Γιώτα Παπαδημακοπούλου: Οι άντρες γαλουχούνται από τη γέννα τους με την πεποίθηση πως πρέπει να έχουν τον ηγεμονικό ρόλο σε μια σχέση

«Το προσωπικό μου blog, “Το Μεγαλείο των Τεχνών” ψηφίστηκε ως το Καλύτερο Blog για το 2012, πράγμα το οποίο με κάνει πολύ περήφανη»

Αν θα υπήρχε ο (περιοδικίστικος) τίτλος της Top-Woman σήμερα, σίγουρα θα τον διεκδικούσε με πολλές πιθανότητες η Γιώτα Παπαδημακοπούλου.

Συγγραφέας, αρθρογράφος, βιβλιοκριτικός αλλά και σύζυγος αντιμετωπίζει με χαμόγελο και αισιοδοξία την καθημερινότητα παρόλο που κάποιες στιγμές αισθάνεται πως οι υποχρεώσεις της, την πνίγουν…

Όπως η ίδια λέει, μιλώντας στο Πινάκιο, η σύγχρονη γυναίκα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανταποκριθεί 100%  στους ρόλους που της έχουν εμμέσως ανατεθεί.

Θεωρεί πως οι άντρες, στην πραγματικότητα, γοητεύονται από τις δυναμικές γυναίκες, ωστόσο, αρχίζουν να τις φοβούνται όταν σκέφτονται πως θα μπορούσαν να προχωρήσουν μαζί τους στο επόμενο στάδιο, σε μια πιο σημαντική δέσμευση…

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου

Πως είναι η ζωή για μια γυναίκα που ζει στην Ελλάδα του 2014;

«Δύσκολη και συνάμα, πολύ απαιτητική! Η καθημερινότητα μας είναι τέτοια που συνεχώς απαιτείται να δίνεις, χωρίς σχεδόν ποτέ να λαμβάνεις και τα δέοντα. Οι επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις είναι πάρα πολλές και δεν είναι λίγες οι φορές που αισθάνεσαι να σε πνίγουν. Επιπλέον, το να είσαι εργαζόμενη, σύζυγος, σύντροφος, μητέρα, φίλη, ερωμένη -και να μπορείς να παραμένεις, παράλληλα, ο εαυτός σου- είναι κάτι που απαιτεί πολλή ενέργεια.

Η σύγχρονη γυναίκα, θέλοντας και μη, έχει υιοθετήσει πολλαπλούς ρόλους και ποικίλες ταμπέλες τις οποίες και πρέπει να διαχειριστεί, είτε της είναι εύκολο είτε όχι. Και μέσα σε όλα αυτά, οφείλει στον εαυτό της το να βρει λίγο χρόνο και να τον αφιερώσει στην ίδια και τα θέλω της, κάτι που δεν είναι ανέφικτο, ωστόσο, παραμένει εξαιρετικά δύσκολο».

Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζεις στην καθημερινότητα σου;

«Η μεγαλύτερη δυσκολία όλων είναι ότι η μέρα δεν έχει περισσότερες από 24 ώρες. Οι διάφορες υποχρεώσεις μου, πολλές φορές, με ξεπερνάνε και η αλήθεια είναι πως πιάνω τον εαυτό μου να κλείνω τα μάτια μου και να εύχομαι να είχα περισσότερο χρόνο. Όχι απαραίτητα για να μπορώ να εκτελώ τα όποια καθήκοντά μου με λιγότερη πίεση, αλλά για να είμαι σε θέση να κάνω και να προσφέρω περισσότερα. Αυτό, όμως, που πραγματικά με στεναχωρεί, είναι ότι δεν έχω πάντα στη διάθεσή μου όσο χρόνο θα επιθυμούσα, για να ασχοληθώ και να παίξω με τον γιο μου.

Προσπαθώ να διατηρώ τις ισορροπίες -χωρίς να είναι πάντα εύκολο- και να του δείχνω την αγάπη και το ενδιαφέρον μου, κάνοντας όμορφα και δημιουργικά πράγματα, αλλά ποτέ δεν ξέρω αν του είμαι αρκετή. Βέβαια, υποθέτω πως αυτή είναι μια ανησυχία που την έχουν όλες οι μαμάδες ανά τον κόσμο, σήμερα, γιατί η ίδια η κοινωνία μας, αλλά και οι συνθήκες διαβίωσής μας -που έχει γίνει πλέον επιβίωση- μας έχουν αναγκάσει να σκεφτόμαστε έτσι.

Με τι ασχολείσαι τι ακριβώς κάνεις;

«Πέραν της... “συγγραφικής” μου ιδιότητας -και το βάζω σε εισαγωγικά γιατί το να με αποκαλούν συγγραφέα με κάνει κι αισθάνομαι κάπως άβολα-, ασχολούμαι με την αρθρογραφία και την βιβλιοκριτική -άλλος ένας όρος που απεχθάνομαι αλλά, δυστυχώς, είμαι υποχρεωμένη να χρησιμοποιώ στα πλαίσια της δουλειάς μου-. Είμαι συντάκτρια στο cine.gr και στο culturenow.gr, ενώ στο παρελθόν έχω συνεργαστεί με ποικίλα ηλεκτρονικά κι έντυπα περιοδικά. Παράλληλα, διατηρώ το προσωπικό μου blog, “Το Μεγαλείο των Τεχνών” -ίσως λίγο βαρύγδουπο, αλλά 7 χρόνια πριν δεν είχα μεγάλη φαντασία... υποθέτω-, που ψηφίστηκε ως το Καλύτερο Blog για το 2012, πράγμα το οποίο με κάνει πολύ περήφανη γιατί απ' όλες μου τις δραστηριότητες, περισσότερο απ' όλες, γι' αυτήν καμαρώνω, γιατί ξεκίνησε με αγάπη και μεράκι και συνεχίζει μέχρι σήμερα, με ακόμα περισσότερα. Τέλος, συνεργάζομαι με ποικίλους εκδοτικούς οίκους στην Ελλάδα, σε πολλαπλά επίπεδα. Ωστόσο, η δράση μου, κατά κύριο λόγο, επικεντρώνεται στην αξιολόγηση ξενόγλωσσων βιβλίων, σχετικά με την έκδοσή τους, ή όχι, στη χώρα μας, μια εργασία απαιτητική και ριψοκίνδυνη που όμως, αγαπάω πάρα πολύ.

Οι άντρες φοβούνται τις δυναμικές γυναίκες;

«Πιστεύω πως η απάντηση στην ερώτηση αυτή, είναι κάπως διφορούμενη. Έχω την αίσθηση πως οι άντρες, στην πραγματικότητα, γοητεύονται από τις δυναμικές γυναίκες, ωστόσο, αρχίζουν να τις φοβούνται όταν σκέφτονται πως θα μπορούσαν να προχωρήσουν μαζί τους στο επόμενο στάδιο, σε μια πιο σημαντική δέσμευση, σε μια δέσμευση ζωής, όπως είναι ο γάμος. Το να διαχειριστείς έναν άνθρωπο, ασχέτως φύλου, ο οποίος ίσως και να είναι πιο δυναμικός από εσένα, είναι πιο εύκολο όταν βρίσκεσαι μαζί του σε μια σχέση μη συμβατική και χωρίς αυστηρές δεσμεύσεις. Ιδίως σε μια  κοινωνία, όπως είναι η ελληνική, που οι άντρες γαλουχούνται από τη γέννα τους με την πεποίθηση πως πρέπει να έχουν τον ηγεμονικό ρόλο σε μια σχέση, απ' όποια σκοπιά κι αν την εξετάσουμε. Όταν όμως καλείσαι να περάσεις το υπόλοιπο του βίου σου μαζί του... τα πράγματα, είναι διαφορετικά. Πρέπει να είσαι πολύ ώριμος και σίγουρος για σένα για να μπορέσεις να δεχτείς έναν άνθρωπο που μπορεί και να σε επισκιάζει ορισμένες φορές. Πρέπει να τα έχεις βρει με τον εαυτό σου, να έχεις αυτοπεποίθηση και πάνω απ' όλα, να είσαι περήφανος για τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου, για εκείνον που εσύ, έχεις επιλέξει για σύντροφό σου γιατί, προφανώς, κάτι θαυμάζεις σε αυτόν».

Θεωρείς πως μια γυναίκα  δύσκολα απλώνει το εκτόπισμα της;

«Αυτό, ίσως να ίσχυε παλαιότερα. Στις μέρες μας, δεν πιστεύω πως συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Η καθημερινότητά μας έχει αλλάξει. Το ίδιο ισχύει και για τα κοινωνικά πρότυπα που ακολουθούμε, πλέον, τα οποία θεωρώ πως έχουν πάψει να είναι κανονιστικά, τουλάχιστον, στο μεγαλύτερο μέρος τους. Όταν η σύγχρονη γυναίκα, πέραν από νοικοκυρά, σύζυγος και μητέρα, καλείται υποχρεωτικά να είναι εργαζόμενη και κατ' επέκτασιν, επαγγελματίας, δεν έχει κανέναν λόγο να φοβάται ή να διστάζει να ανοίξει τα χαρτιά της και να δείξει τις δυνατότητές της. Το ότι κοινωνικά και πολιτιστικά, περιμένουμε περισσότερα από τις γυναίκες, δεν είναι τυχαίο. Η γυναίκα μεγαλώνει με τέτοιον τρόπο που ουσιαστικά, από την ίδια της την οικογένεια, της επιβάλλεται η ιδέα πως πρέπει και οφείλει να επιτελεί πολλαπλούς ρόλους, κάτι το οποίο δεν ισχύει για τα αρσενικά μέλη. Οι άντρες, λειτουργούν με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Μπορούν να κάνουν κάτι τέλεια, ωστόσο, μπορούν κάθε φορά να εκτελέσουν μία και μοναδική εντολή. Αντίθετα, μια γυναίκα, μπορεί να κάνει δέκα πράγματα ταυτόχρονα και να τα κάνει το ίδιο καλά. Και αυτό δεν είναι κάτι που ισχυρίζομαι επηρεασμένη από φεμινιστικά φρονήματα γιατί είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύω ξεκάθαρα στην ισότητα και την σημαντικότητα της ύπαρξης -και συνύπαρξης- των δύο φύλων».

Είκοσι χρόνια πέρασαν από την ημέρα που έφυγε η Μελίνα Μερκούρη πριν δύο ημέρες…Θεωρείς ότι ήταν η πιο σημαντική Ελληνίδα που έχει περάσει τα τελευταία 50 χρόνια; Λείπει μια τέτοια προσωπικότητα από την ελληνική πολιτική σκηνή;

«Δεν ξέρω αν μπορώ να ισχυριστώ πως υπήρξε η σημαντικότερη Ελληνίδα όλων, ωστόσο, και χωρίς καμία αμφιβολία, η Μελίνα Μερκούρη, ήταν μια πολύ ισχυρή, δυναμική και γεμάτη αυτοπεποίθηση προσωπικότητα. Και φυσικά, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το έργο και τη δράση της, ή την αγάπη της για την Ελλάδα. Σίγουρα χρειαζόμαστε ανθρώπους που να έχουν ορισμένα χαρακτηριστικά της Μελίνας και αυτό δεν έχει και πάλι να κάνει με το φύλο. Είτε μιλάμε για άντρες, είτε για γυναίκες, το ζητούμενο της δυναμικής προσωπικότητας που διεκδικεί με καθαρή φωνή, χωρίς να διστάζει και χωρίς να χαϊδεύει τ' αφτιά κανενός, είναι ένα αναμφίβολο γεγονός. Όμως, δεν είναι μόνο η πολιτική σκηνή του τόπου μας που πρέπει να αλλάξει, ούτε οι άνθρωποι που την απαρτίζουν. Ίσως, και πάνω απ' όλα, να πρέπει να αλλάξουμε εμείς. Αν το πετύχουμε αυτό, ίσως και να γίνει αυτή η αλλαγή γύρω μας, που τόσο πολύ λαχταράμε και αποζητάμε. Στο χέρι μας είναι, άλλωστε...»