Στα άδυτα…της πλατείας Βικτωρίας

Το πανό που έφτιαξαν οι πρόσφυγες μέσω του οποίου κάνουν

έκκληση για αλληλεγγύη

Από το ροζ με την λιωμένη σόλα παπουτσάκι έως τα τείχη που φέρουν το όνομα MADE IN EU

Με μια ζωγραφιά πάνω σε ένα πανό οι πρόσφυγες της πλατείας Βικτωρίας κάνουν έκκληση για αλληλεγγύη.

Φωτορεπορτάζ: Λευτέρης Χ. Θεοδωρακόπουλος για το Πινάκιο

Μια λέξη τόσο ισχυρή που δυστυχώς δεν εμπεριέχεται στο λεξιλόγιο της Ευρώπης των τειχών.

Το Πινάκιο περπάτησε στην πλατεία Βικτωρίας σήμερα το μεσημέρι… και έγινε αυτόπτης μάρτυρας για το τι συμβαίνει όταν οι κάμερες κλείνουν.

Ωστόσο να σημειωθεί πως πλέον ο μεγάλος όγκος των προσφύγων έχει φύγει από το σημείο αυτό αναζητώντας  την τύχη του κάπου αλλού με το βλέμμα φυσικά στραμμένο έξω από τα ελληνικά σύνορα, στην γη της επαγγελίας που αυτή φαντάζει σε κάποια χώρα της Βόρειας Ευρώπης.

Στην πλατεία Βικτωρίας τώρα δεκάδες παιδιά με τους γονείς τους κοιμούνται καταγής πάνω στα βρώμικα και παλιά πλακάκια.

Στα βλέμματα τους κανείς διακρίνει την αβεβαιότητα αλλά και την θλίψη.

Δεν μπορεί να χωρέσει ανθρώπου νους πως πριν από δύο ίσως και τρεις μήνες όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν νοικοκυραίοι στην χώρα τους, πως όλη τους την περιουσία την άφησαν πίσω και όση απ’ αυτήν ρευστοποίησαν την έβαλε στο πουγκί του κάποιος ξεδοντιάρης δουλέμπορος. 

Το ροζ παπουτσάκι με την λιωμένη σόλα προκαλεί σκέψεις και συγκίνηση - Μια λεπτομέρεια στο πίσω μέρος της πλατείας Βικτωρίας που κρύβει μια ιστορία που βιώσε ένα παιδί, μια ιστορία που κρύβει πόνο και θλίψη

Και ενώ προσπαθούν να μπουν οι συντελεστές στην εξίσωση του ρεπορτάζ και καταγραφής ένα ροζ παπουτσάκι με λιωμένη σόλα μεταξύ δρόμου και πεζοδρομίου να μαρτυρά πόσο έχει υποφέρει αυτή η πατουσίτσα που το φορούσε.

Ένα παιδάκι παίζει με το αρκουδάκι του...ένα αρκουδάκι που το ακολουθεί πιστά

Κάποιες μάνες με μωρά έχουν γαντζώσει τα μαντήλια τους πάνω στα δέντρα για να προφυλάξουν τα μικρά αγγελούδια τους από τον ήλιο.

Οι περισσότεροι δε που κάθονται στην πλατεία με ένα κινητό ανά χείρας…προφανώς προσπαθούν να πιαστούν από μία κουβέντα για το τι θα κάνουν στην συνέχεια. Σίγουρα δεν θέλουν να «αποικήσουν» στην πλατεία Βικτωρίας και αναζητούν τρόπους διαφυγής.

Στο πλάι της πλατείας ένας πολίτης με το αυτοκίνητο του σταμάτησε…μόλις τον αντιλήφθηκαν οι πρόσφυγες τον πλησίασαν. Τους μοίρασε ρούχα και κρουασάν.

Αυτός ο «ανώνυμος οδηγός» κρύβει το μεγαλείο του ανθρώπου που στάθηκε δίπλα σε αυτούς που αναζητούν τα δικαιώματα τους κάτω από των ήλιο του κόσμου.

Έναν ήλιο που σκεπάζουν τα τείχη που φέρουν τον τίτλο… MADE IN EU

 

Το παιδί κρατάει το χέρι του πατέρα του, ψάχνει μια σιγουριά στην Ευρώπη των τειχών

Σε ενα κινητο στηρίζουν τις ελπίδες τους για το μέλλον του

Με κουβέρτες σκεπασμένοι πάνω σε χαρτόκουτα ξαποσταίνουν για το ταξίδι τους στο άγνωστο

Οι μπλούζες που τους πρόσφεραν τους είναι μεγάλες...και τα τρία παιδιά τα "σκέπασε" με την αγάπη του ο κόσμος

Τα κουτιά της ΔΕΗ και του ΟΤΕ έγιναν οι πρόχειρες ντουλάπες τους

Μάνες έχουν απλώσει υφάσματα για προστατέψουν τα παιδιά τους από τον ήλιο...Άραγε από τους ακραίους της Ευρώπης ποιος θα τους προστατέψει που τους στερούν το δικαίωμα στο όνειρο