Τέχνες εναντίον γραφειάδων

Ποια επαγγέλματα κερδίζουν έδαφος και πως οι προκαταλήψεις οδηγούν στην ανεργία

Της Ζέφης Αντωνοπούλου*

Σε μια εποχή που η εργασία δεν αποδίδει τα αναμενόμενα, στα χρόνια που η ανεργία χτυπάει κόκκινο και βυθίζει σε κατάθλιψη τα νιάτα του τόπου ή τα τρέπει σε φυγή μπορεί να υπάρχει μια επαγγελματική διέξοδος. Κι αυτή δεν είναι άλλη από τις «τέχνες». Αφού ο κατέχων την τέχνη όπου και να σταθεί μπορεί να αξιοποιήσει  ικανότητες και γνώσεις για να επιβιώσει στην κοινωνία όπου οι γραφειάδες γίνανε πιο πολλοί από τα μυρμήγκια…

Η Ζέφη Αντωνοπούλου η οποία έχει σπουδάσει δημόσιες σχέσεις και επικοινωνία σε τοποθέτηση της στο Πινάκιο εξηγεί τα οφέλη των τεχνών και σκιαγραφεί τις  προκαταλήψεις που επικρατούν γύρω από συγκεκριμένα επαγγέλματα.

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΑΣΤΗΝΕ

Οι τέχνες

Από αρχαιοτάτων χρόνων είναι γνωστή σε όλους μας η φράση μάθε τέχνη και άστηνε. Τι συμβαίνει όμως όταν όλοι μας μεγαλώνουμε με κάποια πρότυπα για τον καθένα μας διαφορετικά και όταν είμαστε περικυκλωμένοι από προκαταλήψεις που συχνά δεν μας επιτρέπουν να  αναπτυχθούμε ώστε να επιλέξουμε την δική μας επαγγελματική πορεία για να επιβιώσουμε στη κοινωνία;

Κλείνουν το μάτι στην επιχειρηματικότητα

Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε από την Endeavor Greece, η EY και το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών η οποία έχει τίτλο «Η επιχειρηματικότητα μέσα από τα μάτια των νέων: κάτι αλλάζει», παρουσίασαν ότι το 81% των ανθρώπων που πήρε μέρος στην έρευνα είναι θετικοί στην ιδέα της επιχειρηματικότητας και θα ήθελαν την μείωση της γραφειοκρατίας για την έναρξη και λειτουργία μιας νέας επιχείρησης.

Στηριζόμενοι στις ικανότητες τους

Μεγαλώνοντας τα παιδιά οραματίζονται το μέλλον τους και προσπαθούν να θεμελιώσουν τα όνειρα τους, πως όμως μπορείς να εισαχθείς σε μια τέτοια διαδικασία όταν δεν γνωρίζεις καν αν το όνειρο είναι δικό σου η προγραμματίζεις τα θέλω σου ανάλογα με τα πρέπει της κοινωνίας και των δικών σου ανθρώπων; Το μόνον σίγουρο είναι ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του δυνατότητες και τη δική του έφεση και σύμφωνα με αυτά θα έπρεπε να εξελίσσεται.

Κοινωνική καταξίωση ή απραγία το δίλημμα;

Δυστυχώς στην Ελλάδα επικρατεί ως συχνό φαινόμενο η κατάκριση απέναντι σε επαγγέλματα που δεν έχουν καταξιωμένη θέση ,πολλές φορές μάλιστα θεωρούμε  ότι αξιόλογος σαν άνθρωπος είσαι μόνο όταν είσαι επιστήμονας επομένως αν δεν αποφασίσεις να γίνεις γιατρός δικηγόρος η να ακολουθήσεις ένα επάγγελμα της ίδιας κοινωνικής καταξίωσης θεωρείται πως δεν είναι ισχυρή η προσφορά σου σε αυτή τη κοινωνία.

Ή μήπως αυτές είναι ιδέες που ασυνείδητα έχουμε ενστερνιστεί και οικειοποιηθεί;

Καθοδηγούμε και δεν επιβάλουμε την γνώμη μας στο παιδί

Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να σκεφτούμε σοβαρά να αφήσουμε πίσω μας κάποιες από τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις  που μας διακατέχουν και περνούν από γενιά σε γενιά και να επικεντρωθούμε στις δικές μας δυνατότητες, μήπως έτσι δεν θα βρισκόντουσαν τα περισσότερα επαγγέλματα σε κορεσμό και θα υπήρχε μεγαλύτερη παραγωγικότητα στην αγορά;

Μήπως κάποια στιγμή αν κατανοήσουμε και ξεπεράσουμε τους φόβους του τι θα πει ο κόσμος και τις προκαταλήψεις που μας διακατέχουν θα ξεκολλήσουμε από την στασιμότητα και θα κάνουμε ανοδικά βήματα γιατί σαφέστατα ο καθένας μας μπορεί να προσφέρει κάτι διαφορετικό σε αυτή τη κοινωνία αρκεί να αντιληφθεί που θα μπορούσε να είναι χρήσιμος για αυτήν.

*Η κα. Ζέφη Αντωνοπούλου έχει σπουδάσει δημόσιες σχέσεις και επικοινωνία