Καρνάγιο πλοίων στην Θεσσαλονίκη

Φωτορεπορτάζ  Ερωδίτη Παπαποστόλου

Από τον καιρό των πειρατών μέχρι σήμερα τα πλοία κατέχουν ιδιαίτερη θέση στις καρδιές και τα 

παραμύθια μικρών και μεγάλων. Η ιστορία τους είναι συνδεδεμένη με μυθικά κυνήγια θησαυρών, ναυμαχίες, ανακαλύψεις νέων τόπων, ταξίδια και….βόλτες σε άλλες διαστάσεις…

Λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη, βρίσκεται το ναυπηγείο πλοίων. Μια μεγάλη έκταση όπου οι εργάτες δουλεύουν ακούραστοι από τις πρώτες πρωινές ώρες μέχρι να δύσει ο ήλιος επιδιορθώνοντας και κατασκευάζοντας πλοία. 

Πολλά είναι καλυμμένα με υφάσματα, άλλα δεμένα με σκοινιά κι αλυσίδες, ενώ το φθαρμένο χρώμα μερικών κάνει όμορφα παιχνιδίσματα κάτω από το φως του ήλιου.

Καθώς περιπλανιόμουν ανάμεσά τους φωτογραφίζοντας το μέρος, ένιωσα μια γλυκιά μελαγχολία, σαν να έκανα ένα ταξίδι σε άλλη εποχή. 

Η αμμουδιά ήταν διάσπαρτη με κογχύλια και παλιά αντικείμενα όπως παιχνίδια, καλειδοσκόπια, κασέτες, βιβλιαράκια, τα οποία είχαν χαραγμένα πάνω τους λόγια γραμμένα και σε άλλες γλώσσες πέρα από την ελληνική - ενθύμια των επιβατών που ταξίδευσαν πριν χρόνια με κάποια από τα πλοία- 

Τη στιγμή που η δύση του ήλιου έβαφε μωβ τον ορίζοντα, επικρατούσε απόλυτη ησυχία. 

Τα καράβια έμοιαζαν τόσο μόνα κι απόκοσμα, και περίμεναν να σκοτεινιάσει για να σαλπάρουν σε τόπους μακρινούς πέρα από το χώρο και το χρόνο, όπως ο «Ιπτάμενος Ολλανδός». 

Τις πρώτες πρωινές ώρες, θα επέστρεφαν εγκαίρως στη θέση τους, φέρνοντας μαζί τους νέα ενθύμια και αναμνήσεις από τους ανθρώπους που θα συναντούσαν στα φανταστικά ταξίδια τους.