Με μια σκούπα επ’ ώμου μια ζωή

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου

Με μια σκούπα επ’ ώμου μια ζωή,  καταδικασμένη να δουλεύεις ανάμεσα σε κόπρανα και σκόνες και όλα αυτά για να μεγαλώσεις με αξιοπρέπεια τα παιδιά σου.

Στα γραφεία που πήγαινες με όπλο το ξεσκονόπανο σου, αλλά και το χαμόγελο σου οι γραβατωμένοι απέφευγαν να σε κοιτάξουν στα μάτια και να σε χαιρετήσουν για να μην τους κατηγορήσουν οι έτεροι συνάδελφοι τους πως μιλάνε με μια…καθαρίστρια.

Δεν τους κράτησες ποτέ κακία, άλλωστε αυτό που σε ένοιαζε ήταν να μεγαλώσεις με αξιοπρέπεια τα παιδιά σου.

Τα ροζιασμένα από το τρίψιμο χέρια σου ήταν αυτά που αγκάλιζαν τα παιδιά σου.

Τα καθάριζες καλά μόλις έτριβες τις λεκάνες των μεγαλοστελεχών που δεν σου μίλαγαν…έσφιγγες τα δόντια κι όλα αυτά για τα παιδιά σου.

Σήμερα όμως 3 Ιούνη του 2014 έξω από το Υπουργείο Οικονομικών ένας ΜΑΤατζής συνομήλικος με τα παιδιά σου ήταν αυτός που σε απώθησε, ήταν αυτός που σε τραυμάτισε.

Εσύ ζητούσες να δουλέψεις και στα χέρια σου κρατούσες την απόφαση του ΣτΕ και ένας συνομήλικος των παιδιών σου, σου στέρησε το δικαίωμα σου για να δουλέψεις όπως μόνο εσύ ξέρεις…με αξιοπρέπεια.

Αυτήν την ώρα μετράς τις πληγές σου και σφίγγεις τα δόντια από τον πόνο που διαπερνά όλο σου το κορμί.

Ως παρατηρητής αναρωτιέμαι αν «απωθούν» με αυτόν τρόπο μια γυναίκα που πέρασε τα νιάτα της να τρίβει λεκάνες που πιτσίλαγε ο εκάστοτε υπουργός Οικονομικών και τα εκάστοτε τσιράκια του, για να μεγαλώσει το παιδί της, τι στο διάολο γίνεται σε αυτή τη χώρα.

Από την άλλη σκέφτομαι ότι ποτέ κανείς από τα ΜΑΤ δεν αρνήθηκε να εκτελέσει εντολές…Θα μπορούσες να ήσουν η μάνα του, θα μπορούσες να το είχες μεγαλώσει αυτό το κωλοπαίδι με την ασπίδα…Αλλά έτσι επιβάλλουν την δική τους Δημοκρατία σήμερα κι ας είχες εσύ στο χέρι σου την απόφαση του ΣτΕ…αν δεν τους αρέσει και δεν τους κάνει πάντα θα υπάρχει ένας πρόθυμος ΜΑΤατζής…

Λυπάμαι γι’ αυτούς που τους καθάριζες τα γραφεία, έκανες ότι μπορούσες αυτοί έμειναν βρώμικοι και ίσως βρωμεροί μέσα τους…