Αφροδίτη Βακάλη: "Πολλές φορές ζούμε το κακό όνειρο"

Η Αφροδίτη Βακάλη φωτογραφίζεται για το Πινάκιο κρατώντας το βιβλίο της

Γυρίστε το χρόνο πίσω, προσγειωθείτε σε ένα κυκλαδίτικο νησί και διαβείτε μαζί με την Αννεζώ το δρόμο προς την ευτυχία…Θα περάσετε μέσα από προκαταλήψεις, έναν γάμο χωρίς την θέληση της πρωταγωνίστριας, ενώ θα βιώσετε πολλά αναπάντεχα συμβάντα, θετικά και αρνητικά.

Όλα αυτά εκτυλίσσονται στο πρώτο μυθιστόρημα της Αφροδίτης Βακάλης που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός…

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου

Το Πινάκιο λίγα λεπτά πριν την επίσημη παρουσίαση του βιβλίου συνάντησε την συγγραφέα  Αφροδίτη Βακάλη. Η ίδια προσιτή και καλοσυνάτη (γνώρισμα που διακρίνει τους Κυκλαδίτες) μας μίλησε για τους χαρακτήρες του βιβλίου της αλλά και για το επόμενο της βήμα…

Απολαύστε την συνέντευξη που ακολουθεί: 

Το πρώτο σας μυθιστόρημα...είναι το "Και γύρω τους η θάλασσα". Πώς προέκυψε το συγκεκριμένο εγχείρημα;

Λίγο μετά την συνέντευξη

«Ήταν ένα όνειρο που το είχα από πάρα πολύ μικρή, από την εφηβεία μου σχεδόν...το οποίο δεν τολμούσα να το πραγματοποιήσω, αν θέλετε από ανασφάλεια και φόβο, φόβο να μην χάσω το όνειρο και κάποια στιγμή αποφάσισα να το τολμήσω και σε αυτό φυσικά συνέβαλε και το γεγονός ότι το 1997 διορίστηκα και εγκαταστάθηκα στην Μύκονο. Μένοντας εκεί με όλη αυτή την ομορφιά του τοπίου -γιατί λατρεύω τις Κυκλάδες και ειδικά την Μύκονο- με επηρέασαν η θάλασσα γύρω μου, τα χρώματα...Βρήκα σιγά-σιγά τον εαυτό μου και έτσι γεννήθηκε αυτό το μυθιστόρημα».

Το βιβλίο σας αρχίζει με μια δυνατή εικόνα...με έναν γάμο η οποία όμως έρχεται σε αντίθεση με το παραμύθι που πλάθουν όλες οι γυναίκες για το  συγκεκριμένο μυστήριο...Αυτό ήταν κάποιο τρικ ή θέλατε να βάλετε κατευθείαν τον αναγνώστη στο κλίμα;

«Ήθελα να βάλω τον αναγνώστη μέσα στο κλίμα, να καταλάβει κατευθείαν αυτό το βίαιο γεγονός (να σε παντρεύουν με έναν άνθρωπο που δεν θέλεις) και από εκεί και πέρα ήθελα να εξηγήσω πως έφτασαν τα πράγματα μέχρι εκεί και να δείξω στην συνέχεια πως αυτή η κοπέλα κατάφερε να βρει την ευτυχία, προσπαθώντας να ορίσει πλέον η ίδια τη ζωή της και να μην αφεθεί έρμαιο σε μια κατάσταση. Αντιθέτως να την αλλάξει και να ευτυχίσει».

Έντονα κυκλαδίτικα στοιχεία έχει και ο χαρακτήρας του βιβλίου σας...

«Επηρεασμένη, αφού ζω 16 χρόνια πια στην Μύκονο. Παράλληλα ήθελα να δώσω και όλη την ατμόσφαιρα, όπως περιγράφω και τα έθιμα, τα πανηγύρια, τα επίθετα, τα παρατσούκλια έτσι ήθελα και η γλώσσα να είναι η ίδια για να είναι όλο αυτό συμβατό»

Φρασκούλα και Τασία μια αληθινή φιλία χρόνων. Μήπως αυτό οφείλεται πως η κάθε μία κράτησε το δικό της ρόλο στο πέρασμα όλων αυτών των χρόνων;

«Πιστεύω πως ναι! Και οι δύο βρέθηκαν μαζί με πολύ σημαντικά μυστικά και κάτω από πολύ άσχημες  και αυτό της έδεσε. Ειδικά το γεγονός ότι ήταν οι μόνες που γνωρίζανε το μυστικό η μία της άλλης σαφώς τις έφερε πιο κοντά».

Στην εποχή που εκτυλίσσεται η ιστορία η τιμιότητα υπερισχύει του πάθους;

«Είναι διαχρονικά αυτά τα δύο συναισθήματα. Δεν νομίζω πως κάποιοι στο παρελθόν ή τώρα είναι πιο έντιμοι. Θεωρώ ότι αυτό έχει να κάνει με τους ανθρώπινους χαρακτήρες. Ο Παναγής έχει  το πάθος αυτό που του δημιουργείται αφού συγχέει  στο μυαλό του την κοπέλα  όταν την βλέπει πια μεγάλη μετά από το πολύχρονο ταξίδι που έλειπε με την γυναίκα του που ήταν ένας ανεκπλήρωτος έρωτας γιατί η τελευταία ποτέ δεν ανταποκρίθηκε στα δικά του αισθήματα και η τιμιότητα του -γιατί είναι έντιμος άνθρωπος- τον κάνει να την παντρέψει και να την απομακρύνει από κοντά του και να προστατέψει και εκείνη και τον εαυτό του».

Ο γιατρός αναζητούσε μια νέα αρχή, γι’ αυτό βρέθηκε και στο νησί. Μια νέα αρχή με κομμάτια μέσα του σπασμένα που θέλησε να τα εξαφανίσει...Εμείς κάνουμε τέτοιες αρχές στη ζωή μας...και αν θέλουμε να τις κάνουμε υπάρχουν τα χρονικά περιθώρια σε όλους για να κάνουν το βήμα αυτό;

«Πιστεύω ότι αυτό που πραγματικά θέλουμε και οφείλουμε και μπορούμε να το κάνουμε...Τα πάντα είναι θέμα θέλησης. Αν νομίζουμε πως κάποια στιγμή επειδή έτσι είναι η ζωή μας και δεν μπορούμε να συνεχίσουμε στον συγκεκριμένο ρυθμό, νομίζω ότι πρέπει να τις κάνουμε (σ.σ νέες αρχές)  και αυτό είναι το καλύτερο αλλά και για τα άτομα που έχουμε γύρω μας».

Τελικά τις μεγάλες φιλίες τις κάνουμε τυχαία; Όπως αυτή της Μαρουλίνας με την Αννεζώ;

«Ναι, έτσι! Γιατί πιστεύω ότι οι φιλίες είναι σαν τον έρωτα...έρχονται ξαφνικά... Κάποια άτομα σε προσεγγίζουν ή τα προσεγγίζεις εσύ και επειδή ταιριάζεις με αυτά δένεσαι και σε ακολουθούν για την υπόλοιπη ζωή  σου, όπως αντιστοίχως κάνεις κι εσύ».

«Μακάρι να χάνονταν κάθε πρόβλημα σαν κλείνουμε τα μάτια...Εύκολα όπως σβήνουμε του ονείρου οι εφιάλτες σαν τα’ ανοίγουμε», λέτε σε κάποιο σημείο του βιβλίου σας...Μακάρι λοιπόν να γινόταν αυτό;

«Μακάρι γιατί κάθε φορά που ξυπνάμε από έναν εφιάλτη συνειδητοποιούμε πως δεν υπήρξε... πως έσβησε...Πόσες φορές όμως το έχουμε πει αυτό στη ζωή μας, να ζούμε ένα κακό όνειρο...»

Θα περιμένουμε νέο συγγραφικό εγχείρημα σας;

«Ετοιμάζω ένα δεύτερο μυθιστόρημα αλλά όχι στο ίδιο μοτίβο...Δεν ήθελα να επαναληφθώ αλλά και η έμπνευση μου ήταν τελείως διαφορετική. Πρόκειται για μια αστυνομική υπόθεση αλλά δεν θα το χαρακτήριζα αστυνομικό αφού εστιάζομαι περισσότερο στους χαρακτήρες».

Η περίληψη του βιβλίου

Σ’ ένα νησί των Κυκλάδων, ο καπετάνιος Παναγής Καρατζάς επιστρέφει για να βρεθεί αντιμέτωπος με παλιούς και νέους δαίμονες. Στο μουράγιο τον περιμένει με λαχτάρα η θετή του κόρη, η Αννεζώ, και στο σπίτι η Φρασκούλα, η ψυχρή κι απόμακρη γυναίκα του. Στη θαλασσοδαρμένη του ψυχή, τη στερημένη από αγάπη, σιγά σιγά γεννιέται ένα νοσηρό ερωτικό πάθος για το κορίτσι που ο ίδιος μεγάλωσε σαν κόρη του. Τρομαγμένος και γεμάτος ντροπή, την παντρεύει βιαστικά και με το ζόρι με τον καλύτερο του φίλο, τον Κωνσταντή. Κι ενώ το ζευγάρι παλεύει να ισορροπήσει μέσα σ’ αυτό τον αταίριαστο γάμο, τα πρόσωπα που τους περιστοιχίζουν ταλανίζονται απ’ τα δικά τους ασίγαστα πάθη.
Οι ξαδέλφες της Αννεζώς, η ατίθαση και προκλητική υπηρέτρια Μαρία, ο εγωκεντρικός, καιροσκόπος Νικόλας και ο γιατρός Βαρανάκης μπλέκονται σ’ ένα πολυδιάστατο και επικίνδυνο ερωτικό παιχνίδι με καταστροφικά αποτελέσματα. Ορισμένοι καταφέρνουν να σταθούν όρθιοι και άλλοι, πάλι, λυγίζουν. Άλλοι μαθαίνουν απ’ τα λάθη τους κι άλλοι συνθλίβονται απ’ αυτά.
Μα γύρω τους και γύρω απ’ όλα υπάρχει πάντα η θάλασσα. Απέραντη κι απρόβλεπτη σαν τη ζωή. Πανίσχυρη κι αυτόβουλη, άλλοτε να φέρνει κι άλλοτε να παίρνει…

Διαγωνισμός

Οι αναγνώστες του Πινακίου μπορούν να διεκδικήσουν δύο αντίτυπα από το μυθιστόρημα της Αφροδίτης Βακάλη «Και γύρω τους θάλλασα» των εκδόσεων Ψυχογιός. Αυτό που έχετε να κάνετε είναι κάνετε like εδώ και στην συνέχεια να στείλετε τα στοιχεία σας στην διεύθυνση pinakio.blog@gmail.com