Αγγίζοντας τον κομήτη του +

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου

Ποιος είπε πως τα μαθηματικά αποτελούνται από ψυχρούς αριθμούς και ανέκφραστα σύμβολα; Ποια θεωρήματα στέκουν ικανά να λύσουν το πιο μεγάλο γρίφο… τον έρωτα;  Σε πρώτη ανάγνωση ούτε ένα…

Κι όμως οι συντελεστές του έρωτα είναι αντιστρόφως ανάλογοι με το αποτέλεσμα που δίνει ο όρος.

Πίσω από τις παραστάσεις αριθμών υπάρχουν άνθρωποι που προσθέτουν και προστίθενται, που αφαιρούν και αφαιρούνται που μπορεί να πολλαπλασιάζονται αλλά και να διαιρούνται… Μια ακαταλαβίστικη αριθμητική σειρά που ξετυλίγεται έως το άπειρο και όμως αυτό είναι το καρδιογράφημα ενός έρωτα, μιας σχέσης, μιας ζωής…

Πίσω από τα πρόσημα κρύβονται οι πράξεις… Αυτές καθορίζουν το αποτέλεσμα μετά το ίσον… Δύο γραμμές πάνω και κάτω παράλληλες που απλώνονται σε μικρή έκταση για να ζυγίσουν τις ενέργειες και να απονείμουν δικαιοσύνη στον αχανή χωρόχρονο των αριθμών.

Υπάρχουν και αυτοί με τις υποδιαστολές ανάμεσα…σαν τους ανθρώπους που σε μπερδεύουν, σε δυσκολεύουν ακόμη και στην πρόσθεση πόσο μάλλον στην αφαίρεση…

Χειρότεροι δε είναι αυτοί που κρύβουν με τεχνάσματα  το μείον που είναι πάνω από τα κεφάλια τους…Αν αυτοί σε παρασύρουν θα σε βυθίσουν σε έναν αχανή, άπατο κόσμο μακριά από το φως και τις υπόλοιπες μαθηματικές παραστάσεις. Για να σταθείς στα πόδια σου πρέπει να πιαστείς από το θετικό πρόσημο ενός μεγάλου αριθμού…Μόνο έτσι θα βγεις στην επιφάνεια της αριθμητικής και γιατί όχι ερωτικής ζωής σου.

Το θέμα είναι θα έχεις την δύναμη να αγγίξεις τον κομήτη του + που θα σε προσγειώσει από το μαύρο σκοτεινό διάστημα με ταχύτητα στην γη…

Κάποιοι αριθμοί σαν κι εσένα δεν τολμούν να κάνουν την υπέρβαση. Διαιρούνται μόνοι τους…συνέχεια…σαν επιδημία τετραγωνικής ρίζας. Στο μόνο που ελπίζουν πάνω από την παρένθεση να υπάρχει ένα εις το τετράγωνο. Βέβαια ελάχιστοι είναι κι αυτοί που πιάνονται από ένα εις τον κύβο και όχι μόνο βγαίνουν αλώβητοι πριν υποστούν την αλλοτρίωση από την τετραγωνική ρίζα, αλλά πολλαπλασιάζονται κιόλας…

Η ερωτική εξίσωση άλλοτε είναι μπερδεμένη και άλλοτε πάλι όχι… Άλλοτε φαίνεται απλή αλλά στο τέλος δεν έχει λύση… ως άλλο Δήλιο πρόβλημα.

Οι συντελεστές που συνθέτουν την παράσταση κρατάνε την λύση του θεωρήματος βαθιά μέσα τους… Από το ευρύχωρο 8 έως το στενό 1…  Το μόνο σίγουρο είναι ότι ποτέ η λύση δεν είναι μηδενική. Γιατί αυτός που ερωτεύεται πριν αφαιρέσει και διαιρέσει έχει πρώτα προσθέσει και πολλαπλασιάσει… Αστάθμητος ο παράγοντας των κοινών παρανομαστών καθώς αν τα κλάσματα δεν ταιριάζουν από την αρχή δεν προχωράνε νηφάλια στην παράσταση. Είναι λάθος από το πρώτο κιόλας βήμα. Αν όμως οι παρανομαστές ταιριάζουν η λύση έρχεται στο τέλος με μαθηματική ακρίβεια ακόμη και αν χρειαστεί το τετράγωνο της υποτείνουσας να  ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των δυο κάθετων πλευρών …για να δοθεί η αρμονική λύση…σαν σύγχρονοι Πυθαγόρες, εραστές των μαθηματικών εξισώσεων.