Το 7ΧΧ θα έφτανε στη στάση της συνοικίας με φόντο το ωραίο πάρκο λίγα λεπτά νωρίτερα…
Ένας κύριος με εμφανή κινητικά προβλήματα απείχε μόλις λίγα μέτρα από την στάση, είδε το λεωφορείο από μακριά και πανικοβλήθηκε, προσπαθούσε να φθάσει στο σημείο επιβίβασης και είχε τεντωμένο το χέρι του. Ο οδηγός δεν σταμάτησε ποτέ, τον αγνόησε (δεν μπορεί να μην τον είδε στον άδειο δρόμο).
Ο επιβάτης έφθασε λαχανιασμένος στην στάση βλέποντας τα κόκκινα πίσω φώτα της πορείας να απέχουν ελάχιστα μέτρα από τον ίδιο.
O οδηγός συμπεριφέρθηκε ως «ανθρωπάκι». Να δεχθώ ότι όλοι μας έχουμε κακές στιγμές, παίρνουμε λάθος αποφάσεις, μα θαρρώ πως την προκειμένη δεν είδε κανέναν στη στάση και ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία και έφυγε.
Σε έναν άδειο από αυτοκίνητα και ανθρώπους δρόμο θα έχανε μόνο 10’’ από το χρόνο του και θα κέρδιζε ένα χαμόγελο και ένα ευχαριστώ από έναν συμπολίτη του.
Τελικά 10΄΄ αρκούν από άνθρωπο να σε κατατάξουν σε ανθρωπάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου