Όταν η τομή στην τεχνολογία έκανε τομή και στη χειρουργική δημιουργήθηκε η λαπαροσκοπική χειρουργική

Ποιά τα οφέλη από τις λαπαροσκοπικές επεμβάσεις

Του Μιχάλη Βοργιά MD -FACS,

Διευθυντή Χειρουργικής στο “Μediterraneo Hospital”

Οι μικρές και σχεδόν αναίμακτες τομές, οι σχεδόν ανώδυνες και με ελάχιστες επιπλοκές επεμβάσεις, είναι η πρόκληση που καλείται να διαχειριστεί ένα χειρουργός.

Τη λύση, στα μεγάλα αυτά προβλήματα δίνει η λαπαροσκοπική χειρουργική, που ξεκίνησε να εφαρμόζεται σχετικά πρόσφατα, τη δεκαετία του ’90, με την ευρεία χρήση των οπτικών ινών, των video και την ελπιδοφόρα 3D χειρουργική, που είναι σίγουρός ότι έχει πολλά να δώσει, εκτοπίζοντας σε αρκετές περιπτώσεις την κλασική γενική χειρουργική.

Δικαίως, η Λαπαροσκοπική Χειρουργική θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα της γενικής χειρουργικής του 20ου αιώνα καθώς με τη τεχνική αυτή όχι μόνο εξελίσσονται σε υπόθεση… ρουτίνας οι χειρουργικές επεμβάσεις αλλά δεν δημιουργούν σημαντικό χειρουργικό τραύμα.

Πριν από λίγους μήνες, το Δεκέμβριο του 2014, παρακολούθησα στο Μόναχο το "8ο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Παχέως Εντέρου". Στο πλαίσιο του συνεδρίου, είχα την ευκαιρία να ενημερωθώ για τις νέες χειρουργικές εξελίξεις για την αποκατάσταση των παθήσεων του παχέως εντέρου και για την 3D Λαπαροσκοπική Χειρουργική. Με νέα χειρουργικά εργαλεία και τα ειδικά γυαλιά  3D, ο χειρουργός έχει τη δυνατότητα να βλέπει σε τρισδιάστατη απεικόνιση, το μέρος του ανθρωπίνου σώματος και το όργανο στο οποίο κάνει τη λαπαροσκοπική επέμβαση. Πρακτικά, δηλαδή, ο χειρουργός έχει τη δυνατότητα να δει το πάσχον όργανο από πολλές οπτικές γωνίες και να σχηματίσει ακριβέστερη εικόνα του μεγέθους του προβλήματος. Η ιατρική εξελίσσεται και συνεχίζει να μας εντυπωσιάζει.

Λίγες εβδομάδες νωρίτερα και συγκεκριμένα, το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στη Γαλλία, στο Πανεπιστημιακό Ερευνητικό Κέντρο Χειρουργικής  στο Στρασβούργο (IRCAD – ΕΙΤ), σεμινάριο στο οποίο  παρουσιάσθηκαν δύο σύγχρονες μέθοδοι λαπαροσκοπικής, διαπρωκτικής χειρουργικής,  κύστεως κόκκυγος και όγκων του ορθοσιγμοειδούς.

«Με τη νέα μέθοδο ΤΕΟ ( Transanal Endoscopic Operations ), αντιμετωπίζονται οι διαπρωτικοί πολύποδες και όγκοι και μάλιστα με συμβατικά ενδοσκοπικά εργαλεία .  Με την ελάχιστα επεμβατική αυτή μέθοδο οι χειρουργοί παχέος εντέρου και πρωκτού αφαιρούν πιο εύκολα καλοήθεις πρωκτικούς πολύποδες, όγκους και μορφώματα»,

«Η δεύτερη μέθοδος VAAFT ( Video-Assisted Anal Fistula Treatment ) αφορά την αφαίρεση των περιεδρικών   συριγγίων που προκαλούνται από την φλεγμονή και την απόφραξη του εκφορητικού πόρου των περιπρωκτικών αδένων. Ακόμη και εάν το ύψος του συρριγγώδους πόρου περιλαμβάνει σημαντικό τμήμα από τον σφιγκτηριακό μηχανισμό, η επέμβαση γίνεται πιο εύκολα και σχεδόν αναίμακτα».

Και οι δύο αυτές μέθοδοι έχουν έρθει ήδη στην Ελλάδα.

Οι δύο αυτές μέθοδοι είναι οι πιο πρόσφατες στη λαπαροσκοπική χειρουργική και όπως και οι υπόλοιπες έχουν σειρά πλεονεκτημάτων σε σχέση με την κλασική.

Συγκεκριμένα,  ο ασθενής μετά την αντιμετώπιση του προβλήματός του με λαπαροσκοπική επέμβαση βγαίνει πιο γρήγορα  από το νοσοκομείο (συνεπώς έχει και μικρότερο κόστος νοσηλείας), επιστρέφει πιο γρήγορα στην εργασία του, έχει ελάχιστες μετεγχειρητικές επιπλοκές που έχουν σχέση με το τραύμα (διαπύηση, διάσπαση, κήλη, χρόνιο άλγος κλπ), μικρότερο πόνο, λιγότερες αναπνευστικές και καρδιαγγειακές επιπλοκές ενώ μειώνεται η επίπτωση της δημιουργίας  μετεγχειρητικών συμφύσεων.

Bασική εφαρμογή, βρίσκει η λαπαροσκοπική χειρουργική στην χολοκυστεκτομή. Άλλωστε και ο Philippe Μοuret έκανε την πρώτη αυτή  επαναστατική εγχείρηση το 1987. Τεχνική, που θεωρείται εφάμιλλη σε σπουδαιότητα με τη γενική αναισθησία και τα αντιβιοτικά.

Οι σημερινές εφαρμογές της λαπαροσκοπικής χειρουργικής,  εκτός από την εδραιωμένη πλέον χολοκυστεκτομή, έχουν επεκταθεί και στις επεμβάσεις άνω και κάτω κοιλίας, περιλαμβάνοντας απλές και εξειδικευμένες (advanced) επεμβάσεις όπως:
 

Λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή με τη διερεύνηση του χοληδόχου πόρου σε συνδυασμό με διεγχειρητική χολαγγειογραφία, χοληδοχοσκόπηση και υπερηχοτομογραφία για την αντιμετώπιση περιπτώσεων χοληδοχολιθιάσεως και χολοκυστίτιδος.

Λαπαροσκοπική αντιμετώπιση κήλης η οποία κατέχει πλέον την θέση της στο πάνθεον των επεμβάσεων επιδιόρθωσης της κήλης. Η εφαρμογή της λαπαροσκοπικής μεθόδου τα τελευταία 6 έτη έχει περάσει από διάφορες τεχνικές οι οποίες όμως  εγκαταλείφθηκαν, (ενδεικτικά αναφέρω την plug repair και IPOM, δηλαδή την ενδοπεριτοναϊκή τοποθέτηση πλέγματος).  Σήμερα έχει εδραιωθεί η τεχνικής TEP (Ολική εξωπεριτοναϊκή επιδιόρθωση, η οποία εφαρμόζεται πλέον διεθνώς με μεγάλη επιτυχία, ελάχιστες επιπλοκές και χαμηλό ποσοστό υποτροπών <2%)

Λαπαροσκοπική σκωληκοειδεκτομή η οποία χρησιμοποιείται ευρέως όχι μόνο για την αντιμετώπιση της οξείας σκωληκοειδίτιδος αλλά και της διαφοροδιάγνωσης της παθολογίας χρονίζοντος πυελικού άλγους σε γυναίκες. Στις περιπτώσεις αυτές η λαπαροσκόπηση μπορεί να αποκαλύψει ή και επιλύσει χειρουργικά προβλήματα όπως: πυελική φλεγμονή, σαλπιγγίτιδα, καλοήθη πάθηση ωοθηκών (κύστη, συστροφή), εξωμήτριος κύηση, πυελικές συμφύσεις κλπ.

Λαπαροσκοπική αντιμετώπιση Γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (ΓΟΠ) και διαφραγματοκήλης. Αυτές οι περιπτώσεις αντιμετωπίζονται με τη διενέργεια θολοπλαστικών λαπαροσκοπικά ( Nissen, Nissen-Rosseti, Toupet κλπ). Πρόκειται για επέμβαση που μπορεί να κάνει χειρουργός ο οποίος έχει μεγάλη εμπειρία στη λαπαροενδοσκοπική συρραφή. Σημαντικό ρόλο για την επιτυχία της επέμβαση διαδραματίζει ο καλός προεγχειρητικός λειτουργικός έλεγχος του οισοφάγου (μανομετρία pHμετρία). Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ενδείξεις για λαπαροσκοπική αντιπαλινδρομική επέμβαση είναι: α) Συνεχιζόμενα συμπτώματα παλινδρόμησης ή επιπλοκές της υπό θεραπεία, β) μη συνεργαζόμενοι ασθενείς (συχνά λόγω του κόστους φαρμάκων) γ) νέοι σε ηλικία ασθενείς που επιθυμούν χειρουργική αποκατάσταση αντί διά βίου φαρμακευτική/διαιτητική θεραπεία, δ) ασθενείς με επιπλοκές της ΓΟΠ όπως Barret οισοφάγο, στένωση, εισρόφηση, συνεχιζόμενη οισοφαγίτιδα.