Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016

Γεωργία Γαρατζιώτη: Πάντα ονειρευόμουν να γίνω δημοσιογράφος

Ρεπόρτερ γεννιέσαι ή γίνεσαι; Ένα ερώτημα που πλανάται μέσα μου από το 2002 από τότε που ασκώ αυτό το επάγγελμα. Η λέξη ρεπόρτερ όσο απλή και αν ακούγεται όσο εύηχη και αν είναι, έχει στο DNA της στοιχεία σύνθετα, δυσνόητα που δεν αποδίδονται εύκολα.  Το συμπέρασμα μου, είναι ότι ρεπόρτερ δεν μπορεί να γίνει ο καθένας. Αντίθετα η Γεωργία Γαρατζιώτη έχει στο DNA της στοιχεία ανεπτυγμένα που την ωθούν ώστε να ασκεί το επάγγελμα του δημοσιογράφου πρώτης γραμμής.

Συνέντευξη -Φωτογραφίες: Λευτέρης Χ. Θεοδωρακόπουλος για το Πινάκιο

Δυναμική, ετοιμόλογη, θαρραλέα βρίσκεται στο επίκεντρο των γεγονότων αψηφώντας κινδύνους και μεταδίδει την είδηση ως έχει…

Πως επιβιώνει μια καθαρόαιμη ρεπόρτερ την εποχή που η δημοσιογραφία έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο copy-paste; Η ίδια μιλάει στο Πινάκιο για τον μεγάλο της έρωτα την δημοσιογραφία, για την πιο δύσκολη στιγμή της στον αέρα, για την μετάβαση της από το πόλο (που είχε διακρίσεις) στο ρεπορτάζ. Η Γεωργία είναι μια δημοσιογράφος που θα  αφήσει το δικό της ξεχωριστό αποτύπωμα στον Τύπο από όποια πλευρά τον υπηρετήσει. Τέτοιοι νέοι συνάδελφοι λείπουν απο το χώρο της δημοσιογραφίας... Απολαύστε την συνέντευξη που ακολουθεί!

Είσαι νέα, όμορφη, επιτυχημένη δημοσιογράφος με το μέλλον μπροστά σου, είναι σαν να ζεις σε παραμύθι…

«Χαίρομαι πολύ που στις δύσκολες μέρες που διανύουμε, κάνω το επάγγελμα που σπούδασα και πάντα ονειρευόμουν…»

Στο χώρο αυτό –της δημοσιογραφίας- είσαι μία από τους νέους ανθρώπους με τις φρέσκιες ιδέες, αλλά και με όνειρα. Θεωρείς ότι από το χώρο μας απουσιάζουν νέα παιδιά;

«Έχω την τύχη να εργάζομαι σε κανάλι που δίνονται ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους του χώρου μας. Όμως αυτό δεν συμβαίνει παντού. Πιστεύω οτι οι νέοι σαν κι εμένα αν δεν τα παρατήσουν και συνεχίσουν να κηνυγούν το όνειρο τους ή τον στόχο τους, θα ανοίξουν πόρτες γι’ αυτούς».

Δυναμική ρεπόρτερ και κάθε μέρα στο πεζοδρόμιο να καλύπτεις τα θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας. Σε καλύπτει αυτό;
Νιώθεις ότι ο δημοσιογράφος γαλουχείται από τα ρεπορτάζ του πεζοδρομίου;

«Αγαπώ τη δουλειά μου. Δεν είμαι πολλά χρόνια στον χώρο, αλλά αυτό που μπορώ να σου πώ με σιγουριά είναι οτι έμαθα και συνεχίζω να μαθαίνω.. τα έμαθα στο ρεπορτάζ έξω, στο δρόμο.  Είναι η επαφή με τον κόσμο, τα διαφορετικά ερεθίσματα, βλέποντας τα προβλήματα και τις ανάγκες των ανθρώπων από κοντά».


Στο ΣΚΑΪ  βρίσκεσαι από το 2013 ωστόσο πιο πριν ήσουν διακεκριμένη αθλήτρια στο πόλο. Πως ήταν αυτή η μετάβαση από την ενεργό αθλητική δράση στην αντίστοιχη δημοσιογραφική;

«Ήταν αρκετά δύσκολο για ΄μένα. Απο τις μεγαλύτερες αλλάγες που μου έχουν συμβεί μέχρι τώρα. Δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι. Άλλες συνήθειες και πρόσωπα, πρόγραμμα... άλλη ζωή. Και τα δύο έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις και χρειάζονται προσπάθεια, συγκέντρωση και αφοσίωση για να υπάρχει αποτέλεσμα. Έπρεπε να δώσω σε ένα απο τα δύο προτεραιότητα. Επέλεξα την δημοσιογραφία... Σαν να έκανα μια καινούρια αρχή. Ελπίζω η πορεία μου να δικαιώσει την επιλόγη και την απόφαση μου».

Αλήθεια, στο πόλο έχεις σημειώσει πολλά επιτεύγματα. Ποια θα χαρακτήριζες ως τα πιο σπουδαία και ποια είναι αυτά που σου έχουν μείνει αναλλοίωτα στην μνήμη;

«Πολλές οι αξέχαστες στιγμές! Το 2011, όταν αγωνιζόμουν στον Ολυμπιακό Πειραιώς καταφέραμε να πάρουμε το Πρωτάθλημα  Α1 Γυναικών  και να σηκώσουμε το κύπελλο στην έδρα μας στο Παπαστράτιο, ενώ την ίδια χρονιά δύο μήνες νωρίτερα είχαμε πάρει το χάλκινο μετάλλιο στο Champions Cup  στη πόλη  Σαμπαντελ στην Ισπανία».

Τι σημαίνει για σένα η έννοια ρεπορτάζ;
«Σημαίνει πολλά.. Έρευνα-επαφή-αγωνία-εξέλιξη».

Ποιο είναι το πιο δύσκολο ρεπορτάζ που έχεις κάνει;

«Έκρηξη στα γραφεία του ΣΕΒ. Χτυπάει το τηλέφωνο στις 5 παρα το πρωί για την ανάθεση του θέματος. Εγινα σίφουνας. Πολλές ζωντανές συνδέσεις, γρήγορη εξέλιξη, αγωνία,  με την μοναδική πρόσβαση στο σημείο να είναι... η εικόνα που αντικρύζεις σκύβωντας κάτω απο την κλούβα που είχε κλείσει το στενό της Ξενοφώντος όπου βρίσκονται τα γραφεία του ΣΕΒ».

Υπήρχαν στιγμές δύσκολες ενώ βρισκόσουν στον «Αέρα»;

«Ναι, έχουν υπάρξει φορές που έχω έρθει σε δύσκολη θέση. Σιγά σιγά, όμως μαθαίνουμε να αντιμετωπίζουμε και τα απρόοπτα! «Όλα στο πρόγραμμα είναι»!».

Τελικά η δημοσιογραφία είναι έρωτας;
«Μεγάλος!».

Έχεις κλάψει για τη δουλειά σου;

«Είναι ένας χώρος που υπάρχει ένταση και άγχος καθημερινά. Αλλες φορές περισσότερο και άλλες λιγότερο. Εχει συμβεί να κλάψω αλλά κυρίως ο λόγος ήταν για να αποβάλλω την ένταση που είχα, να διώξω την αρνητική ενεργεια…».

Ποιο είναι το αγαπημένο σου Μέσο, αυτό που απολαμβάνεις να δουλεύεις; Τηλεόραση, εφημερίδα ή ραδιόφωνο;

«Αν και εργάζομαι στη τηλεόραση, η αλήθεια είναι οτι λατρεύω το ραδιόφωνο. Θα ήθελα πάρα πολύ να εργαστώ και στο ραδιόφωνο».

Συνάδελφοι σου έχουν φερθεί άσχημα πίσω από την πλάτη σου; Και αν ναι, πως έχεις αντιδράσει;
«Έχω καλούς συναδέλφους-συνεργάτες στο ΣΚΑΪ.  Αν έχει γίνει κάτι τέτοιο δεν μου είναι γνωστό.. μέχρι στιγμής».

Αλήθεια οι άντρες φοβούνται να σε πλησιάσουν;
«Δεν εκλαμβάνω κάτι τέτοιο…»


Πόση ώρα κάνεις για να ετοιμαστείς να πας στη δουλειά σου και πόση ώρα κάνεις για να βγεις έξω;

«Δουλεύω αρκετά πρωί οπότε έχω μάθει να ετοιμάζομαι πάρα πολύ γρήγορα για να καταφέρνω να κοιμάμαι λίγο περισσότερο,  αλλά όταν έχω κανονίσει  να βγώ παίρνω τον χρόνο μου!».


Σήμερα βλέπουμε τους εφήβους και τα μικρότερα παιδιά καρφωμένα σε οθόνες…Σε ενοχλεί εσένα αυτό;

«Ναι, αρκετά.. Τα παιδιά αμελούν τον εαυτό τους, απομακρύνονται απο τους ανθρώπους και χάνονται απο τις δραστηριότητες που μπορούν να τους δώσουν εμπειρίες, γνωριμίες, ευκαιρίες».

Εσύ πρόλαβες το παιχνίδι στην γειτονιά;

«Ναι, και μου άρεσε πάρα πολύ».

Δώσε μας έναν τίτλο για την ελληνική δημοσιογραφία και έναν άλλο για την παρούσα ελληνική πραγματικότητα

«Aγώνας αντοχής στις εξελιξεις του σήμερα»

«Πορεία στο άγνωστο»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου