Μοιραζόμαστε μαζί σας 70 ευχές για την Ανάσταση

Η Ανάσταση του Κυρίου σηματοδοτεί μια νέα αρχή για όλους μας. Είναι το αποτέλεσμα μετά τον Γολγοθά και την Σταύρωση.

Ειδικά στις ημέρες που διανύουμε ο συμβολισμός της Ανάστασης είναι πιο επίκαιρος από ποτέ καθώς  εκεί που νιώθεις πως έχουν όλα χαθεί και το αδιέξοδο σε πλακώνει και η ψυχή σου βαραίνει ο Χριστός δείχνει τον δρόμο προς την ελευθερία της ψυχής. Η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης μας βρίσκει όλους κάτω από την σκέπη του Θεού να αναζητάμε την αγάπη Του. Άλλωστε οι ρίζες και τα έθιμα θα είναι οι συντελεστές που θα κρατήσουν την περηφάνια μας και την αξιοπρέπεια μας ψηλά.

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου για το Πινάκιο

Στο Πινάκιο 70 ξεχωριστές προσωπικότητες από τους χώρους της δημοσιογραφίας, του αθλητισμού, του πολιτισμού και των τεχνών στέλνουν το δικό τους ξεχωριστό μήνυμα.

Ας είναι αυτή η Ανάσταση ξεχωριστή για τον καθένα από εσάς και να βιώσετε την απόλυτη γαλήνη ψυχής από απόψε… Καλή Ανάσταση! 

Γιώτα Φώτου στο Πινάκιο: Η μνήμη ορίζει την πορεία του καθενός

Η συγγραφέας Γιώτα Φώτου

«Μέσα στις κακουχίες ο άνθρωπος αφενός απαλλάσσεται από μάσκες και στερεότυπα επιβεβλημένα  από την κοινωνία»

«Όταν κάποιος δεν μπορεί να χαρεί το παρόν, αγωνιώντας για το μέλλον, έχει χάσει τη μαγεία του έρωτα. Ο έρωτας είναι στιγμές, μόνο στιγμές»

«Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ!» έγραφε ο Γκάτσος και δυστυχώς δικαιώνεται».

Σε ένα διώροφο της οδού Τσιμισκή στην Θεσσαλονίκη διαδραματίζονται οι πιο νευραλγικές στιγμές της νεότερης Ιστορίας της Ελλάδας. Η συγγραφέας Γιώτα Φώτου μέσα από ένα λογοτεχνικό μωσαϊκό μας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο εκεί που η Ελλάδα ακροβατούσε. Εκεί που ο πόλεμος και οι διωγμοί είχαν δηλητηριάσει την ατμόσφαιρα και οι άνθρωποι ακροβατούσαν μέχρι να βρουν την ισορροπία τους για να κάνουν βήματα προς το μέλλον. Οι πληγές του παρελθόντος είναι ακόμη ανοιχτές, μπορεί να είναι καλά κρυμμένες μα είναι ανοιχτές!

Η κα. Φώτου μιλά στο Πινάκιο για το συγγραφικό της έργο, για «Το Διώροφο της Τσιμισκή» και αποκαλύπτει τι ήταν αυτό που την ώθησε να γράψει. Και ποιο ήταν το έναυσμα; Το τραγούδι  «Dance me to the end of love».

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο για το Πινάκιο

Η ίδια στην συνέντευξη της στο Πινάκιο εξηγεί «ότι ο Leonard Kohen το έγραψε έχοντας κατά νου τους εβραίους στα κρεματόρια που πέθαιναν με τη συνοδεία βιολιών. Ο συνειρμός της στιγμής με έστειλε στους εβραίους της Θεσσαλονίκης και μετά στις άλλες ομάδες που έζησαν εκεί». Η Γιώτα Φώτου από την τέχνη της μουσικής μεταπήδησε σε αυτήν της συγγραφής και δημιούργησε ένα αριστουργηματικό μυθιστόρημα το οποίο έχει προεκτάσεις κοινωνικές αλλά και πολιτικές.

Επίσης το βιβλίο της είναι επίκαιρο με όσα διαδραματίζονται τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα και αφορούν το Προσφυγικό ζήτημα. «Λυπάμαι που το λέω αλλά μπορεί κάποιος να συναντήσει τους ήρωες του βιβλίου μου στη σημερινή εποχή, να τους αναγνωρίσει στα πρόσωπα των προσφύγων της Ειδομένης, της Μυτιλήνης, των άλλων νησιών», λέει χαρακτηριστικά η συγγραφέας.

Διαβάστε την συνέντευξη που ακολουθεί αλλά και το βιβλίο της «Το Διώροφο της Τσιμισκή» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Παιχνίδια Δεσύλλας:Το καράβακι που σαλπάρει την παιδική φαντασία

Ήταν εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 80 και αρχές αυτής του 90 όταν πέρασα την πόρτα του σχολείου. Αρχικά από το 17^ο Νηπιαγωγείο του Περιστερίου (εν έτει 1988) και στην συνέχεια στο «μεγάλο» - όπως το λέγαμε τότε- σχολείο το 19^ο Δημοτικό σχολείο Περιστερίου.

Λίγα μέτρα πιο κάτω από το σχολείο ήταν το αγαπημένο μου παιχνιδάδικο ο Κολλάρος .

Αν τηρούσα την συμφωνία μου να μην κάνω σκανταλιές και να παίρνω «Μπράβο» στην ορθογραφία η μητέρα μου ή οι γιαγιάδες μου θα μου έπαιρναν ένα παιχνίδι.  «Μπράβο» έπαιρνα, σκανταλιές όμως έκανα αλλά πάντοτε έβρισκα τον τρόπο και τους τούμπαρα και στις 13:15 βρισκόμουν αποσβολωμένος να κοιτώ τα παιχνίδια στα ράφια του Κολλάρου. 

Συνέντευξη - Φωτογραφίες: Λευτέρης Θεοδωρακόπουλος για το Πινάκιο

Εκεί ήταν η πρώτη μου επαφή με τα επιτραπέζια παιχνίδια, άλλωστε είχα 2 τεράστιους κουβάδες -αφού τότε δεν υπήρχαν ειδικά κουτιά- γεμάτους αυτοκινητάκια κάθε λογής.

 Δύο επιτραπέζια πήρα ο έχοντας άγνοια πιτσιρικάς για τα πόσα χρήματα είχε στο πορτοφόλι της η γιαγιά μου. Μας τα πρότεινε μάλιστα ο πωλητής.  «Είναι επιτραπέζια καινούργια και το ένα μάλιστα έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα.  Είναι μια βιοτεχνία στην γειτονιά μας που τα φτιάχνει, είναι ο Δεσύλλας».

Από τα πρώτα μου παιχνίδα, το Ποιος, που, πότε,γιατί... παιχνίδι σχεδόν 30 ετών

Θυμάμαι ήταν ο «Γκρινιάρης» και το «Οριζόντια & Κάθετα» και αυτό που θυμάμαι ακόμη πιο έντονα είναι ότι δεκάδες ώρες με παιδιά από την γειτονιά, συμμαθητές, ξαδέρφια «λιώσαμε» για το ποιος θα αποφύγει τα φιδάκια και θα βρεθεί στο τελευταίο τετραγωνάκι, αυτό του τερματισμού…  και στην συνέχεια ήρθε το «Ποιος; Που; Πότε; Γιατί;» και μέχρι τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου είχα μανία με αυτά τα παιχνίδια!

27 χρόνια αργότερα ο Δεσύλλας έχει  κάνει ισχυρό brand-name στο χώρο του επιτραπέζιου παιχνιδιού και πλέον έχει περάσει τα ελληνικά σύνορα. 

Τα παιχνίδια του βρίσκονται στα ράφια  ευρωπαϊκών χωρών και αποτελούν  πρώτης τάξεως δείγμα της ελληνικής πολιτιστικής αλλά και ιστορικής κουλτούρας.

Στο τιμόνι της εταιρείας πλέον βρίσκεται ο κ. Αναστάσιος Δεσύλλας ο οποίος μιλά στο Πινάκιο για την ποιότητα των παιχνιδιών, για το πώς κατασκευάζονται, ποια είναι η διαδικασία «γέννησης» και εκτέλεσης ενός παιχνιδιού αλλά και τι άλλαξε στις ελληνικές οικογένειες από το 1980 έως σήμερα. 

Ο έρωτας την εποχή του… facebook

Τι έχει αλλάξει στο φλερτ και στον έρωτα από τότε που στην ζωή μας αφήσαμε να επιβληθεί το facebook

Τα check in και τα likes νίκησαν τα παγκάκια με τις χαραγμένες καρδιές;

Αναμφισβήτητα η επέλαση των social media και ιδίως του facebook στην ζωή μας τα τελευταία χρόνια έχει  αλλάξει πολλά δεδομένα της καθημερινότητας μας.

Εικονικοί φίλοι που δεν τους έχεις γνωρίσει - και ούτε πρόκειται τους περισσότερους- ποτέ,  χαρτογράφηση των προσωπικών σου δεδομένων και στιγμών και μάλιστα αυτοβούλως είναι κάποια κομμάτια του παζλ που συνθέτουν την  εποχή του facebook που έχει υποβληθεί στον δικό σου μικρόκοσμο αλλά και του καθενός χρήστη. 

Έρευνα Λευτέρης Χ. Θεοδωρακόπουλος για το Πινάκιο

Σκίτσο: Σπύρος Μουρατίδης

Η εποχή αυτή ανήκει στο facebook αφού δείχνει να  ξεπερνά  τις ανθρώπινες ενστάσεις. Ουσιαστικά πρόκειται για μια κλειδαρότρυπα με κοινή θέα.  Όπως επισημάνθηκε λίγο πριν, η ανάγκη για προβολή του καθενός από εμάς σε μια διαδικτυακή πλατόφόρμα εγκυμονεί κινδύνους. Πόσο μάλιστα όταν τα δεδομένα αυτά είναι και ιδιαιτέρως προσωπικά.

Σίγουρα μέσω του facebook μπορείς να έρθεις σε επαφή με ανθρώπους που η απόσταση αλλά και διάφορες άλλες μεταβλητές το καθιστούσαν απαγορευτικό.

Τι γίνεται όμως όταν τα likes, τα chats αλλά και οι κοινοποιήσεις μπαίνουν μέσα στο παιχνίδι του…έρωτα;

Ναι, καλά διαβάσατε. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που διατηρούν έρωτες μέσω facebook και έρχονται σε επαφή με τον «ηλεκτρονικό» σύντροφο. Πολλοί δε είναι και αυτοί που ερωτοτροπούν μέσω των social media.   

Άραγε τα social πόσο επηρεάζουν τον έρωτα; Πόσο τα εύκολα κλικς στενεύουν τα όρια της φαντασίας; Χάνεται η μαγεία της ανθρώπινης επαφής με ένα like σε μια λίγο πιο τολμηρή φωτογραφία;  Σε αυτά τα ερωτήματα αλλά και στις επιπτώσεις τους ειδικοί απαντούν στο Πινάκιο. Ανοίγουμε τον φάκελο: Ο έρωτας στην εποχή του facebook.

Πριν προχωρήσει το κομμάτι παρακάτω θα ήθελα να ευχαριστήσω τους ειδικούς που πήραν θέση την κα. Ευδοξία Χατζημλάδη (ΨυχολόγοςMSc in Integrative Counselling and Psychotherapy Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας), την Ζέφη Αντωνοπούλου (δημόσιες σχέσεις και επικοινωνία) και την δημοσιογράφο Αθηνά Ισιγώνη.

Επίσης να αποδώσω ιδιαίτερες ευχαριστίες στον ταλαντούχο σκιτσογράφο Σπύρο Μουρατίδη που για ακόμη μια φορά έδωσε την δική του οπτική στο κομμάτι. Επίσης θερμές ευχαριστίες στην Triumph για την δωροθεσία της.

Η συμβουλή μας είναι να αποφύγετε να περάσετε την όχθη της εικονικής πραγματικότητας των κλικς και των likes και γευτείτε τον έρωτα και τις στιγμές του καρέ-καρέ.

Σινέ ΣΥΡΙΖΑ: Ο Ψαλιδοχέρης κατά των συντάξεων

Σκίτσο του Σπύρου Μουρατίδη

Κλείδωσε το «Ασφαλιστικό», αυτό είπε εξερχόμενος από το ξενοδοχείο μετά από την συνάντηση που είχε με τους εκπροσώπους των Θεσμών ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος.

Στην συνέχεια των δηλώσεων του ο ίδιος υπογράμμισε ότι έγινε αποδεκτή η ελληνική πρόταση για τις επικουρικές συντάξεις. Υπενθυμίζεται ότι μέχρι και σήμερα τα ξημερώματα υπήρχε ακόμα διάσταση απόψεων στο μέτωπο αυτό.
Σημειώνεται ότι οι βασικές πτυχές της ελληνικής πρότασης για το Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης είναι οι ακόλουθες:
- Αύξηση των εισφορών 1% υπέρ της επικουρικής ασφάλισης για την περίοδο μεταξύ 1ης Ιουνίου 2016- 31 Μαΐου 2019.
- Η προστασία όσων συντάξεων βρίσκονται ως το επίπεδο των 1.300 ευρώ (άθροισμα κύριας και επικουρικής).
Ο κ. Κατρούγκαλος δήλωσε επίσης ότι μένει να αποσαφηνιστεί πώς θα εξοικονομηθούν ακόμα 70 εκατ. (σ.σ επί συνόλου 700 εκατ. ευρώ που αναζητούνταν προκειμένου να κλείσει το πακέτο παρεμβάσεων).

Σύμφωνα με πληροφορίες η τρύπα αυτή θα κλείσει με αξιοποίηση της περιουσίας του ΕΤΕΑ.

Στην παρουσίαση του «Θρόνου της ευτυχίας» που υπογράφει η Δήμητρα Μανθεάκη

Η κα. Δήμητρα Μανθεάκη και ο θρόνος της ευτυχίας

Πριν λίγες η μέρες η συγγραφέας Δήμητρα Μανθεάκη παρουσίασε σε φίλους και γνωστούς το νέο της (συγκλονιστικό) μυθιστόρημα «Ο θρόνος της ευτυχίας».

Μέσα από την κεντρική της ηρωίδα, την Μαρίνα,  του νέου της βιβλίου «άγγιξε» το κοινό το οποίο ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της.

Η δημοσιογράφος Νίνα Βλάχου ανέλαβε τις συστάσεις και γεφύρωσε την συζήτηση μεταξύ ομιλητών – παρουσιαστών και αναγνωστικού κοινού.

Ακόμη και να σου βυθίσουν τα όνειρα αυτά θα βρουν τρόπο να επιπλεύσουν