Όνειρο ήταν και πάει…

Δυστυχώς όλα τα ωραία τελειώνουν με πόνο..έτσι τελείωσε και στο θέατρο των ονείρων στο Μάντσεστερ η προσπάθεια του Ολυμπιακού στο φετινό Champions League.

Οι ερυθρόλευκοι δεν μπόρεσαν να κρατήσουν το 2-0 του προηγούμενου αγώνα στο Καραϊσκάκης και παρά το πάθος που έδειξαν έμειναν εκτός των 8 κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης.

 Επιβλήθηκε με το έτσι θέλω ο νόμος του δυνατού…και ο διαιτητής με εχθρική συμπεριφορά ίσως να ήταν ένας αρνητικός παράγοντας στην εξέλιξη του παιχνιδιού και της πρόκρισης για τον Ολυμπιακό, αλλά και η τύχη δεν στάθηκε γενναιόδωρη στον πρωταθλητή Ελλάδας κάθε άλλο μάλιστα.

Ωστόσο για εμένα η στιγμή που έγινε το κακό και γκρέμισε τα πάντα ήταν 2-0 όταν σημειώθηκε στο τέλος του α’ ημιχρόνου. Το σημείο αυτό δεν κόβει τα φτερά, αλλά παραλύει ακόμη και την σκέψη…

Πολλοί που με ξέρετε γνωρίζετε για την προτίμηση μου -και ίσως την πίστη μου- στον Παναθηναϊκό, αλλά απόψε ο Ολυμπιακός εκπροσωπούσε επάξια την ποδοσφαιρική Ελλάδα.  

Ήθελα να περάσει , δεν γίνεται τα αγγλάκια κάθε φορά να περνούν αναίμακτα και χαρούμενα.

Στο σημείο που η Μάντσεστερ έδειξε μικρή ομαδίτσα, ήταν στο τέλος το χρόνο  που κέρδισε ο Φαν Πέρσι ο οποίος  προσποιούταν τον παράλυτο και «έφαγε» τουλάχιστον 4 λεπτά αγώνα…

Χάρηκα τον Ολυμπιακό που δεν παραδόθηκε ποτέ και το πάλεψε…μόνο που η μπάλα απόψε τον «πούλησε» καθώς στις δικές του μεγάλες φάσεις έπεφτε πάνω στον τερματοφύλακα των Άγγλων, λες και αυτός φόραγε μαγνήτες κάτω από τις κάλτσες και τα γάντια του…

Παρά την πίκρα του αποκλεισμού εγώ σαν Έλληνας είμαι περήφανος με τέτοιες εμφανίσεις…Μπράβο