Ζωντανό κεφάλαιο για τον ελληνικό Πολιτισμό
αναμφισβήτητα είναι ο Γιώργος Νταλάρας. Η φωνή του αισθαντική, μιλά στις ψυχές
των ανθρώπων.
Οι μελωδίες του έχουν «ταξιδέψει» σε όλα τα μήκη και
τα πλάτη του κόσμου αποτελώντας τον κομιστή της ελληνικής κουλτούρας.
Η παρουσία του στην πρώτη γραμμή από το 1965 έως
σήμερα μαρτυρά την προσήλωσή του στην Τέχνη του και την αγάπη του σε αυτήν.
Ο ίδιος μιλά στο Πινάκιο, με αφορμή την μεγάλη συναυλία
που θα λάβει χώρα στο Ηρώδειο, στις 27 Σεπτεμβρίου όπου μαζί με τον Λαυρέντη
Μαχαιρίτσα και εξαιρετικούς μουσικούς θα τραγουδήσουν για τους σκοπούς της Ένωσης
Μαζί για το Παιδί.
Στην συνέντευξη μιλά για τους σταθμούς - ορόσημα της καριέρας
του, για τον κοινωνικό αλλά και πολιτικό πολιτισμό ενώ παράλληλα, στέλνει μήνυμα
αλληλεγγύης…!
Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο
Ταξιδεύετε με τις νότες και τις μελωδίες σας τον κόσμο επί 4 δεκαετίες
περίπου.
Τι έχετε αποκομίσει από το ταξίδι αυτό και ποιοι ήταν οι σταθμοί ορόσημά
σας;
«Σωστά. Στην Ελλάδα 5 και στο εξωτερικό σχεδόν 4 δεκαετίες. Η
σημαντικότερη εμπειρία είναι αυτό που πίστευα από παιδί. Η καλή μουσική
δεν έχει σύνορα και γλώσσα. Η μελέτη, η συνέπεια, τα καλά τραγούδια, ακόμα και
με το όριο, το φυσικό όριο της γλώσσας, μπορεί να συγκινήσουν διαφορετικούς
ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα. Οι σταθμοί ήταν πολλοί και
διαφορετικοί. Θέλω να αναφέρω τις συνεργασίες με τις μεγάλες συμφωνικές
ορχήστρες Metropolitan στην Νέα Υόρκη, Metropole της Ολλανδίας, Συμφωνική του
Μόντρεαλ με τον μεγάλο μαέστρο Charles Dutoit, Συμφωνική του Σίδνεϊ, του BBC,
του Ισραήλ, για να αναφέρω μερικές. Είναι πολύ τιμητικό για μένα να
ερμηνεύουν τα τραγούδια της πατρίδας μου αυτές οι μεγάλες ορχήστρες με τους
σπουδαίους μαέστρους. Σταθμοί ακόμα, ήταν οι συναυλίες για την Κύπρο στο
Brendan Byrne Arena με 25.000 κόσμο και στο Wembley, οι συναυλίες με τον Μίκη
Θεοδωράκη στην Ευρώπη, οι περιοδείες με τα ρεμπέτικα. H σειρά συναυλιών στο
Olympia στο Παρίσι, 10 συναυλίες κατά σειρά και βέβαια κορυφαία η παράσταση που
έγινε στην Αθήνα στο Μέγαρο Μουσικής το 1994 και το 1995 αναδρομή στο ελληνικό
τραγούδι από τη γέννησή του, με τίτλο «...Και με φως και με θάνατον
ακαταπαύστως» σε σκηνοθεσία του διεθνούς σκηνοθέτη και σπουδαίου Έλληνα, Κώστα
Γαβρά».