Οι Μακεδόνες του Αλέξανδρου

Σε έναν ελληνικό κόσμο ταραγμένο από τις συνεχείς μάχες ανάμεσα σε ομοεθνείς και εξαντλημένο από την ασταμάτητη ροή αίματος για ολόκληρους αιώνες, που τροφοδοτούνταν κρυφά από έναν μεγάλο εχθρό, τους Πέρσες, εμφανίστηκαν οι Μακεδόνες. Ενωμένοι σε ένα μεγάλο βασίλειο και υπό την αρχηγία ενός πανέξυπνου ηγέτη, του Φίλιππου του Β΄, κατάφεραν να επιβάλουν την κυριαρχία τους σε όλον τον ελλαδικό χώρο και να αναλάβουν τα ηνία του τόπου.

Ο Φίλιππος Β΄ κατάφερε αυτό που δεν είχαν καταφέρει για αιώνες οι πόλεις - κράτη της Ελλάδας: την ένωση. Το ασταμάτητο μικρόβιο που αρρώσταινε και τελικά κατέστρεφε κάθε δημιουργική πνοή στην Ελλάδα και κατάφερε να υποδουλώσει κάτω από το άρρωστο πέπλο του όλες εκείνες τις μεγάλες πόλεις της αρχαιότητας, την Αθήνα, τη Σπάρτη, τη Θήβα, την Κόρινθο κ . ά., έφτασε πλέον στα όριά του. Αρχικά ο Φίλιππος και συνεχιστής του ο γιος του ο Αλέξανδρος ο Γ΄, ο επονομαζόμενος Μέγας, κατάφεραν να γιατρέψουν την Ελλάδα από την αρρώστια της αυτοκαταστροφής και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αφού ανέλαβαν τα ηνία όλων των πόλεων, οδήγησαν για πρώτη φορά στην ιστορία του έθνους έναν στρατό που έβγαινε έξω από τα στενά όρια της Ελλάδας με σκοπό την επίθεση εναντίον ενός υπεργίγαντα της εποχής εκείνης, της Περσίας.

Το στρατηγικό δαιμόνιο του Αλέξανδρου και η αστείρευτη αγάπη των στρατιωτών του προς το πρόσωπό του ήταν οι κινητήριες δυνάμεις που ώθησαν τον μικρό εκείνο στρατό, μόλις 30.000 ανδρών, να επιτεθούν και να καταλύσουν τη μεγαλύτερη δύναμη της εποχής εκείνης.

Ο Αντίμαχος και όλοι οι απλοί Μακεδόνες άφησαν πίσω τους τις οικογένειές τους, τους τόπους τους και τα χωριά τους. Άφησαν πίσω τους τον απλό τρόπο ζωής τους και αφού έγιναν καλοί στρατιώτες, καλύτεροι και από τους τρομερούς Σπαρτιάτες, έτρεξαν στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου ακολουθώντας τον Βασιλιά τους Αλέξανδρο στο όνειρό του, που έγινε και δικό τους όνειρο…

 Απόσπασμα από το βιβλίο

«Από απέναντι ακούγαμε τη φασαρία του εχθρού. Τα τύμπανα χτυπούσαν, η βοή των ανδρών ανέβαινε μέχρι τον ουρανό και εμείς την ακούγαμε και οι καρδιές χτυπούσαν όλο και πιο δυνατά. Ανάμεσα σε όλα ακούγονταν ελληνικές φωνές από απέναντι που μας καλούσαν να φύγουμε, να τα παρατήσουμε, και τότε φουντώναμε και αγριεύαμε περισσότερο. Μάθαμε αργότερα ότι υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων μισθοφόρων στον περσικό στρατό. Οι άκρες των σαρισών μας έτρεμαν, καθώς έφτανε ως εκεί η αγωνία μας και το άγριο χτύπημα της καρδιάς μας. Κοιτούσα πότε αριστερά και πότε δεξιά. Από τη μια είχα τον Αριστόμαχο και από την άλλη τον Κλεομένη, αγαπημένους φίλους από το χωριό μου. Θα έδινα και την ψυχή μου για να τους προστατέψω από τα φονικά χτυπήματα της μάχης. Μα και αυτοί το ίδιο θα έκαναν. Ο ένας στηριζόταν πάνω στον άλλο, και έτσι με αυτήν την ελπίδα πηγαίναμε στη μάχη».

Βιογραφικό συγγραφέα

 Ο Αντώνης Καπίδης γεννήθηκε το 1963, είναι εκπαιδευτικός εν ενεργεία και κατοικεί στη Θεσσαλονίκη. Όντας ανήσυχο πνεύμα, ασχολήθηκε με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τον προγραμματισμό τους, τη ζωγραφική, το Θέατρο Σκιών και φυσικά το διάβασμα . Είναι φανατικός φιλόζωος και υπέρμαχος της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης των παιδιών, έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια ισχυρή βάση ανθρώπων που θα αγαπήσουν και θα προσπαθήσουν περισσότερο για τον κόσμο μας. Αυτόν τον καιρό εργάζεται πάνω στο επόμενο βιβλίο του που θα έχει επιρροές από αντίστοιχα θέματα και συνάμα μια φουτουριστική εικόνα του πλανήτη μας.