Ο επαναπροσδιορισμός
της θέσης που μπορεί να διεκδικήσει η Εθνική ομάδα στο παγκόσμιο μπάσκετ, οκτώ
χρόνια μετά τη μεγαλύτερη επιτυχία της στο Τόκιο (2η θέση), αλλά και τέσσερα
χρόνια μετά την εκκωφαντική αποτυχία της στην Κωνσταντινούπολη (εκτός των 16), αποτελεί
τον πρώτιστο στόχο της στην προσπάθεια που αρχίζει σήμερα στο 17ο Παγκόσμιο,
από τη Σεβίλλη, με πρώτο αντίπαλο τη Σενεγάλη (21.00).
Το γεγονός ότι η ελληνική ομάδα συμμετέχει στο έκτο Μουντομπάσκετ της ιστορίας της, αλλά για πρώτη φορά έχοντας εξαργυρώσει την 30χρονη, σχεδόν, καταξίωσή της και ταυτόχρονα δίνοντας χρήματα για την οικονομική ρήτρα της Παγκόσμιας ομοσπονδίας, ανεβάζει ακόμα ψηλότερα τις δεδομένες απαιτήσεις που υπάρχουν από την έλλειψη διακρίσεων, την προηγούμενη τετραετία. Ο απολογισμός της Εθνικής στο προηγούμενο Παγκόσμιο πρωτάθλημα (2010), σε δύο Ευρωμπάσκετ (2011-6η, 2013-εκτός των 16), καθώς και ο αποκλεισμός της από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου (2012), έχει αυξήσει στο κατακόρυφο τη «δίψα» για τις τιμητικές θέσεις που αρμόζουν στην «κληρονομιά» του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος.
Η τέταρτη αλλαγή προπονητή, σε διάστημα 5 χρόνων, επιβεβαιώνει την αναζήτηση των αιτιών που οδήγησαν σ’ αυτή την καθοδική πορεία της Εθνικής και τη διόρθωση των όποιων λαθών έχουν γίνει, ενώ παράλληλα η σταδιακή και επιβεβλημένη ανανέωση παικτών προχώρησε σε ποσοστό μεγαλύτερο από το 60% της χάλκινης ομάδας στο Ευρωμπάσκετ του 2009.
Επιστροφή Έλληνα προπονητή
Η επιστροφή του πάγκου σε ελληνικά χέρια, βρίσκουν τον Φώτη Κατσικάρη σ’ ένα κομβικό σημείο για την πορεία της επίσημης αγαπημένης στην τρέχουσα δεκαετία. Γιατί και στα επόμενα χρόνια θα υπάρχουν προκλήσεις στόχων στις μεγάλες διοργανώσεις, αλλά τα οφέλη για το άμεσο μέλλον του μπάσκετ, θα είναι πολλαπλά, αν στις 14 Σεπτεμβρίου, η ελληνική σημαία κυματίζει ψηλά στο παγκόσμιο στερέωμα. Ακόμα κι αν δεν βρεθεί στους 3 πρώτους ιστούς.
Δύσκολη αποστολή αλλά…
Ο Κατσικάρης γνωρίζει ότι η αποστολή του θα είναι δύσκολη. Άφησε πίσω στο παρελθόν, ως όφειλε και επέβαλε τη δική του φιλοσοφία, ό,τι άσχημο υπήρχε στην Εθνική και κράτησε ό,τι θετικό άφησαν οι προκάτοχοι του (Καζλάουσκας, 2009-2010, Ζούρος 2011-2012, Τρινκέρι 2013).
Η Εθνική ομάδα
αναζητεί σε κάθε παιχνίδι όσων δώσει σ’ αυτό το Παγκόσμιο κύπελλο, την
αγωνιστική και ψυχολογική επανεκκίνησή της.
Η θέση που βρίσκεται
και ο στόχος που έχει, πριν από το σημερινό εναρκτήριο τζάμπολ με τη Σενεγάλη,
έχουν πολλές ομοιότητες με τα ίδια στοιχεία που είχε πριν από το Ευρωμπάσκετ
του 2005.
Και τότε αναζητούσε νέο προσδιορισμό
αγωνιστικής ταυτότητας και θέσης στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, προερχόμενη από μια
εξαετία «άχαρων» διακρίσεων (5η-Ευρωμπάσκετ 2003, 5η-Ολυμπιακοί 2004).
Βλέπει Μαδρίτη;
Από την αφετηρία του δευτέρου ομίλου στην Ανδαλουσία μέχρι την τελική φάση της Μαδρίτης, η Εθνική Ελλάδας έχει καθήκον, υποχρέωση και κυρίως αναγκαιότητα να προκριθεί στην πρώτη οκτάδα της κορυφαίας διοργάνωσης και να μην επιστρέψει άδοξα και πρόωρα, εφόσον ηττηθεί το βράδυ της 6ης ή της 7ης Σεπτεμβρίου στον αγώνα που θα κρίνει την πρόκριση ή όχι στην προημιτελική φάση. Το αποτέλεσμα αυτού του αγώνα θα είναι ορόσημο για την ψυχολογία της Εθνικής και την περαιτέρω πορεία της, ακόμα και μέχρι το βάθρο των μεταλλίων.
«Ο... σταρ της Εθνικής είναι η... ίδια η ομάδα»
Η 12άδα της Εθνικής, συγκριτικά με την ομάδα που έπαιξε στο περσινό, ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, έχει αλλάξει κατά το ήμισυ. Εξι νέα πρόσωπα, ενώ από την ομάδα του προηγούμενου Μουντομπάσκετ, μετά τον Διαμαντίδη και τον Παπαλουκά, η απουσία του Σπανούλη είναι ηχηρή. «Ο... σταρ της Εθνικής είναι η... ίδια η ομάδα» έλεγαν και οι 3 προαναφερθέντες παίκτες για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου, πριν από 8 χρόνια στο Βελιγράδι και η ιστορία μπορεί να κάνει «κύκλους» μ’ άλλους διεθνείς, αλλά την ίδια πρωταγωνίστρια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου