Και ξαφνικά…ένα βράδυ κάνεις το μέτρημα και
ανακαλύπτεις πως έχεις μείνει πίσω, στάσιμος, εκεί διαπιστώνεις πως ζεις
μηχανικά…και κάποιες φορές αυτοκαταστροφικά για τον ίδιο σου τον εαυτό..
Εκεί που ήθελες να γυρίσεις όλο τον κόσμο μαζί της…κάποτε,
τώρα δεν έχεις τη διάθεση να πας στο απέναντι τετράγωνο…
Υποκρισία…αυτή είναι η λέξη που έχεις ντύσει την ζωή
σου, προσπαθείς να δείχνεις ευδιάθετος και χαλαρός, αλλά μέσα σου…είσαι κενός…άδειος
Είσαι ευτυχισμένος πλέον με την ευτυχία των άλλων
αφού η δικιά σου δεν υπάρχει και ούτε υπάρχουν οι προοπτικές να γυρίσει…γιατί
ήταν συνώνυμο εκείνης, εκείνης που μέσα στα μάτια της έβλεπες την ζωή σου να
καθρεφτίζεται ωσάν παραμύθι…
Εκεί δεν μέτραγες, ζούσες, ρουφούσες στιγμές, φιλιά,
συναισθήματα, χανόσουν σε αγκαλιές...χάδια…
Τώρα η μόνη σου ικανοποίηση είναι τα dvd που
βλέπεις ξαπλωμένος…μια ικανοποίηση που σου προκαλεί κάποιες στιγμές αμηχανία,
γιατί στις τρυφερές στιγμές της ταινίας είσαι μόνος και δεν έχεις να πάρεις
αγκαλιά εκείνη…που κάποτε κοιμόταν στο στήθος σου βλέποντας ταινία και εσύ
αισθανόσουν της γης όλης βασιλιάς…
Το μέτρημα τελείωσε, κρύψε καλά τις αναμνήσεις και τις
σκέψεις αυτές στα βάθη μέσα σου, γιατί πρέπει να κοιμηθείς και το πρωί να
φορέσεις ξανά την υποκρισία της ευτυχίας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου