«Ξετυλίγοντας» την «Φαντασία» του Αλέξη Καρδαρά

 Η «Φαντασία» η νέα ταινία που  υπογράφει την  σκηνοθεσία και το σενάριο ο Αλέξης Καρδαράς,  παίζεται αυτή την περίοδο στις κινηματογραφικές αίθουσες και σαγηνεύει το κοινό. Μια ιστορία που ξετυλίγεται την δεκαετία του 90 και αφήνει ένα αποτύπωμα της τότε κοινωνίας.

 Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου

Με αφορμή τη νέα του δουλειά ο Αλέξης Καρδαράς   μιλά στο Πινάκιο για την πορεία του ελληνικού κινηματογράφου τα τελευταία χρόνια, για τις νέες γενιές και τι θα εισπράξουν αυτές από την «Φαντασία».

Μιλά επίσης για τα πάθη την  ευθύτητα, και την ντομπροσύνη στους ανθρώπους.

«Φαντασία» η νέα σας ταινία στις μεγάλες οθόνες που αποτυπώνει μια ολόκληρη εποχή. Τι σας ώθησε να «φτιάξετε» αυτό το φιλμ;

«Ήθελα πολλά χρόνια να κάνω μια μουσική ταινία για το λαϊκό τραγούδι και τους καλλιτέχνες που το υπηρετούν. Μια ταινία που θα χρησιμοποιούσε αφηγηματικά τα τραγούδια. Που στο τέλος θα έμοιαζε και η ταινία με λαϊκό τραγούδι».    

Ποιες είναι οι προσδοκίες σας για την «Φαντασία»;

«Να ψυχαγωγηθούν οι θεατές που θα την δουν».

Οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε;

«Έπρεπε να αναπαραστήσω έναν κόσμο που θεωρούμε πως τον ξέρουμε, αλλά πολύ λίγο τον γνωρίζουμε. Η αποτύπωση αυτού τού κόσμου ήταν μια από τις δυσκολίες που αντιμετώπισα».

Μήπως τελικά κατηγορούμε όλοι άδικα την δεκαετία του 90; Μήπως κατά βάθος την νοσταλγούμε;

«Μπορεί. Πάντως ο σκοπός μου δεν ήταν να κάνω μια ταινία για το 90. Ο λόγος που η ιστορία τής ταινίας εξελίσσεται την δεκαετία αυτή είναι τεχνικός. Για να μπορέσει να συνυπάρξει η γενιά τής λεγόμενης «χρυσής εποχής» του λαϊκού τραγουδιού του 50, 60, που στην ταινία εκπροσωπείται από τον Βλάση Χρηστάκη που τον υποδύεται ο Στέλιος Μάινας, με τη νεώτερη γενιά που εκπροσωπείται από την Φωτεινή, που την υποδύεται η Ρένα Μόρφη. Η Φαντασία δεν είναι μια ταινία για τα 90s. Είναι μια ταινία για τον κόσμο τού λαϊκού τραγουδιού γενικά, και αφορά στο μεταίχμιο όπου η «χρυσή γενιά» του τραγουδιού φεύγει και η νέα γενιά, αυτή τού «λαϊκοπόπ», έρχεται».

Ένα νέο παιδί που δεν έζησε τότε, τι θα εισπράξει από την «Φαντασία»;

«Θα δει μια ελληνική μουσική ταινία για την αγάπη και τα πάθη της».

Οι άνθρωποι που ζουν την νύχτα έχουν έναν κώδικα ειλικρίνειας πολλές φορές πιο «ντόμπρο»;

«Η ευθύτητα, η ντομπροσύνη σε έναν άνθρωπο είναι μια συμπεριφορά που μπορείς να την συναντήσεις και τη μέρα και τη νύχτα. Είναι θέμα αρχών και όχι ώρας».

Το μεγάλο μήνυμα που στέλνει στον θεατή η «Φαντασία» ποιο είναι για εσάς;

«Πως η ζωή είναι απρόβλεπτη, αυτό που περιμένεις να συμβεί δεν συμβαίνει ποτέ, και αυτό που συμβαίνει δεν περίμενες ποτέ να συμβεί. Και το μόνο που τελικά υπάρχει και μπορείς να βασιστείς είναι η αγάπη».

Ο ελληνικός κινηματογράφος μετά από μια περίοδο ανομβρίας δείχνει σιγά – σιγά να βρίσκει τον βηματισμό του;

«Νομίζω πως πάντα βηματίζει ο ελληνικός κινηματογράφος. Ωστόσο, το θέμα για μένα είναι αν ο κόσμος ενδιαφέρεται να βλέπει ελληνικές ταινίες και με το ενδιαφέρον του αυτό να στηρίζει την εθνική κινηματογραφία, η οποία με τη σειρά της μπορεί να γίνει καλύτερη ακριβώς επειδή υπάρχει το ενδιαφέρον τού κόσμου. Αν ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για τις ελληνικές ταινίες, ούτε και οι ελληνικές ταινίες θα ενδιαφερθούν για τον κόσμο».

Ενώ εσείς οι καλλιτέχνες είστε αξιοθαύμαστοι σε όλα τα επίπεδα σκηνοθετικά, υποκριτικά κλπ γιατί είναι μετρημένες στα δάχτυλα οι ταινίες που έχουν χαραχτεί στις μνήμες του κόσμου;

«Δεν ξέρω αν είμαστε τόσο αξιοθαύμαστοι όσο λέτε. Πάντως αν εννοείτε την σχέση ανάμεσα στην κατασκευαστική αρτιότητα μιας ταινίας και την αποδοχή της από το κοινό, το τί θα μείνει στη μνήμη τού κόσμου και τί όχι, εξαρτάται από παράγοντες που δεν έχουν πάντα σχέση με την κατασκευή. Αλλά αυτό ισχύει γενικά στην τέχνη».

Το γεγονός ότι παλιότερα οι ασπρόμαυρες ταινίες είχαν ένα πιο έντονο κοινωνικό αντίχτυπο τους χάρισε την διαχρονικότητα...;

«Αυτό που είχαν οι παλιές ελληνικές ταινίες ήταν έναν καθαρό ψυχαγωγικό στόχο. Όσο για την διαχρονικότητά τους, νομίζω πως έχει παίξει καθοριστικό ρόλο το γεγονός πως οι ταινίες αυτές, 45 χρόνια τώρα, προβάλλονται και ξαναπροβάλλονται στην τηλεόραση. Αν αυτό δεν συνέβαινε, δεν ξέρω αν θα τις γνωρίζαμε καν».

Η «ψευτοκουλτούρα» καταρρέει και αναδύεται μόνο η Τέχνη;

«Νομοτελειακά ο,τιδήποτε ψευδές αργά ή γρήγορα καταρρέει».

Η Ταινία

Η  «Φαντασία» η νέα ταινία του Αλέξη Καρδαρά, έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη, 28 Νοεμβρίου, φέρνοντας μαζί της αέρα '90ς. Βρισκόμαστε στον Οκτώβριο του 1993. Το ΠΑΣΟΚ έχει κερδίσει τις εκλογές, στην ελληνική τηλεόραση προβάλλεται το Ciao Antenna και στο πρόγραμμα του κατάμεστου Διογένης Παλλάς ακούγονται επιτυχίες όπως το «είμαι πολύ φερέγγυος, μείνε μαζί μου έγκυος». Η Φωτεινή (Ρένα Μόρφη), μια νεαρή τραγουδίστρια με μοναδική φωνή, καταφθάνει στην Αθήνα από την επαρχία για να τραγουδήσει στο μαγαζί του βετεράνου μπουζουξή Χρηστάκη (Στέλιος Μάινας), τις Χάντρες. Ενας λαϊκο-ποπ τραγουδιστής, ο Νίκος Κόκκινος (Γιάννης Στάνκογλου), θα συναντήσει και θα ερωτευτεί παράφορα τη Φωτεινή. Η συνάντηση αυτή θα αλλάξει τις ζωές των τριών για πάντα.