Αγγελική Βαρελλά: Η συγγραφέας που έχει μεγαλώσει 3 γενιές Ελλήνων μιλά στο ΠΙΝΑΚΙΟ: «Τα παιδιά με ρώτησαν...τι σημαίνει η λέξη σεβασμός»

Η Αγγελική Βαρελλά

Μια βόλτα στην γειτονιά μου  έκανα τις προάλλες και καθώς περπατούσα στην Ελευθερίου Βενιζέλου στο Περιστέρι κόλλησα στη βιτρίνα του αγαπημένου μου βιβλιοπωλείου την Βιβλιούπολη, καθώς είδα μια αφίσα η οποία προσκαλούσε κόσμο για την Σαββατιάτικη εκδήλωση. Έμεινα να κοιτάω αποσβολωμένος καθώς μνήμες ξεπετάχτηκαν από το μακρινό παρελθόν. Η Αγγελική Βαρελλά που διάβαζα πιτσιρικάς θα ερχόταν στην γειτονιά μου...Σαν όνειρο έμοιαζε και όμως ήταν πραγματικότητα.  Πόσα βράδια είχα αποκοιμηθεί διαβάζοντας τα βιβλία της και πόση αγωνία είχα όταν γυρνούσα από το σχολείο να διαβάσω την συνέχεια. Μάλιστα κάποιες φορές  την είχα κάτω από το τετράδιο της Αντιγραφής και διάβαζα λαθραία για να μη πάρουν είδηση οι δικοί μου...

Μίλησα με την υπεύθυνη του βιβλιοπωλείου την  κα. Νίνα Γαλανοπούλου αλλά και με τον εκπρόσωπο των εκδόσεων Πατάκης και μου έδωσαν το πράσινο φως για την συνέντευξη.

Την παραμονή καθώς προετοίμαζα τις ερωτήσεις δεν σας κρύβω πως ένιωθα δέος.

Όταν την είδα, την πλησίασα και της μίλησα...Κάναμε την συνέντευξη λες και μίλαγα στην γιαγιά μου, τόσο άνετα, τόσο οικεία...

Τελικά στο Παιδείας τόσα χρόνια κάνουμε εγκλήματα που έχουμε το κάθε λαμόγιο για Υπουργό. Η Αγγελική Βαρελλά είναι ένας άνθρωπος πνευματικός θα έλεγα αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι ακόμη και στα 83 της επισκέπτεται σχολεία και χώρους άλλους με παιδιά σε όλη την Ελλάδα δείγμα της αγάπης που τους τρέφει.

Χάθηκε ο κόσμος να αναλάβουν την Παιδεία στην Ελλάδα άνθρωποι που αγαπάνε -και το έχουν αποδείξει εμπράκτως- τα παιδιά;

Όπως και να έχει θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μίλησα μαζί της...Σας παραθέτω την συνέντευξη:

Συνέντευξη: Στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο

Η Αγγελική Βαρελλά με την Νίνα Γαλανοπούλου

Όπως σας είπα πριν αρχίσουμε την ηχογράφηση είμαι 30 χρονών και σας είχα διαβάσει όταν ήμουν μικρός...

«Αυτό που συμβαίνει είναι κλασσικό για εμένα...Με τα βιβλία μου έχω μεγαλώσει τρεις γενιές και τείνω για την τέταρτη. Οι πρώτοι μου αναγνώστες είναι τώρα πια παππούδες...

Αυτό είναι ευλογία...

«Είναι και η ανταμοιβή μου όλα αυτά τα χρόνια και μάλιστα αφορολόγητη» (σ.σ γέλια)

Σας τρομάζει η νέα γενιά που έρχεται στο προσκήνιο, που μεγαλώνει τώρα δεδομένου ότι τα παιδιά στα σπίτια δέχονται όλη την πίεση των μνημονίων;

«Στα σχολεία που πηγαίνω –και μάλιστα τακτικά- γίνομαι δέκτης διαφορετικών συμπεριφορών. Είναι κάποια που δεν μπορείς να τα κουμαντάρεις καθόλου...Σε ένα σχολείο τους είπα να έχουν σεβασμό και τα παιδιά με ρώτησαν...τι σημαίνει η λέξη σεβασμός; Είναι και άλλα που είναι πραγματικά υπέροχα παιδιά, που έχουν όλα τα στοιχεία μέσα τους που ένας συγγραφέας τα θέλει για να αισθάνεται όμορφα. Δεν θέλω να πιστεύω πως θα βγει στο προσκήνιο μια κακιά γενιά. Προβληματισμένη σίγουρα, το θέμα είναι πως θα διοχετεύσουν αυτόν τον προβληματισμό».

Τα παιδιά είναι αγνά σήμερα;

«Όχι, βέβαια! Λένε και πράγματα και ζητάνε και πράγματα και η κουβέντα τους ακόμη είναι «ανεβασμένη»

Με έναν επιθετικό προσδιορισμό ή μια άλλη λέξη πως θα χαρακτηρίζατε τα παιδιά σήμερα;

Τα βιβλία της 

«Λίγο αδιάφορα ως προς το βιβλίο και με μεγάλα ενδιαφέροντα σε άλλα θέματα, όπως είναι το ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχει παιδί που να μην ξέρει παίχτες και τεχνικές. Έρχονται και μου λένε πως θέλουν να γίνουν Μέσι ή Ρονάλντο, σε αυτά τα πράγματα είναι μπασμένα τα παιδιά σήμερα.

Από την άλλη παιδιά που ασχολούνται με τα βιβλία μπαίνουν σε διαδικασία και μου γράφουν γράμματα. Δεν μπορώ να κάνω μια στατιστική και να σου πω πως τα παιδιά είναι έτσι ή αλλιώς. Το κάθε παιδί έχει ξεχωριστή προσωπικότητα την οποία ξεδιπλώνει αναλόγως με το περιβάλλον και τους γύρω του».

Σας αναζωογονεί το γεγονός ότι σας στέλνουν γράμματα ή οι παρουσιάσεις στα σχολεία;

Παίζοντας με τα παιδιά στην Βιβλιούπολη

«Ναι, πάρα πολύ! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ θάρρος μου δίνουν όλα αυτά και πρέπει να συνεχίσω... είναι ένα σλόγκαν που το έχω μέσα μου.Τα παιδιά μου δίνουν ζωή. Όταν τα τσιγκλήσεις τα παιδιά και το βιβλίο αγαπάνε αλλά και τον συγγραφέα. Θέλουν ένα ερέθισμα».

Στα περισσότερα σας βιβλία φαίνεται ότι παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η φιλία. Θέλετε με αυτό τον τρόπο να επιδείξετε το μεγαλείο της;

«Ναι, φυσικά! Το να μένει ο καθένας μόνος, μοναχικός δεν είναι σε καμία περίπτωση αρεστό και φυσιολογικό. Μέσα από τη φιλία μπορούν να εισπράξουν του κόσμου τα πράγματα και πολλές φορές λέω στα παιδιά πως είναι ένα δέντρο η φιλία που χρειάζεται πότισμα και μάλιστα κάποιες φορές έχω μαζί μου ένα ποτιστηράκι για να τους το δώσω με παράδειγμα...»

Πριν από λίγο μου είπατε ότι τα παιδιά χάνουν την επαφή τους με το διάβασμα, την λογοτεχνία αλλά και την ιστορία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο κόσμος να δηλώνει άγνοια για πολλά πράγματα με αποτέλεσμα να μπορεί να χειραγωγηθεί πιο εύκολα;

«Ισχύει αυτό που λες. Είναι πολύ σημαντικό να διαβάζουμε και να γνωρίζουμε γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία και τις ζωές μας μέχρι σήμερα. Θα σου πω ένα δικό μου προσωπικό παράδειγμα. Βρισκόμουν στο Μουσείο στη Ζάκυνθο. Και είχα το άγαλμα του Σολωμου, του εθνικού μας ποιητή ακριβώς απέναντι μου και αφού είπα –είπα ένα σωρό για τον Σολωμό ξαφνικά ένα παιδί μου λέει καλά πως τα ξέρατε όλα αυτά, τον ξέρατε προσωπικά; Με πείραξε η ατάκα του παιδιού».

Σας θυμώνει η κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της Παιδείας;

«Αν με θυμώνει; Βέβαια και μάλιστα αρκετά. Όταν γράφουν στο μάθημα της ιστορία περί συνωστισμού στην προβλήτα της Σμύρνης...ανατρίχιασα από θυμό».

Σε λίγες ημέρες έρχεται ο νέος χρόνος. Τι εύχεστε σε παιδιά και γονείς;

«Θα τους ευχηθώ πρώτα απ’ όλα να μην χάσουνε ποτέ το θάρρος τους και την αισιοδοξία τους.

Το δεύτερο είναι να είναι λιτά. Να μην ζητάνε πάρα πολλά, να είναι ευχαριστημένα με ότι υπάρχει στο σπίτι τους και το τρίτο που εύχομαι είναι να παρακαλάνε να είμαστε ενωμένοι όλοι μας. Εγώ που είμαι παιδί του 40 είδα και έζησα τι έκαναν οι Έλληνες όταν ενώθηκαν...ΘΑΥΜΑΤΑ»

Τελικά το ουράνιο τόξο έχει τα χρώματα της ευτυχίας;

Τα παιδιά ξέρουν πόσα χρώματα έχει το ουράνιο τόξο

«Όχι, δυστυχώς τώρα δεν έχει τα χρώματα της ευτυχίας. Εγώ όταν ήμουν μικρή πίστευα πως το ουράνιο τόξο έχει 1000 χρώματα και ήρθαν να μου πούνε ότι έχει μόνο επτά. Αυτό μου κακοφάνηκε πάρα πολύ. Να αφήνουμε τα παιδιά να φαντάζονται πως έχει πάρα πολλά χρώματα».

Διαγωνισμός

Οι εκδόσεις Πατάκη προσφέρουν δύο αντίτυπα του παιδικού βιβλίου «Φιλία σε  τέσσερεις ρόδες» Αυτό που έχετε να κάνετε είναι κάνετε like εδώ και στην συνέχεια να στείλετε τα στοιχεία σας στην διεύθυνση pinakio.blog@gmail.com

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Όπως κάθε χρόνο, η αυλαία ανοίγει για να ξεκινήσει η παράσταση της νέας σχολικής χρονιάς.
Μόνο που αυτό το φθινόπωρο οι πρωταγωνιστές είναι διαφορετικοί. Ένα χαριτωμένο τριτάκι (νεραντζάκι) και μια πριγκίπισσα με κοτσίδες γνωρίζονται κιόλας από την πρώτη σκηνή σε δυο διπλανές θέσεις του σχολικού λεωφορείου.
Είναι όμως οι τέσσερις ρόδες του αυτοκινήτου αρκετές για να διατηρηθεί μια πρωτότυπη φιλία;
Και τι θα γίνει το καλοκαίρι όταν πέσει η αυλαία;