Θεοφάνης Μαλκίδης: Ποντάρουν στην ιστορική λήθη των Ελλήνων

Πολιτικοί και πνευματικοί άνθρωποι στην Ελλάδα, θαυμάζουν τον Κεμάλ

H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους

Είναι από τους ανθρώπους που δίνει αγώνες εντός και εκτός χώρας για να αναγνωριστεί η γενοκτονία των Ποντίων. Ο Θεοφάνης Μαλκίδης είναι διδάκτωρ κοι­νω­νι­κών ε­πι­στη­μών,  μέ­λος της Διε­θνούς Έ­νω­σης Α­κα­δη­μα­ϊ­κών για τη Με­λέ­τη των Γε­νο­κτο­νιών και έχει αφιερώσει την ζωή του στην ανάδειξη των άγνωστων πτυχών της ελληνικής ιστορίας.

Συνέντευξη: Στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο

Μιλάει για αυτούς που ποντάρουν στην ιστορική λήθη των Ελλήνων, για την μη ένταξη στην διδακτέα ύλη την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αλλά και για την Θράκη η οποία βιώνει καθημερινά την εγκατάλειψη. 

Ποντάρουν στην ιστορική λήθη οι εχθροί της χώρας μας;

Προφανώς, η λήθη, η αλήθεια δηλαδή χωρίς το  στερητικό άλφα, είναι ένα σημαντικό   όπλο και μέσο στα χέρια, στα λόγια, στα γραπτά και στις πράξεις εχθρών αλλά και ημέτερων.  Το έχουν πει και γράψει  από τον  Μίλαν Κούντερα- "η πάλη του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι η πάλη της μνήμης κατά της λήθης”- μέχρι τον Τζόρτζ Όργουελ-  «σε μια εποχή παγκόσμιου ψεύδους, το να λες την αλήθεια είναι μια πράξη επαναστατική»

Ζείτε και δραστηριοποιήστε στην Ανατολική Μακεδονία και την Θράκη… Πως είναι η κατάσταση αυτή την στιγμή στην περιοχή; Θεωρείται πως η Πολιτεία θα μπορούσε να έχει πιο ενεργό ρόλο στην περιοχή;

«Αν αναφερθούμε στα οικονομικά δεδομένα, η κατάσταση είναι η ίδια και ενδεχομένως, λόγω θέσης,   χειρότερη σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Αν καταγράψουμε τα κοινωνικά και τα  δημογραφικά, η εγκατάλειψη της περιοχής συνεχίζεται  με αμείωτο ρυθμό, ειδικότερα στο νομό Έβρου. Σε ότι αφορά τα πολιτικά- εθνικά η Τουρκία μέσω των τοπικών της  μηχανισμών, πιέζει, προκαλεί και πολλές φορές εγκαλεί την Ελλάδα».

«Από την Αδριανούπολη μέχρι την Τραπεζούντα και τη Σμύρνη, ο Ελληνισμός για σχεδόν δύο δεκαετίες αντιμετώπισε το οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης από το φασιστικό καθεστώς των Νεότουρκων και των Κεμαλικών  που κατέληξε σε Γενοκτονία.   Εξόντωση την οποία αρνείται πεισματικά το κράτος- θύτης και αδιαφορεί για αυτήν υπονομεύοντάς την, το κράτος – θύμα», λέτε στο βιβλίο σας. Θα μας το αναλύσετε λίγο το παραπάνω;

«Η Τουρκία  αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή σε ότι αφορά ένα κράτος που αρνείται ότι πραγματοποίησε τη Γενοκτονία. Τιμά τους πρωτεργάτες του εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων, τους  Νεότουρκους και τον Μουσταφά Κεμάλ, δεν αποδέχεται τη Γενοκτονία και εγκαλεί τους Έλληνες για τον αγώνα αναγνώρισης.

Από την άλλη πλευρά,  το ελλαδικό κράτος, αν δούμε το παράδειγμα της Αρμενίας,  έρχεται σε πλήρη αντίθεση με ό,τι θα περιμέναμε από ένα θεσμικό δημιούργημα που σεβόταν το μαζικό έγκλημα και θα αγωνιζόταν για την αναγνώρισή του.

Στο ελλαδικό κράτος μετά  την ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου το Φεβρουάριο του 1994 και η θέσπιση της 19ης Μαίου ως ημέρα Εθνικής μνήμης( λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησε η ψήφιση του νομοσχεδίου για τη Γενοκτονία στη Μικρά Ασία και η ανακήρυξη της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρα μνήμης το 1996), ακολούθησαν μία σειρά από ενέργειες οι οποίες πραγματικά μας εξέπληξαν. Την 19η Μαίου 1996 προσγειώνονται τουρκικά αεροσκάφη στην προσφυγική Νέα Αγχίαλο Μαγνησίας και το ίδιο έτος και την ίδια ημερομηνία γίνεται η συναυλία Ρουβά – Κούτ στην ημικατεχόμενη Κύπρο. Την 19η Μαίου 1998 γίνεται απόπειρα να σταλεί η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στις εορτές μνήμης του Κεμάλ στην Άγκυρα (!), ενώ ακολουθούν οι καταθέσεις στεφάνων του Έλληνα  πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή  και πρωθυπουργού και υπουργού   εξωτερικών Γ . Παπανδρέου στον βασικό υπεύθυνο της Γενοκτονίας, το  Μουσταφά Κεμάλ! Πως μπορεί να δικαιολογηθεί η οργανωμένη προσπάθεια αλλοίωσης και ουσιαστικής κατάργησης  της ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας, καθώς και η απουσία, η αδιαφορία και η  ολιγωρία του επονομαζόμενου πολιτικού προσωπικού για το ζήτημα ανάδειξης της Γενοκτονίας εντός και εκτός Ελλάδας;   Πως μπορεί να γίνει αποδεκτό ότι υπάρχουν “πολιτικοί και πνευματικοί” άνθρωποι στην Ελλάδα, που αποδέχονται και θαυμάζουν τον Κεμάλ;Τον εξολοθρευτή δηλαδή των Ελλήνων και άλλων εθνοτήτων;

Γιατί απουσιάζει η Ελλάδα  όταν γίνεται αναφορά για το ζήτημα της Γενοκτονίας σε διεθνείς οργανισμούς και συναντήσεις και κρύβεται φοβούμενη, ενώ την ίδια στιγμή υβρίζει τους νεκρούς μας προγόνους και παρίσταται σε εγκαίνια του ψεύτικου σπιτιού του  Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη; Γιατί η Ελλάδα ως Υπουργείο Εσωτερικών, Δήμος, Νομαρχία, Περιφέρεια, Περιφερειακή Ενότητα, κλπ, καλεί τον ελληνικό λαό να εορτάσει (!!!) την ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας και μεταθέτει την ημέρα  αυτή σε άλλη ημερομηνία, κάνοντάς την “λάστιχο” με τελετουργικό που φωνάζει «να βγούμε από την υποχρέωση»;

Γιατί, εν τέλει η Ελλάδα, δια των θεσμικών της εκπροσώπων,  αρνείται τη Γενοκτονία;»

Εκδώσατε το βιβλίο σας στην αγγλική γλώσσα. Θεωρείτε ότι με αυτό τον τρόπο θα μάθουν περισσότεροι άνθρωποι για το τι συνέβη στα αλήθεια στον Ποντιακό ελληνισμό;

«Αυτό πιστεύουμε και για αυτό αγωνιζόμαστε. Η  Γενοκτονία των Ελλήνων είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό, σε σχέση για παράδειγμα με το Ολοκαύτωμα και με τη Γενοκτονία των Αρμενίων και ελπίζουμε ότι με τη συγκεκριμένη προσπάθεια και άλλες  παρόμοιες, θα γνωστοποιηθεί σε μεγαλύτερο βαθμό Ό,τι έχουμε πετύχει σε διεθνές επίπεδο, έχει γίνει με δικές μας προσπάθειες, έχοντας απέναντι την Τουρκία, αλλά και  την παράλληλη απουσία, αδιαφορία και μερικές φορές και την εχθρότητα του ελλαδικού κράτους».

Ποια η γνώμη σας για την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας;

«H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.. Ειδικότερα  για την υπόθεση της Γενοκτονίας  δε χρειάζεται κάποιο σχόλιο,  παρά μόνο να αναφέρω ότι στα σχολικά βιβλία όπου υπάρχει αναφορά στο μαζικό έγκλημα, αυτή βγαίνει εκτός  ύλης μονίμως (....), ενώ ο βασικός υπεύθυνος της Γενοκτονίας, ο Μουσταφά Κεμάλ, ο δάσκαλος του Χίτλερ, θεωρείται ως ο δημιουργός της σύγχρονης Τουρκίας!».

Οι αλλαγές και κυρίως αυτές στα Θρησκευτικά είναι ορθές ή αλλοιώνουν το DNA της εκπαίδευσης;

« Το άρθρο 3 από το Σύνταγμά μας το οποίο απαντά αμέσως και εμμέσως στην ερώτησή σας: “Eπικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού»

Υ.Γ: Η συνέντευξη είχε αρχικά δημοσιευτεί στην εφημερίδα Press-Time