Το μίσος στις σταγόνες τις βροχής

 Της Rafaela Joi

Ναι, εγώ είμαι αυτή που την είχε και δεν την έσωσε, εγώ είμαι αυτή που την άφησε να πνιγεί στις σταγόνες της βροχής. Εγώ είμαι αυτή...μη με κοιτάτε έτσι...μην με κρίνετε...γιατί εσείς δεν είστε καλύτεροι από εμένα..εγώ ρίσκαρα, την σκότωσα αλλά ρίσκαρα..και έχασα...την αγαπούσα, προσπάθησα..αλήθεια προσπάθησα να την προστατεύσω!! Αλλά δεν μπόρεσα, μου έφυγε, ξέφυγε, δεν άντεξε με εμένα, την έχασα μέσα στη βροχή, μέσα στις σταγόνες τις βροχής γεμάτες τόσο μίσος, έτσι...Σαν το νερό, μου γλίστρησε μέσα από τα χέρια. 
Μην με κοιτάτε έτσι, πάρτε τα βλέμματα σας από πάνω μου, πάρτε τα, δεν τα αντέχω, φταίω αλλά η κρίση σας με λυγίζει, είναι τόσο σκληρή. Και εσείς το ίδιο θα κάνατε. 
Και εσείς θα την χάνατε!!! Και εσείς...ή θα έφευγε από μόνη της, θα σας βαριόταν, θα βαριόταν τα κοιμισμένα συναισθήματα σας, θα πληγωνόταν από τα αγκάθια του εγωισμού σας, θα βρομιζόταν από τα λερωμένα γεμάτα αλαζονεία χέρια σας. Ούτε εσάς θα άντεχε. Βλέπεις η αγάπη, είναι το πιο αθώο συναίσθημα.  Είναι ένα όνειρο, που εμείς το κάνουμε εφιάλτη, τρέλα,παράνοια...όχι...μη..μην μου την αγγίζεται..μη...είναι τόσο μικρή...τόσο αθώα.....μη πάρτε τα χέρια σας από πάνω της, όχιιιι!!! δεν την θέλετε, θα την καταστρέψετε όπως έκανα εγώ, δεν θα αντέξει....έλα εδώ μικρή μου, έλα εδώ, εγώ θα σε προστατέυσω, εγώ..

-Κράτα της κοντά στην καρδιά σου, να νανουρίζεται από τους χτύπους της καρδιάς σου, να έχει μια ζεστασιά, μην την κάνεις να κλαίει, αγάπα την, και θα σε αγαπήσει και εκείνη με όλο της το είναι...

Όσο για εμένα, θα εξαφανιστώ από προσώπου γης, έτσι ώστε να μην μπορώ να την ξαναπληγώσω. Θα φύγω. Βλέπεις έτσι είναι όταν θέλεις κάτι πρέπει να μάθεις να ζεις χωρίς αυτό...