπηρεσιών κοινωνικής μέριμνας. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανθρώπινο Δυναμικό» του Υπουργείου Εργασίας υπάρχουν διαθέσιμα κονδύλια ύψους 25 εκ. € για παρεμβάσεις κοινωνικοοικονομικής ένταξης ευπαθών ομάδων και για τη λειτουργία Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης για κατηγορίες ατόμων με ειδικές ανάγκες». Αυτό θα γίνει με την παρούσα Κυβέρνηση;


Αν και είναι σαφής ο υπαινιγμός της ερώτησής σας, θα έλεγα ότι λόγω του κατεπείγοντος χαρακτήρα του θέματος θα ήταν ευκταίο να αξιοποιηθούν όλες οι διαθέσιμες πηγές χρηματοδότησης το συντομότερο δυνατό. Αυτό, ωστόσο, δε φαίνεται εφικτό καθώς οι επιδόσεις της Κυβέρνησης στην απορρόφηση των κοινοτικών πόρων εξακολουθούν να είναι απογοητευτικές εξαιτίας γραφειοκρατικών εμπλοκών και αναίτιων αναθεωρήσεων ώριμων έργων που είχε προετοιμάσει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Επίσης, και αυτό είναι σημαντικό, δεν έχει έως σήμερα διαπιστωθεί ότι υπάρχει η κυβερνητική βούληση να δοθεί προτεραιότητα στη συγκεκριμένη δέσμη παρεμβάσεων, με κίνδυνο να χαθούν τα προβλεπόμενα κονδύλια ή να μεταφερθούν σε άλλες δράσεις. Η Κυβέρνηση για άλλη μια φορά αποδεικνύεται κατώτερη των αναγκών της κοινωνίας, όπως αποδεικνύεται κατώτερη των αναγκών της οικονομίας.

Κατά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος στη Βουλή, όπου ήταν στραμμένα όλα τα βλέμματα του κόσμου, εκτυλίχθηκαν σκηνές κακού θεάτρου από κάποιους βουλευτές। Υπάρχει τόσο έλλειψη σοβαρότητας πια στο ελληνικό κοινοβούλιο τη στιγμή που ο κόσμος είναι αγανακτισμένος και έχει φτάσει στα όρια του;


Θεωρώ ότι τέτοια περιστατικά υπήρξαν μεν, ωστόσο ήταν μεμονωμένα και σε καμία περίπτωση δεν αποτυπώνουν το επίπεδο των τοποθετήσεων στο σύνολό τους. Οι εκδηλώσεις κοινωνικής δυσαρέσκειας των οποίων γινόμαστε αποδέκτες, από τη μία, και ζητήματα συνείδησης λόγω της ευθύνης που φέρει ο καθένας από εμάς απέναντι στους πολίτες δε μπορούσαν παρά να συσσωρεύσουν τεράστια ψυχολογική πίεση. Δε νομίζω, επομένως, ότι υπάρχει έλλειψη σοβαρότητας ή κατανόησης της κρισιμότητας της κατάστασης που βρίσκεται η χώρα. Οι περισσότεροι από εμάς έχουν κατανοήσει τα μηνύματα των πολιτών για αλλαγή συμπεριφορών και πρακτικών που πλήγωσαν το «κοινωνικό σώμα» και οδήγησαν σε κρίσιμη εμπιστοσύνης απέναντι στους πολιτικούς θεσμούς. Το εάν θα ανταποκριθούμε στις νέες απαιτήσεις των καιρών θα φανεί στην πράξη.

Πολλοί συνάδελφοί σας έχουν πέσει θύματα προπηλακισμού τις τελευταίες μέρες। Το φαινόμενο αυτό πήρε διαστάσεις μετά τη ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. Ποια είναι η δική σας θέση; Φοβάστε που ο κόσμος έχει φτάσει στα όρια του;

Παρατηρείται μια γενική απαξίωση του πολιτικού συστήματος το κόστος της οποίας κατανέμεται αδίκως και ανισομερώς σε όλους τους βουλευτές και ενώ η ευθύνη της λήψης επώδυνων αποφάσεων ανήκει περισσότερο στην Κυβέρνηση και λιγότερο σε αυτούς. Ωστόσο, η έκφραση της υπαρκτής «λαϊκής οργής» δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να νομιμοποιεί ηθικά οποιαδήποτε εκδήλωση βίας που παραπέμπει σε καθεστώς οχλοκρατίας, σε άρνηση των πολιτικών και πολιτειακών θεσμών μας. Η ανοχή σε ακραία φαινόμενα βίας είναι απολύτως καταδικαστέα, παραπέμπει σε άλλες εποχές της σύγχρονης ιστορίας μας και απειλεί να ακυρώσει μια από τις σημαντικότερες κατακτήσεις της μεταπολιτευτικής ιστορίας μας, τη σταθερή δημοκρατία. Είναι αυτή η δημοκρατία που μέσα από την εκλογική διαδικασία επιτρέπει στους πολίτες να κρίνουν τα πεπραγμένα των εκπροσώπων τους και να εκφράσουν την οποία ικανοποίηση ή δυσαρέσκεια. Τα υπόλοιπα απλώς υπηρετούν την επιδίωξη μιας γενικευμένης πολιτικής αποσταθεροποίησης που κάθε άλλο παρά υπηρετεί το συλλογικό συμφέρον.

S.O.S εκπέμπουν οι ελληνικοί φάροι

Το φως στην απέραντη πίσσα του συνδυασμού θάλασσας και νύχτας, αναμφισβήτητα είναι αυτό του φάρου, το οποίο δε έχει και συμβολική έννοια το φως και η ελπίδα της ζωής μας όταν όλα πια τείνουν να σκοτεινιάσουν. Αυτοί στέκουν αγέρωχοι στη μέση του πουθενά, παραδομένοι στη λύσσα των κυμάτων μόνο και μόνο για να δώσουν μια αχτίδα φωτός, για να εντοπιστούν οι συντεταγμένες είτε του πλοίου είτε ακόμη και της ίδιας μας της ζωής.

Η Ελλάδα που βρέχεται από το Αιγαίο και το Ιόνιο, έχει στη ναυτική της παράδοση πολλές ιστορίες που περιέχουν φάρους. Είτε είναι αληθινά περιστατικά είτε θρυλικά, όπως και να έχει οι φάροι είναι κομμάτι της ναυτικής και κατά προέκταση της ελληνικής παράδοσης.

Ωστόσο αυτή τη στιγμή πάνω από τους μισούς από τους 116 παραδοσιακούς πέτρινους φάρους εμφανίζουν μέτρια ή κακή κτιριακή κατάσταση, φαινόμενο που πιθανόν να ενταθεί αν επεκταθεί στο μέλλον το πιλοτικό πρόγραμμα «ΔΙΟΓΕΝΗΣ», που εφαρμόζεται σήμερα σε πέντε επιλεγμένους φάρους και στοχεύει στην παρακολούθηση και έλεγχο της λειτουργίας τους με ηλεκτρονικό τρόπο από μακριά.
Η Υπηρεσία Φάρων του Πολεμικού Ναυτικού, διαβλέποντας το πρόβλημα, κάνει προσπάθειες για την εξεύρεση πόρων ώστε να συντηρηθούν οι φάροι που αποτελούν μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς και ναυτικής παράδοσης.
Σήμερα, η ανάπτυξη της τεχνολογίας επιτρέπει την ύπαρξη ηλιακών και ηλεκτρικών φάρων που εποπτεύονται απλώς από την αρμόδια υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού,συντηρούνται από την ίδια και λειτουργούν χωρίς τη φυσική παρουσία φύλακα. Ωστόσο, ακόμα και τώρα, στους 57 επιτηρούμενους φάρους της χώρας υπηρετούν 72 φαροφύλακες που ευθύνονται για τη συντήρηση του φάρου ως μηχανήματος, αλλά και ως κτίσματος.
Οι τελευταίοι 19 μάλιστα επελέγησαν κατόπιν διαγωνισμού Επαγγελματιών Οπλιτών (ΕΠΟΠ) το 2005. Στη λειτουργία του φαναριού επιφορτίζονται με τον έλεγχο σωστής τροφοδότησης της ηλεκτρικής ισχύος, τη διατήρηση σε καλή κατάσταση των μπαταριών, τη φροντίδα των ηλιοκυψελών, το σύστημα περιστροφής, τα τζάμια του φάρου κ.λπ. Οι ίδιοι, κατάλληλα εκπαιδευμένοι, επισκευάζουν τυχόν βλάβες σε γειτονικούς αυτόματους φάρους, ενώ συμμετέχουν και στα ταξίδια που πραγματοποιούν κάθε χρόνο τα δύο πλοία της Υπηρεσίας Φάρων, «Καραβόγιαννος» και "Λυκούδης", προκειμένου να εφοδιάσουν, να επιθεωρήσουν και να συντηρήσουν όλους τους φάρους στην επικράτεια.

Λίγοι αλλά θαραλλέοι

Οι λιγοστοί πλέον φαροφύλακες ζουν εκτός φάρου και τον επισκέπτονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, αφού οι περισσότεροι παραδοσιακοί φάροι είναι κατεστραμμένοι ως κτίρια, ενώ το απόμακρο της θέσης τους, η δυσκολία στην πρόσβαση και η έλλειψη νερού καθιστούν δύσκολη τη ζωή εκεί. Σημαντικά ναυτιλιακά βοηθήματα, οι φάροι εξασφαλίζουν την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, προφυλάσσοντας ανθρώπινες ζωές και πλωτά μέσα με το να κατευθύνουν τα πλοία σε σωστή πορεία και ασφαλή προσέγγιση στα λιμάνια.

Τεράστια σημασία

Για την Ελλάδα, μια χώρα με τεράστιο ανάπτυγμα ακτών (18.400m), χιλιάδες νησιά και βραχονησίδες, οι φάροι ήταν πάντα σήμα κατατεθέν σε κάθε κοντινή και απομακρυσμένη περιοχή της χώρας.Μέχρι το τέλος του αιώνα, ο αριθμός των φάρων και φανών στη χώρα είχε ήδη φτάσει τους 97, ενώ με τη σουηδική επινόηση των αυτόματων φάρων γρήγορα φωτίστηκαν δυσπρόσιτα σημεία των ελληνικών θαλασσών, εκτινάσσοντας ως τον Οκτώβριο του 1940 τον αριθμό των πυρσών σε 388. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πολλοί από αυτούς καταστράφηκαν, με αποτέλεσμα η απελευθέρωση να βρει το φαρικό δίκτυο με μόλις 28 πυρσούς σε λειτουργία.

Ανασυγκρότηση
Σε μια προσπάθεια ανασυγκρότησής τους, επισκευάστηκαν αρκετοί, ενώ στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού του φαρικού δικτύου τους παλιούς φάρους πετρελαίου αντικατέστησαν νέοι, που από πλευράς ενέργειας λειτουργούσαν με ασετυλίνη αυτόματα. Έτσι, οι φάροι έπαψαν σταδιακά να κατοικούνται με αποτέλεσμα να φθείρονται οι κτιριακές τους εγκαταστάσεις.

Αν αυτός είναι ο πολιτισμός τους…τότε δηλώνω απολίτιστος μέχρι εκεί που δεν πάει

Στην Ευρώπη των Τραπεζών και των οικονομικών αναλυτών η Ελλάδα είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης.

Λογικό και επόμενο όταν η ζωή μου αλλά και τη δική σας αγαπητοί μου αναγνώστες κρίνουν τα καντράν των υπολογιστών και μια χούφτα αγάμητων τεχνοκρατών.

Στην πολιτισμένη Ευρώπη που δε χωρά η Ελλάδα γίνονται εγκλήματα. Εμάς μας χαρακτηρίζουν απολίτιστους και απαίδευτους και με την πρώτη αφορμή που βρίσκουν μας στήνουν στον τοίχο.

Όχι, αρνούμαι να παίξω αυτό το παιχνιδάκι τους. Ειδικά σήμερα το απόγευμα που θύμωσα πολύ. Την ώρα που ήμουν στην εφημερίδα και βρισκόμουν σε μια σφαίρα πραγματικότητας μεταξύ Σόιμπλε, Όλι Ρεν, ΕΡΤ και Βενιζέλου λαμβάνω στο mail φωτογραφίες φρίκης. Το περιεχόμενο του…Δελφίνια να σφάζονται ανελέητα από…Ευρωπαίους.

Στο νησί μου στη Μήλο οι κάτοικοι αλλά και οι τουρίστες κολυμπούν μαζί με τα δελφίνια, στη Δανία που είναι ανεπτυγμένο κράτος της Ευρώπης τα σφάζουν λυσσαλέα και χωρίς οίκτο. Αν αυτό το θεωρούν πολιτισμό αυτοί οι …. Εγώ ψηφίζω απολίτιστος και πρωτόγονος μέχρι εκεί που δεν πάει.

Σας προωθώ το mail όπως είναι στην συνέχεια.

Το mail

Κάθε χρόνο, αυτή η σκληρή αιματηρή σφαγή επαναλαμβάνεται στα νησιά Feroe, που ανήκουν στην Δανία ''πολιτισμένο κράτος'' υποτίθεται, και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πολύ λίγοι στον κόσμο είναι σε γνώση αυτού του τρομακτικού γεγονότος, που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο.

Αυτή η αιματηρή σφαγή, υλοποιείται από νέα άτομα, των οποίων η βαρ­βα­ρό­τητα είναι η μεγαλύτερη απόδειξη (?) πως ενηλικιώθηκαν....

Είναι εντελώς απίστευτο, που δεν έχει γίνει τίποτα μέχρι τώρα, έτσι ώστε να σταματήσει αυτό το έγκλημα.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΑΡΒΑΡΗ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ ''CALDERONES" - ΔΕΛΦΙΝΙΑ ΠΟΛΥ ΕΞΥΠΝΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ, ΠΟΥ ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΠΟ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ.

Η ψυχή και αξιοπρέπεια δεν έχουν χρώμα & φυλή

Από την Αλκυόνη

Δευτέρα απόγευμα, Ομόνοια, οδός Πειραιώς ακριβώς έξω από την Ανώτατη Σχολή Εθνικού Θεάτρου πίσω από τη στάση των λεωφορείων. Τα λεωφορεία απεργούν (και πάλι) αλλά η στάση γεμάτη κόσμο ο ποίος περιμένει το δικό του λεωφορείο για το σπίτι μιας και δεν έχει άλλη επιλογή.

Μόλις έχω σχολάσει από το γραφείο, έξι η ώρα, ο ήλιος έχει φύγει ωστόσο δεν έχει προλάβει να νυχτώσει.

Είναι εκείνη η ώρα της ημέρας, η «αγαπημένη μου ώρα της ημέρας» που την λατρεύεις, ο ήλιος φεύγει και μαζί του φεύγει όλη η ταλαιπωρία, το άγχος, τα νεύρα και η κούραση που έφερε. Ξαφνικά αποκτάς μια ανεξήγητα καλή και αισιόδοξη διάθεση,το βήμα σου γίνεται πιο ανάλαφρο.

Η οδός αρχίζει να παίρνει άλλη μορφή, δεν φαίνονται τόσο καλά όλες οι λεπτομέρειές της, μοιάζει πιο όμορφη, πιο ανθρώπινη. Ίσως κάτι που πάει να μεταμορφωθεί σε επικίνδυνο και απόμακρο, ίσως η τελευαία σου ευκαιρία για σήμερα να περπατήσεις μόνος σου εκεί αφού το βράδυ δεν θα τολμούσες.

Το βράδυ δεν κυκλοφορούν εδώ οι «κανονικοί» άνθρωποι με τις γραβάτες, και τους χαρτοφύλακες στο χέρι, οι σοβαροί άνθρωποι, οι ακίνδυνοι άνθρωποι, οι όμοιοι με σέναάνθρωποι, οι φιλικοί προς εσένα άνθρωποι που όμως περπατάνε με γοργό βήμα και το κεφάλι σκυμμένο ίσως για να μην προλάβουν να συνηθίσουν τον δρόμο. Με τον φόβο πως ίσως εναρμονιστούν με την περιοχή και μαθαίνοντάς την ίσως σταματήσουν να θεωρούν τον εαυτό τους ξένο εκεί, ίσως θεωρηθούν κομμάτι της ομάδας αυτής που κυκλοφορεί εκεί.

Άνθρωποι τους οποίους «δυστυχώς» η δουλεία αναγκάζει να περπατούν εκεί. Ο δρόμος για το σπίτι τους καμία σχέση δεν έχει με αυτόν τον βρώμικο γεμάτο μετανάστες και περιθωριακά άτομα δρόμο, που ούτε καν ένα δέντρο δεν έχει, ούτε ακριβά μαγαζία και ανθρώπους της καλής κοιωνίας.

Το βράδυ λοιπόν δεν τολμάς να περάσεις από εκεί, δεν έχεις θέση εκεί μετά τις 6. Φοβάσαι; Κατάντησες να φοβάσαι τον συνάνθρωπο ή μήπως ο πακιστανός δεν είναι στην κατηγορία «συνάνθρωπος»; Ίσως όχι και τόσο αδικαιολόγητος ο φόβος αφού το πρωί όταν βγήκες από το μετρό στην Ομόνοια, με τα μάτια στο πάτωμα, κάτι που έμαθες κι εσύ να κάνεις όταν πηγαίνεις στη δουλειά, παρατηρείς στο πεζοδρόμιο έναν καινούριο «λεκέ». Ναι, είναι «λεκές» από αίμα ο οποίος αποκλείεται να ήταν εκεί χθές που σχόλασες αφού και πάλι τα ίδια ακριβώς βήματα είχες κάνει με τα μάτια στο πάτωμα και ο «λεκές» σίγουρα δεν ήταν εκεί. Όχι, αποκλείεται να ήταν εκεί, καινούριος είναι. Σίγουρα.

Τι να έγινε άραγε το βράδυ που η είσοδος για σένα είναι απαγορευμένη; Μήπως τελικά δεν έχεις άδικο που φοβάσαι; Μήπως αν τολμήσεις να έρθεις εδώ τις ώρες που δεν είναι για το «κοινό» κινδυνεύεις να πάθεις το ίδιο; Ή από την άλλη λες να έχει συμβεί κάτι άλλο;.....Αλλά τι σε νοιάζει; Προχωράς και πηγαίνεις στη δουλειά σου.

Αρκετά όμως, φοράω λοιπόν τα ακουστικά μου, την τσάντα όχι πια όπως συνήθιζα στον ώμο αλλά χιαστί, πράγμα το οποίο έμαθα να κάνω όταν άρχισα να διασχίζω τον «δρόμο», βλέπεις είναι επικίνδυνα τα πράγματα εδώ και ειδικά τώρα. Κινητά και mp3 στις τσέπες και φυσικά έχοντας τα χέρια μέσα σε αυτές. Αν το κινητό σου είναι ακριβό και τύχει να χτυπήσει την ώρα που είσαι εκεί δεν το σηκώνεις είναι και αυτό επικίνδυνο, αυτό ήταν συν τοις άλλοις στις οδηγίες που σου έδωσαν όταν είπες που θα είναι η νέα σου δουλειά. Είσαι λοιπόν προετοιμασμένος για τον κίνδυνο.

Περπατώντας, δεξιά και αριστερά σε προσπερνούν και προσπερνάς ανθρώπους που κατά βάθος ίσως και να φοβάσαι. «Δεν πρέπει όμως να δείξεις άπειρος ανάμεσά τους γιατί έτσι σε βλέπουν ως στόχο», μου είχαν πει. Περπατάς λοιπόν με άγριο βήμα και βλέμμα, από τη βιασύνη σου κάποιες φορές πέφτεις πάνω τους αλλά δεν λες συγγνώμη όπως θα έκανες σε άλλη περίπτωση και όταν τύχει αυτοί να πέσουν πάνω σου εκνευρίζεσαι αφάνταστα και το δείχνεις κι όλας.

Περπατάω όλο και πιο γρήγορα για να μην με βρει η νύχτα εδώ, προσπερνάω τον έναν μετά τον άλλον, ως που μπροστά μου βρέθηκαν 3 άνδρες στη σειρά ο ένας δίπλα στον άλλον, φυσικά ήταν αλλοδαποί ίσως από κάποια αραβική φυλή. Εκείνοι εννοείται πως δεν βιαζόντουσαν αυτός ήταν ο απογευματινός τους περίπατος άλλωστε. Δεν μπορούσα να ποσπεράσω, μπορεί και να εκνευρίστηκα αλλά συνέχισα να πορεύομαι πίσω τους.

Ξαφνικά ο ένας σταματάει, σκύβει και ίσα που πρόλαβα να δω πως πήρε ένα μικρό (πολύ μικρό) κομματάκι ψωμί από κάτω.

Το πήρε και το έβαλε στο περβάζι του παραθύρου της Σχολής, ίσως για να το πάρει κάποιο περιστέρι. Ίσως γιατί όπως μας έλεγαν μεγαλώνοντας, το ψωμί πρέπει να το σέβεσαι;

Οι «άθλιοι» αυτοί τύποι μπορούν να έχουν τέτοια ευαισθησία μέσα τους; Μπορεί η (καλή) γιαγιά του χωριού να έχει σημείο ταύτισης με τον (κακό) μετανάστη της Πειραιώς;

Πώς γίνεται εμείς, εμείς που είμαστε οι καλοί που σεβόμαστε τους άλλους, που δεν είμαστε επικίνδυνοι, που φοράμε τη γραβάτα το πρωί πριν πάμε στο γραφείο, να πατάμε το ψωμί; Πως γίνεται να μην μας πέρασε απ το μυαλό να σκύψουμε ή ακόμα καλύτερα να μην το πετάξουμε; Μήπως η γραβάτα δεν σου επιτρέπει να σκύψεις τόσο χαμηλά;

Μήπως δεν το είδες;.....Μπα, το είδες. Αφού περπατάς με το κεφάλι γυρισμένο προς τα κάτω σίγουρα θα το είδες. Μήπως δεν σου πέρασε καν από το μυαλό; Μάλλον δεν το θεωρήσες και τόσο σημαντικό. Στην αρχή που τον είδες να σκύβει σκέφτηκες «θα πεινάει και σκύβει να πάρει το πεταμένο κομμάτι...» Όταν όμως το ακούμπησε στο περβάζι;Θέλησες να το εξηγήσεις κάπως και να δεχτείς ότι ο άνθρωπος αυτός μπορεί και να έχει κάποιες αξίες μέσα του και να μην είναι τελικά έτσι όπως εσύ νόμιζες; Μπα....μάλλον προσπέρασες συνεχίζοντας να έχεις ακόμα πιο βαθιά τα χέρια στις τσέπες και την «αγαπημένη σου ώρα της ημέρας» να χει φύγει πλέον μιας και νύχτωσε.

Κάρλα Μπρούνι: Μια πρώτη κυρία διαφορετική από τις άλλες

Δύο λόγια θα μου επιτρέψετε πριν διαβάσετε τις παρακάτω γραμμές, του ενδιαφέροντος αυτού cover story. Η συντάκτρια του εν λόγω κειμένου, είναι μια νεαρή κοπέλα, η Λορένα Σιούτη, η οποία, εδώ και λίγους μήνες κάνει τα πρώτα της δημοσιογραφικά βήματα. Της ζήτησα να μου γράψει για το ΠΙΝΑΚΙΟ και δέχτηκε και θα ήθελα να την καλωσορίσω στην «παρέα» του ΠΙΝΑΚΙΟΥ. Πιστεύω πως η «μικρή» διαθέτει όλα τα φόντα για να μπει στο δημοσιογραφικό μας χώρο, σε μια περίοδο που ήδη έχει αρχίσει η «κάθαρσις». Χαίρομαι ιδιαίτερα που παλιά και στοιχειωμένα μυαλά, αλλά και ανεπαρκείς δημοσιοσχετίστες αφήνουν δειλά-δειλατις θέσεις τους χωρίς να το θέλουν σε νέα παιδιά με όρεξη, μεράκι, όνειρα και προσδοκίες. Ο ιστότοπος αυτός είναι αφιερωμένος στους νέους ανθρώπους και τις φρέσκες ιδέες και σκέψεις τους. Λορένα, σε καλωσορίζουμε και σε ευχαριστώ δημόσια.
Ακολουθεί ένα εξαιρετικό cover story της Κάρλα Μπρούνι….


Από τη Λορένα Σιούτη

Σεμνή, χαμογελαστή, όμορφη, έξυπνη, δυναμική τόσο όσο πρέπει, είναι οι λέξεις με τις οποίες περιγράφουν τα media συνήθως τις πρώτες κυρίες ανά τον κόσμο. Εαν το δούμε εντελώς τυπικά και βάσει δημοσίων σχέσεων ο ρόλος της πρώτης κυρίας είναι να συμπληρώνει το ανθρώπινο προφίλ ενός ηγέτη στεκόμενη φυσικά πάντα ένα βήμα πίσω από εκείνον. Μετρημένες στα δάχτυα του ενός χεριου είναι εκείνες τις οποίες μπορούμε να θυμόμαστε με το ονομά τους και όχι ως «η κυρία του κυρίου».
Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που ο σύζυγος (ακόμα και αν είναι ο πρόεδρος της 2ης μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρώπης) γίνεται το συμπλήρωμα της συζύγου του διότι εκείνη είναι προορισμένη από τη μοίρα ότι και να κάνει, είτε αυτό λέγεται μόντελινγκ, είτε αυτό λέγεται τραγούδι ,είτε αυτό λέγεται ηθοποιία να έχει πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο και τα διεθνη media στα πόδια της. Ο λόγος φυσικά για την Κάρλα Μπρούνι τη σύζυγο του προέδρου της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί ή που έχει για σύζυγο τον πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, όπως θέλετε πείτε το.
Την έχουν χαρακτηρίσει, καθόλου άδικα, femme fatale της Γαλλίας αλλά και «Θηλυκό Δον Ζουάν».
Έντονη προσωπικότητα, σαγινευτική με τους άνδρες δεν γινόταν να μην γοητεύσει και να «πιάσει στα δίχτυα» της τον ισχυρό άνδρα της Γαλλίας, μένοντας στην ιστορία ως ένα ακόμη που πήγε στα Ηλίσια Πεδία.
Γεννημένη στην Ιταλία, το 43χρονο πλέον πρώην μοντέλο και σε λίγο καιρό μανούλα,είναι επίσημος γόνος των Μπρούνι-Τεντέσκι, με μαμά πιανίστα και πατέρα πλούσιο βιομήχανο με μεγάλη λατρεία στη μουσική, η μικρή Κάρλα ήρθε στη ζωή μετά το μεγάλο γιο Βιρτζίνιο και την πρώτη κόρη Βαλέρια.
Η σύλληψή της προήλθε από τον θυελλώδη έρωτα-παράλληλη σχέση που διήρκεσε 6 χρόνια της μαμάς της με έναν νεαρό κιθαρίστα μόλις 19 χρονών, τον Μαουρίτσιο Ρεμέρ, από την αρχή λοιπόν δεν φαινόταν να είναι μια κοπέλα όπως όλες οι άλλες. Η Κάρλα μοιάζει να έχει πάρει αρκετά στοιχεία από τη μητέρα της η οποία δεν ήταν το κλασσικό πρότυπο μητέρας αλλά την ενδιέφερε κυρίως η καριέρα της και συμμετείχε σε συναυλίες και κονσέρτα αφήνοντας τα παιδιά να μεγαλώνουν με τις νταντάδες στην καλύτερη περίπτωση, ή μόνα, όπως πολύ συχνά συνέβαινε. Η Κάρλα είναι εσωστρεφές και μοναχικό παιδί ωστόσο δεν αργούν να έρθουν οι ανατροπές στη ζωή της που η ίδια τις χαρακτηρίζει ως «ρήξη με το παρελθόν».
Η πρώτη ρήξη με το παρελθόν ήλθε όταν στα 7 της χρόνια έπρεπε να φύγει για τη Γαλλία. Η ίδια λέει πως δε φοβήθηκε το νέο αυτό βήμα στη ζωή της αλλά αντίθετα ισχυρίζεται πως τη δίδαξε να μη διστάζει μπροστά στο καινούριο, στο διαφορετικό. Η δεύτερη αλλαγή δεν άργησε να έλθει, καθώς στα 19 της χρόνια παράτησε τις σπουδές της στις τέχνες και την αρχιτεκτονική για να ασχοληθεί επαγγελματικά με το μόντελινγκ όπου από πολύ νωρίς έριξε στα πόδια της τους μεγαλύτερους διεθνείς οίκους μόδας όπως τον Christian Dior, Paco Rabanne, Sonia Rykiel, Christian Lacroix, Karl Lagerfeld, Yves Saint-Laurent, Chanel, Versace αναρριχόμενη έτσι στη λίστα με τα πιο ακριβοληρωμένα μοντέλα.

Πορεία προς την κορυφή
Ως παιδί ενός καθόλα αντισυμβατικού και θυελλώδους ερωτα η Κάρλα δεν γινόταν να παραμείνει το ντροπαλό και συνεσταλμένο παιδί που ήταν. Τολμηρή, ισχυρογνώμων, γεμάτη αυτοπεποίθηση δε δίστασε να πει και να κάνει αυτό που επιθυμούσε περισσότερο στη ζωή της, να ζήσει ελεύθερη χωρίς ταμπού και περιορισμούς. Πολύ γρήγορα μετατρέπεται σε party animal και πρωταγωνίστρια του διενούς jet set με αμέτρητες γυμνές φωτογραφίσεις, συνάπτοντας σχέσεις με φωτογράφους και αλλάζοντας τους άντρες όπως τις πασαρέλες. H Κάρλα είναι έτοιμη να κατακτήσει τον κόσμο και φυσικά όχι μόνο του μόντελινγκ, άλλωστε στα 29 της χρόνια αποφασίζει να κρεμάσει τα παπούτσια της και αφοσιώνεται αποκλειστικά στο τραγούδι, γράφοντας η ίδια τους στίχους σε πολλά από τα τραγούδια της αποδεικνύοντας μ’αυτόν τον τρόπο ότι δεν είναι μόνο όμορφη αλλά ότι διαφέρει από το κλασικό μοντελίστικο πρότυπο. Άλλωστε το μόντελινγκ ίσως να αποτέλεσε μόνο την αρχή για να μπει σ’έναν κόσμο τον ποίο είχε βάλει στόχο να κατακτήσει.









Το 2002 κυκλοφορεί το παρθενικό της άλμπουμ στην Ευρώπη με τίτλο: “Quelqu'un m'a dit” (κάποιος μου είπε), το οποίο άγγιξε το ένα εκατομμύριο σε πωλήσεις. Το 2007 κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος της «No Promises», με ποιήματα των Yeats, Dickinson και Auden χωρίς μεγάλη επιτυχία ενώ τις σελίδες των διεθνών tabloids με διάφορα σχόλια γεμίζει ο τρίτος και τελευταίος δίσκος της που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και ένα τραγούδι με τους ακόλουθους στίχους: «Είμαι ακόμα παιδί, παρά τα 40 χρόνια μου, παρά τους 30 εραστές μου!», χωρίς να την ενδιαφέρει για το πως θα σχολιαστεί αυτό ή επιδιώκοντας να δώσει η ίδια τροφή για σχολιασμό. Μετά το μόντελινγκ και το τραγούδι βάλθηκε να κατακτήσει και τον κινηματογράφο όπου έπαιξε σε ταινία του Γούντι Άλεν με τίτλο Midnight In Paris.






«Θηλυκός Δόν Ζουάν»
Έχοντας ξεφύγει από τα ταμπού και τους καθωσπρεπισμούς της παιδικής ηλικίας η Μπρούνι, ανεξέλεγκτη πλέον από το πολυτελές σπίτι της, παίρνει τη ζωη στα χέρια της και μπαίνει στην αρένα των ανδρών. Στην αρχή της καριέρας της αναλώνεται σε κρεβάτια ημιδιασήμων οι οποίοι ως φαίνεται δεν ικανοποιούσαν τόσο τις προσωπικές όσο και τις φιλοδοξίες της να αναρριχηθεί όσο πιο ψηλά γινόταν. Έτσι λοιπόν στρέφεται σε διάσημους και πλούσιους άνδρες με πρώτο και σημαντικό σταθμό τον διάσημο Βρετανό ροκ σταρ Mick Jagger όπου κατάφερε να διαρρεύσει τη σχέση μαζί του με τέτοιο τρόπο που μόνο θετικά λειτουργησε για την ίδια ενώ στη συνέχεια συνδέθηκε με τον πασίγνωστο τραγουδιστή Eric Clapton. Τον κατάλογο ων εραστών της συμπληρώνουν οι ηθοποιοί Kevin Costner και Vincent Perez . Έχοντας θέσει πλέον τον πήχη των ερωτικών της επιλογών ψηλά, η Κάρλα στρέφεται στον χώρο της διανόησης όπου και συνάπτει σχέση με τον καθηγητή φιλοσοφίας Raphael Enthove, γιο του δημοσιογράφου και κριτικού Jean-Paul Enthoven με τον οποίο προηγούμενα διατηρούσε δεσμό, σχέση η οποία προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων αλλά της χάρισε και τον 9χρονο σήμερα γιο της. Οι περισσότερες σχέσεις της είναι με παντρεμένους ή δεσμευμένους άνδρες πράγμα το οποίο φαίνεται να μην πτωεί την «αδίστακτη» (όπως την χαρακτηρίζουν) Κάρλα.




Σανίδα σωτηρίας ή δήμιος της πολιτικής καριέρας του Σαρκοζί;
Το μεγαλύτερο τσουνάμι όμως των σχολιασμών δεν άργησε να έλθει όταν έγινε ήδη γνωστή η σχέση της με τον Νικολά Σαρκοζί. Το ειδύλλιο ξεκίνά όταν ο γκουρού των δημοσίων σχέσεων και της διαφήμισης Jacques Séguéla ο οποίος ηγήθηκε της καμπάνιας του Francois Mitterand, προσκαλεί την Μπρούνι σε ένα δείπνο έξω από το Παρίσι. Παρά τις αριστερές πολιτικές της καταβολές δέχεται την πρόσκληση και εκεί γνωρίζει για πρώτη φορά τον 52χρονο, Σαρκοζί. Η Κάρλα σε συνέντευξή της περιγράφει πως από την πρώτη στιγμή θεώρησε ότι επρόκειτο για έναν άκρως γοητευτικό άνδρα, με σπάνια εξυπνάδα και ενέργεια. «Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά», είπε και προσθέτει: «Και οι δύο κάναμε το βήμα της προσέγγισης».

Ενώ οι περισσότεροι θαρρούν πως ο Νικολά είναι μια ακόμη κατάκτηση για την Κάρλα και εκείνη μια από τις πολλές περιπέτειες του άτακτου προέδρου, οι δυό τους αποφασίζουν να ανταλλάξουν όρκους αιώνιας αγάπης.
Στις 2 Φεβρουαρίου του 2008, η Κάρλα Μπρούνι και ο Νικολά Σαρκοζί παντρεύονται. Και ενώ εκείνη ισχυρίζεται πριν το γάμο της πως ο τελευταίος είναι απλά μία παγίδα και πως αν κάποιος επιθυμεί την ανεξαρτησία, είναι καλύτερα να μην τον προτιμήσει, τα πράγματα αλλάζουν εντελώς και διατείνεται απόλυτη δέσμευση στο Γάλλο πρόεδρο, απόλυτο έρωτα και άρνηση για οποιαδήποτε περιπέτεια. Και ενώ τα περιοδικά και οι εφημερίδες στοιχηματίζουν για το πρόωρο τέλος, εκείνη αποκαλεί το σύζυγό της ως τον «Ναπολέοντα της» και είναι βέβαιη πως θα είναι κοντά του μέχρι το τέλος της ζωής της.

Η προσωπική ζωή του Προεδρικού ζεύγους ακόμη και μετά το γάμο συνεχίζει να είναι το αγαπημένο θέμα όλων των μεσών σε διεθνές επίπεδο. Οι φήμες για τον άτακτο Σαρκοζί δίνουν και παίρνουν ενώ πολλοί είναι εκείνοι που τον θέλουν να φλερτάρει με άλλες ακόμα και μπροστά στα μάτια της γυναίκας του με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την ηθοποιό Κάθριν Ζετα Τζόουνς. Η δημοτικότητα του προέδρου πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο δείχνοντας πως η πρώτη κυρία όχι μόνο δεν ενισχύει το προφίλ του ηγέτη αλλά ρίχνει τη δημοφιλία του στο ναδίρ.
Ωστόσο η Κάρλα δεν παραιτείται καθώς όπως έχει αποδείξει είναι ικανή να βάλει κατώ τους μεγαλύτερους δημοσιοσχετίστες και image makers, αρχικά διαρρέει στον Τύπο φήμες περί πιθανής εγκυμοσύνης της χωρίς η ίδια να επιβεβαιώνει ή να διαψεύδει. Εν συνεχεία εμφανίζεται σε ερημική παραλία μετά της συζύγου της, με απόλυτα χαλαρή διάθεση χωρίς τους bodyguards να τους περιτρυγυρίζουν και αποκαλύπτει την ήδη φουσκωμένη κοιλιά της, η φωτογραφία φυσικά κάνει τον γύρο του κόσμου και το μόνο που απομένει να δούμε είναι πως θα λειτουργήσει αυτό στις επικείμενες προεδρικές εκλογές που θα γίνουν στη χώρα τον Απρίλιο του 2012.

Όπως και να έχει, όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα η ιστορία θα δείξει για το πως λειτούργησε η Κάρλα για τον «Ναπολέοντά της» (όπως τον αποκαλεί) αλλά για την ίδια η ιστορία έχει δείξει ήδη πως έζησε τη ζωή της λεπτό προς λεπτό, αναλώθηκε, εξελίχθηκε, έκανε λάθη, πήρε λάθους δρόμους αλλά στο τέλος τα κατάφερε, έκανε αυτό για το οποίο ήταν γεννημένη...κατέκτησε τον κόσμο τον οποίο είχε βάλει στόχο!

Χαῖρε, Μαρία Θεοτόκε, πού μέσα ἀπό σένα ἦρθε στόν κόσμο τό φῶς τό ἀληθινό

Τα τελευταία πέντε χρόνια λαμβάνω και εγώ –όπως και εκατοντάδες ακόμη άνθρωποι- mail από το Μοναχό Απόλλω από την Ιερά Μονή Δοχειαρίου της Δάφνης του Αγίου Όρους και ένιωσα την ανάγκη σήμερα που γιορτάζει η Μεγαλόχαρη να σας προσκομίσω κάποιες από τις τελευταίες αλληλογραφίες που έλαβα. Τον ευχαριστώ δημόσια για όλα αυτά που μου στέλνει και εύχομαι η Παναγία μας, να μας δίνει φώτιση και δύναμη σε όλους μας. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Το θαύμα της Παναγιάς Σεϊδανάγιας

Τον Δεκέμβριο του 2004 βγήκε στα μέσα ενημέρωσης ένας μουσουλμάνος Σαουδάραβας και διηγήθηκε το συγκλονιστικό γεγονός που έζησε και που άλλαξε όλη του τη ζωή. Πριν τρία χρόνια παντρεύτηκε μια κοπέλα πλούσια μουσουλμάνα, αλλά στείρα.

Προσπάθησαν επί σειρά ετών να αποκτήσουν παιδιά και πήγαν σε πολλούς γιατρούς αλλά… τίποτα. Οι γονείς του τον προέτρεπαν να παντρευτεί και δεύτερη γυναίκα και να κρατήσει και την πρώτη, αφού επιτρέπεται να έχουν μέχρι και τέσσερις γυναίκες.

Εκείνος κουρασμένος και στεναχωρημένος, πήρε την σύζυγο του να πάνε ταξίδι αναψυχής στη γειτονική μας από το Ισραήλ Συρία, για να ξεκουραστούν και να ξεχάσουν λίγο. Στη Συρία νοίκιασε το ζευγάρι μιά λιμουζίνα με οδηγό ξεναγό, για να τους πάει σε όλα τα κοσμικά αξιοθέατα της Συρίας. Ο οδηγός πρόσεξε στο ζευγάρι που ξεναγούσε πόνο και θλίψη. Τους ρώτησε αν έχουν τίποτα και εκείνοι του ανοίχτηκαν λέγοντας του, για το πρόβλημα της ατεκνίας τους. Ο μουσουλμάνος οδηγός τότε, τους μίλησε για το Μοναστήρι της Παναγίας Σεϊδανάγιας, όπου πολλά άτεκνα ζευγάρια καταφεύγουν. Εκεί λοιπόν, όπως και στην ομώνυμη μονή του Ισραήλ, κοντά στο Πατριαρχείο, τους δίνουν από το φυτίλι του καντηλιού της θαυματουργής αυτής εικόνας και το τρώνε και τότε η ΠΑΝΑΓΙΑ, τους δίνει το ποθούμενο κατά την προαίρεση και πίστη τους.Εγώ προσωπικά, είδα στην Μονή αρχείο με τα ονόματα όλων αυτών που ευεργέτησε η Παναγία. Για να συνεχίσω την διήγηση, ο Σαουδάραβας και η γυναίκα του λένε στον ξεναγό. "Πήγαινε μας εκεί στην Σεϊδανάγια <<τη Δέσποινα των Χριστιανών>> κι αν γίνει το ποθούμενο και αποκτήσουμε παιδί θα προσφέρω σε σένα $ 20.000 και $ 80.000 για το μοναστήρι". Αφού πήγαν στην μονή και έκαναν ό,τι έπρεπε, γυρίζοντας στο Ισραήλ, η γυναίκα βρέθηκε έγγυος και μετά από εννέα μήνες, γέννησε ένα πανέμορφο αγοράκι. Θαύμα της Παναγίας.

Με το που γέννησε η σύζυγος του, ο Σαουδάραβας, ήθελε να εκπληρώσει το τάμα του και τηλεφώνησε λοιπόν στον οδηγό να τον παραλάβει από το αεροδρόμιο της Δαμασκού. Ο οδηγός, πανούργος, ειδοποίησε και άλλους 2 φίλους του για να πάνε στο αεροδρόμιο μαζί και να παραλάβουν τον πλούσιο και κατόπιν να τον σκοτώσουν. Με αυτό τον τρόπο θα λάμβαναν όλο το ποσό και θα το μοιράζονταν στα τρια. Πράγματι, τον παρέλαβαν από το αεροδρόμιο. Καθ' οδόν ο άμοιρος δίχως να γνωρίζει τι θα γινόταν, από την χαρά του, έδωσε στους φίλους του οδηγού από $ 10.000. Αντί όμως αυτοί να τον πάνε στη μονή, τον οδήγησαν στην ερημιά και τον έσφαξαν, πρώτα κόβοντάς του το κεφάλι και έπειτα τα υπόλοιπα μέρη του σώματός του σε κομμάτια. Τυφλωμένοι όμως από το πάθος τους, τον έβαλαν στο πορτ - μπαγκαζ του αυτοκινήτου και πήραν μαζί τους τα χρήματα, το ρολόϊ και ό,τι είχε πάνω του, και ξεκίνησαν για άλλο ερημικό μέρος, προκειμένου να πετάξουν το πτώμα. Στον εθνικό δρόμο, παρουσίασε κάποια βλάβη το αμάξι τους και στάθηκαν να δουν, τι συνέβαινε. Κάποιος περαστικός, τους είδε και σταμάτησε να τους βοηθήσει. Όμως αυτοί αρνήθηκαν. Ο περαστικός οδηγός, κατά τύχη, είδε να στάζει αίμα από το πόρτ - μπαγκάζ του αυτοκινήτου, κάτι υποπτεύθηκε, και ειδοποίησε την αστυνομία, φεύγοντας λίγο πιό μακρυά από το οπτικό πεδἰο τους. Μετά από κάμποση ώρα, έφτασε η αστυνομία, και πλησίασε και ο οδηγός που την είχε ειδοποιήσει. Οι Αστυνομικοί είδαν αμέσως το αίμα να στάζει από το πόρτ - μπαγκαζ. Τότε το άνοιξαν, και τι να δουν? Ο σφαγμένος Σαουδάραβας, σηκώθηκε και βγήκε έξω ολοζώντανος, με αίματα βέβαια και τους είπε: << Η Παναγία μόλις τελείωσε και τις τελευταίες ραφές του λαιμού μου, εδώ μπροστά, δείχνοντας το καρύδι του λαιμού του, αφού μου έραψε όλο μου το σώμα πρώτα>>.

Ο κακοποιός εγκληματίας ταξιτζής και οι συνεργοί του, τρελάθηκαν στην κυριολεξία και με χειροπέδες τους οδήγησαν στις ψυχιατρικές φυλακές. Φώναζαν σαν δαιμονισμένοι «...εμείς σε σκοτώσαμε, σε κομματιάσαμε, σου κόψαμε το κεφάλι, πώς ζείς;» Ο Σαουδάραβας, πήρε πιστοποίηση του λαμπρού θαύματος, αφού πέρασε από Νοσοκομεία, ιατροδικαστές, εμπειρογνώμονες. Τα ράμματα ήταν φανερά και φαινόταν φρεσκοσυναρμολογημένος. Διεκήρυττε δε και ομολογούσε ότι, «η Παναγιά η ΣΕΙΔΑΝΑΓΙΑ , τον έραψε και τον ανέστησε με την δύναμη του Υιού της». Κατόπιν, τηλεφώνησε σε όλους τους δικούς του και ήλθαν στη Συρία. Πήγαν στο μοναστήρι και εκπλήρωσαν το τάμα τους με το παραπάνω, αφού ο Σαουδάραβας, αντί να προσφέρει το αρχικό ποσό των $ 80.000 που χε τάξει, έδωσε 800.000 δολάρια.

Ο ίδιος αφηγείται το γεγονός με συγκίνηση και πλέον είναι ΠΙΣΤΟΣ Ορθόδοξος Χριστιανός. Το θαύμα αυτό συγκλόνισε τον αραβικό κόσμο. Όμως τα θαύματα της Παναγιάς Σεϊδανάγιας είναι αμέτρητα. Η χάρη της να μας συνοδεύει στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε και περιμένουμε και τους χειρότερους

ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

Ἡ εὐσέβεια τοῦ ἑλληνικοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ ἔχει ἀφιερώσει τόν Αὔγουστο, ἕνα ὁλόκληρο μήνα, στήν Παναγιά μας. Παντοῦ, σέ κάθε γωνιά τῆς Ἑλλάδας μας καί σ΄ ὅλο τόν κόσμο, σέ πόλεις καί χωριά, σέ βουνά καί παραλίες, σέ μεγαλοπρεπεῖς ναούς ἤ σέ ταπεινά ἐξωκκλήσια, τρέχουν οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, μικροί καί μεγάλοι, νά τιμήσουν τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Χριστοῦ μας.
Τιμώντας τήν Παναγιά, εἶναι σάν νά τιμοῦμε τήν ἁγιότητα, τήν ταπείνωση, τήν ἁγνότητα, τήν παρθενία, τήν πίστη, τήν ἀγάπη, τήν ὑπακοή, τήν πραότητα, τήν ὑπομονή.
Γιατί ὅλα αὐτά τά εἶχε ἡ Θεοτόκος. Αὐτή, πού εἶναι γεμάτη χάρες,ἡ «Κεχαριτωμένη», ἡ «εὐλογημένη ἐν γυναιξί».
Ἐπειδή οἱ ἅγιοι της Ἐκκλησίας μας ἔχουν βλέμμα ὀξύ καί καθαρό, θά ἤθελα νά γευθοῦμε ἔστω καί κάτι ἐλάχιστο ἀπό τή γραφίδα τοῦ ἁγίου Κυρίλλου, πατριάρχου Ἀλεξανδρείας, παρμένο ἀπό ἕνα ἐγκώμιό του στήν ὑπεραγία Θεοτόκο.

«…Χαῖρε δέ καί σύ, Μαρία Θεοτόκε, Παρθένα καί Μητέρα μαζί, Φωτοφόρε, σκεῦος ἀμόλυντο.
Χαῖρε Παρθένα Μαρία, μητέρα καί δούλη, Παρθένα μέν, γιά τό Χριστό πού γεννήθηκε ἀπό ἐσένα τήν Παρθένα, μητέρα δέ γιά τό Χριστό πού τόν κράτησες στήν ἀγκαλιά σου καί τόν ἔθρεψες μέ τό γάλα σου, καί δούλη γιά τόν Χριστό πού ἔλαβε μορφήν δούλου. Γιατί εἰσῆλθε ὁ βασιλιάς στή πόλη σου, μᾶλλον δέ στήν κοιλία σου, καί ἐξῆλθε πάλι ὅπως αὐτός θέλησε, καί ἡ πύλη σου ἔμεινε κλειστή. Γιατί συνέλαβες χωρίς σπέρμα ἀνδρός καί γέννησες καθώς ἔπρεπε σέ Θεό.
Χαῖρε, Μαρία, ὁ κατάλυτος ναός, μᾶλλον δέ ἅγιος, καθώς προφητεύει ὁ προφήτης Δαβίδ λέγοντας «Ὁ ναός σου εἶναι ἅγιος, θαυμαστός ἐν δικαιοσύνη» (Ψαλ. 64, 5)
Χαῖρε, Μαρία, ὁ ἱερός θησαυρός τῆς οἰκουμένης.
Χαῖρε, Μαρία, ἡ ἀμόλυντη περιστέρα.
Χαῖρε, Μαρία, ἡ λαμπάδα ἡ ἄσβεστη. Διότι ἀπό σένα γεννήθηκε ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης.
Χαῖρε, Μαρία, ὁ χῶρος πού χώρεσε ὁ ἀχώρητος, πού χώρεσες μέσα σου τόν Μονογενῆ Θεόν Λόγον, πού βλάστησες χωρίς ἀλέτρι καί σπέρμα τό στάχυ τό ἀμάραντο.
Χαῖρε, Μαρία Θεοτόκε, γιά σένα κελαηδοῦνε οἱ προφῆτες, γιά σέ δοξολογοῦνε οἱ βοσκοί, λέγοντας μαζί μέ τούς ἀγγέλους τόν φοβερόν ἐκεῖνον ὕμνον. «Δόξα στόν Θεό πού βρίσκεται ψηλά στά οὐράνια καί εἰρήνη πάνω στή γῆ καί εὐδοκία στούς ἀνθρώπους» (Λουκ. 2, 14)
Χαῖρε, Μαρία Θεοτόκε, γιά σέ χορεύουν ἄγγελοι καί σκιρτοῦν ἀρχάγγελοι
ἀναπέμποντας φρικωδέστατους ὕμνους.
Χαῖρε, Μαρία Θεοτόκε, πού σέ προσκυνᾶνε μάγοι ὁδηγημένοι ἀπό ἀστέρι φωτεινό.
Χαῖρε, Μαρία Θεοτόκε, πού γιά σένα ἐκλέχτηκε τό δεκάκτινο κάλλος τῶν
ἀποστόλων.
Χαῖρε, Μαρία Θεοτόκε, πού γιά σένα σκίρτησε ὁ Ἰωάννης, ὄντας ἀκόμα στήν κοιλιά τῆς μητέρας του, καί λυχνάρι αὐτός φτωχό, προσκύνησε τό Χριστό, τό φῶς τό ἀκοίμητο.
Χαῖρε, Μαρία Θεοτόκε, πού μέσα ἀπό σένα ἦρθε στόν κόσμο ἡ χάρη ἡ
ἀνέκφραστη, γιά τήν ὁποία ὁ Ἀπόστολος μιλώντας ἔλεγε: «Φανερώθηκε σ’ ὅλους τους ἀνθρώπους ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ πού μᾶς σώζει» (Τιτ. 2, 11)
Χαῖρε, Μαρία Θεοτόκε, πού μέσα ἀπό σένα ἦρθε στόν κόσμο τό φῶς τό ἀληθινό, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, πού λέει στά Εὐαγγέλια: «Ἐγώ εἶμαι τό φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. 8, 12)
Χαῖρε, Μαρία Θεοτόκε, πού μέσω σοῦ ἔλαμψε φῶς σ’ αὐτούς πού βρίσκονταν στό σκοτάδι καί στή σκιά τοῦ θανάτου. «Διότι», λέγει ὁ Ἠσαΐας, «ὁ λαός πού βρισκόταν στό σκοτάδι, εἶδε λαμπρό φῶς» (Ἠσ. 9, 2). Ποιό φῶς, ἄραγε, παρά τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, πού εἶναι τό φῶς τό ἀληθινό, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο, πού ἔρχεται στόν κόσμο;
Χαῖρε, Μαρία Θεοτόκε, πού γιά σένα κηρύσσεται στά Εὐαγγέλια: «Εὐλογημένος νά εἶναι αὐτός πού ἔρχεται στό ὄνομα τοῦ Κυρίου» (Ἰωάνν. 12, 13), πού γιά σένα ἔχουν θεμελιωθεῖ Ἐκκλησίες ὀρθοδόξων καί στίς πόλεις καί στίς κωμοπόλεις καί στά νησιά.
Χαῖρε, Μαρία Θεοτόκε, πού ἀπό σένα γεννήθηκε αὐτός πού νίκησε τό θάνατο καί ἐξολόθρευσε τόν Ἅδη.
Χαῖρε, Μαρία Θεοτόκε, πού ἀπό σένα γεννήθηκε ὁ πλάστης τοῦ Ἀδάμ καί
διορθωτής τῆς παραβάσεώς του καί ὁδηγός τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
Χαῖρε, Μαρία Θεοτόκε, πού μέσω σοῦ ἄνθησε καί ἔλαμψε τό κάλλος τῆς
ἀνάστασης.
Χαῖρε, Μαρία Θεοτόκε, μέσω τῆς ὁποίας ξεχύθηκε βάπτισμα ἁγιοσύνης φρικτό καί Ἰορδανικό.
Χαῖρε, Μαρία Θεοτόκε, πού μέσω σοῦ ἁγιάζονται ὁ Ἰωάννης καί ὁ Ἰορδάνης καί ἀτιμάζεται ὁ διάβολος.
Χαῖρε, Μαρία Θεοτόκε, πού μέσω σοῦ σώζονται ὅλοι, ὅσοι πιστεύουν…»
Ὅλα αὐτά τά χαῖρε πού ἀπευθύνει ὁ ἅγιος Κύριλλος στή Θεοτόκο, τά ἀπευθύνουμε κι ἐμεῖς μέ πολλή ἀγάπη καί εὐλάβεια στήν ὑπέραγνη μητέρα τοῦ Θεοῦ μας, τοῦ Κυρίου Ίησοῦ
Χριστοῦ. Εἶναι μιά ἐλάχιστη προσφορά ὡς ἀντίδωρο στή μέγιστη δική της πρός ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος, καί γενικά στήν κτίση ὅλη.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε πρός τόν Κύριο καί Θεό μας πάντοτε γιά ὅλους μας!