Η Ελένη Σαββίδου: «Όλη η πόλη μια παρέα»

Να γυρίσει σελίδα η Σταυρούπολη και η Νικόπολη Θεσσαλονίκης επιθυμεί η νεαρή Ελένη Σαββίδου 

«Υπάρχουν κόμματα και χρωματισμοί -πράσινο , μπλε, κόκκινο, αλλά άνθρωποι που έχουν τη δύναμη και τη θέληση να προσφέρουν –η Ελένη, ο Κώστας, ο Βασίλης. Πρέπει  ακούγονται όλες οι απόψεις, και όσων ασχολούνται χρόνια με την πολιτική και έχουν την εμπειρία, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι ακούγονται οι δικές μας απόψεις, των νέων ανθρώπων, που έχουμε νέες ιδέες»

«Στο Δήμο μου έχουν αμελήσει εντελώς την περιοχή της Νικόπολης και ένα κομμάτι της Ευκαρπίας. Στη Νικόπολη μένω εγώ. Τα σχολεία άργησαν πάρα πολλά χρόνια να ολοκληρωθούν. Ό,τι γίνεται στον υπόλοιπο Δήμο, σε μας γίνεται πάντα στο τέλος και αν γίνει κιόλας. Δίνουν βαρύτητα σε όλες τις άλλες συνοικίες του Δήμου και σε μας ποτέ»

«Η ΕΤ3 ενημέρωνε όλη τη Βόρεια Ελλάδα και κυρίως τη Θεσσαλονίκη. Ενημερωνόμασταν για όλα τα δρώμενα της πόλης μας και γνωρίζαμε τι γινόταν και τι επρόκειτο να γίνει γρήγορα και άμεσα»

Η Ελένη Σαββίδου είναι ένα κορίτσι της διπλανής πόρτας. Κάτοχος πτυχίου και άνεργη στην Ελλάδα των μνημονίων. Η τελευταία της δουλειά ήταν σε πρόγραμμα stage. Η ίδια ζει στην Σταυρούπολη της Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα στην περιοχή της Νικόπολης. Στο Πινάκιο εξηγεί ποιοι είναι οι λόγοι που την ώθησαν για να θέσει υποψηφιότητα και ποια είναι τα οράματα της για την πόλη της, για την γειτονιά της. Το Πινάκιο της δίνει το Βήμα για να «απλώσει» τα όνειρα της…Οι φωτογραφίες είναι για τις ανάγκες της συνέντευξης από την Μονή Λαζαριστών και η φωτογράφος είναι η Ερωδίτη Παπαποστόλου

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο και στο ΠΙΝΑΚΙΟ

Φωτογραφίες  Ερωδίτη Παπαποστόλου

Ελένη Σαββίδου…θα μας συστηθείς…Ποια  είσαι, με τι ασχολείσαι…;

«Με λένε Ελένη Σαββίδου και κατοικώ μόνιμα στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης. Συγκεκριμένα στην περιοχή της Νικόπολης. Είμαι 29 ετών και έχω έναν μικότερο αδερφό, τον Παναγιώτη. Την μητέρα μου τη λένε Δάφνη, τον μπαμπά μου Σταύρο και η γιαγιά μου είναι η Φεβρωνία. Είμαι Βιβλιοθηκονόμος ΤΕ. Σχεδιάζω ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο και κάνω ιδιαίτερα μαθήματα αγγλικών, ανάλογα με τη ζήτηση βέβαια, γιατί οι εποχές που ζούμε είναι οι δυσκολότερες. Το διάστημα αυτό είμαι άνεργη. Είμαι Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος στο Δήμο Παύλου Μελά (Σταυρούπολη, Πολίχνη, Ευκαρπία) με την «Κοινωνική Συναίνεση» και με Υποψήφιο Δήμαρχο τον Κώστα Θεοδωρίδη».

Τι είναι αυτό που σε ώθησε να υποβάλλεις υποψηφιότητα για να διεκδικήσεις μια θέση δημοτικού Συμβούλου στο δήμο Παύλου Μελά;

«Το 2013, ήμουν με πεντάμηνη σύμβαση στο Δήμο μου, Παύλου Μελά, ως Βιβλιοθηκονόμος, έχοντας συμπληρώσει 3 χρόνια ανεργίας προηγουμένως. Η κατάσταση που είδα ήταν τραγική. Υπάρχουν δύο Βιβλιοθήκες, Πολίχνης και Σταυρούπολης. Πέρα του ότι η ύπαρξη Βιβλιοθηκονόμου ήταν όνειρο θερινής νυκτός, δεν υπήρχε ταξινόμηση (ο αριθμός που μπαίνει στη ράχη του βιβλίου για να μπουν σε μια σειρά), με αποτέλεσμα οι χρήστες να ψάχνουν κάποιο βιβλίο ανάμεσα σε 12.000 βιβλία!!! Και σκεφτείτε πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση, καθώς την επισκέπτονται καθημερινά πάρα πολλοί Δημότες.

Στην Πολίχνη η Βιβλιοθήκη ήταν οργανωμένη, ωστόσο η ύπαρξη Βιβλιοθηκονόμου και εκεί αποτελούσε πρόβλημα, καθώς δε γινόταν βασικές διαδικασίες. Μια από τις βασικότερες , η Καταλογογράφηση βιβλίων από δωρεές προς τη Βιβλιοθήκη, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να δανειστούν οι χρήστες τα νέα βιβλία και να είναι στιβαγμένα στην αποθήκη.

Στην ουσία ήμουν δέκτης παραπόνων, καθώς είχα άμεση επαφή με τους Δημότες και μου εξέφραζαν τα παράπονά τους για πολλά θέματα που τους απασχολούσαν και πολλά προβλήματα που υπήρχαν σε όλη την έκταση του Δήμου. Ζώντας την κατάσταση αυτή από κοντά, θεώρησα χρέος μου να υποβάλω υποψηφιότητα για να αλλάξω την κατάσταση αυτή αρχικά και ό,τι άλλο μπορεί να αλλαχτεί και σε άλλες υπηρεσίες του Δήμου για το καλό των Δημοτών. Οι βιβλιοθήκες είναι πυρήνας πολιτισμού και όχι ράφια από βιβλία, όπως πολλοί πιστεύουν. Στο εξωτερικό επενδύονται υπέρογκα χρηματικά ποσά στις βιβλιοθήκες και στην έρευνα και δεν είναι καθόλου τυχαίο. Μέσω των βιβλιοθηκών, οι πολίτες κάθε τόπου ενημερώνονται για όσα τους ενδιαφέρουν άμεσα.  Δανείζονται έντυπο υλικό, αλλά και έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων. Στην Ελλάδα, μόνο οι Ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες έχουν συνδρομή σε βάσεις δεδομένων που σιγά-σιγά μειώνονται, λόγω έλλειψης πόρων.

Επίσης, επειδή ζω στο Δήμο μου και δεν είμαι ετεροδημότης, με τα χρόνια έχω διαπιστώσει και άλλα σοβαρά προβλήματα που μπορούν να δοθούν άμεσες λύσεις για την άμεση διευκόλυνση και εξυπηρέτηση των Δημοτών.

Με ποια παράταξη και με ποιον επικεφαλής κατεβαίνεις και γιατί; Δικαιολόγησε μας την επιλογή σου…

«Η παράταξη με την οποία κατεβαίνω είναι η «Κοινωνική Συναίνεση» με επικεφαλή τον Ανεξάρτητο Κώστα Θεοδωρίδη. Ο Κώστας Θεοδωρίδης με κέρδισε στην πρώτη μας κιόλας συνάντηση με την κοινωνικότητά του, τον εκπληκτικό του χαρακτήρα και τον δυναμισμό του. Ως δυναμικός χαρακτήρας και γω, θεωρώ ότι έχει πολλά να προσφέρει, αλλά και να φέρνει αντίρρηση σε ό,τι χρειαστεί για το καλό του Δήμου μας.  Έχει το χάρισμα να μιλάει και να τον ακούνε, κάτι που είναι πολύ σημαντικό στις μέρες μας, καθώς οι περισσότεροι κλείνουν τα αυτιά τους σε όσους ασχολούνται με την πολιτική. Δεν είναι υποχείριο κανενός και καμιάς πολιτικής που θέλει τους πολίτες αμέτοχους και χωρίς άποψη. Έχει τη δική του άποψη και δεν αλλάζει ή υιοθετεί άλλες απόψεις για το προσωπικό του συμφέρον, παρά μόνο αν πρόκειται για το κοινωνικό καλό. Επίσης, είναι η μόνη παράταξη που έχει πετύχει να συνυπάρχουν αρμονικά Υποψήφιοι και από τις 3 κοινότητες -Σταυρούπολης, Πολίχνης και Ευκαρπίας, χωρίς να υπάρχουν εντάσεις και πισώπλατα μαχαιρώματα, όπως συνηθίζεται στους χώρους της πολιτικής. Έχει πετύχει την κοινωνική συνένωση, ξεχνώντας τοπικισμούς και τοπικά συμφέροντα. Για μας δεν υπάρχουν κόμματα και χρωματισμοί -πράσινο , μπλε, κόκκινο, αλλά άνθρωποι που έχουν τη δύναμη και τη θέληση να προσφέρουν –η Ελένη, ο Κώστας, ο Βασίλης. Στην παράταξή μας ακούγονται όλες οι απόψεις, και όσων ασχολούνται χρόνια με την πολιτική και έχουν την εμπειρία, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι ακούγονται οι δικές μας απόψεις, των νέων ανθρώπων, που έχουμε νέες ιδέες. Ως νέα και εγώ, είδα ότι η παράταξη αυτή με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή και ακούει μας ιδέες και προτάσεις μου. Οπότε και αποφάσισα να συμμετέχω και εγώ σε αυτή τη συνένωση 3 διαφορετικών Δήμων με κοινό γνώμονα την εξυπηρέτηση των Δημοτών».

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Δήμος σου, η γειτονιά σου μπορείς επιγραμματικά να μας τα αναφέρεις;

«Τα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι αρκετά. Οι προηγούμενες Διοικήσεις εκλεγόταν, λόγω του ότι υποσχόταν να λύσουν τα γνωστά στο Δήμο μας προβλήματα που είναι χρόνια και τελικά παρέμεναν πάλι άλυτα, για να έρθει μια επόμενη Διοίκηση, να υποσχεθεί πάλι λύσεις, για να δώσει ελπίδες στους πολίτες για να την εκλέξουν.  Η ανεργία, τα σκουπίδια στην Ευκαρπία –η γνωστή χαβούζα, ο ΟΚΑΝΑ, το οικόπεδο του Αγνό, τα στρατόπεδα Καρατάσου και Παύλου Μελά, η ενίσχυση της τοπικής αγοράς, οι πράσινοι κάδοι ανακύκλωσης που δεν έχουν συνδεθεί με την αποχετεύση, το ρέμα που έρχεται από το Ωραιόκαστρο και φτάνει στο Αγνό, ο ανύπαρκτος φωτισμός της Νικόπολης τη νύχτα, κάποιοι δρόμοι που ακόμα δεν έχει στρωθεί άσφαλτος, η διακοπή κοινωνικών υπηρεσιών όπως η κοινωνική εργασία και η βοήθεια στο σπίτι, είναι κάποια από τα σημαντικότερα. Υπάρχουν και άλλα βέβαια, αλλά αυτά είναι τα κύρια που πρέπει να λύσουμε άμεσα».

Έχεις προτάσεις σε κάποια απ’ αυτά που θα αποφέρουν την επίλυση τους;

«Το πρωταρχικό πρόβλημα του Δήμου μας όπως και όλων των υπόλοιπων Δήμων της χώρας είναι η ανεργία. Η μόνη πρόταση που μπορώ να κάνω είναι να παίρνουμε όλα τα προγράμματα ΕΣΠΑ και να τα υλοποιούμε. Επίσης, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν 2 και 3 θέσεις εργασίας στο Δημόσιο τομέα. Αυτό είναι απαράδεκτο σε μια εποχή που κάποιοι δεν έχουν ούτε μια θέση εργασίας για να συντηρήσουν την οικογένειά τους.

Για τα σκουπίδια στην Ευκαρπία, το γνωστό ΣΜΑ, η κατάσταση που επικρατεί τώρα, είναι ότι πηγαίνουν τα απορρηματοφόρα απευθείας στη Μαυροράχη, στο Χυτά. Αυτό σημαίνει ότι κάθε απορρηματοφόρο ξεκινάει από τη Θεσσαλονίκη και πρέπει να διανύσει πολλά χιλιόμετρα για να πάει να αδειάσει στο Χυτά και να επιστρέψει. Λειτουργικά σημαίνει ότι μες τη μέρα γίνεται ένα μόνο δρομολόγιο, καθώς δεν προλαβαίνει να γίνει και δεύτερο και επίσης το κόστος της βενζίνης είναι υψηλό. Η λύση που προτείνω είναι να γίνει αφενός το ΣΜΑ Ευκαρπίας, για να συγκεντρώνονται τα σκουπίδια εκεί και από εκεί να γίνονται δρομολόγια προς το Χυτά. Αυτό σημαίνει ότι θα συγκεντρώνεται φορτίο 6-7 απορριματοφόρων και θα πάει μόνο ένα μεγάλο φορτηγό στη Μαυροράχη, αφού συλλέξει αρκετούς τόνους σκουπιδιών. Με τον τρόπο αυτό, εξοικονομείται χρόνος και χρήμα. Επίσης, με τη δημιουργία του ΣΜΑ, η δεύτερη πρότασή μου είναι να υλοποιηθούν προγράμματα ανακύκλωσης. Υπάρχουν αρκετά προγράμματα ανακύκλωσης για όλων των ειδών τα ακουπίδια. Τα οικιακά μπορούν να αξιοποιηθούν με συγκεκριμένο τρόπο και τα ηλεκτρικά με κάποιον άλλο. Ένα από τα προγράμματα ανακύκλωσης που έψαξα σας το παρουσιάζω αναλυτικά. Ο Δήμος θα μπορεί να έχει έσοδα από τα σκουπίδια. Πρώτον, υπάρχει μηχανισμός ο οποίος θα μπορεί να μετατρέψει τα σκουπίδια σε ενέργεια, δηλαδή σε υγραέριο, πετρέλαιο θέρμανσης ακόμα και κίνησης, ακόμα μπορεί να παράγει μέσω γεννήτριας ρεύμα, το οποίο μπορεί να το αγοράζει η ΔΕΗ και η ζέστη που θα βγαίνει θα μπορεί να χρησιμοποιείται για τη θέρμανση ενός κτιρίου, εφόσον βρίσκεται σε κοντινή απόσταση. Το πρόγραμμα αυτό επιδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση με ποσοστό 60 %. Σε περίπτωση που δεν επιδοτηθεί το πρόγραμμα αυτό για κάποιο λόγο, μπορεί να υλοποιηθεί ακόμα και με τα χρήματα από τα δημοτικά τέλη και τα χρήματα για την ταφή σκουπιδιών και εφόσον ανακυκλώνουμε και μετά, να πωλούνται σε καλύτερες τιμές όλα τα προϊόντα αυτά, υγραέριο, βενζίνη κ.ά., και έτσι θα έχει ο κόσμος, οι δημότες και οι οικογένειες που δεν έχουν τη δυνατότητα να πάρουν με καλύτερη τιμή. Οπότε παράλληλα με τη δημιουργία ΣΜΑ, κάνοντας και ανακύκλωση πολλών ειδών σκουπιδιών, συμβάλλουμε στο καθαρό περιβάλλον του Δήμου, αλλά και στην υγεία των Δημοτών. Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, είναι η ύπαρξη νέων θέσεων εργασίας, καθώς η ανακύκλωση δε σταματά ποτέ.

Όσον αφορά τα στρατόπεδα, το μόνο που γίνεται είναι κάποιες εκδηλώσεις στην ύπαιθρο του στρατοπέδου. Η πρότασή μου, είναι ότι μπορούν να αξιοποιηθούν κάνοντας γήπεδα, κολυμβητήριο και πάρκο κατοικιδιών. Θεωρώ απαράδεκτο τα παιδιά και τα κατοικίδια να μοιράζονται τα ίδια πάρκα. Οι παιδικές χαρές είναι για τα παιδιά. Παλιότερα δεν υπήρχαν τέτοια προβλήματα. Όσο όμως περνάν τα χρόνια και ο πληθυσμός αυξάνεται, αυξάνονται και τα οικόσιτα. Οπότε θα πρέπει να δοθεί μια λύση από τώρα, για να υπάρχει αρμονική συμβίωση. Ο χώρος είναι τεράστιος, οπότε μπορούν να γίνουν και κτίρια ή μπορούν να επιδιορθωθούν τα ήδη υπάρχοντα, για να μπορούν να φιλοξενούνται διάφορες εκθέσεις ή να γίνονται διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Ο θεσμός της κοινωνικής εργασίας θα πρέπει να συνεχιστεί, καθώς στην κατάσταση που ζούμε αποτελεί (δυστηχώς και μετά λύπης όλων)σημαντικό παράγοντα ανάπτυξης. Καθώς πολλοί χρωστάνε χρήματα, είναι ένας τρόπος να ξεχρεώσουν, όχι και ο καλύτερος βέβαια, αλλά είναι μια διέξοδος.

Σχετικά με το ρέμα του Αγνό, σε κάθε ψιχάλα τρέμουμε μην πνιγούμε, εμείς, οι κάτοικοι που μένουμε παράλληλα με το ρέμα. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια ακούγεται ότι θα γίνει περιφερειακή οδός. Εγώ έγινα 29! Οπότε καταλαβαίνετε πόσες Διοικήσεις απλά υποσχέθηκαν, διοίκησαν και δεν έκαναν έργο. Το θέμα είναι ότι πρέπει να καθαρίζονται τα φρεάτια. Η συγκεκριμένη Διοίκηση όμως, θεωρεί ότι ο δήμος είναι μόνο η περιοχή της Τερψιθέας και της Ομόνοιας. Για τις υπόλοιπες συνοικίες ποτέ δε νοιάστηκε. Και φανταστείτε πόσο δύσκολα είναι τα πράματα, καθώς από τότε τη δική μας συνοικία, τη Νικόπολη,  ποτέ δεν την άκουσε και δεν έλυσε τα προβλήματά της, πόσο μάλλον τώρα, που υπάρχει και η συνένωση των τριών πρώην Δήμων, Σταυρούπολης, Πολίχνης και Ευκαρπίας.

Συν τοις άλλοις, η ενίσχυση της τοπικής αγοράς, μπορεί να επιτευχθεί με πολλούς τρόπους. Η πρώτη πρότασή μου είναι η έκδοση καταλόγου με όλες τις επιχειρήσεις και με εκπτώσεις που μπορεί να προτείνει η κάθε επιχείρηση, για να κεντρίσει το ενδιαφέρον των Δημοτών. Επίσης, η οργάνωση διαφόρων υπαίθριων εκδηλώσεων σε πλατείες και πάρκα για παρουσίαση των τοπικών επιχειρήσεων, είναι μια δεύτερη πρόταση. Τελευταία αλλά όχι λιγότερο σημαντική πρόταση είναι η δημιουργία ενός διακτυακού τόπου –ιστοσελίδας με όλες τις επιχειρήσεις του Δήμου Παύλου Μελά ανά θεματική κατηγορία, για να μπορούν και άλλοι υποψήφιοι πελάτες από άλλους Δήμους να έχουν πρόσβαση στα προϊόντα των επιχειρήσεων αυτών.

Οι πράσινοι κάδοι ανακύκλωσης ποτέ δε συνδέθηκαν με την αποχέτευση. Ήταν έργο που έπρεπε να υλοποιηθεί με συγκεκριμένο τρόπο, γιατί θα εξυπηρετούσε αρκετά όλες τις περιοχές. 

Το μόνο που έγινε ήταν να σκαφτούν τα πεζοδρόμια για να μπουν χωνευτά οι κάδοι αυτοί, αλλά δε συνδέθηκαν με την αποχέτευση. Σκοπός ήταν να μην αλλάζονται σακούλες, που θα κόστιζε χρόνο (γιατί πρέπει να απασχολούνται οι εργάτες καθαριότητας) και χρήμα (βενζίνη στα απορριματοφόρα), αλλά να πετιούνται τα σκουπίδια και να πάνε κατευθείαν για ανακύκλωση. Οι κάδοι αυτοί λειτούργησαν ακριβώς όπως οι συμβατικοί κάδοι. Οπότε στην ουσία έργο δεν έγινε. Η λύση που προτείνω είναι να βγουν όλοι οι κάδοι εξαρχής και αφού συνδεθούν πρώτα με την αποχέτευση για να φεύγουν κατευθείαν τα σκουπίδια, να ξανατοποθετηθούν.

Τέλος, για το πρόγραμμα βοήθεια στο σπίτι, για αρχή, για να ξεκινήσει η επαναλειτουργία του, μπορούν να σταλούν επιστολές σε όλες τις εθελοντικές οργανώσεις, για να εξυπηρετούνται άμεσα οι Δημότες. Στη συνέχεια, μπορούν να έρθουν προγράμματα ΕΣΠΑ».

Πως είναι η καθημερινότητα στην συμπρωτεύουσα στην Ελλάδα του 2014;

«Ολοένα και χειρότερη λόγω της κατάστασης που επικρατεί σε όλη τη χώρα. Απλά όσα προβλήματα και να υπάρχουν πάντα είμαστε αισιόδοξοι και προσπαθούμε να βρούμε λύσεις. Όσο άσχημα και να είναι κάποιος, μια βόλτα στην παραλιακή ή στη νέα παραλία τις ηλιόλουστες μέρες, τον αναζοωγονεί και ξεχνάει τα προβλήματά του.

 Το μετρό έχει καταντήσει σήριαλ πια…Πιστεύεις ότι αν λειτουργήσει θα αλλάξει πολλά δεδομένα στη Θεσσαλονίκη;

«Κάθε Δήμος, όπως και ο Δήμος Θεσσαλονίκης, έχουν έργα που περιμένουν να υλοποιηθούν εδώ και πολλά χρόνια. Η ανεργία αυξάνεται καθημερινά. Τα λεωφορεία αδειάζουν κάθε μέρα και περισσότερο. Ήδη σε κάποιες γραμμές, τις πρωινές και απογευματινές ώρες που δεν έχει κίνηση, άλλαξαν τα διπλά λεωφορεία με τα μονά που είχαμε παλιά. Σε μια τέτοια κατάσταση, δε μπορείς να κλείνεις τα μάτια και να ονειρεύεσαι ότι θα είναι καλό για την πόλη σου ένα τέτοιο έργο. Και να ολοκληρωθεί ακόμα, οι περισσότεροι πολίτες δε θα μπορούν να το χρησιμοποιούν, γιατί δε θα μπορούν να πληρώσουν το αντίτιμο του εισιτηρίου. Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται έργα ουσιαστικά. Το μετρό θα εξυπηρετήσει κάποιες περιοχές, αλλά πιστεύω δεν αξίζει μια τόσο δαπανηρή επένδυση για λίγους μόνο προνομιούχους κατοίκους που τυχαίνει να κατοικούν στις περιοχές που θα περνάει το μετρό».

Σίγουρα μαγικά ραβδιά δεν υπάρχουν, αλλά προτάσεις που αν εφαρμοστούν θα αλλάξουν δεδομένα σε πολλά επίπεδα… Εσύ έχεις τέτοιες προτάσεις; Και αν ναι θα μας τις θέσεις επί τάπητος;

«Μια πρόταση που έχω να κάνω είναι η φύλαξη παιδιών στο σπίτι, από φοιτητές και φοιτήτριες βρεφονηπιοκομίας ή παιγαγωγικών τμημάτων που πρέπει να κάνουν πρακτική άσκηση. Όσο περίεργο και αν ακούγεται σε κάποιους, θα σας πείσω ότι είναι κάτι που σε πολλά επίπεδα εξυπηρετεί. Οι σχολές βρεφονηπιοκομίας έχουν φοιτητές. Για την πρακτική τους άσκηση, πάνε σε παιδικούς σταθμούς ιδιωτικούς ή δημόσιους, που στην ουσία δεν πληρώνονται ή παίρνουν ελάχιστα. Οι εργαζόμενες μητέρες, τις περισσότερες φορές αναγκάζονται να σταματήσουν απ΄την εργασία τους, γιατί δε μπορούν να πληρώνουν τον παιδικό σταθμό. Το να προσέχεις όμως ένα παιδί στο σπίτι, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Οπότε, προσέχεις ως φοιτητής/ φοιτήτρια ένα παιδί, η μητέρα του συνεχίζει να δουλεύει, δε χάνει τη δουλειά της –δεν γίνεται μια ακόμα άνεργη– γιατί έχει κάπου να το αφήσει, συμφωνείται σε κάποια πληρωμή (που αλλιώς θα αναγκαζόταν η μητέρα να δίνει πολλά περισσότερα)και θεωρείται και κανονική πρακτική άσκηση για να πάρεις το Πτυχίο της αντίστοιχης Σχολής.

Με βάση την πρόταση αυτή, μπορούμε να σκεφτούμε σε πολλούς διαφορετικούς κλάδους εργασίας αντίστοιχα παραδείγματα, που μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα σε πολλά επίπεδα και γενικότερα την κοινωνία. Πρέπει κάθε κομμάτι της κοινωνίας να εξεταστεί διαφορετικά, και όλα μαζί μετά σαν ένα ενιαίο. Αν δε γίνει αυτό, η κοινωνία κάποια στιγμή θα διαλυθεί. Και την ανάλυση αυτή της κοινωνίας, δυστυχώς μπορούν να την κάνουν μόνο οι αρχές και πάντα εξαρτάται από τη θέλησή τους. Σε κοινωνίες που υπάρχει θέληση να αναπτυχθούν, πάντα αναπτύσσονται και αποτελούν πρότυπα για άλλες. Σε κοινωνίες που η βούληση για αλλαγή είναι ανύπαρκτη, παραμένουν στάσιμες και υποβαθμίζονται.

Οπότε θα πρέπει γενικά να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και να δούμε κάποια πράματα με άλλο μάτι. Θα πρέπει από μόνοι μας να βρίσκουμε λύσεις σε προβλήματα, αλλά όχι ακολουθώντας την πεπατημένη. Να σκεφτόμαστε καινοτόμα, γιατί μόνο τότε θα είμαστε δεκτικοί σε αλλαγές. Αν σκεφτόμαστε όλοι το ίδιο, πάντα θα είμαστε στο ίδιο σημείο, εκεί που αρχίσαμε».

Το ότι η ΕΤ3 δεν εκπέμπει εδώ και περίπου έναν χρόνο είναι πλήγμα για την πόλη αλλά και για όλη την Βόρεια Ελλάδα;

«Φυσικά και είναι ένα από τα μεγαλύτερα. Η ΕΤ3 ενημέρωνε όλη τη Βόρεια Ελλάδα και κυρίως τη Θεσσαλονίκη. Ενημερωνόμασταν για όλα τα δρώμενα της πόλης μας και γνωρίζαμε τι γινόταν και τι επρόκειτο να γίνει γρήγορα και άμεσα. Τώρα ενημέρωση υπάρχει από άλλα κανάλια, αλλά η ΕΤ3 ήταν ο βασικός πομπός της πόλης μας».

Αν σου έλεγαν φτιάξε το σλόγκαν για την τουριστική προώθηση της πόλης ποιο θα ήταν αυτό;

«Θα σας πω κάτι που μου έμεινε από μια πολύ παλιά εκδήλωση. Ήταν γραμμένο σε ένα πανό «Όλη η πόλη μια παρέα!!!». Πιστεύω αυτό τα λέει όλα! Αντικατοπτρίζει επακριβώς κάθε Θεσσαλονικιό πολίτη. Καλή παρέα και καλή διάθεση! Στη Θεσσαλονική, όπως και σε άλλες πόλεις έχουμε ακόμα το καλό ότι μιλάμε με όλους, γνωστούς και αγνώστους! Είναι κάτι που ζω καθημερινά και μου αρέσει. Στο λεωφορείο ανεβαίνεις μόνος και πάντα με κάποιον θα μιλήσεις, αυτό πιστεύω είναι το μυστικό που μας κρατά τόσα χρόνια έναν απ’ τους αγαπημένους τουριστικούς προορισμούς».

Τι έχουν αμελήσει να κάνουν τόσα χρόνια στη Θεσσαλονίκη αλλά και στον Δήμο σου;

«Προσπαθούν να ενισχύσουν την αγορά της Θεσσαλονίκης με περισσότερους  τουρίστες, χωρίς να έχουν κάνει πρώτα βασικές υποδομές. Τα δημοτικά parking είναι μηδαμινά σε σχέση με τον αριθμό αυτοκινήτων και δε φτάνουν ούτε για τους ντόπιους. Δε γίνεται να θες τουρίστες και να μη μπορούν να αφήσουν κάπου το αυτοκίνητό τους, κάνοντας βέβαια κύκλους σε όλη την πόλη περίπου μισή ώρα! Είναι καθαρά θέμα αμέλειας, γιατί έτσι αρχίζεις και χάνεις σιγά σιγά. Επίσης, θα πρέπει να λειτουργήσουν και πάλι τα καραβάκια, κάτι που είπαν θα ισχύσει από φέτος ξανά. Γιατί είμαστε πόλη, με προνόμιο να έχουμε τη θάλασσα στα πόδια μας. Τα καραβάκια μπορούν να επιφέρουν σπουδαία ανάπτυξη στην τοπική αγορά, αλλά και σε όλη την πόλη της Θεσσαλονίκης. Στην εποχή που ζούμε που είναι τόσο δύσκολη, πρέπει να βρούμε διεξόδους για να ενισχυθεί η οικονομία της πόλης μας. Μια τέτοια διέξοδος είναι αυτή, ωστόσο εδώ και χρόνια την έχουν αμελήσει ως λύση, δίνοντας βαρύτητα σε άλλα θέματα.

Στο Δήμο μου έχουν αμελήσει εντελώς την περιοχή της Νικόπολης και ένα κομμάτι της Ευκαρπίας. Στη Νικόπολη μένω εγώ. Τα σχολεία άργησαν πάρα πολλά χρόνια να ολοκληρωθούν. Ό,τι γίνεται στον υπόλοιπο Δήμο, σε μας γίνεται πάντα στο τέλος και αν γίνει κιόλας. Δίνουν βαρύτητα σε όλες τις άλλες συνοικίες του Δήμου και σε μας ποτέ. Βασικότερα θέματα αμέλειας είναι ο φωτισμός της περιοχής τη νύχτα, καθώς δε μπορείς να κυκλοφορήσεις γιατί φοβάσαι και η χαβούζα στην περιοχή της Ευκαρπίας, γιατί οι κάτοικοι έχουν σοβαρό υγειονομικό πρόβλημα κυρίως του καλοκαιρινούς μήνες. Τελαυταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, είναι το πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ, για όσους είναι σε απεξάρτηση. Τον ΟΚΑΝΑ, τον έφερε πολύ παλιά ένας πρώην Δήμαρχος Σταυρούπολης, ο οποίος έμενε μόνιμα στην Καλαμαριά και όχι στη Σταυρούπολη. Ήταν «ξένος» και δε νοιάστηκε, είπαν πολλοί. Ωστόσο, με τα χρόνια οι Δήμαρχοι άλλαξαν και εκλέχτηκαν και ντόπιοι Σταυρουπολίτες. Το πρόβλημα όμως παραμένει, καθώς δεν ασχολήθηκαν καθόλου με το θέμα αυτό. Υπόσχονταν ότι θα έλυναν και το θέμα αυτό, με τη μεταφορά του ΟΚΑΝΑ σε άλλη περιοχή, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει τίποτα. Σοβαρό πρόβλημα είναι το ότι οι άνθρωποι αυτοί παίρνουν το λεωφορείο 27, και το λεωφορείο αυτό το χρησιμοποιεί πάρα πολύς κόσμος, ανάμεσά τους και μικρά παιδιά. Ο Δήμος θα μπορούσε να μεταφέρει τους ανθρώπους αυτούς με ένα συγκεκριμένο λεοφωρείο, ώστε και αυτοί να είναι αξιοπρεπείς για να μην τους κοροιδεύει ο κόσμος, αλλά και οι υπόλοιποι να είναι ασφαλείς και να μη ραγίζει η καρδιά τους με την κατάσταση αυτή.

Σε περίπτωση που δεν εκλεγείς (το απευχόμαστε αυτό) θα συνεχίσεις να ασχολείσαι με τα κοινά;

«Φυσικά! Θεωρώ ότι όλοι πρέπει να ασχολούμαστε με τα κοινά. Είτε ως υποψήφιοι, είτε ως ψηφοφόροι. Το ότι δεν είναι υποχρεωτική η ψηφοφορία, πολλούς τους έκανε να ανακουφιστούν. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το να μπορείς να ψηφίζεις είναι δικαίωμά σου και μάλιστα από τα βασικότερα του Συντάγματος. Το Σύνταγμα σου δίνει το δικαίωμα να μπορείς να εκλέγεις αυτόν που πιστεύεις ότι σε αντιπροσωπεύει καλύτερα. Πολλοί που δεν ψηφίζουν, κρίνουν όσους εκλέχτηκαν. Θεωρώ ότι οι συγκεκριμένοι δε μπορούν να κρίνουν, καθώς δεν συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία. Πρέπει να μας ενδιαφέρει όλους ο τόπος που ζούμε και τι γίνεται σε αυτόν. Και επίσης, προσωπικά θέλω να συμμετέχω και στις αποφάσεις για τον τόπο μου».